บททั้งหมดของ กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: บทที่ 451 - บทที่ 460

หากการปรุงแต่งทางจิตใจของสวะพวกนั้นเป็นกระแสน้ำ การสะกดจิตของชาร์ลีก็คือมหาสมุทรที่ยิ่งใหญ่!ในชั่วพริบตา การชักใยทางจิตใจภายใต้คนสวะนั้น ที่ทำให้ลูน่ามาตลอด ก็พ่ายแพ้ต่อการสะกดจิตของชาร์ลีคำพูดของชาร์ลีเป็นเหมือนสัญญาณในชีวิตของเธอ และมันจะไม่มีวันหายไปจากใจของเธอตลอดชีวิตนี้ทันใดนั้น ตลอดเวลานี้ลูน่าก็รู้ว่าเธอโง่มากแค่ไหนเมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่า เธอเกือบโดนสะกดจากไอ้สวะที่ทำให้เธอฆ่าตัวตาย เธอก็รู้สึกกลัว และรู้สึกขอบคุณชาร์ลีเป็นอย่างมาก เธอคุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลีทันที ก่อนที่จะพูดไปว่า “ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันนะคะ! ฉันสัญญาว่า ฉันจะใช้ชีวิตให้ดี และจะไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ฉันจะมีส่วนช่วยเหลือสังคมในอนาคตอย่างแน่นอนค่ะ!”ชาร์ลีพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ในขณะที่เขาพูดไปว่า “ในเมื่อคุณได้มีสติกลับมาแล้ว ผมก็ขอให้คุณมีชีวิตที่มีความสุข และสมหวังในอนาคตนะครับ”ในขณะที่เขาคุยกับเธอไปเรื่อย ๆ จู่ ๆ ชาร์ลีก็นึกถึงเรื่องคนล่อลวงคนนั้น และเขาก็ถามทันทีว่า “คุณเล่าเรื่องแฟนของคุณให้ผมฟังอีกหน่อยได้ไหม?”ลูน่าตอบอย่างขมขื่นไปว่า “เขาไม่ใช่แฟนของฉันอีกต่อไปแล้วนับจากนี้ค่ะ คนแบบนั้นทำให้ฉันร

เมื่อรู้สึกว่าเขาอาจสูญเสียการควบคุมลูน่าไป เคียนจึงรีบกลับไปที่โรงเรียนด้วยความตื่นตระหนกโดยไม่สนใจว่ามีเหยื่อที่สวยงามรอเขาอยู่ที่บาร์เคียนไปที่ทะเลสาบเทียมทันทีที่เขาไปถึงมหาวิทยาลัย เขาเห็นลูน่า เขาเดินไปหาเธอแล้วถามว่า “ลูน่า เธออยากให้ของขวัญอะไรกับฉันล่ะ?”ชาร์ลีโผล่ออกมาจากตรงไหนสักที่ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เธอไม่มีของขวัญให้น่ยหรอก แต่ฉันมี!”“นายเป็นใคร?” เคียนมองไปที่ชาร์ลีด้วยความตื่นตัว แล้วมองกลับไปหาลูน่า “มันเป็นใคร? เธอเกี่ยวข้องกับมันใช่ไหม?”ชาร์ลีกล่าวว่า “ไม่ เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน”“แล้วนายเป็นใครล่ะ?”“ฉันเป็นคนหนึ่งที่สามารถบังคับใช้ความยุติธรรมในนามของพระเจ้าได้!”จากนั้น ชาร์ลีก็แตะหลังลูน่าเบา ๆ แล้วพูดว่า “ลูน่า ไปหาออโรร่ากับเพื่อน ๆ แล้วกลับไปที่หอพักแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าซะนะ หมดหน้าที่ของคุณตรงนี้แล้วล่ะ”ลูน่าพยักหน้าและโค้งคำนับอย่างขอบคุณ เธอเชื่อใจชาร์ลีร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ จากนั้นเธอก็เดินไปหาออโรร่าและเพื่อน ๆ ของเธอที่ยืนอยู่ใกล้ ๆออโรร่าและเพื่อน ๆ สวมกอดเธอ และร่ำไห้ด้วยความดีใจ ขอบคุณที่เธอล้มเลิกความพยายาม

เคียนจ้องไปที่ชาร์ลีด้วยความตะลึง ราวกับว่าชาร์ลีกำลังบอกเขาถึงสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดเท่าที่เคยมีมาชาร์ลียิ้มอย่างชั่วร้ายและพูดต่อไปว่า “เพราะหลังจากการสะกดจิต ใครก็ตามที่หยุดนายไม่ให้กินอึนายจะทำทุกอย่างแม้แต่ฆ่าตัวตายจนกว่านายจะได้กินอึ ถ้านายเห็นอึบนถนน นายต้องกินมัน ไม่อย่างนั้น นายจะรู้สึกราวกับว่า นายจะตายถ้านายไม่ได้กิน นายจะพยายามฆ่าตัวตาย เมื่อมีใครพยายามหยุดนาย สิ่งนี้จะเป็นไปตลอดชีวิตของนาย!”“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป นี่คือทั้งหมดในอนาคตของนาย นายจะไม่ไล่ตามอย่างอื่นนอกจากกินอึ นายจะไม่มีความสนใจในเงิน ความสุข หรือแม้แต่ผู้หญิง สิ่งที่นายอยากทำไปตลอดชีวิตคือ การกินอึ!”เคียนรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกับคำพูดของชาร์ลีและพูดไปว่า “นี่ คุณเวด คุณคิดว่าผมโง่เหรอ? คุณคิดว่าผมจะตกหลุมพรางโง่ ๆ นั้นจริง ๆ เหรอ? นี่ไม่ใช่วิธีที่คุณจะมาจัดการกับผมด้วยจิตวิทยานะ! คุณไม่ใช่มืออาชีพ!”ชาร์ลีหัวเราะออกมาดัง ๆ “ฉันไม่ใช่มืออาชีพ นายพูดแบบนั้นใช่ไหม? ฮ่า ฮ่า! ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญนะ! ลองดูสิ ถ้านายไม่เชื่อฉัน!”จากนั้นชาร์ลีก็ยื่นมือออกไปแตะที่หน้าผากของเคียน...เคียนรู้สึกราวกับว่า ร่างก

ผู้ดูแลของเคียนและเพื่อนของเขาเกือบจะเป็นบ้าเพราะเขา พวกเขาลากเคียนกลับไปที่ห้องของหมอ เพื่อขอยาแก้คลื่นไส้ชายชราที่ถูกเคียนผลักลงไปกองกับพื้น ส่งเสียงครวญครางอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร “อย่าปล่อยให้เขาออกไป หัวของเขาคงมีบางอย่างผิดปกติ! เป็นบ้าอะไรวะเนี่ย! ทำไมเขาถึงจับอึกินแบบนี้!”ผู้ดูแลมหาลัยหยิบกระเป๋าเงินของเขาออกมาอย่างอึดอัดใจ และยื่นธนบัตรหนึ่งพันให้ชายชรา “นี่ครับคุณ นี่คือค่าชดเชยสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ช่วยยกโทษให้เราด้วยนะครับ… ”ชายชราเปล่งประกายไปด้วยความสุขเมื่อเห็นเงินนั้น ความหงุดหงิดและความระคายเคืองทั้งหมดก็ลอยหายออกไปทางหน้าต่างทันที เขารับเงินด้วยความยินดีและถามไปว่า “คราวหน้าคุณต้องการการบริการจากฉันอีกไหมล่ะ?”ผู้ดูแลหันกลับมาด้วยความรังเกียจและพูดไปว่า “ไม่ครับ ไม่มีครั้งต่อไป ถ้าคุณยังทำธุระไม่เสร็จ ก็เชิญทำธุระของคุณต่อเถอะครับ… ”จากนั้นเขาก็กระตุ้นนักเรียนไปว่า “รีบพาเคียนไปหาหมอเดี๋ยวนี้!”เมื่อหมอเห็นเคียน เขาก็อาเจียนออกมา และโพล่งไปว่า “โอ้ ขอร้องล่ะ พาเขาไปโรงพยาบาลทางจิตเวชเดี๋ยวนี้เถอะ! เราไม่สามารถทำอะไรได้เลย!”ผู้ดูแลพูดว่า “อย่างน้อย

ในขณะเดียวกันชาร์ลีอยู่ที่ประตูหลักของมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์โอลรัส โดยมีออโรร่าเกาะแขนของเขาด้วยความเสน่หา“ปรมาจารย์เวด คุณยอดเยี่ยมจริง ๆ เลยนะคะ เราโน้มน้าวลูน่ามาหลายเดือนแล้ว แต่ก็ไม่ได้ผลเลย แต่เพียงไม่กี่คำจากปากของคุณ เธอก็เปลี่ยนใจในทันที!”ชาร์ลีพูดอย่างเรียบ ๆ ไปว่า “บางทีตอนที่เธอกระโดดลงไปในทะเลสาบ เธออาจจะคิดได้ว่า ชีวิตมีค่าแค่ไหน ตอนนั้นเองเธอก็คงรู้สึกขอบคุณที่ยังมีชีวิตอยู่ ผู้คนจะมองเห็นปัญหาของตัวเองก็ต่อเมื่อพวกเขาใกล้จะหมดหวังแล้วน่ะนะ”ออโรร่าพยักหน้าและกล่าวอย่างขอบคุณ “ปรมาจารย์เวด ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ลูน่าอาจตายไปแล้วก็ได้… ”“ไม่ต้องกังวลไปครับ เพื่อนของคุณจะเป็นคนคิดบวก และมองโลกในแง่ดีนับจากนี้ไป”จากนั้นชาร์ลีก็เตือนเธอไปว่า “คุณก็ควรระมัดระวังตัวด้วยนะ ถ้าจะมองหาแฟนในอนาคต อย่าหลงกลคนล่อลวงแบบนี้!”ออโรร่าหัวเราะคิกคัก “ไม่หรอกค่ะ! ฉันฉลาดมาก โอเคนะคะ… ”จากนั้นเธอก็เหลือบมองไปที่ชาร์ลีด้วยดวงตากลมโตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความชื่นชมของเธอ และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “อันที่จริง ฉันคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วล่ะค่ะ ถ้าฉันจะมองหาแฟ