บทที่ 223

แคลร์ไม่ได้รู้ว่าจอร์จมาที่นี่เพื่อทำอะไร เธอจึงรีบพูดตอบจากความสุภาพของเขาว่า “จอร์จ นายต้อนรับกันเกินไปแล้ว”

จอร์จวางรอยยิ้มที่ดูน่าเกรงขาม เขาหยิบเรซูเม่ของแคลร์มาจากโต๊ะและพลิกดูอย่างสบาย ๆ เขาพูดด้วยน้ำเสียงหดหู่ว่า “แคลร์ ฉันต้องขอโทษด้วยนะ แต่จากสิ่งที่ฉะนเห็นในเรซูเม่ของเธอ คุณสมบัติของเธอไม่ตรงตามข้อกำหนดของเรา ไม่ว่าจะทักษะหรือประสบการณ์ก็ตาม เธอไม่เหมาะกับความต้องการของเราเลย”

จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและพูดต่อว่า “ฉันขอโทษด้วยนะแคลร์ เธอไม่ผ่านการสัมภาษณ์ ฉันขอแนะนำให้เธอลองไปสมัครบริษัทอื่นจะดีกว่า โชคดีนะ!"

แคลร์รู้สึกตกใจกับการปฏิเสธอย่างรุนแรงของเขาและรีบพูดว่า “แต่ฉันทำงานที่ฝ่ายบริหารของวิลสันกรุ๊ปมาหลายปีแล้วนะ! ฉันมั่นใจว่าความเป็นมืออาชีพของฉันตรงตามเกณฑ์ที่บริษัทของนายระบุไว้”

จอร์จส่ายหัวและกล่าวอย่างหนักแน่นว่า "ไม่นะ สิ่งที่เธอเรียกมันว่าคุณสมบัติและประสบการณ์ของเธอเป็นเพียงเพราะเธอเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลวิลสันเท่านั้น แถมตอนนี้เธอยังถูกไล่ออกจากตระกูลแล้วด้วยซ้ำ โดยพื้นฐานแล้วเธอก็คือคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น!”

“ก็ได้ เอาอย่างที่นายว่าก็ได้” แคลร์มองลงไปอย่างหดหู