เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 435
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 436
เช้าวันรุ่งขึ้นแอนโธนี มารับชาร์ลีไปงานมหกรรมการแพทย์แผนจีนชาร์ลีไม่ได้คาดหวังว่า งานมหกรรมการแพทย์แผนจีนจะจัดขึ้นที่ศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าโอลรัสฮิลล์ ซึ่งเป็นของตระกูลแกรนท์ครั้งสุดท้ายที่เขามาที่นี่ เจสันนั้นช่างอวดดีต่อหน้าเขา อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เจสันและจัสตินพ่อของเขาได้กลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว ไม่มีร่องรอยของพวกเขาในโลกนี้อีกต่อไปซึ่งสอดคล้องกับประโยคที่ว่า "ตอนนี้เธอหายไป ไม่รู้อยู่แห่งหนใด ดอกพีชจะบานสะพรั่งตามสายลมฤดูใบไม้ผลิพัดผ่าน”ทันทีที่ชาร์ลีก้าวเข้ามาในศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้า เขามองไปรอบ ๆ อาคาร และเห็นป้ายผู้สูญหายของเจสันและจัสตินบนผนังตระกูลแกรนท์ได้เพิ่มรางวัลเงินสดเป็นสามร้อยล้านบาทแล้ว แต่ก็ยังไม่มีข่าวคราวของพ่อและลูกชายเลยไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ความพยายามเหล่านี้ถูกกำหนดให้ไร้ผลเมื่อชาร์ลี และแอนโธนีเดินเข้าไปในห้องโถง พวกเขาก็เห็นเกรแฮมและออโรร่าทันทีตระกูลควินตันทำธุรกิจเกี่ยวกับสมุนไพร และอุปกรณ์ยาทุกชนิด ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นหนึ่งในผู้ออกร้านในมหกรรมการแพทย์แผนจีน และต้องมาตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อเตรียมตัวสำหรับงานวันนี้ทันท
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 437
ในเวลานี้ จู่ ๆ ชาร์ลีก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยหลายเสียงอยู่ข้างหลังเขาจู่ ๆ ชายคนหนึ่งก็พูดว่า “ประธานวิลสันไม่ต้องกังวลนะครับ ตราบเท่าที่เราสามารถประมูลโสมม่วงอายุสามร้อยปีได้ เราก็จะมีสมุนไพรที่จำเป็นสำหรับการสั่งยาใหม่ของเราให้เสร็จสมบูรณ์! เมื่อนั้นเราจะสามารถรักษาโรคของคุณได้อย่างแน่นอน! ทุกอย่างจะดีอีกครั้ง!”ชายที่เพิ่งพูดไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจฟฟรีย์จากตระกูลวีเวอร์เขายังเป็นผู้ชายคนเดียวกับที่ถูกบังคับให้เลียโถปัสสาวะเมื่อไม่กี่วันก่อนในเวลานี้เคนเน็ธจากตระกูลวิลสันในอีสต์คลิฟฟ์กล่าวว่า “โอ้ ฉันต้องขอบคุณล่วงหน้าจริง ๆ น้องเจฟฟรีย์! ถ้าความเจ็บป่วยของฉันหายดี ฉันจะสร้างความร่วมมือทั้งหมดกับตระกูลวีเวอร์อย่างแน่นอน! และถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันและครอบครัวจะให้จัดหาทรัพยากรทั้งหมดที่ตระกูลวีเวอร์ต้องการในอนาคตอย่างแน่นอน ขอรับรองว่า พันธมิตรที่แข็งแกร่งของเราจะอยู่ไปตลอดชีวิต!”เจฟฟรีย์ตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และเขาตอบว่า “ถ้าอย่างนั้นผมคงต้องขอบคุณล่วงหน้าแล้วล่ะครับ ประธานวิลสัน! ฮ่าฮ่าฮ่า!”ชาร์ลีหันกลับมา และเห็นว่าไม่ใช่ใครอื่น นอกจากเจฟฟรีย์ และเคนเน็ธที่กำลังเดิน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 438
เคนเน็ธกัดฟันอย่างโกรธจัดเมื่อได้ยินชาร์ลีพูดว่า เขางอได้ แต่ยืดไม่ได้!“อย่ามาอวดดีนักเลย!” เคนเน็ธด่าชาลี “ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะได้ความเป็นชายมา! เมื่อถึงเวลานั้นฉันจะไม่ไว้ชีวิตแกแน่!”แอนโธนีตำหนิเคนเน็ธในเวลาเดียวกันนี้ “เคนเน็ธ! ฉันเคยเตือนเธอหลายครั้งแล้วว่า อย่ามาดูหมิ่นและไม่สุภาพต่อคุณเวด! เธอไม่ควรทำให้คุณเวดไม่พอใจ! ถ้าเธอจะทำแบบนี้กับคุณเวด อย่าโทษว่าฉันหันหลังให้เธอในอนาคตแล้วกัน!”เคนเน็ธยิ่งหงุดหงิด และโกรธมากขึ้นเมื่อเห็นแอนโธนีพูดแทนชาร์ลีในความเป็นจริง แม่ของเขาเรียกร้องให้เขาแก้ไขความสัมพันธ์ของเขากับแอนโธนีโดยเร็วที่สุด ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังต้องการให้เคนเน็ธเชิญแอนโธนีมาร่วมงานวันเกิดครบรอบ 84 ปี ของเธอที่อีสต์คลิฟฟ์ด้วยแต่แอนโธนีช่างหัวแข็งมากจริง ๆ !เคนเน็ธไม่เข้าใจว่า ทำไมแอนโธนีถึงต้องอยู่รอบ ๆ ถังขยะแบบชาร์ลีตลอดเวลา ทำไมเขาถึงสุภาพ และเคารพชาร์ลีมากขนาดนี้?อย่างไรก็ตาม เคนเน็ธไม่กล้าที่จะฝ่าฝืน หรือไม่เคารพต่อแอนโธนีในที่สาธารณะ ดังนั้นเขาจึงได้แต่พูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “ลุงซิมมอนส์ ลุงน่าจะเบิกตาให้กว้างนะ! เดี๋ยวนี้โลกเรามีนักต้มตุ๋นเยอะแยะ และมีผู้สูงอา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 439
เลียมล้มลงกับพื้นทันทีที่เจฟฟรีย์เตะเขาที่ท้อง เขาทำได้เพียงจับท้องของเขาขณะที่ใบหน้าของเขาแดงจากความเจ็บปวดอย่างไรก็ตาม เลียมไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีกต่อไป เขายืนขึ้นอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่เขาจะยืนอยู่ข้างหลังเจฟฟรีย์อีกครั้งโดยไม่พูดอะไรอีกต่อไปในเวลานี้ชาร์ลีมองไปที่เลียมอีกครั้งชาร์ลีรู้สึกราวกับว่า เขาสามารถมองเห็นเงาของตัวเองในอดีตของเขาในตัวเลียมเขาถูกคนอื่นดูหมิ่นดูถูก และแม้กระทั่งทำให้อับอายขายหน้า แต่เขาทำได้เพียงเลือกที่จะทน และซ่อนตัวอยู่ในขณะที่รอโอกาสที่จะลุกขึ้นอย่างเงียบ ๆจากนั้นเวนดี้ก็สะกิดเจฟฟรีย์ก่อนที่เธอจะพูดว่า “ที่รัก อย่าไปโกรธเพราะไอ้เศษขยะกับไอ้เด็กที่ไร้ค่าพวกนี้เลยค่ะ ไปดูงานแสดงสินค้ากันเถอะ”เจฟฟรีย์พยักหน้าทันทีชาร์ลีเป็นเพียงเศษขยะสำหรับเขาและเลียมก็เป็นแค่ลูกนอกสมรสในสายตาของเขา แม้ว่าเขาจะต้องสูญเสียครั้งใหญ่เพราะชาร์ลีไปแล้ว แต่เขาก็ไม่คิดว่า ชาร์ลีเป็นคนที่ยอดเยี่ยม หรือน่าเหลือเชื่ออะไรเลยอย่างไรก็ตาม เจฟฟรีย์ยังคงรอโอกาสที่จะตอบโต้ชาร์ลี และบรรเทาความเกลียดชังทั้งหมดของเขาส่วนชาร์ลีไม่ได้อยากที่จะโต้เถียงกับคนกลุ่มนี้ต่อไป ท้ายที่สุด เ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 440
มีโสมหลายชนิดในโลกนี้ โสมทั่วไป โสมอเมริกัน โสมแดง โสมม่วง และโสมป่า ในบรรดาโสมที่หายาก และแพงที่สุดก็คือ โสมสีม่วงนั่นเองยิ่งไปกว่านั้น โสมเองก็มีอายุขัย และส่วนใหญ่ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานกว่าหนึ่งร้อยปี ดังนั้นหากไม่ขุดมันออกมา โสมอันนี้ก็อาจกลายเป็นโสมที่มีอายุหนึ่งศตวรรษ หรือโสมอายุไม่กี่ร้อยปีได้อย่างง่ายดาย หลังจากนั้นก็จะถึงจุดจบในที่สุดโสมที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้สองหรือสามร้อยปีเป็นโสมชนิดที่ดีที่สุด นอกจากนี้โสมที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานกว่าห้าร้อยปีนั้นมีค่ามาก และหายากมาก บางคนที่เก็บโสมมาทั้งชีวิตอาจไม่มีโอกาสได้เห็นเลยด้วยซ้ำสำหรับโสมที่มีอายุมากกว่าพันปีนั้นมีค่ายิ่งกว่าสิ่งใด แทบจะมีอยู่ในตำนานเท่านั้น และหายากมากเกินกว่าที่ใครจะขุดหามาได้เลยดังนั้นโสมม่วงอายุสามร้อยปีนี้จึงเป็นสมบัติล้ำค่าอย่างยิ่งในเวลานี้ห้องประมูลเต็มไปด้วยผู้คนแล้ว ส่วนใหญ่เป็นคนที่มาจากสาขาการแพทย์แผนจีนที่มาจากทั่วประเทศ นอกจากนี้ยังมีแพทย์จีนเก่าแก่บางคนที่สามารถเรียกได้ว่า เป็นปรมาจารย์ด้านการแพทย์แผนจีนอีกด้วยในหมู่พวกเขาหลายคนคุ้นเคยกับแอนโธนี และเมื่อได้เห็นแอนโธนี พวกเขาส่วนใหญ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 441
เมื่อแอนโธนี่ได้ยินคำปฏิเสธอย่างโจ่งแจ้งของอิจิโร่ เขาตอบอย่างเย็นชากลับไปว่า “ผมจำได้ว่าคุณมียา 3 ชนิดที่วางขายอยู่ในตลาดทั่วโลก ได้แก่ แป้งทาท้อง แป้งล้างคอ และโลชั่นแก้กลากเกลื้อน ยาทั้งสามชนิดนี้ มีต้นกำเนิดมาจากยาจีน หนึ่งในนั้นมาจากแพทย์ชาวจีน ‘บทความเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและโรคเบ็ดเตล็ด’ ของจางจ้งจิ่ง หนึ่งในนั้นมาจาก ‘รายงานตำรับยาจากราชวงศ์ฮั่น’ และสุดท้ายมาจาก ‘สรุปเภสัชศาสตร์แผนจีน’ ผมพูดถูกไหมล่ะ?”แม้ในเวลานี้ การแสดงออกบนใบหน้าของอิจิโร่จะดูน่าเกลียดเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงปฏิเสธต่อไป “ดร. ซิมมอนส์ คุณล้อเล่นหรือเปล่าครับ? เภสัชตำรับโบราณของจีน เมื่อหนึ่งหรือสองพันปีก่อนนั้นเป็นขยะไปแล้ว และไม่มีการประยุกต์มาใช้ทางการแพทย์ หรือพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์เลย ทำไมบริษัทยาขนาดใหญ่อย่างโคบายาชิฟาร์มาต้องใช้เภสัชตำรับที่ล้าหลังตั้งแต่หนึ่งถึงสองพันปีก่อนแบบนั้น นี่มันดูถูกกันชัด ๆ !”เมื่อแพทย์ชาวจีนคนอื่น ๆ ในห้องโถงได้ยินว่า อิจิโร่ดูหมิ่นแก่นแท้ของยาจีนโบราณ ที่บรรพบุรุษของพวกเขาทิ้งไว้เบื้องหลัง พวกเขาก็อดไม่ได้ ที่จะทำหน้าบึ้งตึง และสาปแช่งภายในใจแอนโธนี่ตอบด้วยน้ำเสียงที่ตรง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 442
หลังจากที่เขาพูดจบ อิจิโร่ก็หันกลับไป และจากไปในทันทีในเวลานี้ ชาร์ลีพูดกับแอนโธนี่ไปว่า “ชายชาวญี่ปุ่นคนนี้ดูร้ายกาจ ถ้าเขาคิดว่า คุณมีใบสั่งยาสำหรับยาเม็ดแก้อัมพาตขั้นสูงนี้ คุณต้องระวังตัวให้มากขึ้น ท้ายที่สุดแล้ว ถ้ายาวิเศษนี้ถูกผลิตขึ้นเป็นจำนวนมาก เขาก็จะสามารถสร้างรายได้เป็นจำนวนมากบนโลกใบนี้”มีภาพยนตร์เรื่องหนึ่งชื่อ 'ข้าไม่ใช่เทพแห่งโอสถ' เมื่อไม่นานมานี้ และเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้ป่วยมะเร็งเม็ดเลือดขาวชาวจีน เนื่องจากเขาไม่สามารถซื้อยาราคาแพงมากที่ผลิตโดยวัฒนธรรมตะวันตกได้ เขาจึงไปที่อินเดียเพื่อซื้อยาที่เลียนแบบได้เท่านั้นจากภาพยนตร์เรื่องนี้ คุณจะได้เห็นว่า กลุ่มเภสัชกรรมขนาดใหญ่เหล่านั้นใจดำแค่ไหน เพียงเพราะพวกเขาต้องการหาเงิน เมื่อมีการพัฒนายาใหม่ ผู้ป่วยต้องใช้เงินอย่างน้อยสองสามแสนบาทต่อเดือนเพื่อซื้อยานั้น ผู้ป่วยจะสามารถทำอะไรได้อีก?นอกจากนี้ โคบายาชิฟาร์มายังต้องการร่วมมือกับยาพิเศษบางตัว ที่พวกเขาสามารถผลิตเป็นจำนวนมากเพื่อขายในราคาที่สูงได้ นั่นเป็นเหตุผลว่า ทำไมพวกเขาถึงเล็งไปที่แอนโธนี่ในความเป็นจริง อิจิโร่รู้สึกว่า ถ้าเขามีใบสั่งยาเพื่อสร้างเม็ดยาที่สา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 443
ยิ่งไปกว่านั้นการปรับแต่งโอสถเฮือกสุดท้ายก็ไม่ใช่เรื่องยากสิ่งที่ต้องการก็มีเพียงวัตถุดิบยาทั่วไปบางส่วนเท่านั้น เนื่องจาก ยังไม่ถึงเวลาเริ่มในการประมูลโสมสีม่วง ชาร์ลีจึงใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ไปหาเกรแฮม ก่อนที่เขาจะให้รายชื่อสมุนไพร และวัตถุดิบที่เขาต้องการไปเป็นโหลเกรแฮมรีบรวบรวมสมุนไพรและวัตถุดิบทั้งหมดให้กับเขาหลังจากนั้น ชาร์ลีก็ไปที่ห้องพักผ่อนที่เกรแฮมเช่าไว้ ก่อนที่จะปรับแต่งโอสถเฮือกสุดท้ายสี่เม็ดที่นั่นเลยยาจีนมักทำจากสมุนไพรและวัตถุดิบต่าง ๆ ดังนั้น หลังจากต้มสมุนไพรแล้ว ไม่ว่าจะเป็นยาอะไรและไม่ว่าจะแตกต่างกันอย่างไร สีของยาก็ยังคงเป็นสีน้ำตาลเข้มเหมือนกันสำหรับยาจีนแล้ว มันก็เหมือนกันทั้งหมดสีของโอสถเฮือกสุดท้ายเกือบจะเหมือนกับยาวิเศษก่อนหน้านี้ที่เขาปรุงขึ้น ยิ่งไปกว่านั้น ชาร์ลีจงใจทำให้ขนาดของโอสถเฮือกสุดท้ายมีขนาดเท่ากับเม็ดยาวิเศษก่อนหน้านี้ ด้วยวิธีนี้จะไม่มีใครสามารถแยกความแตกต่างของยาได้ด้วยตาเปล่าหลังจากที่เขาทำเสร็จ ชาร์ลีก็กลับไปที่ห้องประมูล และให้ยาสี่เม็ดแก่แอนโธนี่ในตอนที่ไม่มีใครสนใจพวกเขา เพื่อความปลอดภัยในตอนนี้ ชาร์ลียังเอายาวิเศษที่เหลืออ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
