บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 141 - บทที่ 150

โรสนำพิซซ่าของเธอออกมา เด็ก ๆ ส่งเสียงร้องอย่างดีใจ "ว้าว!"โดยไม่ต้องคิด เจนสันวางช้อนส้อมของเขาและเข้าไปร่วมกับร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้ที่รายล้อมแม่ของพวกเขาเจย์กลับเข้าไปในครัว เขาจึงไม่เห็นพิซซ่าของโรส เขาขมวดคิ้วแล้วคิด 'มัน' ก็แค่พิซซ่า ไม่ใช่ว่าเจนสันกินพิซซ่าราคาแพงมามากมายแล้วเหรอ? ทำไมเขาถึงกระตือรือร้นกับพิซซ่าของโรสนัก?โรสมาที่โต๊ะแล้วนำพิซซ่าวาง เด็ก ๆ พลันล้อมเธอ เมื่อเจย์เห็นความพิเศษของพิซซ่า เขาจึงตะลึงไปเลยพิซซ่านั้นเหมือนแผนที่ ถูกกั้นไว้โดยแม่น้ำสีน้ำเงิน ด้านหนึ่งเป็นอาณาจักรซอมบี้ดำทะมึน ในขณะที่อีกด้านหนึ่งเป็นจักรวาลอวกาศของอุลตร้าแมนพิซซ่ามันพิเศษ อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เจย์ตกใจมากคือรายละเอียดของงาน พวกมันแสดงถึงความสามารถของโรสด้านศิลปะโรสแบ่งพิซซ่าเป็นสี่ชิ้นด้วยมีดแล้วมอบให้เด็ก ๆ คนละชิ้น มรเพียงเจย์ที่ไม่ได้สักชิ้นเจนสันและร็อบบี้น้อยมองดูจานพิซซ่าแล้วมองพ่อของพวกเขาที่ถูกทิ้งไว้ ร็อบบี้น้อยกระซิบ "คุณแม่ ช่วยแบ่งพิซซ่าของผมให้คุณพ่อได้ไหม?"โรสตอบอย่างใจกว้าง "แน่นอน ลูกทำได้ ถ้าพ่อเขาอยากลองนะ"ร็อบบี้น้อยมองพิซซ่าของเขาครึ่งหนึ่งให้พ่อเขาแ

เกรย์สันรายงาน "ท่านประธาน เราได้ตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดของโรส ลอยล์ แล้ว แต่เราไม่สามารถหาข้อมูลของเธอตั้งแต่เจ็ดปีก่อนจนถึงวันนี้ได้เลย คุณไม่คิดว่ามันน่าตลกเหรอครับ?"ดวงตาเหยี่ยวของเจย์กลายเป็นเฉียบคม ด้วยความสงสัยที่ห่อหุ้มดวงตาเย็นชาทรงลูกพีชของเขาในสังคมปัจจุบันที่อินเทอร์เน็ตเป็นข้อได้เปรียบ มันเป็นเรื่องปกติที่จะมีข้อมูลของใครหายไป มากไปกว่านั้น สิ่งที่หายไปคือข้อมูลของโรส ซึ่งไม่ได้นานมากนักในสมัยที่อินเทอร์เน็ตยังไม่ได้พัฒนามาก มันไม่กี่ปีเท่านั้นเอง นี่แปลว่ามีคนน่าสงสัยอยู่ในเรื่องนี้"สืบต่อไป!" เจย์สั่ง"รับทราบครับท่านประธาน"เจย์จัดการงานของเขาก่อนจะเข้านอนเมื่อเขาปิดตาลง หัวของเขาก็แสดงเสียงของโรสที่กำลังท่อง 'ถึงต้นโอ๊ก' อย่างไม่น่าเชื่อ สำเนียงที่นำมาซึ่งการรักษาอันอบอุ่น มันทำให้เขาหยุดตัวเองไม่ให้คิดเรื่องแองเจลีนไม่ได้เลยนอกจากเนื้อเสียงที่ต่างกัน โทนเสียงของแองเจลีนและโรสตอนที่ท่องกวีนั้นเหมือนกันจนน่าตกใจเจย์กลิ้งไปมา มันยากที่เขาจะทำใจนอนได้ ในที่สุด เขาก็เปิดแอปเสียง เขาสวมหูฟัง แล้วฟังเสียงฝนตลอดทั้งคืน เขาไม่รู้ว่าเขาผลอยหลับไปตอนไหนบางทีอาจเป็นเ

มีคนไม่มากนักในโลกนี้ที่จะได้รับการปฏิบัติอย่างอ่อนโยนจากความเย็นชาและไร้หัวใจของเจย์ ชีวิตก่อนของเธอ แองเจลีน เซเวียร์ ได้เสียสละตัวเองต่อก็ยังไม่สามารถทำให้หัวใจเหล็กกล้าเย็น ๆ ของเขาอบอุ่นขึ้นได้ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะกลายเป็นอ่อนโยนขนาดนี้กับลูกของเขาโรสคิดเรื่องไร้สาระไปเรื่อยจนเจย์เตือนเธออย่างเย็นชา "ไปทำมื้อเช้า"โรสเข้าใจว่าเธอจะไม่มีทางได้รับความอ่อนโยนจากเขา ในชีวิตที่แล้วของเธอเป็นยังไง ชีวิตนี้ก็เป็นแบบนั้นโรสพุ่งลงไปชั้นล่างเจย์เดินไปในห้องแล้วนั่งลงบนขอบเตียงก่อนจะขยี้หัวเจนสัน เขาสอบถามอย่างนุ่มนวล "ลูกฝันร้ายอีกแล้วเหรอ?"สายตาของเขาเจนสันมืดลง เขามีขอบตาดำรอบดวงตา เป็นเครื่องยืนยันว่าเขานอนไม่ค่อยหลับดีนัก เจนสันมองเจย์ แม้ว่าปากเขาจะสั่นเล็ก ๆ แต่ก็ไม่มีคำพูดหลุดออกมาเจย์กอดลุกเขาอย่างอ่อนโยน "เจนส์ มีอะไรกำลังรบกวนลูกอยู่รึเปล่า?"เจย์คิดไม่ออกว่าทำไมเจนส์ถึงยอมบอกเรื่องฝันร้ายกับโรส แต่ปฏิเสธจะบอกกับเขาเจย์ยอมรับว่าเขาไม่ได้ยิ้มเป็นปกติ และมักจะมอบความรู้สึกเฉยเมยให้คนอื่น อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาอยู่กับลูก ๆ ของเขา เขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคน—อ่อนโยนและมอบความร

เจย์พบผู้คนในทางเดินชีวิตมามากมาย คนประเภทที่เขาพบมากที่สุดคือพวกคนที่จนและไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง แต่พวกเขาก็ยังทะนงตัว เมื่อความจริงอันโหดร้ายตบเข้าที่หน้าของพวกเขา พวกเขาก็จะเปลี่ยนจากจนแค่ภายนอกเป็นจนทั้งจิตใจและวิญญาณโรส ลอยล์ เคยถูกเจย์กำหนดว่าเป็นคนแบบนั้นเจย์ไม่ได้คิดมากอีกเมื่อโรสขอกู้เงินจากเขา "รอจนกว่าจะถึงวันที่เธอมีปัญญาพอ แล้วค่อยมาคุยเรื่องความรับผิดชอบหน้าที่กับฉัน"โรสกัดริมฝีปากของเธอ เจย์ดูถูกเธอและไม่เชื่อว่าเธอจะสามารถจ่ายคืนเขาได้ตอนนี้ เธอมีปัญหาเร่งด่วนเพิ่มขึ้น ปัญหาเรื่องโรงเรียนของร็อบบี้น้อยและเจนสันถูกจัดการแล้ว อย่างไรก็ตาม เซ็ตตี้นั้นจะไม่ได้เข้าร่วมกับโรงเรียนอนุบาลในเครือของโฮไรซอน คอลเลอร์โรงเรียนอนุบาลในเครือของโฮไรซอน คอลเลอร์ นั้นโดยหลักแล้วถูกก่อตั้งขึ้นให้เจ้าของที่ดินในโฮไรซอน คอลเลอร์ได้ใช้ มันมีที่ว่างจำกัดมากสำหรับเด็กที่มาจากด้านนอกโฮไรซอน คอลเลอร์ คนที่อยากเข้ามาโฮไรซอน คอลเลอร์ ต้องมีเส้นสายที่ดีภายใน และพวกเขาต้องจ่ายค่าธรรมเนียมเข้าโรงเรียนเพิ่มมากขึ้นด้วยสำหรับเจย์ ความประทับใจของเขาต่อเซ็ตตี้คือ ลูกสาวของภรรยาเก่า ซึ่งเป็นลูก

เจย์มองดูตุ๊กตาในมือของเขาด้วยใบหน้าเคร่งขรึม จากนั้น เขาก็จ้องไปที่ห้องของหมั่นโถวน้อย หลังจากเซ็ตตี้เข้าห้องไป เธอก็กระแทกประตูเสียงดังจนสะเทือนไปทั้งบ้าน มันชัดเจนเลยว่าเธอกำลังอยู่ในอารมณ์บูดแบบสุด ๆเจย์รู้สึกว่าอารมณ์ของหมั่นโถวน้อยนั้นรุนแรงและแปลก เขาเดาว่าเธอคงเกิดมาแบบนั้น และมันคงไม่มีอะไรให้เขาต้องทำอารมณ์ของเขาดีขึ้นหลังจากเขาปลอบใจตัวเองภายในห้องนอน เซ็ตตี้ซ่อนตัวใต้ผ้าห่มและปาดน้ำตาเงียบ ๆ โรสมองดูมนุษย์ตัวน้อยที่กำลังรู้สึกเสียใจอย่างมาก และรู้สึกว่าเธอคงไม่สามารถเมินเฉยต่อสุขภาพจิตของเซ็ตตี้ได้เพียงเพราะเธอต้องการเก็บเซ็ตตี้ไว้กับเธอ"เซ็ตตี้น้อย ลูกอยากให้เขาพาลูกออกไปด้วยใช่ไหม?" โรสนั่งข้างเซ็ตตี้น้อย เสียงของเธออ่อนโยนและผ่อนคลายเซ็ตตี้ยกใบหน้าขึ้นมาจากน้ำตาแล้วพยักหน้า เสียงอ่อน ๆ และน่ารักของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและสงสัย "คุณแม่ ทำไมคุณลุงถึงไม่ชอบหนู?"โรสคิด เธอจะตอบยังไงดี? เหตุผลที่เจย์ไม่ชอบเซ็ตตี้ก็เพราะโรสเอง เพราะเขาไม่ชอบโรส เขาจึงไม่ชอบลูกสาวของเธอด้วยเช่นกันทำไมเจย์ถึงไม่ชอบโรส? เพราะว่าเขาเป็นพวกทะนงตนที่ไม่สนใจคนแบบโรสที่เกิดมาอย่างผิดธ