ความกังวลปรากฏบนหน้าผากของเจฟฟรีย์ เขาหันไปหาพ่อของเขา จอร์แดน และพูดอย่างหัวเสีย “พ่อ เราขายทรัพย์สินของเรา และหนีไปพร้อมเงินดีไหม? ถ้าเคนเน็ธต้องการจัดการเราจริง ๆ เราคงตายแน่!”จอร์แดนคำราม “ไอ้ลูกบ้า! ขายทรัพย์สินของเรางั้นเหรอ?! ถ้าเรารีบขาย อาณาจักรหมื่นล้านของฉันอาจจะมีราคาแค่สองพันล้าน! แกรู้ไหมว่า แกมันโง่เง่า! นี่เป็นงานทั้งชีวิตของฉันเลยนะ!”เลียมพยักหน้า “พ่อพูดถูกนะเจฟฟ์ วีเวอร์เภสัชกรรม คือผลงานล้ำค่าของพ่อ เราจะขายมันแบบนั้นได้ยังไง?”เจฟฟรีย์ยกมือขึ้นตบเลียม “หุบปากซะไอ้เด็กเวร! แกคิดว่าแกมีสิทธิ์พูดเหรอ?”เลียมเซถอยหลังไปสองสามก้าว เพราะแรงตบที่หน้า เขากุมหน้าด้วยความตกใจ แต่เขาก็ลุกขึ้น และพูดอย่างหนักแน่นว่า “เจฟฟ์ ถึงพี่จะตบผม ผมก็จะพูด บริษัทเป็นสิ่งที่พ่อสร้างมา เราจะขายมันไม่ได้!”“ฉันจะฆ่าแก!” ใบหน้าของเจฟฟรีย์กลายเป็นสีแดงน่าเกลียด เขากำลังจะพุ่งใส่เลียม เมื่อจอร์แดนซึ่งมองดูเลียมมาตลอดก้าวขึ้นมา และหยุดเขา “น้องของแกพูดถูก! เราต้องหาวิธีแก้ปัญหานี้! แกจะขายทุกอย่างเพื่อแก้ไขมันไม่ได้! มันเป็นมรดกของฉันที่ฉันทำงานมาทั้งชีวิต!”จากนั้นจอร์แดนหายใจเข้าลึก ๆ
Read more