เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 458
บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 459
ในขณะเดียวกันชาร์ลีอยู่ที่ประตูหลักของมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์โอลรัส โดยมีออโรร่าเกาะแขนของเขาด้วยความเสน่หา“ปรมาจารย์เวด คุณยอดเยี่ยมจริง ๆ เลยนะคะ เราโน้มน้าวลูน่ามาหลายเดือนแล้ว แต่ก็ไม่ได้ผลเลย แต่เพียงไม่กี่คำจากปากของคุณ เธอก็เปลี่ยนใจในทันที!”ชาร์ลีพูดอย่างเรียบ ๆ ไปว่า “บางทีตอนที่เธอกระโดดลงไปในทะเลสาบ เธออาจจะคิดได้ว่า ชีวิตมีค่าแค่ไหน ตอนนั้นเองเธอก็คงรู้สึกขอบคุณที่ยังมีชีวิตอยู่ ผู้คนจะมองเห็นปัญหาของตัวเองก็ต่อเมื่อพวกเขาใกล้จะหมดหวังแล้วน่ะนะ”ออโรร่าพยักหน้าและกล่าวอย่างขอบคุณ “ปรมาจารย์เวด ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ลูน่าอาจตายไปแล้วก็ได้… ”“ไม่ต้องกังวลไปครับ เพื่อนของคุณจะเป็นคนคิดบวก และมองโลกในแง่ดีนับจากนี้ไป”จากนั้นชาร์ลีก็เตือนเธอไปว่า “คุณก็ควรระมัดระวังตัวด้วยนะ ถ้าจะมองหาแฟนในอนาคต อย่าหลงกลคนล่อลวงแบบนี้!”ออโรร่าหัวเราะคิกคัก “ไม่หรอกค่ะ! ฉันฉลาดมาก โอเคนะคะ… ”จากนั้นเธอก็เหลือบมองไปที่ชาร์ลีด้วยดวงตากลมโตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความชื่นชมของเธอ และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “อันที่จริง ฉันคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วล่ะค่ะ ถ้าฉันจะมองหาแฟ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 460
การเดินทางไปโรงพยาบาลประมาณ 15 ไมล์ ทำให้กลิ่นในรถเปรียบได้กับถังบำบัดน้ำเสีย ราวกับนรกสำหรับผู้ที่อยู่ในรถตอนนี้เมื่อพวกเขามาถึงโรงพยาบาล พวกเขาช่วยเคียนออกจากรถ และค่อย ๆ เดินไปที่โรงพยาบาล ทันใดนั้นความรู้สึกแปลก ๆ ก็ค่อย ๆ ทำให้จิตใจของเคียนไร้การควบคุมอีกครั้ง...อย่างแรกเขารู้สึกเวียนหัวและปวดหัว จากนั้นเขาก็มองไปที่ผู้คนรอบข้างด้วยความสิ้นหวังและร้องออกมาว่า “บ้าเอ๊ย… ความรู้สึกพวกนี้มันกลับมาอีกครั้งแล้ว… ถ้าฉันเสียสติอีกครั้ง จำไว้ว่าพวกนายต้องจับฉันไว้ให้แน่นนะ!”พวกเขาตกใจ แต่ก็พยักหน้ารับ แต่ข้างในนั้นพวกเขากำลังคิดว่า ‘เราจะพยายามรั้งคุณให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่ว่าเราจะรั้งคุณไว้ได้หรือไม่นั้น ก็เป็นเรื่องที่เราไม่อาจคาดเดาเหตุการณ์ได้เลย… ’จากนั้นราวกับว่าเคียนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขาก็ตะโกนอย่างกระวนกระวายไปว่า “ห้องน้ำอยู่ไหน?! ห้องน้ำอยู่ที่ไหน?!”ทุกคนสบตากันอย่างประหม่า และพวกเขาก็เห็นความสิ้นหวังในดวงตาของกันและกัน...บ้าเอ๊ย เขาเริ่มมันอีกครั้งแล้ว!พวกเขาจะทำอย่างไรล่ะทีนี้?!ผู้ดูแลตะโกนออกมาว่า “จับเขาไว้! อย่าปล่อยให้เขาหลุดไปได้เด็ดขาด!”ด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 461
เคียนเสียสติไปแล้วศาสตร์ด้านจิตวิทยาที่ชาร์ลีตรึงอยู่ในใจของเขานั้นแข็งแกร่งมาก และประโยคเดียวกันนี้ก็ยังวนซ้ำอยู่ในใจของเขา “ทำให้ท้องอิ่ม! ทำให้ท้องอิ่ม!”ทั้งสามคนสิ้นหวังอย่างมาก พวกเขากระโดดขึ้นมาบนร่างเคียน และพยายามดึงเขาออกไปอย่างสิ้นหวัง แต่เขากลับนอนลงบนพื้นเหมือนหมาบ้ากำลังที่กำลังด่าแช่งและกินมันอยู่ในที่สุดผู้คุมก็มาพร้อมกับแพทย์สองสามคน แม้แต่หมอที่เคยเห็นผู้ป่วยทางจิตก็ยังหวาดผวากับเหตการณ์ประหลาดนี้พวกเขาเคยเห็นความเจ็บป่วยทางจิตทุกรูปแบบ แต่นี่เป็นเรื่องใหม่ทั้งหมด...มันน่ากลัวมาก!หมอรีบไปข้างหน้าลากเคียนออกจากกองอึ มัดเขาไว้กับเตียงพิเศษโดยมีเข็มขัดรัด แล้วผลักเขาเข้าไปในโรงพยาบาลในขณะเดียวกันนักศึกษาทุกคนที่มหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์โอลรัส ต่างพากันแชร์วิดีโอสุดสยองของเคียนหลายคนคงอาเจียนทันทีหลังจากดูวิดีโอ แต่พวกเขาก็พยายามควบคุมอาการคลื่นไส้เพื่อดูวิดีโอซ้ำ ๆ พวกเขาต่างก็ดูมีความสุข ขณะเฝ้าดูการกระทำที่น่าสังเวชของเคียน สำหรับพวกเขาแล้ว นี่คือผลกรรมสำหรับสิ่งเลวร้ายทั้งหมดที่เขาได้ทำกับเด็กผู้หญิง ทุกคนรู้ดีว่าเคียนเป็นบ้า และเขาชอบที่จะควบค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 462
โดนัลด์โพล่งออกมาด้วยความตกใจ “ผมรู้แล้ว ผมรู้ว่ายากล่อมประสาทไม่ได้ผล ผมเห็นด้วยตาตัวเองแล้ว! ผมถามคุณว่าตอนนี้เราควรทำยังไง?”แพทย์หยุดยาชั่วคราว และแนะนำว่า “ผมจะเพิ่มปริมาณอีกเล็กน้อย เราต้องทำให้เขาสงบลงก่อนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม”โดนัลด์พยักหน้า และกดดันเขา “รออะไรอยู่ล่ะ?! จัดการเลยสิ!”"คุณเวบบ์ การใช้ยาระงับประสาทมากเกินไปอาจทำให้ร่างกายเสียหายได้ ดังนั้น... ” “เขากำลังทำลายร่างกายของตัวเองอยู่แล้ว! สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือทำให้เขาสงบลงให้เร็วที่สุด!”"ครับ!" คุณหมอพยักหน้า เขาเตรียมปริมาณที่มากขึ้นอย่างรวดเร็ว และฉีดเข้าไปในร่างกายของเคียนแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเช่นกัน“มันแปลกมาก…” หมอพูดติดอ่าง “ฤทธิ์ของยากล่อมประสาทนี้รุนแรงมาก! มันถูกใช้กับช้างตกมัน แต่เขาก็ยังไม่สงบ นี่มันแปลกมาก…”ทันใดนั้นแพทย์โรคหัวใจก็พูดว่า “โอ้ไม่นะ ร่างกายของเขาสั่น! ผมคิดว่า อัตราการเต้นของหัวใจของเขาต้องสูงมากแน่ ๆ !”เขาดึงจอภาพ ECG แบบพกพาเชื่อมต่อกับร่างกายของเคียน และทำการทดสอบอย่างรวดเร็ว เขาตกใจมากที่พบว่าเคียนมีอัตราการเต้นของหัวใจสูงถึง 180 ครั้งต่อนาที!“นี่… นี่คือดัชนี
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 463
คืนนี้ถูกลิขิตให้พิเศษ และดูมีชีวิตชีวาด้านหนึ่ง เคียนทำให้ทุกคนอ้าปากค้างด้วยพฤติกรรมที่ผิดปกติของเขา ในอีกด้านหนึ่งของเมืองเคนเน็ธอยู่กับเจฟฟรีย์ พวกเขาก็รีบกลับไปที่บ้านของตระกูลวีเวอร์พร้อมโสมม่วงอายุหลายศตวรรษจำนวนสามก้านเคนเน็ธผิดหวังที่เขาล้มเหลวในการชนะโสมม่วงอายุสามร้อยปีในการประมูล เขาไม่พอใจที่โสมม่วงอายุนับศตวรรษดีไม่เท่าโสมอายุสามร้อยปีเท่าที่ควรจะเป็น แต่ต้องขอบคุณชาร์ลีที่เขาไม่ต้องเสียเงิน 900 ล้านไปกับสิ่งนั้น ...เคนเน็ธซื้อโสมสามตัวจากเพื่อนของเจฟฟรีย์ในราคา 30 ล้านบาท ในขณะที่ชาร์ลีใช้เงิน 1000 ล้านบาทไปกับโสมม่วงอายุสามร้อยปีเขารู้สึกอุ่นใจขึ้นมากเมื่อคิดถึงเงินทั้งหมดที่เก็บไว้ได้ ในตอนนี้สิ่งที่เขาหวังไว้ก็คือ ยาที่ได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นจากตระกูลวีเวอร์ จะรักษาอาการของอวัยวะเพศเขาได้เนื่องจากความสำคัญของยานี้ต่อตระกูลวีเวอร์ สมาชิกในครอบครัวทั้งหมดจึงรวมถึงจอร์แดน วีเวอร์ ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าตระกูลวีเวอร์ เขาเดินกะเผลกอย่างอ่อนแรงเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่เพื่อดูกระบวนการนี้จอร์แดนมีอายุหกสิบปี เขาสวมสูท ผมของเขาเป็นสีเทาทั้งหมด ใบหน้าของเขาเหี่ยว
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 464
เคนเน็ธรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่จอร์แดนพูด “มันวิเศษขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”จอร์แดนตอบอย่างจริงใจว่า “แน่นอน คุณวิลสัน ยาวิเศษของตระกูลวีเวอร์มีประสิทธิภาพสูงกว่าไวอากร้าสามถึงสี่เท่า ส่วนสูตรที่ได้รับการปรับปรุงนี้มีประสิทธิภาพมากขึ้นถึงสิบเท่า!”เคนเน็ธรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากกับผลอันน่าอัศจรรย์ของยานี้ ดูเหมือนว่าความผิดปกติของเขาจะหายขาดในเวลาไม่นาน!เจฟฟรีย์ถามอย่างอยากรู้ว่า “พ่อครับ ถ้าเราผลิตยาจำนวนมากเราจะขายได้ทั่วโลก และยังระงับการขายไวอากร้าด้วยได้ไหมครับ?”จอร์แดนโบกมืออย่างมั่นใจ และพูดว่า “แน่นอนสิ! เมื่อการผลิตจำนวนมากเริ่มขึ้นแล้ว ผู้ชายทั่วโลกจะใช้ยาวิเศษของฉันแทนไวอากร้า ที่เรียกว่าจะมียาวิเศษเพื่อผู้ชายเพียงตัวเดียวในตลาดและนั่นคือยาวิเศษของฉัน!”จากนั้นจอร์แดนก็หันไปหาเคนเน็ธ และพูดว่า “คุณวิลสัน ผมสงสัยว่าคุณสนใจที่จะลงทุนใน บริษัทยาของเราไหม? คุณต้องลงทุนสองหรือสามหมื่นล้านเท่านั้น คุณจะด้รับผลตอบแทนหลายแสนล้านภายในหนึ่งปี!”หัวใจของเคนเน็ธกระโจนขึ้นเมื่อเขาฟังคำพูดนั้น เขาเป็นนักธุรกิจ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือผลกำไรหากยาวิเศษของพวกเขามีพลังอย่างแท้จริงตามที่อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 465
เคนเน็ธถือชามซุปสีม่วงเข้มราวกับว่าเขากำลังถือสมบัติที่เปราะบาง เขานำชามเข้าปากและดื่มมันในที่สุด!ทุกคนโดยเฉพาะเวนดี้เฝ้าดูเขาอย่างตั้งอกตั้งใจบอกตามตรงว่า เวนดี้หวังว่าจะได้อยู่กับเคนเน็ธมากกว่าเจฟฟรีย์ เพราะโมเดสเวย์กรุ๊ปซึ่งเป็นบริษัทของเคนเน็ธมีขนาดที่ใหญ่กว่า และเคนเน็ธก็จะใจดีกับเธอมากขึ้น เธอได้รับเงินค่าขนมห้าสิบล้านบาทจากเขามาก่อนในทางกลับกัน เธอไม่ได้รับผลประโยชน์ใด ๆ เลยจากเจฟฟรีย์ที่ขี้งกถ้าเคนเน็ธฟื้นความเป็นลูกผู้ชาย เขาอาจจะขอเธอกลับจากเจฟฟรีย์ก็เป็นได้!สมาชิกในตระกูลวีเวอร์กำลังเฝ้าดูเคนเน็ธอย่างใกล้ชิดเช่นกันเคนเน็ธอาจถือได้ว่าเป็นการทดลองทางการแพทย์ครั้งแรกของยาตัวใหม่นี้พวกเขากระตือรือร้นที่จะเห็นประสิทธิภาพของยา ถ้ามันทำงานได้อย่างยอดเยี่ยมพวกเขาก็จะร่ำรวย!หลังจากดื่มยา เคนเน็ธรู้สึกถึงความร้อนที่ไหลเวียนระหว่างไตของเขา และมันยิ่งร้อนขึ้นเรื่อย ๆ !เขารู้สึกราวกับว่ามีมังกรค่อย ๆ ตื่นขึ้นในร่างกายของเขา และเขาก็มีความสุข และตื่นเต้นกับมัน! เขาตะโกนอย่างยินดีขึ้นว่า “สุดยอด! นี่คือยาอายุวิเศษจริง ๆ ! ตอนนี้ผมรู้สึกเป็นไข้ และตัวร้อนนี่เป็นสัญญาณที่ดี
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 466
จอร์แดนรีบตอบว่า “ผมเดาว่า ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะได้ผล ขั้นแรกต้องซ่อมแซมส่วนที่เสียหายก่อนจึงจะสามารถช่วยฟื้นฟูความเป็นชายของคุณได้ ไม่ต้องกังวลไปครับ ผมพนันได้เลยว่า มันจะกลับมาแข็งอีกครั้งหลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงถึงหนึ่งชั่วโมง!”เคนเน็ธยิ้มด้วยความดีใจ “อย่างนั้นเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นเวลากำลังจะหมดลง ผมคงต้องไปแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”จากนั้นเขาก็ดึงเวนดี้ออกจากบ้านของตระกูลวีเวอร์ไปอย่างรวดเร็วระหว่างทางกลับบ้าน เคนเน็ธรู้สึกตื่นเต้น ในขณะที่เขาขับรถเขาพูดอย่างกระสับกระส่ายว่า “ฉันรู้สึกว่า ความร้อนเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันยังไปไม่ถึงบริเวณนั้นเลย…”เวนดี้รีบพูดว่า “คุณวีเวอร์บอกหรือเปล่าคะว่า ยาต้องใช้เวลาสักพักในการซ่อมแซมก่อนที่มันจะไปถึงบริเวณนั้นได้!”“ฮ่าฮ่าฮ่า!” เคนเน็ธพูดอย่างตื่นเต้นว่า “มันเหมือนกับเกมที่วัยรุ่นเล่นกันนั่นแหละ! ศัตรูมีเวลาห้าวินาทีในการไปถึงสนามรบ!”เวนดี้ยิ้มอย่างเขินอาย “เคนเน็ธ คุณจะใช้เวลาไปถึงสนามรบนานแค่ไหนคะ?”เคนเน็ธยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ฉันเดาว่าอีกประมาณครึ่งชั่วโมง ทุกอย่างน่าจะกลับมาหาฉันหรือเปล่านะ? ฮ่าฮ่าฮ่า!”จาก
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
