All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 731 - Chapter 740

ผู้หญิงคนนั้นคอยแต่เรียกเธอว่า “คุณหนู”พวกเธอดูเหมือนจะเร่งรีบกันอยู่ และพวกเธอก็ต้องการอยู่ที่นั่นกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ชายชรางุนงง ผู้หญิงคนนั้นอ้างว่าพวกเธอไม่มีเงินในขณะนั้น และพวกเธอก็จำเป็นต้องรอจนกว่าจะถึงบ่ายของวันต่อมาก่อนที่ใครบางคนจะสามารถส่งเงินมาให้พวกเธอได้ ดังนั้นพวกเธอจึงขอให้ชายชราอย่าเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นแต่ชายชราเปิดโรงแรมมานานแล้ว เขาผ่านร้อนผ่านหนาวมามากแล้วในการดำเนินชีวิตเขาจะยอมประนีประนอมได้อย่างไร?เมื่อตระหนักได้ว่าพวกเธอล้มเหลวในการโน้มน้าวเขา ผู้หญิงสวยคนนั้นที่อุ้มเด็กทารก จึงนำจี้หยกอันหนึ่งออกมาและมอบมันให้ชายชราโชคดีที่ชายชราเป็นคนชอบของเก่า ทันทีที่เขาเห็นจี้หยกอันนั้น เขาจึงรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นของราคาแพงเขาเห็นชื่อ เซร่าซึ่งถูกสลักไว้บนจี้หยกอย่างชัดเจนเขาจึงค่อย ๆ ตระหนักได้ว่าพวกเธออาจจะมีต้นตระกูลพิเศษก็ได้ดังนั้นเขาก็เลยไม่กล้าทำให้พวกเธอขุ่นเคืองใจเขาตกลงที่จะให้พวกเธออยู่ที่นั่นกันแบร์รี่กล่าวว่าชายชราคนนั้นได้บรรยายถึงเหตุการณ์นั้นด้วยท่าทางที่ชัดเจนมากเมื่อวานนี้ ในคืนนั้นเขายังติดต่อเพื่อนของเขาสองสามคนอีกด้วยซ้

เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาในอดีต ไซลาก็เป็นสมาชิกของทีมการแข่งขันระดับโรงเรียนมัธยมปลายอีกด้วยเช่นกันเขาจำได้ว่าเธออยู่ในชั้นเรียนเดียวกันกับวินซี่ ดังนั้นผลการเรียนของเธอก็ต้องดีมากจริง ๆ แต่บุคลิกของเธอเป็นยังไงล่ะ? เธอเป็นผู้หญิงประเภทที่ร่าเริง ผู้หญิงประเภทที่เปล่งประกายความรู้สึกอ่อนเยาว์ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็ตามเธอคล้ายคลึงกับเมอาในด้านของรูปลักษณ์แต่พวกเธอนั้นแตกต่างกันไซลามีเพื่อนผู้ชายหลายคน ผู้ชายเหล่านั้นเป็นทั้งอันธพาลที่แย่ในด้านการเรียนแต่ก็มีความสัมพันธ์ทางสังคมที่ดี และพวกเขาก็เป็นเด็กร่ำรวยจากครอบครัวที่มีอิทธิพลพูดง่าย ๆ เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์มากมาย และเธอก็มีความสุขอย่างมาก แม้จะเป็นเช่นนี้ แต่ผลการเรียนของเธอก็โดดเด่นเป็นพิเศษเธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสะเทือนอารมณ์เช่นกันนอกจากนี้ เจอรัลด์ก็มีเหตุการณ์ชั่วคราวทุกประเภทกับเธอในอดีตซึ่งไม่สามารถบรรยายได้ พูดได้แค่นี้ฮึ่ม!ตอนนี้ดูเหมือนว่าไซลาได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยซอลฟอร์กับวินซี่วินซี่พูดถึงมันกับเจอรัลด์เมื่อพวกเขาพบกันสองสามวันก่อน“แฮะ แฮะ!” สายตาของไซลากวาดมองเจอรั

วินซี่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ตัดสินใจยาก ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอก็คือคนที่เชิญเจอรัลด์มา แต่ตอนนี้เพื่อนที่แสนดีของเธอทั้งสองคนกำลังมีปากเสียงกัน ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจเกี่ยวกับเรื่องนี้“เรื่องขี้ปะติ๋วงั้นเหรอ? วินซี่ เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในสมัยเรียนมัธยมปลายนั้นเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ?” ดูเหมือนว่าไซลายังคงเก็บไม่พอใจต่อเจอรัลด์ไว้ในใจสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน“เธอจำการแข่งขันที่พวกเราเข้าร่วมในปีนั้นได้ไหม และพวกเราก็ชนะ หลังจากที่พวกเรากลับมา โรงเรียนก็เลี้ยงมื้ออาหารในเมืองให้พวกเราทั้งยี่สิบคน หลังจากมื้ออาหาร ก็เหลือพวกเราแค่ไม่กี่คนเท่านั้น ดังนั้นพวกเราจึงเล่นเกมพูดความจริงหรือเลือกรับคำท้า ฉันแพ้ ดังนั้น ฉันต้องเลือกคน ๆ หนึ่งที่นั่นเพื่อสารภาพรัก เธอลืมเรื่องนั้นไปแล้วเหรอ?” ไซลากล่าว“แน่นอนฉันจำได้ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบเจอรัลด์ในตอนนั้น แต่เพื่อป้องกันความเสี่ยง เธอจึงสารภาพรักต่อเขา ยังจำได้ว่าเขาเพิ่งกลับมาจากการช่วยเหลือครูเมื่อเธอทำแบบนั้น เธอบอกเขาว่าเธอชอบเขา!” วินซี่นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“ฉันคิดว่าประธานกอร์ดอนอาจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคนอื่นก็ได้นะ หรือผู้ชายคนนั้นเป็นคนขับรถของผู้มีอิทธิพลบางคนหรือเปล่า? มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? คนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดที่มีที่นี่ในวันนี้ก็คือ ประธานกอร์ดอน ไม่ใช่เหรอ?” คนอื่น ๆ เริ่มถกเถียงกันอย่างไม่หยุดหย่อน“คุณคลอฟอร์ด คุณต้องยุ่งมากจนคุณลืมไปแล้วแน่ คุณอาจจะลืมผมไปแล้ว คุณไม่รู้จักผม แต่ผมรู้จักคุณนะครับ ฮ่าฮ่า! นี่คือนามบัตรของผมครับ”ประธานกอร์ดอนยิ้มอย่างมีความสุขและกล่าวก่อนหน้านี้ มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะได้มีการติดต่อใด ๆ แบบนี้กับคุณคลอฟอร์ด แต่เขาคือคนจัดงานเลี้ยงนี้ในวันนี้ ดังนั้นสถานการณ์ก็กลับกันเพื่อผลประโยชน์ของเขาแล้ว น่าแปลกใจ คุณคลอฟอร์ดเลือกที่จะเข้าร่วมในงานนี้ของเขาโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้าก่อนเลยเจอรัลด์หยิบนามบัตรมาและเหลือบมอง ประธานกอร์ดอนมีส่วนร่วมในการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เขาพบว่าชื่อบริษัทของประธานกอร์ดอนนั้นค่อนข้างคุ้น ๆ“คุณคลอฟอร์ด พวกเราเคยพบกันในระหว่างงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูลาร์ซันในวันเกิดไงครับ พวกเราก็เข้าร่วมในงานเลี้ยงนั้นเหมือนกัน จึงเป็นผลให้พวกเราได้รับสามโครงการในการ

“ฮึ่ม! ฉันรู้แล้ว เจอรัลด์ต้องตกใจมากจากการนั่งอยู่ที่นั่นตามลำพังแน่ ฉันพนันได้เลยว่าเขาวิ่งหนีไปแล้วด้วยตัวเอง! ช่างเป็นคนตกใจง่ายจริง! ๆ เลยนะ” ไซลาดูเหมือนจะพบบางอย่างที่เธอสามารถคุยโวถึงได้เรื่อย ๆ วินซี่แค่ส่ายหัวของเธอด้วยการยอมจำนนเท่านั้นในเวลานี้ เธอต้องการที่โทรหาเจอรัลด์และถามเขาว่าเขาไปที่ไหน แต่หลังจากที่เห็นว่าเลนนาร์ดดูกราดเกรี้ยวอย่างไรแล้วนั้น เธอจึงยั้งจากการโทรนั้นในที่สุดเจอรัลด์ก็รู้ถึงประเด็นหลักของงานเลี้ยงของประธานกอร์ดอนในวันนั้น เมื่อประธานกอร์ดอนพูดถึงเมาน์เทนท็อปวิลล่าในเมย์เบอร์รี่เขาจึงเกรงว่าสิ่งต่าง ๆ จะเริ่มกระอักกระอ่วนขึ้นมาถ้าเขาอ้อยอิ่งอยู่แถวนั้นไปนานกว่านี้มันคงจะแย่ถ้าคนอื่น ๆ จำเขาได้โดยเฉพาะต่อหน้าไซลาเจอรัลด์จึงเดินออกไปจากห้องโถงก่อนที่จะเกิดบางสิ่งที่เข้าสู่สภาวะเลวร้ายอย่างแท้จริงไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็ไปที่นั่นเพื่อสนุกกันตามคำขอของวินซี่แต่เขายังคงมีเรื่องมากมายที่เขาจำเป็นต้องจัดการ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่ทำไมเขาถึงไม่สามารถอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานได้เขากำลังจะกลับไปที่ห้องของเขาเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องคนหนึ่