บททั้งหมดของ กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: บทที่ 431 - บทที่ 440

ในขณะที่ชาร์ลี ภรรยาของเขา และลอรีนกำลังแช่น้ำในสระน้ำพุร้อน มาร์คัสผู้ซึ่งมีคำที่สลักติดอยู่บนหน้าผากของเขา 'ไอ้สถุนน่าสมเพช' และแฟนสาวของเขาที่ตอนนี้ก็จมูกเบี้ยวบู้บี้ ก็ได้นั่งรถตู้ซอมซ่อกลับไปยังเมืองมาร์คัสซึ่งนั่งอยู่ในรถตู้ยังคงปิดหน้าผากที่เปื้อนเลือด เพราะกลัวว่าคนขับรถตู้จะเห็นคำที่สลักอยู่บนหน้าผากของเขาทั้งสองคนได้เรียกรถตู้ระหว่างทางออกจากช็องซาลีเซ สปา รีสอร์ต พวกเขาได้เจรจากับคนขับรถตู้ และตกลงกันว่า คนขับรถตู้จะส่งทั้งสองคนกลับบ้านในราคาสองพันบาท ตอนนี้มาร์คัสต้องการกลับบ้านโดยเร็วที่สุด เขาไม่ต้องการให้เกิดปัญหาอีก!อย่างไรก็ตาม คนขับรถตู้ก็สามารถมองเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากหน้าผากของมาร์คัสจากกระจกมองหลังหลังจากสังเกตเขาเป็นเวลานานเขาก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความประหลาดใจ “ไอ้หนู บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”มาร์คัสตอบอย่างโกรธ ๆ ว่า “นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ! ขับรถต่อไปดี ๆ เถอะ หยุดถามเรื่องไร้สาระกับฉันได้แล้ว!”คนขับรถรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย และพูดว่า “นายคิดว่าฉันเป็นห่วงนายจริง ๆ หรือไง?! ฉันแค่ถามนายเพราะดูเหมือนว่าหน้าผากของนายจะมีเลือดไหลออกมาเรื่อย ๆ ! ฉันไม่อยา

แฮโรลด์ค่อย ๆ สูญเสียอารมณ์ของเขานี่มันอะไรกัน?เขาแค่เห็นมาร์คัสถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจใส่กุญแจมือที่ข้างถนน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงตัดสินใจเข้ามาทักเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คิดว่าผู้ชายคนนี้จะสาปแช่งเขา และถ่มน้ำลายใส่หน้าเขาแทน นี่มันน่าขยะแขยงสุด ๆ !แฮโรลด์พูดอย่างโกรธ ๆ “คุณลอยด์ คุณทำเกินไป! ฉันเพิ่งถามคุณเกี่ยวกับสถานการณ์ด้วยความกังวลเนื่องจากเราเป็นเพื่อนกัน แล้วคุณจะมาทำกับฉันแบบนี้ได้อย่างไร!”มาร์คัสตะโกนทันที “แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกคิดว่าผู้ชายที่น่าสมเพชอย่างแกมีค่าพอที่จะมาเป็นเพื่อนฉันได้จริงเหรอ?! แกไม่มีอะไรมากไปกว่าความน่าสมเพชในสายตาของฉัน! แกกำลังพยายามที่จะประจบประแจงฉันเพื่อที่แกจะได้ใกล้ชิดกับฉันมากขึ้นงั้นเหรอ? ไปตายซะ!”“ฉัน…” แฮโรลด์รู้สึกผิดอย่างร้ายแรงอย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าที่จะต่อต้านมาร์คัสเลย ท้ายที่สุดแฮโรลด์รู้ดีว่าตระกูลลอยด์มีอำนาจและแข็งแกร่งกว่านับไม่ถ้วนเมื่อเทียบกับตระกูลวิลสันซึ่งใกล้จะล้มละลายแล้ว แฮโรลด์รู้ดีว่าสิ่งต่าง ๆ จะไม่จบลงด้วยดีหากเขาทำให้มาร์คัสขุ่นเคืองไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตามดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำลายออ

ทั้งสองสาวแคลร์และลอรีนได้ทำข้อตกลงที่จะใช้ชีวิตร่วมกันในคฤหาสน์ธอมป์สันเฟิร์สในอนาคตสาว ๆ ทั้งสองมีความสุขมากในเวลานี้ แต่ชาร์ลีกลับรู้สึกหดหู่เล็กน้อยแคลร์เป็นคนที่ไร้เดียงสามาก เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ลอรีนพยายามใกล้ชิดกับสามีเธอมาตลอด!แคลร์ยังเชิญลอรีนให้ย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ของพวกเขา ภรรยาของเขาไม่ฉลาดเอาซะเลย! เธอพาหมาป่าเข้าไปในรังของพวกเขาเอง!อย่างไรก็ตาม ชาร์ลีไม่สามารถปฏิเสธเรื่องแบบนี้ได้อย่างชัดเจน ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่ได้มีเหตุผลที่ชัดเจนที่จะปฏิเสธดังนั้นแม้ว่าเขาจะไม่พอใจ แต่เขาก็ทำได้เพียงแค่ซ่อนความรู้สึกไว้ในขณะนี้ในทางกลับกัน ลอรีนนั้นมีความสุขมากถ้าเธอสามารถย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์กับพวกเขาได้จริง ๆ เธอก็สามารถใช้เวลากับชาร์ลีได้ทั้งกลางวัน และกลางคืน! ความเป็นไปได้ที่เธอจะได้ใช้เวลากับชาร์ลีนั้นมากกว่ามาก!หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงหน้าบ้าน หลังจากร่ำลา ลอรีน, แคลร์และชาร์ลีก็ลงจากรถพร้อมที่จะก้าวเข้าบ้านทันใดนั้น ชายชราคนหนึ่งเห็นทั้งสองคนลงจากรถเขาก็รีบเดินไปพบทั้งสองชาร์ลีสามารถบอกได้ทันทีว่า นั่นคือแอนโธนีแคลร์ตื่นเต้นมากเมื่อได้เห

ในเวลานี้ จู่ ๆ ชาร์ลีก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยหลายเสียงอยู่ข้างหลังเขาจู่ ๆ ชายคนหนึ่งก็พูดว่า “ประธานวิลสันไม่ต้องกังวลนะครับ ตราบเท่าที่เราสามารถประมูลโสมม่วงอายุสามร้อยปีได้ เราก็จะมีสมุนไพรที่จำเป็นสำหรับการสั่งยาใหม่ของเราให้เสร็จสมบูรณ์! เมื่อนั้นเราจะสามารถรักษาโรคของคุณได้อย่างแน่นอน! ทุกอย่างจะดีอีกครั้ง!”ชายที่เพิ่งพูดไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจฟฟรีย์จากตระกูลวีเวอร์เขายังเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่ถูกบังคับให้เลียโถปัสสาวะเมื่อไม่กี่วันก่อนในเวลานี้เคนเน็ธจากตระกูลวิลสันในอีสต์คลิฟฟ์กล่าวว่า “โอ้ ฉันต้องขอบคุณล่วงหน้าจริง ๆ น้องเจฟฟรีย์! ถ้าความเจ็บป่วยของฉันหายดี ฉันจะสร้างความร่วมมือทั้งหมดกับตระกูลวีเวอร์อย่างแน่นอน! และถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันและครอบครัวจะให้จัดหาทรัพยากรทั้งหมดที่ตระกูลวีเวอร์ต้องการในอนาคตอย่างแน่นอน ขอรับรองว่า พันธมิตรที่แข็งแกร่งของเราจะอยู่ไปตลอดชีวิต!”เจฟฟรีย์ตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และเขาตอบว่า “ถ้าอย่างนั้นผมคงต้องขอบคุณล่วงหน้าแล้วล่ะครับ ประธานวิลสัน! ฮ่าฮ่าฮ่า!”ชาร์ลีหันกลับมา และเห็นว่าไม่ใช่ใครอื่น นอกจากเจฟฟรีย์ และเคนเน็ธที่กำลังเดิน

เลียมล้มลงกับพื้นทันทีที่เจฟฟรีย์เตะเขาที่ท้อง เขาทำได้เพียงจับท้องของเขาขณะที่ใบหน้าของเขาแดงจากความเจ็บปวดอย่างไรก็ตาม เลียมไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีกต่อไป เขายืนขึ้นอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่เขาจะยืนอยู่ข้างหลังเจฟฟรีย์อีกครั้งโดยไม่พูดอะไรอีกต่อไปในเวลานี้ชาร์ลีมองไปที่เลียมอีกครั้งชาร์ลีรู้สึกราวกับว่า เขาสามารถมองเห็นเงาของตัวเองในอดีตของเขาในตัวเลียมเขาถูกคนอื่นดูหมิ่นดูถูก และแม้กระทั่งทำให้อับอายขายหน้า แต่เขาทำได้เพียงเลือกที่จะทน และซ่อนตัวอยู่ในขณะที่รอโอกาสที่จะลุกขึ้นอย่างเงียบ ๆจากนั้นเวนดี้ก็สะกิดเจฟฟรีย์ก่อนที่เธอจะพูดว่า “ที่รัก อย่าไปโกรธเพราะไอ้เศษขยะกับไอ้เด็กที่ไร้ค่าพวกนี้เลยค่ะ ไปดูงานแสดงสินค้ากันเถอะ”เจฟฟรีย์พยักหน้าทันทีชาร์ลีเป็นเพียงเศษขยะสำหรับเขาและเลียมก็เป็นแค่ลูกนอกสมรสในสายตาของเขา แม้ว่าเขาจะต้องสูญเสียครั้งใหญ่เพราะชาร์ลีไปแล้ว แต่เขาก็ไม่คิดว่า ชาร์ลีเป็นคนที่ยอดเยี่ยม หรือน่าเหลือเชื่ออะไรเลยอย่างไรก็ตาม เจฟฟรีย์ยังคงรอโอกาสที่จะตอบโต้ชาร์ลี และบรรเทาความเกลียดชังทั้งหมดของเขาส่วนชาร์ลีไม่ได้อยากที่จะโต้เถียงกับคนกลุ่มนี้ต่อไป ท้ายที่สุด เ