บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 171 - บทที่ 180

เมื่อฌอนเปิดดวงตาสีหมอกของเขาขึ้น เขาก็เห็นโรสผู้งดงามและบริสุทธิ์ เขาหยอก "คุณผู้หญิงสุดสวย คุณอยากลิ้มลองผมเหรอ? รู้ไหม ด้วยความสวยระดับคุณเนี่ย คุณไม่จำเป็นต้องสร้างปัญหาด้วยการวางยาผมด้วยซ้ำ ผมจะพอใจได้ยังไงถ้าร่างกายอ่อนปวกเปียกแบบนี้? ถ้าคุณให้ยาแก้กับผม ผมมั่นใจเลยว่าคุณจะได้รับช่วงเวลาที่ดี!"ใบหน้าของเหล่าตระกูลเบลดูบิดเบี้ยว 'โรสเป็นภรรยาเก่าของเจย์ ฌอนจะคั่วเธอได้ยังไง?'นี่เขาน่าสิ้นหวังขนาดนั้นเลยเหรอ?'เจย์เดือดมาก เขาไม่ละละสายตาจากหน้าจอ โรสคงถูกแทงเป็นชิ้น ๆ ไปแล้วหากดวงตาของเขาเป็นมีดบิน'เธอพยายามจะใช้แผนเดียวกันกับฌอนเหมือนกัน?'โรสมองดูฌอนเหมือนเธอกำลังชื่นชมสมบัติชาติ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ริมฝีปากของโรสก็เผยอขึ้นเป็นรอยยิ้มแสยะ "ฉันบอกว่าได้ว่าคุณต้องเคยทำเรื่องชั่วร้ายมามากมายแน่ และมีใครบางคนกำลังแก้แค้นคุณ"ร่างกายของฌอนรู้สึกอ่อนแรง และสายตาของเขาก็พร่ามัว แก้มของเขาเริ่มแดง "คุณไม่ใช่คนที่วางยาผม?"โรสบอกได้ว่ายากำลังเริ่มทำงานในตัวเขาแล้ว เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เขาล่วงเกินเธอ โรสจึงควานหารอบห้องเพื่อหาอะไรที่เธอจะใช้ได้ ในเวลาเดียวกัน เธอก็กล่าวอ

เจย์แสดงความคิดเห็นของเขาในปัญหานี้แทนตระกูลอาเรส "ผมจะสอบสวนเรื่องนี้ คุณเบล ผมสัญญาว่าจะหาคำอธิบายมาให้คุณ"เขามองที่โรสอย่างต้องการคำตอบแล้วกัดฟัน "ผมจะจัดการกับโรสเช่นกัน"หัวหน้าตระกูลเบลกล่าว "ได้โปรดทำ นายท่านอาเรส! แค่มอบบทลงโทษเล็กน้อยเป็นการเตือนเธอก็พอ ผมไม่ต้องการให้ใครถูกฆ่า" เขาหายไปทันทีที่พูดจบด้วยความกลัว โรสตะโกนไปที่ตระกูลเบลที่กำลังจากไป "นายท่านชราแห่งเบล ฉันยอมรับการลงโทษจากคุณ ฉันจะคุกเข่าให้คุณ ฉันขอร้อง อย่าปล่อยฉันไว้กับเจย์ เจ้าราชาปีศาจนี่!"สายตาของเจย์จ้องที่โรส เขากล่าวอย่างน่าขนลุก "มากับฉัน"โรสกอดเสาไม้สไตล์ยุโรปถัดจากเธออย่างแน่นหนาเหมือนเธอพยายามจะซึมเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของมันหลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เจย์ก็หันกลับมาแล้วเห็นว่าโรสยังอยู่ในจุดเดิม ความเย็นยะเยือกก่อขึ้นในดวงตาของเขาทันที"โรส?" เสียงของเขาบรรจุไว้ด้วยแรงกดดันรุนแรงของภูเขาไฟที่กำลังจะระเบิดโรสจ้องเจย์อย่างน่าสงสาร "ท่านอาเรส นายไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้สักหน่อย นายไม่จำเป็นต้องสร้างปัญหาให้ตัวเอง ฉันจะไปที่เขตพื้นที่ของตระกูลเบลแล้วขอความเมตตาให้พวกเขาลงโทษฉันเอง"หากเธอตกอยู่

เจย์ฝืนย้ายสายตาของเขาไปที่รูปวาด...นอกจากฝีมือการตวัดปากกาที่ดี มันก็ไม่มีอะไรดีอีกเลยในภาพร่างของเธอ เมื่อมองแยกกัน เครื่องหน้าของคนนี้นั้นเหมือนผลงานชิ้นเองของพระเจ้า แต่เมื่อจับพวกมันมารวมกัน ผลลัพธ์นั้นเรียกได้ว่าเหมือนภาพเหตุการรถชนนี่มันไม่ได้สะท้อนมาตรฐานของแองเจลีนเลยสักนิดเจย์ส่ายหัว เขาริบคืนคำชมของเธอในใจช่างเพ้อเจ้อ ผู้หญิงไร้ยางอายและหยาบกระด้างแบบโรสจะไปเป็นคนที่ไร้ที่ติและงดงามแบบแองเจลีนแบบที่เขาคิดได้ยังไง?แม้แต่นักเรียนศิลปะระดับมืออาชีพยังต้องรู้สึกอับอายอย่างมากเมื่อมองผลงานศิลป์ของแองเจลีนเมื่อมองภาพวาดของโรสอีกครั้ง มันเหมือนเธอพยายามจะวาดนกอินทรีที่โผบินด้วยปีกที่สยาย แต่กลับจบที่วาดออกมาเป็นไก่จิกข้าวสารแทนเจย์คิดว่าเขาต้องหัวกระแทกอะไรมาไม่ก็ตาบอด รึไม่ เขาก็คิดถึงแองเจลีนมากไป บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่เขามักจะเห็นภาพลวงตาไร้สาระแปลกประหลาดนั่น"ไปซะ!" ในหัวของเจย์วุ่นวายไปหมด เขาต้องการสงบมันลงโรสได้พักเสียที เธอรู้สึกเหมือนได้รับการยกโทษกลังจากงานเลี้ยง โจเซฟินก็พากลุ่มก้อนความสุขทั้งสามมาให้เจย์แล้วกล่าวอย่างมั่นใจ "เจย์ เจ้าก้อนน่ารักทั้

เจย์สำเร็จในการกระตุ้นโรคกระเพาะของเขาในกลางดึกคืนนั้นท้องของเขาปวดมากและเขาพบว่าเขานอนไม่ลงเลย เขาไม่มีทางเลือกนอกจากเดินลงไปเพื่อหายาของเขา และเขาก็จบที่การสะดุดบันได ทำให้โรสต้องตื่นขึ้นมาเมื่อเธอได้ยินเสียงดังโรสเดินมาด้วยเสื้อโค้ทที่พาดไว้บนไหล่ เธอมองเจย์ที่นั่งอยู่ที่บันไดและกุมท้องของตัวเอง เธอรู้ทันทีว่าโรคของเขากำเริบเธอรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็วแล้วแบกเจย์กลับไปที่ห้องของเขา แต่เจย์สูงหกฟุตสอง และไม่มีแรงพอจะช่วยเหลือตัวเองในตอนนั้น โรสขยับเขาไม่ได้เลยเธอไม่มีทางเลือกนอกจากวิ่งลงบันไดไป หลังจากหายาของเขาเจอ เธอก็เทน้ำอุ่นให้เขาแก้วหนึ่งแล้วกลับมาอยู่ข้างเขา เธอป้อนยาให้เขาด้วยตัวเอง"เธอให้บ้าอะไรกับฉัน?" ถึงแม้เจย์จะเจ็บปวดมากและแทบขยับไม่ได้ แต่ด้วยความมุ่งมั่นแรวกล้าของเขายังช่วยให้เขามีสติครบถ้วนอยู่โรสกล่าวอย่างไม่ลังเล "นี่มันยาสำหรับท้องของนาย! ยาเม็ดแมกนีเซียมอลูมิเนียมคาร์บอเนตและโอเมพราโซล!"ความแปลกใจปรากฏบนดวงตาเหยี่ยวของเขา มันมียาแก้ปวดท้องมากมายในกล่องยา แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าเขาใช้ยาเพียงแค่สองชนิดนี้สำหรับอาการกรดไหลย้อนและเยื่อบุกระเพาะอาหารแทนดอมเพอร

เจย์เตือนเจนสันด้วยการจ้องเขาอย่างเคร่งขรึม เด็กคนนี้อาศัยอยู่กับเขาในขณะที่ช่วยคนอื่นอย่างลับ ๆ เด็กคนนี้สัญญาแล้วว่าเขาจะไม่ยุ่งกับความสัมพันธ์ของเขา แล้วทำไมเขาถึงไปเข้าข้างร็อบบี้น้อยเพื่อต่อต้านเขาซะแล้ว?โรสเขี่ยเบเกิลของเธอด้วยหัวที่ก้มต่ำ เธอทำเป็นไม่ได้ยินที่ลูกชายของเธอพยายามยุให้เจย์จีบเธอเธอรู้โดยไม่ต้องมองด้วยซ้ำว่าเจย์กำลังดูไม่พอใจอย่างมากตอนนี้"โรส..." เสียงเบา ๆ ของเจย์ดังเหมือนมีมนต์ขลังมือของโรสปล่อยเบเกินในมือลงพื้นโต๊ะดังตุบ เจย์ขมวดคิ้ว นี่เธอกลัวขนาดนั้นเชียว?"เธอมีความบาดหมางอะไรกับสเตฟานี สตีเวนส์?" เจย์ยังไม่อารมณ์เสีย ถึงแม้ว่าเธอจะทำผิดซ้ำซาก ตรงกันข้าม เขาเปลี่ยนหัวข้อคำถามเธอด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงอย่างมากโรสวางช้อนส้อมลงแล้วประท้วงด้วยเสียงกระซิบ "ท่านอาเรส ฉันอาจจะไม่ใช่ธนบัตร 100 ดอลลาร์ ที่ทุกคนชอบ แต่มันก็ไม่ได้มีเหตุผลให้ฉันต้องไปยั่วยุคนอื่นนะ ใช่ไหม? ใครคือสเตฟานี สตีเวนส์? ฉันจะไปล่วงเกินเธอได้ยังไงถ้าฉันไม่แม้แต่จะรู้จักเธอด้วซ้ำ?"เจย์เบิกตาขึ้นและจ้องเธออย่างสงสัย "เธอเป็นผู้หญิงที่พยายามใส่ร้ายเธอกับฌอนเมื่อวาน"โรสเข้าใจทันทีและเริ