เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 739
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 740
“ฮึ่ม! ฉันรู้แล้ว เจอรัลด์ต้องตกใจมากจากการนั่งอยู่ที่นั่นตามลำพังแน่ ฉันพนันได้เลยว่าเขาวิ่งหนีไปแล้วด้วยตัวเอง! ช่างเป็นคนตกใจง่ายจริง! ๆ เลยนะ” ไซลาดูเหมือนจะพบบางอย่างที่เธอสามารถคุยโวถึงได้เรื่อย ๆ วินซี่แค่ส่ายหัวของเธอด้วยการยอมจำนนเท่านั้นในเวลานี้ เธอต้องการที่โทรหาเจอรัลด์และถามเขาว่าเขาไปที่ไหน แต่หลังจากที่เห็นว่าเลนนาร์ดดูกราดเกรี้ยวอย่างไรแล้วนั้น เธอจึงยั้งจากการโทรนั้นในที่สุดเจอรัลด์ก็รู้ถึงประเด็นหลักของงานเลี้ยงของประธานกอร์ดอนในวันนั้น เมื่อประธานกอร์ดอนพูดถึงเมาน์เทนท็อปวิลล่าในเมย์เบอร์รี่เขาจึงเกรงว่าสิ่งต่าง ๆ จะเริ่มกระอักกระอ่วนขึ้นมาถ้าเขาอ้อยอิ่งอยู่แถวนั้นไปนานกว่านี้มันคงจะแย่ถ้าคนอื่น ๆ จำเขาได้โดยเฉพาะต่อหน้าไซลาเจอรัลด์จึงเดินออกไปจากห้องโถงก่อนที่จะเกิดบางสิ่งที่เข้าสู่สภาวะเลวร้ายอย่างแท้จริงไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็ไปที่นั่นเพื่อสนุกกันตามคำขอของวินซี่แต่เขายังคงมีเรื่องมากมายที่เขาจำเป็นต้องจัดการ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่ทำไมเขาถึงไม่สามารถอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานได้เขากำลังจะกลับไปที่ห้องของเขาเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องคนหนึ่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 741
“ฉันรู้แล้ว เจอรัลด์ เป็นเพราะกิจกรรมนอกสถานที่สองวันในเขตโฮเวิร์ดที่มาร์เวนจัดขึ้นสำหรับเช้าพรุ่งนี้ใช่ไหม? พวกนายสองคนมาที่นี่ล่วงหน้ากันเหรอ?”มินดี้ถาม“อ่า? โอ้ ใช่แล้ว แต่มาร์เวนยังไม่ได้มาที่นี่ ฉันมาก่อนล่วงหน้าเพื่อจองโรงแรมน่ะ ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้ที่ได้พบเธอที่นี่ด้วยเหมือนกัน! เป็นไปได้ไหมที่เธอมาที่นี่ก่อนเพียงเพราะว่าเธอต้องการจะเที่ยวชมรอบ ๆ ที่นี่?”เจอรัลด์เหลือบมองบอดี้การ์ดที่แจสมินพามา“มาร์เวนบอกฉันว่าพวกเธอชอบเที่ยวกัน”เจอรัลด์คิดว่าทั้งมินดี้และแจสมินพบว่าเขามาที่นี่เพื่อตามหาสาวใช้คนนั้นเหมือนกัน มันคือเหตุผลที่ทำไมเขาถึงทำตัวร้อนรนไปชั่วขณะ แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินคำตอบของพวกเธอจึงทำให้เขสถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกจากนั้นเขาก็ใช้โอกาสนี้เพื่อให้หลุดพ้นจากปัญหา“จิ๊! นายกำลังพูดถึงอะไรอยู่? พวกเราไม่ใช่คนไร้ประโยชน์สักหน่อย พวกเราแค่…”มินดี้กรอกตาใส่เจอรัลด์ เธอต้องการจะอธิบายตัวเองแต่แจสมินชำเหลือมองมินดี้อย่างรวดเร็วเพื่อเตือนเธอไม่ให้ทำแบบนั้น ดูเหมือนว่าเธอกำลังพูดด้วยสายตาของเธอว่า “มินดี้ เธอเป็นบ้าอะไรน่ะ? ทำไมเธอถึงพูดมากขนาดนี้”“อ่า!”
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 742
“เธอไม่ต้องเป็นแบบนั้นหรอก อ่า พูดตรง ๆ เลยนะ การแกะรอยหาสิ่งของนั้นง่ายนิดเดียว สิ่งที่ฉันกังวลตอนนี้ก็คือว่ามีคนที่มีอิทธิพลอีกกลุ่มจริงที่มีเป้าหมายเดียวกันกับพวกเรา อย่างกับว่านั่นยังไม่แย่พอนะ ดูเหมือนว่าระดับความเชี่ยวชาญของพวกเขานั้นเทียบเท่าได้กับมืออาชีพที่พวกเรามีอยู่ในทีมของเรา นั่นคือสิ่งที่ฉันเป็นกังวล!” แจสมินนวดสันคิ้วของเธอ ขณะที่เธอกล่าว “ดูเหมือนว่าพวกเราจะล้ำหน้าพวกเขาไปก้าวหนึ่ง แต่มันก็ไม่ได้ดีอย่างที่เธอคิด พวกเราอยู่ที่โล่งแจ้งแต่ศัตรูของเรายังคงซ่อนตัวเป็นอย่างดีจากพวกเรา มีความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะเริ่มจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัวได้ทุกเมื่อ หรือแย่ไปกว่านั้น ตระกูลเฟนเดอร์สันของพวกเราอาจจะถูกเปิดโปงได้ง่าย ๆ แบบนั้นแหละ พวกเราไม่แม้แต่จะรู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาเป็นใคร นั่นคือเหตุผลที่ทำไมฉันถึงสิ้นหวังและวิตกกังวลอยู่ตลอดเวลามานี้!” “ฮ่าฮ่า! อย่างงั้นเหรอ? ตอนนี้นั่นก็เป็นเรื่องง่ายนิดเดียว ฉันมีวิธี!” มินดี้กล่าวอย่างมีความสุข“เธอน่ะเหรอ?” แจสมินยิ้มเล็กน้อย“ฮึ่ม! แจสมิน เธออาจจะคิดว่าฉันเป็นเด็กสาวที่ไม่สนใจอะไร แต่ฉันก็ค่อนข้างฉลาดเหมือนกันนะ นี่เป็นเหมือนกับ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 743
“ไปกันเถอะ นายคิดเรื่องนี้มากเกินไปแล้ว!”มินดี้ลากเจอรัลด์ออกไปจากห้องทันทีเจอรัลด์ก็ค่อนข้างสงสัยเหมือนกัน ‘ทำไมล่ะ? มินดี้อยากพบฉันงั้นเหรอ? นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร?’หลังจากพวกเขาเจ้ามาในห้อง มินดี้จึงส่งสัญญาณให้เจอรัลด์เงียบปากลง“มินดี้ เธอกลับมาแล้วเหรอ?”ขณะนั้นเอง พวกเขาก็ได้ยินเสียงของแจสมินดังมาจากห้องน้ำหลังจากนั้น แจสมินก็เปิดประตูและเดินออกมาจากห้องน้ำครู่ต่อมา เจอรัลด์ก็ถึงกับตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็นเขาเห็นผมสีดำของแจสมินหย่อนพาดอยู่รอบคอของเธอ ขณะนั้นเธอสวมเพียงชุดนอนด้านบนเท่านั้น และเผยให้เห็นขาที่ขาวและมีส่วนโค้งเว้าเห็นได้ชัด เธอเพิ่งออกจากมาจากการอาบน้ำ เธอกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมของเธอให้แห้ง ในขณะที่เธอพูดกับมินดี้“อ่า!” สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือ ภาพของเจอรัลด์ที่กำลังยืนอยู่กลางห้อง โดยจ้องมองเธอด้วยสายตาเบิกกว้างใบหน้าที่น่ารักของแจสมินกลายเป็นแดงก่ำขึ้นมาทันที เธอพุ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำเพื่อหลบซ่อนทันทีอย่างแน่นอน เธอไม่เคยปรากฎตัวต่อหน้าผู้ชายคนไหนแบบนั้นเลย แม้แต่ตอนที่เธอยังเป็นเด็กน้อยก็ตามแจสมินมักจะรู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ ที่เกี
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 744
จากนั้นเจอรัลด์ก็พยักหน้า “ได้เลย!”หลังจากเขาจากไป แจสมินก็บิดหูมินนี่ “เธอ! ทำไมเธอ! เธอมันเป็นผู้หญิงร้ายกาจ! โชคดีนะ ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันใส่เสื้อเมื่อกี้นี้ ถ้าไม่ใช่เพราะแบบนั้นล่ะก็ เธอตายแน่!” เมื่อแจสมินคิดถึงสถานการณ์กระอักกระอ่วนที่เธอพบเมื่อครู่ก่อน จากนั้นความกลัวก็เริ่มครอบงำเธอ เธอไม่มีอะไรนอกจากไม่พอใจมินดี้กับสิ่งที่มินดี้ทำ“โอ๋ โอ๋ ไม่ใช่ว่าฉันทำภารกิจสำเร็จเหรอ? ลางสังหรณ์ของฉันถูกต้อง เจอรัลด์ชอบเธอจริง ฉันมั่นใจว่าเธอไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ ฉันหมายถึง สายตาของเขามองเธอเกือบจะทั้งตัวเลยนะ!” “เธอกล้านำเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีกได้ยังไง? ฉันจะบีบคอเธอให้ตายเลย!” …ในคฤหาสน์แห่งหนึ่งมีรถหรูประมาณห้าคันที่แล่นผ่านประตูหน้าเข้าไปหลังจากนั้น คนกลุ่มหนึ่งก็เดินออกจากรถของพวกเขาตามลำดับและมุ่งหน้าตรงไปยังทางเข้าของอาคาร“นายน้อยยาเอล ผู้ช่วยทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้วครับ”คนที่ดูเหมือนพ่อบ้านเดินนำกลุ่มคนเข้าไปในอาคารหลังใหญ่“นายน้อยยาเอล ยินดีที่ได้พบครับ คุณบอกพวกเราได้ไหมว่าทำไมคุณหลงถึงขอให้พวกเรามาที่นี่กัน?” คนที่พูดเป็นคนต่างต่างชาติ แต่ดวงตาของเขานั้นดุร้า
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 745
“ยูนัส! แน่นอน มันนานแล้วตั้งแต่ที่พวกเราพบกันครั้งสุดท้าย! ฉันดีใจที่นายพูดว่านายจะมาหาฉันนะ!” ยาเอลอุทานออกมาด้วยรอยยิ้มแจ่มใสทันทีที่เขาเห็นยูนัส“เออจริงสิ พ่อแม่ของนายที่บ้านเป็นไงบ้าง? มีช่วงหนึ่งที่ผู้อาวุโสของฉันคอยแต่จะรบกวนให้ฉันไปที่ยานเคน เพื่อเยี่ยมพ่อของนาย!”“ขอบคุณที่ถามนะ ยาเอล พวกเขาสบายดี!” ยูนัสกล่าวยาเอลส่งสัญญาณให้ยูนัสนั่งลง “เกิดอะไรขึ้น? ฉันได้ยินว่าพ่อของนายทำโทษนายเหรอ? เขาไม่ให้นายไปไหนครึ่งเดือนใช่ไหม?”“ฮึ่ม! ฉันไม่อยากพูดถึงใช้มัน ฉันโมโหทุกครั้งที่ฉันพูดถึงเหตุการณ์นั้น เออจริงสิ ยาเอล มาพูดถึงเรื่องของนายกันเถอะ ฉันพาคนของฉันมาด้วย ฉันเชื่อว่านายพบพวกเขาแล้วเหมือนกัน พวกเขามาจากอเมริกาเหนือ และผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดในแวดวงของพวกเขาเอง!”“ฉันพบพวกเขาเมื่อครู่นี้ ยูนัส ฉันต้องบอกนะว่าฉันก็รู้สึกประทับใจ!” “ดี! งั้นฉลองกันเถอะและขอให้ภารกิจของนายสำเร็จในวันพรุ่งนี้กัน!” …วันต่อมามาร์เวนและคนอื่น ๆ ก็มาด้วยเหมือนกันเจอรัลด์ได้เตรียมการที่จำเป็นเมื่อคืนที่แล้ว และเขาขอให้มาร์เวนพาคนที่ไว้วางใจได้มาด้วยประมาณห้าคนแน่นอนว่ามาร์เวนจริงจังกับคำพู
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 746
น้ำเสียงที่เขาพูดก็ฟังดูเด็ดขาดมีบุหรี่คาบอยู่ระหว่างปากของเขาขณะที่มันขยับไปมา“ถูกต้อง ตอนนี้ไปสนุกกับเพื่อนของเธอซะ! หยุดถามคำถามมากมายได้แล้ว!”ผู้ชายคนอื่นเลียนแบบในสิ่งที่เขากล่าวไป“นาย…นายพูดแบบนั้นกับฉันได้ยังไง? เจอรัลด์! นายไม่ลงโทษพวกเขาหน่อยเหรอ? ฟังวิธีที่พวกเขาพูดกับฉันตอนนี้สิ!” สเตลล่าแอบมองเจอรัลด์ที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ด้วยสีหน้าโกรธตอนนั้นเองที่เจอรัลด์เอียงหัวของเขาเพื่อมองไปยังทิศทางของเธอ “พอได้แล้ว มาร์เวน อย่ามาถูกรั้งไว้เพราะเรื่องนี้เลย โอเคไหม? ถึงเวลาไปได้แล้ว!” “ก็ได้ เจอรัลด์!”มาร์เวนพยักหน้าทันทีหลังจากนั้น พวกเขาก็เข้าไปในรถกันมาร์เวนยังไม่มีใบขับขี่ดึงนั้นเจอรัลด์จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนำรถเบนซ์ MVP ของเขาออกมา เพื่อขับรถพาเพื่อน ๆ ของเขาไปรอบ ๆ แต่สเตลล่าจะไม่ปล่อยให้พวกเขาหลบหนีไปได้ง่าย ๆ ขนาดนั้นเมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ยังคงเลือกที่จะเมินเฉยต่อเธอ เธอจึงวิ่งไปยังที่นั่งผู้โดยสาร และเข้าไปในรถโดยไม่ได้รับเชิญ“แม่ง! เธอจะทำอะไร?”เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ‘สเตลล่าเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย?’‘วันนี้ทำไมเธอถึงทำตัวแปลกมากขนาดนี้ล่ะ?’‘เธอขอบไป
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 747
หมู่บ้าวินเทอร์บอร์นอยู่ระยะใกล้มากกับเขตโฮเวิร์ดพวกเขาหาตำแหน่งของครอบครัวที่มินดี้ระบุให้พวกเขาค้นหาได้แล้ว เมื่อพวกเขามาถึงยังจุดหมายผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเปิดประตูให้พวกเขา สิ่งที่ทำให้เธอแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆ ในวัยเดียวกันก็คือ รอยแผลเป็นจากไฟไหม้ที่แห้งเกรียมไปทั้งใบหน้าของเธอเธอดูเหมือนค่อนข้างหวาดกลัวกับการปรากฏตัวของพวกเขา“คุณกำลังตามหาใครอยู่เหรอ?” ผู้หญิงคนนั้นตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดกับการมาถึงอย่างเงียบ ๆ ของเจอรัลด์และเพื่อนของเขาเธอก้มหน้าเพื่อปิดบังรอยแผลของเธอ บางทีอาจเป็นเพราะความอับอาย หรืออาจเป็นความหวาดกลัวว่าจะทำให้คนแปลกหน้ากลัวก็ได้“คุณคะ ยินดีที่ได้พบคุณนะคะ ฉันขอทราบได้ไหมว่าคุณคือพี่ลูกน้องของเซเนียหรือเปล่า? เธอพูดว่าเธอขอให้คุณเก็บของพิเศษบางอย่างไว้ให้เธอ พวกเราจึงมาที่นี่เพื่อรับมันคืน เธอบอกพวกเราว่าคุณจะเข้าใจมันเองหลังจากที่อ่านจดหมายนี้” แจสมินเดินไปหาและพูด ในขณะที่เธอยื่นจดหมายให้เธอผู้หญิงคนนั้นมองไปที่จดหมาย จากนั้นเธอก็เหลือบมองแจสมินอยู่สองสามครั้งก่อนจะพยักหน้าเป็นคำตอบ“ดีมาก ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ คุณเอามันไปได้” ผู้หญิงค
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
