บททั้งหมดของ กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ: บทที่ 231 - บทที่ 240

ชาร์ลีอ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาเลือกที่จะปิดปากและเดินออกจากร้านอาหารหลังจากที่เขามองไปที่ใบหน้าที่โกรธแค้นของแคลร์หัวหน้าของบริษัทเล็ก ๆ กล้ามาหน้าด้านขนาดนี้ได้อย่างไร? เขาตัดสินใจที่จะพึ่งโชคสินะ?แคลร์ถึงกับต้องวิ่งเต้นไปรอบ ๆ ไอ้สารเลวคนนี้! เธอไม่รู้หรือว่าสามีของเธอมีอำนาจมากที่สุดในบรรดาพวกเขาทั้งหมด?ในขณะนี้เขาต้องการเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขาต่อแคลร์อย่างสิ้นหวัง เขาต้องการให้เธอรู้ว่าเธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขา และเธอไม่จำเป็นต้องถูกรังแก หรือถูกทรมานจากเหล่านายทุนชั้นต่ำของบริษัทที่มีฐานะปานกลางพวกนั้นอย่างไรก็ตาม เขาอดกลั้นคำที่จะพูดเอาไว้การเปิดเผยตัวตนของเขาหมายความว่าเขาได้ยอมรับการเป็นคนของตระกูลเวดอย่างเป็นทางการและจะกลับสู่ตระกูลไม่ เขาไม่ได้อยากกลับไปชาร์ลียืนอยู่นอกร้านอาหารพลางมองขึ้นไปที่ชั้นสอง จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาสตีเฟ่นผู้ซึ่งพ่อบ้านของตระกูลเวด“ช่วยตรวจสอบประวัติรายละเอียดของมิลเลเนียม เอนเตอร์ไพรส์ รวมถึงลูกค้าและโครงการล่าสุดของพวกเขาให้ผมหน่อยครับ”น้ำเสียงสุภาพของสตีเฟนดังก้องมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย “นายน้อย

หลังจากได้ยินเรื่องยุติสัญญามากมาย ปีเตอร์ก็เริ่มเหงื่อออกมากจนไม่สามารถยืนตัวตรงได้ เขาต้องจับกำแพงเพื่อยืนให้มั่นแคลร์ไม่รู้ว่าใครโทรมาหาปีเตอร์ แต่เธอสามารถเห็นสีหน้าของปีเตอร์เปลี่ยนไปหลังจากรับสาย เขาดูเหมือนกับว่าเขากำลังจะขาดใจตายลงเสียตรงนั้น“ชาร์ลีคะ คุณคิดว่าปีเตอร์ไม่สบายหรือเปล่า?”ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะตอบว่า “ใช่ บางทีอาจจะมีบางอย่างผิดปกติในสมองของเขา เขาอาจจะจำไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร”เลขาของปีเตอร์ยังคงรีบแจ้งอย่างตื่นตระหนกกับอีกด้านหนึ่งของสาย แต่ปีเตอร์ไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดแล้ว เขากลับได้ยินเพียงเสียงในหูของเขา และสิ่งที่เขาคิดได้ก็คือสิ่งที่ชาร์ลีพูดก่อนหน้านี้“แกล้มละลายแล้ว!”ปีเตอร์เหงื่อแตกท่วม เขาเงยหน้าขึ้นด้วยความหวาดกลัวขณะจ้องไปที่ชาร์ลีด้วยสีหน้าแน่วแน่ชาร์ลีทำนายเรื่องทั้งหมดนี้ได้อย่างไร?เขา… เขาล้มละลายจริง ๆ !ปีเตอร์ทรุดลงกับพื้นอย่างสิ้นหวังชาร์ลีเหลือบมองเขาด้วยสีหน้าเย็นชาและไม่แยแส เขาพูดกับแคลร์ว่า “เราไปกันเถอะครับ”แคลร์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับปีเตอร์ในเวลานี้ แต่เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับปีเตอร์อีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงหันหลังตามชาร์ล

เมื่อแคลร์ถามเธออย่างกะทันหัน เอเลนแม่ยายของชาร์ลีก็อารมณ์เสียและพูดขึ้นว่า “เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแกก็ยังเป็นหลานสาวของตระกูลวิลสัน! แล้วคุณย่าของแกก็ขอโทษแม่แล้ว เขายอมรับว่าเขาทำแบบนั้นเพราะความสับสน เขาบอกว่าแฮโรลด์เป็นคนยุยงให้เกิดความไม่ลงรอยกัน แล้วเขาก็ได้ลงโทษแฮโรลด์แล้ว แกยังไม่พอใจอะไรอีก?”แคลร์ตอบอย่างโกรธ ๆ ว่า “เขาขอโทษเราแล้วยังไงล่ะ? หนูเข้าใจนิสัย และตัวตนของคุณย่าดี ถึงเขาจะขอโทษแต่ก็ไม่ใช่คำขอโทษที่จริงใจหรอกค่ะ! เขาขอโทษเพียงเพราะต้องการให้หนูกลับไปที่วิลสันกรุ๊ปและเพื่อแก้ไขปัญหาการทำงานร่วมกันกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเท่านั้น!”เอเลนพยายามเกลี้ยกล่อมแคลร์ในเวลานี้ “อย่าไปคิดร้ายกับคุณย่าของแกนักสิ! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราก็ยังเป็นครอบครัวเดียวกันนะ! นี่ก็ผ่านมานานแล้วแกจะยังเกลียดเขาอยู่ได้ยังไง?”“หนูจะไม่เกี่ยวข้องกับใครอีกในตระกูลวิลสันทั้งนั้น!” แคลร์ตอบอย่างโกรธ ๆ ก่อนที่เธอจะพูดต่อว่า “หนูจะไม่กลับไปทำงานให้กับวิลสันกรุ๊ปเด็ดขาด!”"แกหมายความว่ายังไง?" เอเลนพูดด้วยความไม่พอใจ “คุณย่าของแกตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเองแล้ว แกอยากให้หญิงชราอย่างเขาขอโทษงั้นเห

ดูเหมือนว่าชาร์ลีจะไม่มีความสุขมากในเวลานี้ท้ายที่สุดแล้ว เหตุผลเดียวที่เขาตกลงมาที่นี่ในวันนี้ก็เพราะเขาต้องการแสดงความเคารพต่อจัสมิน ไม่อย่างนั้นนายน้อยของตระกูลเวดคงไม่แม้แต่จะก้าวเข้าไปในคฤหาสน์มัวร์ด้วยซ้ำ พวกเขามีแค่อะไรแก่การมาของเขากันล่ะ?จัสมินก็โกรธเช่นกันในเวลานี้ “น้องชาย! นี่นายพูดแบบนั้นได้ยังไง? นายอาจเลือกที่จะไม่เชื่อในความสามารถของใครบางคน แต่นายไม่ควรไม่เคารพพวกเขาอย่างนั้นนะ!”รูเบนส่งเสียงขึ้นจมูกและตอบว่า “เคารพ? ผมเคารพปรมาจารย์ที่มีความสามารถและทักษะที่แท้จริงเท่านั้น ผมไม่คิดว่าคนหลอกลวงสมควรได้รับความเคารพจากผมหรอก!”หลังจากนั้นรูเบนชี้ไปที่ชายชราที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก่อนที่เขาจะแนะนำเขาอย่างภาคภูมิใจ “นี่คือแอนโธนี ซิมมอนส์เป็นหมอที่มีชื่อเสียงมากในภาคใต้และนี่หลานสาวของเขา”ชาร์ลีผงะเล็กน้อยและเขามองไปที่ผู้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาชายชราที่ดูเหมือนจะเป็นปู่และหลานสาวอย่างไรก็ตาม การแต่งกายของพวกเขาแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเทียบกับคนทั่วไปชายชราดูเหมือนว่าเขาอายุมากกว่าหกสิบปีเล็กน้อย เขาสวมเสื้อคลุมผ้าสีไม้ไผ่พร้อมแว่นสมัยเก่ากรอบสีดำ เขามีเคราสีขาว

“เหนื่อยหน่อยนะครับคุณหมอ” ชายวัยกลางคนพูดทันที หลังจากนั้นรูเบนก็รีบเชิญแอนโธนีและหลานสาวของเขาไปนั่งดื่มชาหลังจากนั้นไม่นานเด็กสาวก็ดึงเข็มออกมา เธอจะหยิบถ้วยชามาดื่มชาในครั้งเดียวแม้ว่าเด็กสาวจะทำเพียงแค่ฝังเข็มให้กับชายชราเท่านั้น แต่สีบนใบหน้าของเขาก็กลับมาแล้วและการหายใจของเขาก็ดีขึ้นในเวลานี้ทุกคนในตระกูลมัวร์มีความสุขมากเด็กสาวยังมีความสุขมากในเวลานี้ หลังจากดื่มชาไปแล้วเธอก็จ้องไปที่ชาร์ลีด้วยสีหน้าดูถูกราวกับจะบอกเขาว่า “ดูสิ! ฉันรักษาชายชราได้แล้ว”ชาร์ลีไม่ได้พูดอะไรและเขามีสีหน้าตรงไปตรงมาในความเป็นจริงถ้าพลังทางจิตวิญญาณของเธอได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีเธอก็จะไม่เหนื่อยมาก เพราะเธอคงไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามมากในการจัดการทักษะของเธอเลยอย่างไรก็ตามชาร์ลีไม่ได้ชี้ให้เห็น เพราะเขาไม่ได้อยากจะยุ่งกับเด็กสาวคนนี้ชาร์ลีหันกลับไปมองที่ชายชรา แต่หลังจากเห็นสีบนใบหน้าเขาก็ขมวดคิ้วทันทีแม้ว่าอาการของชายชราจะดูดีขึ้นอย่างมากหลังจากที่เด็กสาวทำการฝังเข็มให้เขา แต่นี่ก็เป็นเพียงผิวเผินเท่านั้นนายท่านมัวร์มีอาการบาดเจ็บและบาดแผลเก่า ๆ มากมายบนร่างกายของเขา กล้ามเน