All Chapters of กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Chapter 421 - Chapter 430

คุณฮิกส์ผู้จัดการของช็องลาลีเซรีสอร์ต ต่างก็รู้สึกตะลึงอย่างยิ่งกับภาพที่เห็นเขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น แม้แต่คนของเขาก็ไม่เข้าใจเช่นเดียวกัน ไม่มีใครกล้าขยับเลยแม้แต่นิดเดียวมาร์คัสคร่ำครวญเสียงดัง “ลุงโรดส์ หยุดเถอะครับ! นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย?”อัลเบิร์ตกระทืบหน้ามาร์คัสพร้อมกับคำราม “มาร์คัส ลอยด์ แกรู้สึกว่าแกอำนาจใหญ่นัก เพราะฉันดูแลแกเหมือนหลานชายใช่ไหม? ฮะ! ใครใช้ให้แกมาอวดดีข้างนอก?!”มาร์คัสร้องไห้อย่างตกใจ “ลุงโรดส์ ทำไมลุงถึงโกรธขนาดนี้ล่ะ? บอกผมมาหน่อย แล้วผมจะแก้ไขเอง!”อัลเบิร์ตเตะเขาพร้อมกับสาปแช่ง “ปรมาจารย์เวดเป็นผู้ช่วยชีวิตของฉัน เป็นฮีโร่ของฉัน แต่แก ไอ้เด็กเวร แกไปดูถูกเขา! ไปตายซะเถอะ!"มาร์คัสเพิ่งจะตระหนักว่า เขายุ่งกับคนที่เขาไม่ควรยุ่ง เขาโอดครวญขอร้องว่า “ผมขอโทษลุงโรดส์ ผมขอโทษจริง ๆ ! ผมขอโทษปรมาจารย์เวด ช่วย… ช่วยยกโทษให้ผมด้วย! มันเป็นความผิดของผมเอง! ขอร้องนะครับ! ผมจะชดใช้ให้!”อัลเบิร์ตมองมาเซราติของเขาอย่างดูถูกเหยียดหยาม และหัวเราะเยาะ “โอ้ นี่แกกำลังขับรถคันใหม่สินะ ฉันเข้าใจแล้ว แกมันอวดดี และภาคภูมิใจเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม? เด็ก

อัลเบิร์ตตะลึงเมื่อได้ยินคำสั่งของชาร์ลี เขาหยิบมีดขึ้นมาทันทีก่อนจะสั่งคนของเขาว่า “พวกแกมานี่ แล้วจับหัวมันไว้”มาร์คัสรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในเวลานี้ และพยายามดิ้นรนส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง ในขณะที่เขาไม่เต็มใจที่จะให้ใครสักคนสลักคำว่า 'ไอ้สถุนน่าสมเพช' บนหน้าผากของเขา นี่เป็นคำสองคำที่เขามักจะใช้ด่า และพูดจาไม่ดีใส่ผู้อื่นทุกวัน!ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาตระกูลของมาร์คัสเพิ่งจะมีเงิน และนับตั้งแต่ที่เขาร่ำรวยขึ้นเขาก็ทำตัวขี้โอ่อวดดีมากขึ้นเรื่อย ๆเมื่อใดก็ตามที่เขาออกไปข้างนอก และเห็นคนเก็บขยะเขาจะเรียกพวกเขาว่าไอ้สถุนน่าสมเพชเมื่อเขาออกไปข้างนอก และเห็นว่ารถของคนอื่นไม่ดีเท่ารถของเขา เขาก็จะเรียกรถเหล่านั้นว่ารถสถุนเมื่อไม่นานมานี้ นักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งได้ทำถ้วยหกลงบนเสื้อแจ็คเก็ต Dior ของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้นด้วยความโกรธ มาร์คัสได้ทุบตีนักเรียนมัธยมปลายจนนักเรียนได้รับบาดเจ็บ และหมดสติไป เมื่อพ่อแม่ของนักเรียนมัธยมปลายมาถึง มาร์คัสยังด่าพวกเขาอีกว่า“ครอบครัวแกมันยาจกน่าสมเพช! แม้ว่าฉันจะเอาพวกแกทั้งหมดไปขายเป็นทาส ก็ไม่พอค่าแจ็คเก็ต Dior ตัวใหม่!”หลังจากที่เขาพู

ในตอนนี้มาร์คัสและสาวหน้าพลาสติกต่างก็หมดหวัง และกังวลเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขาอย่างมากชาร์ลีรู้สึกโล่งใจขึ้นมากหลังจากลงโทษพวกเขา จากนั้นเขาก็พูดกับดอน อัลเบิร์ต “สองคนนี้ทำให้ผมปวดหัวมาก พาออกไปให้พ้น ๆ ได้แล้ว”อัลเบิร์ตพยักหน้าอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเตะมาร์คัส และพูดว่า “ยังไม่ลุกขึ้นแล้วรีบไสหัวไปอีก?”มาร์คัสรีบลุกขึ้นยืน และเพิกเฉยต่อสิ่งสกปรกบนร่างกายของเขาในขณะที่เขารีบเตรียมที่จะออกไปกับสาวใบหน้าพลาสติกอัลเบิร์ตเตะตูดเขาอย่างรุนแรงอีกครั้ง และมาร์คัสก็ล้มลงกับพื้นอีกครั้ง หลังจากนั้นอัลเบิร์ตก็พูดว่า “ฟังนะ พวกแกทั้งสองคน ฉันต้องการให้พวกแกมารายงานตัวที่คฤหาสน์ของฉันภายในหนึ่งสัปดาห์! ถ้าไม่โผล่หัวมา พวกแกได้ตายแน่!”“ดอน อัลเบิร์ต ไม่ต้องห่วงครับ พวกเราจะมาหาลุง…”ทั้งคู่รีบตกลงก่อนจะออกไปด้วยความตื่นตระหนกโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้จากนั้นอัลเบิร์ตก็เดินไปหาชาร์ลีก่อนจะถามว่า “คุณเวดครับ พอใจไหมครับ?”ชาร์ลีหันกลับมา และมองไปที่แคลร์กับลอรีน เมื่อเขาเห็นการแสดงออกที่แปลกประหลาดบนใบหน้าของพวกเขา เขาก็ถามพวกเขาทันทีว่า “ที่รัก ลอรีน คุณสองคนพอใจไหม?”แคลร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก

เมื่ออัลเบิร์ตเห็นว่าชาร์ลีหมดความอดทนแล้ว เขาก็รีบโบกมือ และสั่งคนของเขาว่า “จัดการซะ!”กลุ่มชายฉกรรจ์พุ่งไปข้างหน้าทันทีก่อนที่จะล้อมรอบคุณฮิกส์ และพวกเขาก็เริ่มชกต่อยและเตะชายคนนั้น พวกเขาจะหยุดเมื่อเขาเหมือนตายไปครึ่งหนึ่งฮิกส์นอนอยู่บนพื้นขณะที่เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เลวร้ายที่สุดยังมาไม่ถึง ในเวลานี้อัลเบิร์ตก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะให้เวลานายครึ่งวันเพื่อออกจากโอลรัสฮิลล์ ถ้าฉันยังเห็นนายอยู่รอบ ๆ โอลรัสฮิลล์ พรุ่งนี้ฉันจะฆ่านายด้วยมือเปล่า!”ฮิกส์ที่กำลังจะตาย ไออย่างอ่อนแรงก่อนจะพูดว่า “ดอน อัลเบิร์ต เมตตาผมเถอะครับ และให้เวลาผมอย่างน้อยสองวัน ให้ผมรักษาอาการบาดเจ็บก่อนออกเดินทาง…”“นายไปรักษาที่จังหวัดใกล้เคียงได้!” อัลเบิร์ตตอบอย่างเย็นชา “โทรหาครอบครัวของนาย และขอให้พวกเขาจ้างรถพยาบาลพานายออกไปซะ ดูให้ดีว่านายอยู่ห่างจากโอลรัสฮิลล์นับจากนี้! ถ้านายตายให้แน่ใจว่านายตายในที่อื่น! นายไม่ได้รับอนุญาตให้กลับมาทำพิธีฝังศพที่โอลรัสฮิลล์อีก! ไม่อย่างนั้นฉันจะขุดหลุมฝังศพของนายแล้วกำจัดขี้เถ้าของนายซะ จะได้ไม่ให้ใครมาแสดงความเคารพต่อนายอีก!”ฮิกส์ตกใจ

ชาร์ลีมีสีหน้าสงบขณะเผชิญหน้ากับคำสารภาพที่กะทันหันของลอรีน เขาตอบเพียงว่า “เราก็แค่เจอพวกสวะไม่กี่คน ผมก็เลยตัดสินใจสั่งสอนคนพวกนั้น ไม่ต้องใส่ใจหรอก"ลอรีนตอบอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าจะเป็นยังไง ฉันก็อยากจะขอบคุณจริง ๆ นะ!”หลังจากนั้นลอรีนก็นั่งลงข้าง ๆ ชาร์ลีและยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็วขณะที่เธอกอดเขาไว้ในอ้อมแขนทั้งคู่สวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นมาก และชาร์ลีสัมผัสได้ทันทีว่า ผิวเนียนนุ่มของลอรีนกำลังถูกับเขาร่างกายของชาร์ลีกระชับขึ้นทันที และรีบพูดว่า “ลอรีนอย่าทำแบบนี้ ผมไม่อยากให้แคลร์เห็นเราทำตัวแบบนี้กัน”ลอรีนหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เธอจะถามว่า “นั่นหมายความว่าฉันสามารถกอดคุณ และทำอะไรก็ได้ที่ฉันต้องการ ถ้าแคลร์มองไม่เห็นเรางั้นเหรอคะ?”“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมหมายถึง…” ชาร์ลีตอบอย่างช่วยไม่ได้ลอรีนกอดเขาแน่นขึ้นเล็กน้อยก่อนที่เธอจะพูดเสียงแข็งว่า “ฉันอยากกอดคุณ และมันจะดีที่สุดถ้าแคลร์เห็นเราทำแบบนี้ตอนนี้ หลังจากนั้นคุณสองคนก็ฟ้องหย่ากันได้ คุณจะได้อยู่กับฉันแทนในที่สุด!”ในเวลานี้ชาร์ลีมีการแสดงออกที่เปลี่ยนไปบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาพูดว่า “คุณพูดอะไรแบบนั้นได้ยังไง? คุณเป็นเพื่อน