All Chapters of กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: Chapter 221 - Chapter 230

ซีคกล่าวอย่างรวดเร็ว “คุณเวดนี่เป็นชั่วโมงเร่งด่วน ช่วงเวลาแบบนี้ยากที่สุดที่จะเรียกแท็กซี่นะครับ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ให้ผมไปส่งดีไหมครับ?”แคลร์ทั้งอยากรู้และสงสัยเกี่ยวกับความบังเอิญนี้ แต่เธอก็หมดหวังเกินกว่าที่จะปฏิเสธข้อเสนอนี้ “ขอบคุณมากสำหรับการช่วยเหลือนะคะ คุณไวท์”“ผมยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ” ซีครีบลงจากรถและเปิดประตูให้พวกเขาอย่างมีความสุขชาร์ลีเพียงแค่ลูบจมูกของเขาอย่างแหย ๆ โดยไม่พูดอะไร เขารู้ดีว่าซีคได้ฉวยโอกาสที่ดีที่สุดในการประจบประแจงเขาและบังเอิญเขาต้องการความช่วยเหลืออยู่พอดี เขาจึงไม่ปฏิเสธข้อเสนอครั้งนี้คนขับขับต่อไป ขณะที่ซีคไปนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับและเริ่มการสนทนาแบบสบาย ๆ กับชาร์ลีระหว่างทางแคลร์ได้ฟังบทสนทนาของพวกเขาในขณะที่ความรู้สึกงงงวยเกิดขึ้นภายในตัวเธอซีค ไวท์เป็นหนึ่งในนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จในโอลรัสฮิลล์ซึ่งได้รับเกียรติยศและชื่อเสียงในแวดวงธุรกิจสูงกว่ามากเมื่อเทียบกับคุณท่านวิลสัน บุคคลนี้มักจะมีอารมณ์ที่มั่นคงและเข้มงวด แต่ในรถแคลร์ก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าซีคดูเหมือนจะพยายามเอาใจชาร์ลีเป็นอย่างมากจากนั้นเธอก็มองไปที่ชาร์ลีและพบว่าเขายั

แคลร์ไม่ได้รู้ว่าจอร์จมาที่นี่เพื่อทำอะไร เธอจึงรีบพูดตอบจากความสุภาพของเขาว่า “จอร์จ นายต้อนรับกันเกินไปแล้ว”จอร์จวางรอยยิ้มที่ดูน่าเกรงขาม เขาหยิบเรซูเม่ของแคลร์มาจากโต๊ะและพลิกดูอย่างสบาย ๆ เขาพูดด้วยน้ำเสียงหดหู่ว่า “แคลร์ ฉันต้องขอโทษด้วยนะ แต่จากสิ่งที่ฉะนเห็นในเรซูเม่ของเธอ คุณสมบัติของเธอไม่ตรงตามข้อกำหนดของเรา ไม่ว่าจะทักษะหรือประสบการณ์ก็ตาม เธอไม่เหมาะกับความต้องการของเราเลย”จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและพูดต่อว่า “ฉันขอโทษด้วยนะแคลร์ เธอไม่ผ่านการสัมภาษณ์ ฉันขอแนะนำให้เธอลองไปสมัครบริษัทอื่นจะดีกว่า โชคดีนะ!"แคลร์รู้สึกตกใจกับการปฏิเสธอย่างรุนแรงของเขาและรีบพูดว่า “แต่ฉันทำงานที่ฝ่ายบริหารของวิลสันกรุ๊ปมาหลายปีแล้วนะ! ฉันมั่นใจว่าความเป็นมืออาชีพของฉันตรงตามเกณฑ์ที่บริษัทของนายระบุไว้”จอร์จส่ายหัวและกล่าวอย่างหนักแน่นว่า "ไม่นะ สิ่งที่เธอเรียกมันว่าคุณสมบัติและประสบการณ์ของเธอเป็นเพียงเพราะเธอเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลวิลสันเท่านั้น แถมตอนนี้เธอยังถูกไล่ออกจากตระกูลแล้วด้วยซ้ำ โดยพื้นฐานแล้วเธอก็คือคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น!”“ก็ได้ เอาอย่างที่นายว่าก็ได้” แคลร์มองลงไปอย่างหดหู

จอร์จทรุดลงกับพื้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความทุกข์ทรมานสาเหตุที่เขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บริหารระดับสูงตั้งแต่อายุยังน้อยนั้นเกี่ยวข้องกับสัญญาจ้างงานที่เข้มงวดซึ่งเขาได้ลงนามด้วยตนเองเพื่อส่งเสริมนโยบายควบคุมคุณภาพของพนักงานของพวกเขา สไปค์เวิร์ธ คอร์เปอเรชั่นได้ออกสัญญาที่มีคสามต้องการเป็นอย่างมากและมุ่งเน้นต่อพนักงานซึ่งจะรับประกันการเลื่อนตำแหน่งหลังจากลงนาม แต่พวกเขาจะได้ผูกมัดกับบริษัทอย่างเต็มที่ ซึ่งการันตีได้จากการเลื่อนตำแหน่ง แต่พวกเขาต้องพิสูจน์ว่าพวกเขาคุ้มค่าพอและทำงานหนักเพื่อเป็นผู้ภักดีต่อบริษัท หากพวกเขาไม่ผ่านตัวชี้วัดประสิทธิผลหรือมีข้อขัดแย้ง บริษัทจะยื่นคำร้องที่มีมูลค่าจำนวนมากต่อพวกเขาหลายคนกลัวที่จะเซ็นสัญญาดังกล่าว เนื่องจากข้อกำหนดและเงื่อนไขที่เข้มงวด แต่ในขณะนั้นจอร์จเป็นบัณฑิตใหม่ที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะประสบความสำเร็จ ดังนั้นเขาจึงลงนามในสัญญาอย่างเด็ดขาดแม้ว่าจะได้รับผลที่ไม่ยุติธรรมก็ตามอันที่จริงแล้วเขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งทันทีและบริษัทก็ชื่นชมเขามาก แต่ตอนนี้ผลลัพธ์ที่ขมขื่นกำลังรอเขาอยู่!จอร์จคุกเข่าบนพื้นอย่างสั

เนื่องจากแรงผลักดันและการให้กำลังใจของชาร์ลี แคลร์ใช้เวลาตลอดทั้งคืนในการพลิกผันและคิดเกี่ยวกับธุรกิจของเธอ เธอดูค่อนข้างอ่อนเพลียและเหนื่อยล้าในเช้าวันรุ่งขึ้นเนื่องจากการนอนหลับไม่เพียงพอหลังจากตื่นขึ้นมาแคลร์ก็รีบทำให้ตัวเองสดชื่นขึ้น ชาร์ลีขมวดคิ้วกับสิ่งที่เขาเห็นแล้วถามว่า “ที่รักทำไมคุณไม่นอนล่ะ? มีอะไรเร่งรีบงั้นเหรอครับ?”“ฉันจะต้องไปมิลเลเนียม เอนเตอร์ไพรส์ ฉันไปสายไม่ได้เด็ดขาด”“มิลเลเนียม เอนเตอร์ไพรส์? สัมภาษณ์อีกแล้วเหรอครับ?”“ไม่ใช่ค่ะ” แคลร์ส่ายหัวและพูดอย่างร่าเริงหลังจากหยุดไปชั่วครู่ว่า “ฉันกำลังพยายามมองหาโครงการสำหรับตัวเองน่ะค่ะ”“เยี่ยมมาก!” ชาร์ลียิ้มอย่างมีความสุข “ถ้าคุณเริ่มต้นบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ผมจะเป็นพนักงานคนแรกของคุณเอง”“คุณคิดว่าการเริ่มต้นบริษัทรับเหมาก่อสร้างก็เหมือนกับการทำอาหารเย็นหรือไงกันคะ? เงินทุนและคอนเนกชั่นเป็นเกณฑ์หลักสำหรับธุรกิจเพื่อการมุ่งมั่นดำเนินการและต้องอยู่รอด” แคลร์กล่าว “ฉันอยากเริ่มต้นจากสำนักงานเล็ก ๆ และวาดแบบออกแบบให้กับบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ถ้าฉันสร้างคอนเนกชั่นที่สำคัญให้ตัวเองและมีเงินทุนเพียงพอฉันจะจดทะเบียนบร

แคลร์ไม่ต้องการจับมือของปีเตอร์ แต่เนื่องจากเขายื่นข้อเสนอมาการที่ปฏิเสธเขาก็เป็นเรื่องที่อาจจะหยาบคายได้ ดังนั้นเธอจึงเม้มริมฝีปาก และยื่นมือออกไปอย่างไม่เต็มใจในขณะที่ปีเตอร์รู้สึกตื่นเต้นอย่างเงียบ ๆ และกำลังจะคว้ามือที่เนียนนุ่มของแคลร์ ทันใดนั้น มือขนาดใหญ่ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้แล้วจับมือเขาไว้แน่นแทนปีเตอร์ตะลึงไปชั่วขณะ เงยหน้าขึ้นมองด้วยความโกรธ เขาคำราม “อะไรกันเนี่ย!? นายเป็นใคร?"แคลร์เงยหน้าขึ้นมองและรู้สึกงุนงงเล็กน้อยกับสิ่งที่เธอเห็น“ชาร์ลี! คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”จากนั้นเธอก็รีบหันไปหาปีเตอร์และอธิบายว่า “เขาเป็นสามีของฉันค่ะ”ใบหน้าของปีเตอร์มืดมนราวกับว่ามีเมฆดำลอยอยู่เหนือหัวของเขาเมื่อเขาได้ยินคำว่า ‘สามี’"พอดีว่าผมเพิ่งมาถึงน่ะ" ชาร์ลียิ้มให้แคลร์แล้วหันไปหาปีเตอร์โดยแสร้งทำเป็นไม่เห็นการแสดงออกของเขาแล้วพูดขึ้นว่า “คุณคือปีเตอร์ เมอร์เรย์ใช่ไหมครับ? บอสของมิลเลเนียม เอนเทอร์ไพรส์สินะครับ?”ปีเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงบึ้งตึง “ใช่ฉันเอง แล้วยังไง?”“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่คุณเป็นคนแก่ตัณหากลับ แถมยังสกปรก!” ชาร์ลีพยักหน้าและตั้งใจให้น้ำเสียงของเขายาวขึ้นด้ว