Semua Bab Woundead Heart (Tagalog): Bab 1 - Bab 10

"Ang bongga ng photoshoot 'di ba?" wika ni Rebecca na naroon  sa gilid ko habang sumisimsim ng juice.     Dumalo kami sa photoshot dahil si Rebecca ay kinuhang stylist’s ng kliyente ko. I recommend her dahil wala naman itong ibang ginagawa, kundi mag liwaliw kapag alam niyang wala siyang lakad o trabaho. Madalas ay out-of-town sila ng long-term boyfriend niya.     "Yeah. Dapat ang mas pag handaan nila ay ang after marriage, not the grand photoshoot or what so ever,'' Irap ko, "In the end, their love to each other is the one that matters." walang interes kong ibinaling ang tingin sa ikakasal. Hindi naman sa nangingialam ako, pero that's my view in marriage. I won't settle myself na sa huli ay mababalewala rin naman pala ang lahat. Ganoon naman talaga hindi ba?    "Oo nga, ano?" aniya. Umayos ito ng upo, hawak ang juice sa kanang kamay. Mayroon rin itong bitbit na make-up kit sa kaliwang

Wherever I go, life always gives spice to my daily living. It builds boundaries yet, the catastrophe is enigmatic. Days have passed on, yet we haven’t spoken to each other.  Nasa sala ako at nanonood ng Disney movies na talagang hindi ko piang sasawaang panoorin. Dumaan si Annie sa harapan ko dala-dala ang popcorn na gawa ko kanina lang. She didn’t even attempt to glare in my direction, nor a glimpse of respect by pacing out. Napansin iyon ni Richelle, na abala sapag kuha ng ballpen sa table ng kaniyang opisina ng sumilip siya sa gawi namin. Katabi lang ng opisina niya ang sala, kung saan kami naka pwesto si Annie.  When she came back from her office, she had a bunch of papers, books, and articles she’s holding together with her laptop. She has this personality that never asks for help from anyone. Muntik pa nitong masagi ang malaking vase sa gilid.Nag aral ulit siya ng medisina, dahil hindi niya natapos iyon dahil nabuntis siya sa panganay niya.

I called Callie after kong matapos mag ayos sa sarili.  Nag ring naman ito na kaagad niyang sinagot ang tawag ko. I called him in his instagram account because it's only available. Wala rin naman akong number niya."Hey, napatawag ka?" He asks on the other line. Hinahnagos ito na parang ewan.Napakagat labi ako sa aking naisip bago magsalita. "Can we meet? I have a matter to discuss with you," diretsahang sabi ko. I was hoping he agree to see me.Yeah, sure. Just tell me the address, then." ,"Of course. Bye!" Binaba ko agad ang tawag at nilagay sa bulsa ng shoulder bag ko ang phone. I put a powder on my cheek para hindi maghalatang oilg ang mukha ko. Naglagay rin ako ng liptint kaonti saka inayos ang kulot kong buhok at lumabas na sa kwarto.Naabutan kong prenting naka upo si papa at Aaron, na nasa couch at nanonood ng basketball.  Naagaw ko ang atensyon nilang dalawa.Hindi pa man ako nakakahawak sa hamba ay tin

Nag ikot-ikot muna ako sa buong sala habang hinihintay si Callie. Mahigit kalahating oras na siya roon sa loob. I saw a large frame of a family. Dalawang batang lalake na parehong nakangiti, hindi malayo ang agwat ng kanilang edad. Pareho silang moreno pero ay isa ay may kasingkitan.Hawak ng ginang ang dalawang kamay ng mga batang lalake sa kaniyang balikat. It shows how much she love them. Bumilis ang puso dahil sa isang tikhim. I suddenly drop the frame on my hands because I got shocked.Litrato ng dalaga at binata na magka akbay sa isa't-isa.   Mabilis ko naman itong dinampot ngunit nasugatan lamang ako."S-sorry, I didn't mean to drop it." sabi ko, pisil-pisil ang daliri na nasugatan roon sa bubog. Napasinghap ako sa kaba dahil para akong mauubusan ng dugo kahit maliit lamang iyon.Nilapitan naamn ako ni Callie upang aluhin niya. "Hey, just relax. Let's go in my room. Linisan natin iyan."inalalayan ako ni Callie patungo sa kwarto na sinasabi niya.

It's been days but I haven't seen Callie roaming around. Nakakapanibago. I started building a friendship to him because he has this vibes that could erase the pain in my heart. Matagal na panahon na rin akong hindi nagkaroon ng kaibigan,maliban kay Aaron na naging boyfriend ko noon.Kasalukuyan akong nag aayos ng mga gown nang may pumasok. It's him. Noong isang araw lang ay ngg punta siya rito para mang asar tapos ngayon ay nandito na naman siya.I gave him a deadpan look, my hands is at the back of my waist while looking at him. Nakapamulsa siya habang papalapit sa akin. Hindi niya ako nilulubayan ng mga titig niya.  "What? Are you here to insult me again-"hindi pa man matapos ang sasabihin ay niyakap niya ako ng mahigpit.A hug that heaves my heart began racing, thud in my heart become louder and louder. I constantly pushes him, his body is heavy. Wala akong nagawa kundi hayaan siya roon."Stay,"