บทที่ 425

ในตอนนี้มาร์คัสและสาวหน้าพลาสติกต่างก็หมดหวัง และกังวลเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขาอย่างมาก

ชาร์ลีรู้สึกโล่งใจขึ้นมากหลังจากลงโทษพวกเขา จากนั้นเขาก็พูดกับดอน อัลเบิร์ต “สองคนนี้ทำให้ผมปวดหัวมาก พาออกไปให้พ้น ๆ ได้แล้ว”

อัลเบิร์ตพยักหน้าอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเตะมาร์คัส และพูดว่า “ยังไม่ลุกขึ้นแล้วรีบไสหัวไปอีก?”

มาร์คัสรีบลุกขึ้นยืน และเพิกเฉยต่อสิ่งสกปรกบนร่างกายของเขาในขณะที่เขารีบเตรียมที่จะออกไปกับสาวใบหน้าพลาสติก

อัลเบิร์ตเตะตูดเขาอย่างรุนแรงอีกครั้ง และมาร์คัสก็ล้มลงกับพื้นอีกครั้ง หลังจากนั้นอัลเบิร์ตก็พูดว่า “ฟังนะ พวกแกทั้งสองคน ฉันต้องการให้พวกแกมารายงานตัวที่คฤหาสน์ของฉันภายในหนึ่งสัปดาห์! ถ้าไม่โผล่หัวมา พวกแกได้ตายแน่!”

“ดอน อัลเบิร์ต ไม่ต้องห่วงครับ พวกเราจะมาหาลุง…”

ทั้งคู่รีบตกลงก่อนจะออกไปด้วยความตื่นตระหนกโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้

จากนั้นอัลเบิร์ตก็เดินไปหาชาร์ลีก่อนจะถามว่า “คุณเวดครับ พอใจไหมครับ?”

ชาร์ลีหันกลับมา และมองไปที่แคลร์กับลอรีน เมื่อเขาเห็นการแสดงออกที่แปลกประหลาดบนใบหน้าของพวกเขา เขาก็ถามพวกเขาทันทีว่า “ที่รัก ลอรีน คุณสองคนพอใจไหม?”

แคลร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก