เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 173
บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 174
ความคิดของโรสเหมือนจมโคลน เธอไม่สามารถคิดอย่างใจเย็นและมีเหตุผลได้เมื่อเธออยู่ต่อหน้าท่านอาเรส เธอเริ่มพูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ "ใบหน้า จมูก และปากของเธอใหญ่กว่าของนาย ท่านอาเรส..." ใบหน้าของเจย์นั้นใหญ่เท่ากับฝ่ามือ มันเหมือนผลงานชิ้นเอกที่สลักจากสวรรค์ ไม่มีส่วนใดที่เกินความจำเป็นเลยด้วยความหมดความอดทน เจย์ผุดขึ้นมาจากเก้าอี้ กวักมือเรียกโรสด้วยการงอนิ้วโรสสับเท้าด้วยความงุนงง เจย์บีบปากของเธอให้ปิดด้วยมือที่เหมือนคีมของเขา และมืออีกข้างก็คว้าเทปยางที่อยู่ถัดจากเขา เขาปิดปากของเธอทั้งหมด"ในเมื่อเธอขาดความสามารถในการแสดงคำพูดของเธอ งั้นเธอก็ควรใช้มือแทน!" เขาอุทานด้วยท่าทางที่สะกดข่ม, หยาบกระด้าง, และโหดร้าย"อื้อ… อื้ออ..." โรสจ้องเจย์ในขณะที่สาปแช่งเขาอย่างไม่เป็นธรรมชาติ "เจย์ ไอ้สารเลว นายมันชั่ว..."เจย์กลับไปที่เก้าอี้ เขาเลิกคิ้วอย่างเรียบเฉย เขานำกระดาษออกมาแผ่นหนึ่งและปากกาสำหรับวาด เขาส่งมันให้โรส "วาดเธอออกมา"โรสส่ายหัวไม่หยุด นี่มันเป็นอะไรที่เธอสามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนในไม่กี่คำ ทำไมเธอถึงให้เขาวาดแทน?การวาดมันมีปัญหามากไป ไม่ใช่รึไง?อีกอย่าง เขาก็เป็นคนที่
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 175
เจย์ฝืนย้ายสายตาของเขาไปที่รูปวาด...นอกจากฝีมือการตวัดปากกาที่ดี มันก็ไม่มีอะไรดีอีกเลยในภาพร่างของเธอ เมื่อมองแยกกัน เครื่องหน้าของคนนี้นั้นเหมือนผลงานชิ้นเองของพระเจ้า แต่เมื่อจับพวกมันมารวมกัน ผลลัพธ์นั้นเรียกได้ว่าเหมือนภาพเหตุการรถชนนี่มันไม่ได้สะท้อนมาตรฐานของแองเจลีนเลยสักนิดเจย์ส่ายหัว เขาริบคืนคำชมของเธอในใจช่างเพ้อเจ้อ ผู้หญิงไร้ยางอายและหยาบกระด้างแบบโรสจะไปเป็นคนที่ไร้ที่ติและงดงามแบบแองเจลีนแบบที่เขาคิดได้ยังไง?แม้แต่นักเรียนศิลปะระดับมืออาชีพยังต้องรู้สึกอับอายอย่างมากเมื่อมองผลงานศิลป์ของแองเจลีนเมื่อมองภาพวาดของโรสอีกครั้ง มันเหมือนเธอพยายามจะวาดนกอินทรีที่โผบินด้วยปีกที่สยาย แต่กลับจบที่วาดออกมาเป็นไก่จิกข้าวสารแทนเจย์คิดว่าเขาต้องหัวกระแทกอะไรมาไม่ก็ตาบอด รึไม่ เขาก็คิดถึงแองเจลีนมากไป บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่เขามักจะเห็นภาพลวงตาไร้สาระแปลกประหลาดนั่น"ไปซะ!" ในหัวของเจย์วุ่นวายไปหมด เขาต้องการสงบมันลงโรสได้พักเสียที เธอรู้สึกเหมือนได้รับการยกโทษกลังจากงานเลี้ยง โจเซฟินก็พากลุ่มก้อนความสุขทั้งสามมาให้เจย์แล้วกล่าวอย่างมั่นใจ "เจย์ เจ้าก้อนน่ารักทั้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 176
เธอพยายามอย่างที่สุดเพื่อจะทำตัวดีกับพ่อของเธอตลอดหลายวันมานี้ แต่ดูเหมือนว่าคุณพ่อของเธอก็ยังไม่ชอบเธอเหมือนเดิมเมื่อเจย์เข้าบ้านไปพร้อมอุ้มร็อบบี้น้อย โรสก็นั่งอย่างกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟารอลูก ๆ ของเธอ เมื่อเธอเห็นเจย์อุ้มร็อบบี้น้อยผู้หลับไหลมาในมือ ในขณะที่เจนสันจับมือเซ็ตตี้น้อยที่ดูง่วงเหงาหาวนอนมา หัวใจของโรสก็จมดิ่งลงเล็กน้อยโรสรู้จักกันดีในด้านการบังคับ แต่เมื่อเห็นว่าเขาแม้แต่เลือกปฏิบัติกับเด็ก ๆ ด้วย เธอจึงมองเขาในแง่ร้ายมากในตอนนี้"คุณแม่" เมื่อเซ็ตตี้น้อยเห็นแม่ของเธอ เธอก็โยนตัวเองในอ้อมแขนของแม่เธออย่างน่าสงสารโรสลูบหัวน้อย ๆ ของเธออย่างนุ่มนวล เสียงของเซ็ตตี้น้อยแฝงไว้ด้วยร่องรอยของความเสียใจที่แทบสังเกตไม่ได้ มันชัดเจนว่าเธอใจสลายกับการปฏิบัติที่ไม่ยุติธรรมของพ่อเธอโรสอุ้มเซ็ตตี้น้อยขึ้น จับมือของเจนสัน แล้วเดินขึ้นข้างบน"โรส!"สายตาล้ำลึกและเงียบสงบของเจย์ตกไปที่หลังอันบางแต่ยืดหยุ่นของโรสโรสที่ยืนอยู่บนบันไดขั้นบนสุด หันหัวของเธอกลับมา ดวงตาดั่งฤดูใบไม้ผลิของเธอสั่นไหวและผสมกับร่องรอยความต่อต้านและไม่พอใจต่อเขา"มีอะไรให้ฉันช่วยเหรอ ท่านอาเรส?" เสีย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 177
เจย์สำเร็จในการกระตุ้นโรคกระเพาะของเขาในกลางดึกคืนนั้นท้องของเขาปวดมากและเขาพบว่าเขานอนไม่ลงเลย เขาไม่มีทางเลือกนอกจากเดินลงไปเพื่อหายาของเขา และเขาก็จบที่การสะดุดบันได ทำให้โรสต้องตื่นขึ้นมาเมื่อเธอได้ยินเสียงดังโรสเดินมาด้วยเสื้อโค้ทที่พาดไว้บนไหล่ เธอมองเจย์ที่นั่งอยู่ที่บันไดและกุมท้องของตัวเอง เธอรู้ทันทีว่าโรคของเขากำเริบเธอรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็วแล้วแบกเจย์กลับไปที่ห้องของเขา แต่เจย์สูงหกฟุตสอง และไม่มีแรงพอจะช่วยเหลือตัวเองในตอนนั้น โรสขยับเขาไม่ได้เลยเธอไม่มีทางเลือกนอกจากวิ่งลงบันไดไป หลังจากหายาของเขาเจอ เธอก็เทน้ำอุ่นให้เขาแก้วหนึ่งแล้วกลับมาอยู่ข้างเขา เธอป้อนยาให้เขาด้วยตัวเอง"เธอให้บ้าอะไรกับฉัน?" ถึงแม้เจย์จะเจ็บปวดมากและแทบขยับไม่ได้ แต่ด้วยความมุ่งมั่นแรวกล้าของเขายังช่วยให้เขามีสติครบถ้วนอยู่โรสกล่าวอย่างไม่ลังเล "นี่มันยาสำหรับท้องของนาย! ยาเม็ดแมกนีเซียมอลูมิเนียมคาร์บอเนตและโอเมพราโซล!"ความแปลกใจปรากฏบนดวงตาเหยี่ยวของเขา มันมียาแก้ปวดท้องมากมายในกล่องยา แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าเขาใช้ยาเพียงแค่สองชนิดนี้สำหรับอาการกรดไหลย้อนและเยื่อบุกระเพาะอาหารแทนดอมเพอร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 178
หากเป็นแองเจลีน เธอจะไม่ตื่นต่อให้นาฬิกาปลุกดังหากเธออยู่จนดึกดื่น"ผมจะไปเรียกคุณแม่" ด้วยกังวลว่าคุณแม่ของเขาจะนอนอุตุจนคุณพ่อของเขาสอนบทเรียนให้เธอเมื่อเขารู้เข้า เจนสันผู้ชาญฉลาดจึงตัดสินใจจะขึ้นไปข้างบนเพื่อปลุกแม่ของเขาก่อนที่คุณพ่อจะทำให้เธอลำบาก"ปล่อยให้เธอนอน เจนส์!"เจนสันหันไปมองความเมตตาของพ่อเขาอย่างประหลาดใจ"คุณพ่อ ดูเหมือนคุณพ่อจะไม่ได้เกลียดคุณแม่อีกแล้ว!" เจนสันอุทานหลังจากผ่านไปนาน เขาซ่อนความตื่นเต้นไม่อยู่เจย์นำเบเกิลที่เขาทำออกมา เจนสันมองเบเกิลแล้วถาม "คุณพ่อ คุณพ่อทำมื้อเช้าจริงเหรอเนี่ย?"เจนสันคิดว่าพ่อของเขาดูแปลกไปนิดหน่อยในวันนี้เจย์ขมวดคิ้วใส่เจนสัน "ลูกดูพูดเยอะนะวันนี้"เมื่อถูกกล่าวหาอย่างหนัก เจนสันปฏิเสธทันที "เปล่าสักหน่อย"เมื่อคิดได้ว่านั่นมันไม่เหมาะสมมากที่เขาจะพูดกับลูกชายออทิสติกของเขา เขารีบแก้สถานการณ์ทันที "คุณพ่อหวังว่าลูกจะทำแบบนี้ต่อไป"ในตอนนั้นเอง โรสก็พุ่งลงมาข้างล่างด้วยความตื่นตระหนก เมื่อเธอเห็นว่ามื้อเช้าถูกวางลงบนโต๊ะแล้ว เธอก็ตะลึงและงุนงง"ขอโทษ ฉันตื่นสาย" โรสเกาหัวที่กระเซอะกระเซิงของเธอแล้วมองเจย์ด้วยท่าทางรู้สึ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 179
เจย์เตือนเจนสันด้วยการจ้องเขาอย่างเคร่งขรึม เด็กคนนี้อาศัยอยู่กับเขาในขณะที่ช่วยคนอื่นอย่างลับ ๆ เด็กคนนี้สัญญาแล้วว่าเขาจะไม่ยุ่งกับความสัมพันธ์ของเขา แล้วทำไมเขาถึงไปเข้าข้างร็อบบี้น้อยเพื่อต่อต้านเขาซะแล้ว?โรสเขี่ยเบเกิลของเธอด้วยหัวที่ก้มต่ำ เธอทำเป็นไม่ได้ยินที่ลูกชายของเธอพยายามยุให้เจย์จีบเธอเธอรู้โดยไม่ต้องมองด้วยซ้ำว่าเจย์กำลังดูไม่พอใจอย่างมากตอนนี้"โรส..." เสียงเบา ๆ ของเจย์ดังเหมือนมีมนต์ขลังมือของโรสปล่อยเบเกินในมือลงพื้นโต๊ะดังตุบ เจย์ขมวดคิ้ว นี่เธอกลัวขนาดนั้นเชียว?"เธอมีความบาดหมางอะไรกับสเตฟานี สตีเวนส์?" เจย์ยังไม่อารมณ์เสีย ถึงแม้ว่าเธอจะทำผิดซ้ำซาก ตรงกันข้าม เขาเปลี่ยนหัวข้อคำถามเธอด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงอย่างมากโรสวางช้อนส้อมลงแล้วประท้วงด้วยเสียงกระซิบ "ท่านอาเรส ฉันอาจจะไม่ใช่ธนบัตร 100 ดอลลาร์ ที่ทุกคนชอบ แต่มันก็ไม่ได้มีเหตุผลให้ฉันต้องไปยั่วยุคนอื่นนะ ใช่ไหม? ใครคือสเตฟานี สตีเวนส์? ฉันจะไปล่วงเกินเธอได้ยังไงถ้าฉันไม่แม้แต่จะรู้จักเธอด้วซ้ำ?"เจย์เบิกตาขึ้นและจ้องเธออย่างสงสัย "เธอเป็นผู้หญิงที่พยายามใส่ร้ายเธอกับฌอนเมื่อวาน"โรสเข้าใจทันทีและเริ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 180
เมื่อเขาเร่งมาที่ แกรนด์ เอเซีย เขาก็พบเกรย์สันที่กำลังถือเอกสารหนาเตอะในขณะที่รอเขาอยู่ที่ออฟฟิศประธาน"ให้ฉันดูมัน" เจย์สั่งอย่างกระตือรือร้นทันทีที่เขานั่งลงเกรย์สันเดินมาข้างหน้าแล้วเทเอกสารทุกอย่างลงมันมีรูปถ่ายกองหนึ่งจดหมายบางฉบับรูปวาดหลายรูปและซีดีหลายแผ่น!เมื่อเจย์เห็นรูปวาดสีเอิร์ธโทนที่ดูสร้างสรรค์ของโรส ดวงตาที่ชัดเจนและเป็นประกายของเขาก็พลันแดงฉานทันทีนี่มันรูปภาพของแองเจลีน เธอชอบเขาและมักจะส่งดอกกุหลาบให้เขาเสมอ ต่อมา เมื่อเธอพบว่าดอกไม้มักจะเหี่ยวเสมอ ดังนั้นเธอจึงเริ่มวาดรูปดอกกุหลาบให้เขาแทน ภาพโทนสีเอิร์ธโทนเป็นโทนโปรดของเจย์ ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนสีแดงของกุหลาบแทน"ฉันบอกให้นายไปตรวจเบื้องหลังของโรส ไม่ใช่เหรอ? พวกนี้มันอะไร?" เจย์ถามด้วยแสบแหบแห้งเกรย์สันอธิบาย "สิ่งของพวกนี้เป็นของคุณเซีเวียร์ผู้ล่วงลับ"เจย์กล่าวอย่างเจ็บปวด "ฉันรู้ ฉันถามว่าทำไมพวกมันมาอยู่ที่นี่ตอนนี้?"เกรย์สันตอบ "อย่ากระวนกระวายเลยครับ ท่านอาเรส ได้โปรดใจเย็นแล้วฟังสิ่งที่ผมจะบอกคุณก่อนครับ"เจย์เก็บอารมณ์ที่เดือดพล่านและโหมกระหน่ำไว้ในใจ เขาพยายามสงบใจลงเกรย์สันอธิบาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 181
แองเจลีนมีออร่าที่ไม่สามารถปิดบังได้ ดวงตาและคิ้วของเธอพกพาความสุขของหญิงสาวที่ถูกประคบประหงมมาตั้งแต่เด็ก มันทั้งดูยโส, มั่นใจ, และรังสีไม่ธรรมดาซึ่งออกมาจากตัวตนของเธอนั้นมันเหมือนนักวิชาการที่อหังการเอามาก ๆไม่ว่าจะเป็นส่วนผสมพิเศษของความแข็งแกร่งและความอ่อนโยนที่สลักลึกอยู่ในรากของเธอ หรือออร่าที่โดดเด่นและบริสุทธิ์อย่างเหลือเชื่อของเธอ เธอก็เป็นคนที่น่าทึ่งที่สุดโรส ในอีกด้านหนึ่ง สวมเสื้อผ้าที่มีสีสันสดใสปะติดปะต่อเข้าด้วยกัน เธอดูเศร้าโศกและมีสายน้ำตาไหลลงมาจากใบหน้า เธอมีความงดงามและร่างกายที่น่าเย้ายวนอย่างแท้จริง แต่ข้อได้เปรียบทุกอย่างที่แสดงอยู่บนเธอนั้นเหมือนความผิดพลาดโดยบังเอิญจากการสรรสร้างจากพระเจ้าเธอสำเร็จในการปกปิดคุณสมบัติอันยอดเยี่ยมของเธอและเน้นด้านที่ไม่ได้รับการขัดเกลาของเธอให้ชัดขึ้นในฐานะสาวบ้านนอกเจ็ดปีก่อน แองเจลีนและโรสนั้นตรงกันข้ามกันโดยสิ้นเชิงความประหลาดใจอย่างสุดแสนปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาของเจย์ ทำไม หลังจากเจ็ดปีให้หลัง ทำไมโรสถึงได้สะท้อนเงาอันสดใสมากมายที่เป็นของแองเจลีน?ในตอนที่เขากำลังจะหลุดเข้าไปในภวังค์ เสียงแตรรถก็ดังขึ้นเมื่อเจย์ห
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
