บทที่ 466

จอร์แดนรีบตอบว่า “ผมเดาว่า ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะได้ผล ขั้นแรกต้องซ่อมแซมส่วนที่เสียหายก่อนจึงจะสามารถช่วยฟื้นฟูความเป็นชายของคุณได้ ไม่ต้องกังวลไปครับ ผมพนันได้เลยว่า มันจะกลับมาแข็งอีกครั้งหลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงถึงหนึ่งชั่วโมง!”

เคนเน็ธยิ้มด้วยความดีใจ “อย่างนั้นเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นเวลากำลังจะหมดลง ผมคงต้องไปแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”

จากนั้นเขาก็ดึงเวนดี้ออกจากบ้านของตระกูลวีเวอร์ไปอย่างรวดเร็ว

ระหว่างทางกลับบ้าน เคนเน็ธรู้สึกตื่นเต้น ในขณะที่เขาขับรถเขาพูดอย่างกระสับกระส่ายว่า “ฉันรู้สึกว่า ความร้อนเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันยังไปไม่ถึงบริเวณนั้นเลย…”

เวนดี้รีบพูดว่า “คุณวีเวอร์บอกหรือเปล่าคะว่า ยาต้องใช้เวลาสักพักในการซ่อมแซมก่อนที่มันจะไปถึงบริเวณนั้นได้!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” เคนเน็ธพูดอย่างตื่นเต้นว่า “มันเหมือนกับเกมที่วัยรุ่นเล่นกันนั่นแหละ! ศัตรูมีเวลาห้าวินาทีในการไปถึงสนามรบ!”

เวนดี้ยิ้มอย่างเขินอาย “เคนเน็ธ คุณจะใช้เวลาไปถึงสนามรบนานแค่ไหนคะ?”

เคนเน็ธยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ฉันเดาว่าอีกประมาณครึ่งชั่วโมง ทุกอย่างน่าจะกลับมาหาฉันหรือเปล่านะ? ฮ่าฮ่าฮ่า!”

จาก