เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 226
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 227
เนื่องจากแรงผลักดันและการให้กำลังใจของชาร์ลี แคลร์ใช้เวลาตลอดทั้งคืนในการพลิกผันและคิดเกี่ยวกับธุรกิจของเธอ เธอดูค่อนข้างอ่อนเพลียและเหนื่อยล้าในเช้าวันรุ่งขึ้นเนื่องจากการนอนหลับไม่เพียงพอหลังจากตื่นขึ้นมาแคลร์ก็รีบทำให้ตัวเองสดชื่นขึ้น ชาร์ลีขมวดคิ้วกับสิ่งที่เขาเห็นแล้วถามว่า “ที่รักทำไมคุณไม่นอนล่ะ? มีอะไรเร่งรีบงั้นเหรอครับ?”“ฉันจะต้องไปมิลเลเนียม เอนเตอร์ไพรส์ ฉันไปสายไม่ได้เด็ดขาด”“มิลเลเนียม เอนเตอร์ไพรส์? สัมภาษณ์อีกแล้วเหรอครับ?”“ไม่ใช่ค่ะ” แคลร์ส่ายหัวและพูดอย่างร่าเริงหลังจากหยุดไปชั่วครู่ว่า “ฉันกำลังพยายามมองหาโครงการสำหรับตัวเองน่ะค่ะ”“เยี่ยมมาก!” ชาร์ลียิ้มอย่างมีความสุข “ถ้าคุณเริ่มต้นบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ผมจะเป็นพนักงานคนแรกของคุณเอง”“คุณคิดว่าการเริ่มต้นบริษัทรับเหมาก่อสร้างก็เหมือนกับการทำอาหารเย็นหรือไงกันคะ? เงินทุนและคอนเนกชั่นเป็นเกณฑ์หลักสำหรับธุรกิจเพื่อการมุ่งมั่นดำเนินการและต้องอยู่รอด” แคลร์กล่าว “ฉันอยากเริ่มต้นจากสำนักงานเล็ก ๆ และวาดแบบออกแบบให้กับบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ถ้าฉันสร้างคอนเนกชั่นที่สำคัญให้ตัวเองและมีเงินทุนเพียงพอฉันจะจดทะเบียนบร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 228
ชาร์ลีรีบออกจากบ้านในขณะที่การทะเลาะกันยังคงดำเนินไปอย่างรุนแรงอยู่ภายในบ้านมันจะเป็นการดีที่สุดสำหรับเขาที่จะหลีกเลี่ยงจากปัญหาเบาะแว้งที่น่ารำคาญในครอบครัวชาร์ลีเข้าไปในร้านกาแฟเล็ก ๆ สั่งของว่างและตัดสินใจใช้เวลาพักผ่อนที่นั่นจนถึงตอนเย็นที่แห่งนี้คือถนนคนเดินที่มีชื่อเสียงในโอลรัสฮิลล์ซึ่งมีผู้คนพลุกพล่านชาร์ลีกำลังเพลิดเพลินกับอาหารของเขา เมื่อจู่ ๆ เขาก็เห็นคนสองคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของถนนซึ่งหนึ่งคนนั้นดูคุ้นเคยเป็นพิเศษนั่นคือแคลร์ไม่ใช่เหรอ?ฝั่งตรงข้ามเป็นร้านอาหารที่หรูหรามาก ชาร์ลีเห็นแคลร์นั่งอยู่ริมหน้าต่างบานใหญ่บนชั้นสองและตรงข้ามเธอคือชายวัยกลางคนในชุดสูทและรองเท้าหนัง สวมแว่นตากรอบทองแคลร์ถือแฟ้มงานและพูดคุยกับชายคนนั้นไม่หยุดราวกับว่าเธอกำลังแสดงผลงานและบทบาทใหม่ของเธอในฐานะนักออกแบบอิสระ และหวังว่าชายคนนั้นจะลงทุนในสถานประกอบการใหม่ของเธอแม้เธอจะกระตือรือร้นแต่ชายคนนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเธอเลย เขาพยายามจับมือแคลร์ด้วยการเอาแฟ้มจากเธอแต่งเธอดึงมือออกไปอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะทำสำเร็จชาร์ลีโมโหเป็นอย่างมากเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้านี้!ไอ้สารเลวคนนั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 229
แคลร์ไม่ต้องการจับมือของปีเตอร์ แต่เนื่องจากเขายื่นข้อเสนอมาการที่ปฏิเสธเขาก็เป็นเรื่องที่อาจจะหยาบคายได้ ดังนั้นเธอจึงเม้มริมฝีปาก และยื่นมือออกไปอย่างไม่เต็มใจในขณะที่ปีเตอร์รู้สึกตื่นเต้นอย่างเงียบ ๆ และกำลังจะคว้ามือที่เนียนนุ่มของแคลร์ ทันใดนั้น มือขนาดใหญ่ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้แล้วจับมือเขาไว้แน่นแทนปีเตอร์ตะลึงไปชั่วขณะ เงยหน้าขึ้นมองด้วยความโกรธ เขาคำราม “อะไรกันเนี่ย!? นายเป็นใคร?"แคลร์เงยหน้าขึ้นมองและรู้สึกงุนงงเล็กน้อยกับสิ่งที่เธอเห็น“ชาร์ลี! คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”จากนั้นเธอก็รีบหันไปหาปีเตอร์และอธิบายว่า “เขาเป็นสามีของฉันค่ะ”ใบหน้าของปีเตอร์มืดมนราวกับว่ามีเมฆดำลอยอยู่เหนือหัวของเขาเมื่อเขาได้ยินคำว่า ‘สามี’"พอดีว่าผมเพิ่งมาถึงน่ะ" ชาร์ลียิ้มให้แคลร์แล้วหันไปหาปีเตอร์โดยแสร้งทำเป็นไม่เห็นการแสดงออกของเขาแล้วพูดขึ้นว่า “คุณคือปีเตอร์ เมอร์เรย์ใช่ไหมครับ? บอสของมิลเลเนียม เอนเทอร์ไพรส์สินะครับ?”ปีเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงบึ้งตึง “ใช่ฉันเอง แล้วยังไง?”“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่คุณเป็นคนแก่ตัณหากลับ แถมยังสกปรก!” ชาร์ลีพยักหน้าและตั้งใจให้น้ำเสียงของเขายาวขึ้นด้ว
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 230
แคลร์รู้สึกกระวนกระวายใจขณะที่เธอฟังคำดูถูก เธอจึงพูดแทรกขึ้นมา “คุณเมอเรย์คะ ชาร์ลีช่วยงานที่บ้านได้ดีมาก อีกอย่างช่วยกรุณาเรียกดิฉันว่าคุณวิลสันด้วยค่ะ การเรียกฉันด้วยชื่อจริงฟังดูไม่ค่อยเป็นมืออาชีพเท่าไหร่เลยนะคะ”“เขาทำอะไรที่บ้านบ้างล่ะ? ไปตลาด? ทำอาหาร? ซักรีด?" ปีเตอร์หัวเราะอย่างประชดประชัน “แคลร์ ถ้าสามีของคุณหางานยากล่ะก็ บริษัทของผมกำลังรับสมัครพนักงานรักษาความปลอดภัยอยู่ตอนนี้นะ คุณให้เขาลองมาสมัครดูสิ”จากนั้นเขาพูดต่อด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน “แคลร์ ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะไม่แต่งงานกับผู้ชายที่ไม่มีงานมั่นคงด้วยซ้ำ ผมคงหย่ากับไอ้ขี้แพ้คนนี้ไปนานแล้ว”แคลร์ขมวดคิ้วด้วยความตกใจ แต่ก่อนที่เธอจะได้พูด เธอก็รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกที่มาจากข้าง ๆ เธอเธอหันกลับมาและเห็นชาร์ลียืนขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าขณะที่เขาพูดกับปีเตอร์ว่า “คุณเมอเรย์ ชื่อเสียงของคุณโด่งดังมาก ในที่สุดผมก็รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้พบคุณ จริง ๆ แล้วบุคลิกของคุณช่างตรงกับชื่อเสียงของคุณอย่างสมบูรณ์แบบ ผมมีบางอย่างจะพูดกับคุณครับ คุณเมอร์เรย์”ริมฝีปากของปีเตอร์โค้งลง "อะไร?"เขาพนันได้เลยว่าชาร์ลีไอ้ขี้แพ้จะไม
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 231
ชาร์ลีอ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาเลือกที่จะปิดปากและเดินออกจากร้านอาหารหลังจากที่เขามองไปที่ใบหน้าที่โกรธแค้นของแคลร์หัวหน้าของบริษัทเล็ก ๆ กล้ามาหน้าด้านขนาดนี้ได้อย่างไร? เขาตัดสินใจที่จะพึ่งโชคสินะ?แคลร์ถึงกับต้องวิ่งเต้นไปรอบ ๆ ไอ้สารเลวคนนี้! เธอไม่รู้หรือว่าสามีของเธอมีอำนาจมากที่สุดในบรรดาพวกเขาทั้งหมด?ในขณะนี้เขาต้องการเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขาต่อแคลร์อย่างสิ้นหวัง เขาต้องการให้เธอรู้ว่าเธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขา และเธอไม่จำเป็นต้องถูกรังแก หรือถูกทรมานจากเหล่านายทุนชั้นต่ำของบริษัทที่มีฐานะปานกลางพวกนั้นอย่างไรก็ตาม เขาอดกลั้นคำที่จะพูดเอาไว้การเปิดเผยตัวตนของเขาหมายความว่าเขาได้ยอมรับการเป็นคนของตระกูลเวดอย่างเป็นทางการและจะกลับสู่ตระกูลไม่ เขาไม่ได้อยากกลับไปชาร์ลียืนอยู่นอกร้านอาหารพลางมองขึ้นไปที่ชั้นสอง จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาสตีเฟ่นผู้ซึ่งพ่อบ้านของตระกูลเวด“ช่วยตรวจสอบประวัติรายละเอียดของมิลเลเนียม เอนเตอร์ไพรส์ รวมถึงลูกค้าและโครงการล่าสุดของพวกเขาให้ผมหน่อยครับ”น้ำเสียงสุภาพของสตีเฟนดังก้องมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย “นายน้อย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 232
ปีเตอร์ตกตะลึงขณะเอามือจับที่แก้ม หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตะโกนใส่ชาร์ลี“ไอ้เศษขยะ! แกกล้าดียังไงมาตบฉัน!”ชาร์ลีแสยะยิ้ม “ทำไม? ทำไมฉันถึงต้องไม่กล้าตบแกด้วยล่ะ? ถ้าฉันอยากจะตบแก แกก็ต้องรับมือกับมันเท่านั้นเอง”หลังจากนั้นชาร์ลีก็ยกมือขึ้นตบปีเตอร์อีกครั้ง ตอนนี้แก้มของปีเตอร์เริ่มบวมแล้วแม้ว่าแคลร์จะรังเกียจปีเตอร์มากแต่ชาร์ลีก็ตบเขาสองครั้งแล้ว ดังนั้นเธอจึงกังวลเล็กน้อยและรีบพูดว่า “ชาร์ลี นี่คุณกำลังทำอะไร? ฉันบอกคุณแล้วใช่ไหมคะว่าอย่าทะเลาะกับใครแย่างขาดสติแบบนี้?”เธอไม่ได้กังวลเกี่ยวกับตัวเอง แต่เธอกังวลว่าปีเตอร์จะแก้แค้นชาร์ลี ท้ายที่สุดแล้วปีเตอร์ก็ยังคงเป็นบอสของบริษัทที่มีชื่อเสียง เขาจะสงบสติอารมณ์ได้อย่างไรหลังจากถูกชาร์ลีทำกับเขาแบบนี้จริงอยู่ที่ปีเตอร์รู้สึกรำคาญและหงุดหงิดสุด ๆ ในตอนนี้ เขาชี้นิ้วไปที่แคลร์ “เธอ เธอเป็นคนที่มีนามสกุลวิลสัน! ถ้าเธอไม่ชดเชยกับสิ่งที่เกิดขึ้น และมาเอาใจฉันหลังจากสิ่งที่สามีของเธอทำในวันนี้ ฉันจะฆ่ามัน! ฉันจะทำให้แน่ใจว่ามันจะหายไปจากโอลรัสฮิลล์!”ทันทีที่แคลร์ได้ยินคำว่า ‘ชดเชย’ เธอก็เริ่มโมโหขึ้นมาทันที “คุณมันไร้ยางอาย!”“ไร้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 233
หลังจากได้ยินเรื่องยุติสัญญามากมาย ปีเตอร์ก็เริ่มเหงื่อออกมากจนไม่สามารถยืนตัวตรงได้ เขาต้องจับกำแพงเพื่อยืนให้มั่นแคลร์ไม่รู้ว่าใครโทรมาหาปีเตอร์ แต่เธอสามารถเห็นสีหน้าของปีเตอร์เปลี่ยนไปหลังจากรับสาย เขาดูเหมือนกับว่าเขากำลังจะขาดใจตายลงเสียตรงนั้น“ชาร์ลีคะ คุณคิดว่าปีเตอร์ไม่สบายหรือเปล่า?”ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะตอบว่า “ใช่ บางทีอาจจะมีบางอย่างผิดปกติในสมองของเขา เขาอาจจะจำไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร”เลขาของปีเตอร์ยังคงรีบแจ้งอย่างตื่นตระหนกกับอีกด้านหนึ่งของสาย แต่ปีเตอร์ไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดแล้ว เขากลับได้ยินเพียงเสียงในหูของเขา และสิ่งที่เขาคิดได้ก็คือสิ่งที่ชาร์ลีพูดก่อนหน้านี้“แกล้มละลายแล้ว!”ปีเตอร์เหงื่อแตกท่วม เขาเงยหน้าขึ้นด้วยความหวาดกลัวขณะจ้องไปที่ชาร์ลีด้วยสีหน้าแน่วแน่ชาร์ลีทำนายเรื่องทั้งหมดนี้ได้อย่างไร?เขา… เขาล้มละลายจริง ๆ !ปีเตอร์ทรุดลงกับพื้นอย่างสิ้นหวังชาร์ลีเหลือบมองเขาด้วยสีหน้าเย็นชาและไม่แยแส เขาพูดกับแคลร์ว่า “เราไปกันเถอะครับ”แคลร์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับปีเตอร์ในเวลานี้ แต่เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับปีเตอร์อีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงหันหลังตามชาร์ล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 234
ทั้งหมดนี้รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เรื่องแบบนี้จะมีความบังเอิญได้อย่างไร?ปีเตอร์รู้สึกคลุมเครือว่าเรื่องพวกนี้เกี่ยวข้องกับชาร์ลีอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงคุกเข่าต่อหน้าชาร์ลีเพราะเขาไม่สนใจชื่อเสียงของตัวเองอีกต่อไปแล้วแคลร์ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายบอกอะไรกับปีเตอร์ทางโทรศัพท์ ดังนั้นเธอจึงได้แต่พูดด้วยความประหลาดใจว่า “ปีเตอร์ บริษัทของคุณกำลังไปได้สวยไม่ใช่เหรอคะ? นี่คุณกำลังพูดถึงอะไร? แล้วถึงคุณจะประสบปัญหาล้มละลาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับชาร์ลีล่ะคะ?”ปีเตอร์คุกเข่าลงบนพื้นขณะที่เขาพูดว่า “แคลร์ ผมขอโทษที่ทำให้คุณไม่พอใจก่อนหน้านี้! ผมยอมรับในความผิดพลาดและขอให้คุณให้อภัย บริษัทของผมโทรมาเมื่อกี้ แล้วบอกว่าลูกค้ารายใหญ่รายหนึ่งของผมโทรมายกเลิกสัญญากับเรา แล้วธนาคารทุกแห่งก็เรียกเก็บเงินที่ผมไปกู้มาจากพวกเขา คราวนี้ผมจนตรอกแล้วจริง ๆ … ได้โปรดช่วยพูดกับคุณเวดให้ผมหน่อยนะครับ ไม่อย่างนั้นผมคงไม่มีทางอยู่รอดในโลกนี้ได้อีกแล้ว”ในเวลานี้แคลร์ถึงกับผงะและตอบเพียงว่า “ฉันคิดว่าคุณทำผิดพลาดเองนะคะ ปีเตอร์ ฉันไม่คิดว่าชาร์ลีจะมีอำนาจมากขนาดนั้นหรอกนะคะ”ชาร์ลียังตอบอย่างแผ่วเบ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
