เจอรัลด์แฝงตัวอยู่ด้านในทางผ่านที่คับแคบ เขาเหลือบมองไปที่ใบหน้าของสเตลล่าจากนั้นเขาก็ฟังเสียงภายนอก เห็นได้ชัดคนเหล่านั้นจะไม่ล้มเลิกการค้นหาของพวกเขาในเร็ว ๆ นี้แน่ พวกเขาพลิกก้อนหินทุกก้อนในการค้นหาเป้าหมายของพวกเขาแจสมินวิตกกังวลมากจนหน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อจากความกลัวไม่มีทางที่จะหนีไปได้เลย ถ้าพวกเขาปล่อยให้สิ่งต่าง ๆ ดำเนินต่อไปโดยไม่ลงมือทำอะไรเจอรัลด์อยู่ข้างหลังของกลุ่ม และสเตลล่าก็อยู่ข้างเจอรัลด์ขณะนั้น เจอรัลด์จัดหาอุปกรณ์ที่ประณีตแต่กะทัดรัดออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขาสเตลล่ารู้สึกประหลาดใจเมื่อเธอเห็นอุปกรณ์นั้น เธอบอกได้เลยว่ามันคือบางอย่างที่พิเศษ บางอย่างซึ่งไม่สามารถหาได้จากตลาดผู้บริโภคทั่วไปจากนั้นเจอรัลด์ก็ส่งสัญญาณให้เธอเงียบไว้หลังจากนั้น เขาก็กดปุ่มบนอุปกรณ์ ซึ่งมีความเป็นไปได้อย่างมากว่าจะทำให้เกิดสัญญาณขอความช่วยเหลือได้“นี่…นี่คืออะไร? สิ่งนี้จะช่วยชีวิตของพวกเราได้ใช่ไหม?”สเตลล่าถามด้วยสายตาที่เบิกกว้างขึ้นเจอรัลด์กดลงบนหัวของเธอและกระซิบในหูของเธอ “ลืมอะไรก็ตามที่เธอเพิ่งเห็นไปซะ อย่าพล่ามไร้สาระเด็ดขาด!”สเตลล่าพยักหน้าอย่าง
“ผมเหรอครับ?” เจอรัลด์ชี้ตัวเอง“ฉันเห็นว่าคุณเฉลียวฉลาดมากแค่ไหน หนุ่มน้อย! คุณช่วยฉันบางอย่างได้ไหม?” ผู้หญิงคนนั้นเก็บอารมณ์ของเธอได้ทันเวลา“แน่นอนค่ะ ฉันมั่นใจว่าเจอรัลด์สามารถอยู่ต่อเพื่อช่วยคุณได้!” มินดี้กล่าวเธอปฏิบัติต่อเจอรัลด์ราวกับว่าเขาเป็นคนรับใช้ของเธอจริง ๆ!หมดทางไปสำหรับเรื่องนี้เหมือนกัน เจอรัลด์ไม่สามารถปฏิเสธคำขอของผู้หญิงคนนั้นได้ ดังนั้นเขาจึงสัญญาที่จะช่วยเหลือเธออย่างไม่เต็มใจนักหลังจากพวกเขาจากไป ผู้หญิงคนนั้นก็คว้ามือของเจอรัลด์ทั้งสองข้างของเจอรัลด์ไว้ทันทีการกระทำฉับพลันของเธอทำให้เจอรัลด์รู้สึกประหลาดใจขึ้นมา“คุณครับ เป็นอะไรไปหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามทันที“หนุ่มน้อย ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่ฉันเห็นได้ว่าคุณมีจิตใจดี คุณช่วยบอกฉันได้ไหมว่าคุณได้จี้หยกนี้มาจากไหน?”จากนั้นเธอก็ชูจี้หยกที่เธอหยิบขึ้นมาจากพื้นไม่ต้องสงสัยเลย นั่นคือจี้หยกที่เควต้ามอบให้เธอด้วยชื่อเซร่าสลักไว้บนนั้นเจอรัลด์ตกใจเล็กน้อยกับการที่ผู้หญิงคนนั้นกลายเป็นรู้สึกสะเทือนอารมณ์ขึ้นมาอย่างไรแต่เขายังคงตอบกลับ “นี่เป็นของน้องสาวของผม เป็นอะไรไปครับ คุณ?” ผู้หญ
และตอนนี้ ผู้หญิงที่ดูเหมือนกับเควต้าเป๊ะ ๆ ก็อยู่ต่อหน้าเขาแล้วสิ่งที่ยืนยันความสงสัยของเขาก็คือ การที่เห็นเธอรู้สึกกระวนกระวายใจมากแค่ไหน เมื่อเธอเห็นจี้หยกนั่น มีอะไรบ้างที่สามารถอธิบายปฏิกิริยาที่ผิดปกติของเธอได้ล่ะ?“คุณจะบอกว่าชื่อของเธอคือเควต้าเหรอคะ? เธอดูเหมือนฉันจริง ๆ เหรอคะ?” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวอย่างตื่นเต้น“ใช่ครับ เธอมอบจี้หยกนี้ให้ผม เธออยากตามหาแม่ของเธอเอง ซึ่งเธอแยกจากมานานหลายปีก่อน เธออยู่ตามลำพังเสมอมาตั้งแต่นั้น ชีวิตของเธอจึงเต็มไปด้วยความทุกข์ยาก ไม่มีทั้งอาหารดี ๆ และเสื้อผ้าที่เหมาะสม เธอเติบโตขึ้นมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เกิดแล้ว!” เจอรัลด์กล่าวผู้หญิงคนนั้นร้องไห้ออกมาอีกครั้งขณะที่เธอกำลังร้องไห้ เธอก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้อย่างอ่อนแรง“ในที่สุดคุณพร้อมที่จะยอมรับมันจริง ๆ หรือเปล่า? คุณคือเซร่า ใช่ไหมครับ?”เจอรัลด์ถามและผู้หญิงคนนั้นก็เอาฝ่ามือปิดหน้าของเธอขณะที่เธอพยักหน้า “ใช่ ฉันเอง!”หลังจากนั้น เธอก็ลุกยืนขึ้นทันที เธอคว้าแขนของเจอรัลด์ “ฉันขอร้องคุณนะ โปรดให้ฉันพบเควต้าด้วย ฉันไม่สนว่าคุณอยู่ฝ่ายไหน ฉันสัญญาว่าฉันจะไปกับคุณตราบ
เจอรัลด์รับปากเธอทันทีเขารู้ว่าตระกูลเฟนเดอร์สันยังคงตามหาเซร่าอยู่ แน่นอนเขาไม่ได้โง่ และก็ไม่ต้องการก่อเรื่องที่ไม่จำเป็นให้ตัวเองแต่ในเวลาเดียวกัน เจอรัลด์ก็ค่อนข้างสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเซร่าและครอบครัวของตัวเธอเองตลอดหลายปีก่อนนั้นเขาต้องการจะรู้ว่าเขาเกี่ยวข้องกับเควต้าในทางไหนยังไงเมื่อตระหนักได้ว่าเจอรัลด์จะถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ เซร่าจึงกลายเป็นค่อนข้างตรงไปตรงมา และเธอก็เริ่มเปิดเผยความจริงโดยไม่ปิดบังใดเลยกลายเป็นว่ามันก็คือประมาณว่าแบบนี้ปีเตอร์ คลอฟอร์ดที่เซร่าเอ่ยถึง คือนายน้อยรองจากตระกูลคลอฟอร์ดในตอนนั้น เขาเป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง เขายังเป็นพ่อของเควต้าเช่นกัน‘โดยการคาดเดาที่มีเหตุผล ผู้ชายที่ชื่อปีเตอร์ก็น่าจะเป็นอาของเขา ที่พ่อของเขาพูดถึงเมื่อฉันเป็นเด็ก’‘ตอนนั้น พ่อมักจะบอกเขาว่า อาของเขาออกไปทำงานนอกเมืองอยู่เสมอ ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยกลับมาเยี่ยมบ้าน’‘ไม่แปลกที่มีความรู้สึกของความคุ้นเคยเมื่อเขาพบเควต้าครั้งแรก’‘กลับกลายเป็นว่าเควต้าคือ ลูกพี่ลูกน้องของเขานั่นเอง’แต่เห็นได้ชัด ความขุ่นแค้นระหว่างตระกูลคลอฟอร์ดและตระกูลเฟนเดอร์สันนั้
บางอย่างในตัวเจอรัลด์บอกเขาว่านี่ยังคงไม่ใช่เวลาที่จะเปิดเผยตัวตนของเขาในฐานะนายน้อยของตระกูลคลอฟอร์ด“ถูกต้อง ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ งั้นดีแลนก็คงจะไม่รุกรานตระกูลเฟนเดอร์สันด้วยวิธีการที่บ้าคลั่งเช่นนั้นหรอก!” เซร่ากล่าวดีแลนคือชื่อพ่อของเจอรัลด์หัวใจของเจอรัลด์เต้นระส่ำเมื่อเขาได้ยินเธอพูดถึงชื่อของพ่อของเขา เขาไม่ได้พูดอะไรและฟัง เซร่าเงียบ ๆ “เป็นเพราะสิ่งอื่นเกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์นั้น…”“หลังจากนั้น หัวหน้าแห่งตระกูลคลอฟอร์ด ดีแลนจึงกักบริเวณปีเตอร์ไว้ในบ้าน แต่ปีเตอร์เป็นห่วงฉันและลูกสาวของฉันมาก ดังนั้น ในคืนหนึ่งเขาบอกฉันว่าเขาต้องการจะหนีตามไปกับฉัน เควต้าเกิดแล้วในตอนนั้นและพวกเราก็จะกบดานอยู่สักที่ที่ไม่มีใครสามารถตามหาพวกเราเจอ และเป็นที่ที่พวกเราจะได้ใช้ชีวิตอย่างเหมาะสม!”เซร่ากล่าว…มันเป็นคืนที่เซร่าพาเซเนีย สาวใช้ของเธอ ไปหาห้องโรงแรมด้วยความเร่งรีบแม้เธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลเฟนเดอร์สัน แต่หลังจากที่เธอเนรเทศตัวเองไป แต่ตระกูลเฟนเดอร์สันก็ยังคงจ้างคนมาจับตาดูเธอ เพราะปัญหาที่ซับซ้อนบางอย่างคืนนั้นเป็นวันที่ฝนตกหนักมาก เซร่ายังคงอุ้มลูกสาวของเธอไว
“รอเดี๋ยว!” ทันใดนั้น เซร่าก็พูดขึ้นมา“เจอรัลด์ ฉันน่าขยะแขยงมากตอนนี้ เธอคิดว่าฉันจะทำให้เควต้าหวาดกลัวไหมถ้าฉันไปที่นั่นโดยไม่บอกกล่าว เพื่อพบเธอ? นอกจากนี้ ฉันก็ไม่เคยอยู่เคียงข้างเธอเลยหลังจากผ่านไปหลายปีขนาดนี้ ฉันยังละทิ้งเธออีกด้วยซ้ำ เธอจะเกลียดฉันไหม? เธอจะเกลียดที่ได้เห็นแม่ที่น่าเกลียดมากขนาดนี้หรือเปล่า?” ความกลัวของเซร่าชัดเจนในน้ำเสียงของเธอ“เธอจะปฏิเสธที่จะยอมรับฉันเป็นแม่ของเธออย่างแน่นอน เพราะฉันเป็นผู้หญิงที่โหดร้ายและน่าเกลียดเช่นนี้!” “นอกจากนี้ มันก็กะทันหันมากเกินไป เควต้าจะสามารถยอมรับมันได้ไหม?” เซร่าสัมผัสใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอพูดเจอรัลด์เกาหัวของเขา “ถ้าผมบอกเควต้าว่าคุณเป็นแม่ของเธอ เธอจะตื่นเต้นมากอย่างแน่นอน ผมคิดว่าคุณแค่ไม่รู้จักเธอดีพอ แต่เธอเป็นผู้หญิงที่ใจดีมากคนหนึ่งนะครับ!”“นั่นคงใช้ไม่ได้ เจอรัลด์ เอางี้ไหม? แค่ทำการเตรียมการบางอย่างให้ฉัน เพื่อไปเป็นพี่เลี้ยงให้เควต้า ฉันรู้ว่ามีโอกาสที่เธอจะดูหมิ่นฉันในฐานะพี่เลี้ยงของเธอ แต่ฉันแค่ต้องการทำอะไรบางอย่างให้เควต้า! ฉันเต็มใจที่จะทำอะไรก็ตามเพื่อเธอ! อะไรก็ได้!” เซร่ากล่าว“เอาล่ะ ผ
นั่นคือไดอารี่ของเควต้าหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอมักจะมีนิสัยชอบจดบันทึกอยู่เสมอเซร่าพลิกไปหน้าแรก และมันก็เป็นตั้งแต่ก่อนเควต้าพบเจอรัลด์“ฉันได้มาเป็นครูอนุบาลแล้วในวันนี้ ฉันค่อนข้างพอใจเพราะฉันจะได้เห็นเด็ก ๆ มีความสุขและร่าเริงในทุก ๆ วัน ฉันไม่เคยมีแม่ตั้งแต่ฉันยังเด็กแล้ว บางทีฉันอาจจะไม่รู้สึกโดดเดี่ยวขนาดนี้ก็ได้เมื่อได้อยู่กับเด็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและร่าเริงกลุ่มนี้”“วันนี้ฉันแอบได้ยินเพื่อนร่วมงานพูดลับหลังฉัน ครูคนนั้นพูดว่าฉันเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและฉันก็ถูกพ่อแม่ทิ้งเมื่อฉันยังเด็ก ฉันแกล้งทำเป็นราวกับว่าฉันไม่ได้ยิน แต่ฉันก็เศร้าและเสียใจมาก ฉันหวังว่าฉันสามารถพบพ่อแม่ของฉันในวันหนึ่ง ดังนั้นฉันจะได้ถามพวกเขาใ่าทำไมถึงทิ้งฉันไป ทำไมพวกเขาไม่สามารถมอบวัยเด็กที่สวยงามและมีความสุขให้ฉันได้? ทำไมกัน?” “…”“ฉันทำงานในร้านอาหารตอนนี้ ฉันทำบางอย่างผิดพลาดไป ดังนั้นฉันจึงถูกหัวหน้าดุ มีชายหนุ่มร่ำรวยคนหนึ่งมาช่วยฉันไว้ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันรู้ว่าเขามีจิตใจที่ดีทันทีที่ฉันเห็นเขา” “ฉันพบเขาอีกครั้ง และเขาช่วยฉันไว้อีกครั้งแล้ว แต่ฉันเริ่มประหม่าทุกครั้งที่ฉ
“ให้ฉันบอกนายนะ รถของฉันก็คือรถเบนซ์เหมือนกัน มันแพงกว่า MVP โง่ ๆ ของนายมาก! ฉันจะไม่ปล่อยให้เหตุการณ์นี้ผ่านไปแน่ นอกจากว่านายจะควักตังค์มาจ่าย 45,000 ดอลลาร์ให้ฉันสำหรับค่าซ่อมรถของฉัน!”“อีกอย่าง 45,000 ดอลลาร์ก็เป็นแค่ค่าธรรมเนียมในการซ่อมรถของฉัน นายยังคงจำเป็นต้องจ่ายค่าชดเชยให้สำหรับค่าเยียวยาทางจิตใจที่นายก่อให้ฉัน! ฉันกำลังรีบไปเข้าร่วมงานพิธีการในวันนี้ ตอนนี้ที่ฉันพลาดมันไป นายรู้ไหมว่าแท้จริงแล้วฉันต้องสูญเสียไปมากแค่ไหน? มันมากกว่า 30,000 ดอลลาร์แน่นอน ฮึ่ม!” ผู้หญิงคนนั้นดูอายุยังน้อยอยู่ อายุน้อยพอ ๆ กันกับมาร์เวนและคนที่เหลือของกลุ่มเขาเธอกำลังโวยวาย อาจเป็นเพราะว่าเธอร่ำรวยมากมาร์เวนและคนอื่น ๆ ไม่ได้พูดอะไรเพื่อปฏิเสธการเรียกร้องของเธอ“มันก็เป็นแค่อุบัติเหตุธรรมดา เธอต้องขอจำนวนเงินชดเชยมากเช่นนี้จริง ๆ เหรอ? พวกเราจะจ่ายจำนวนเงินนั้นได้ยังไงล่ะ?” สเตลล่าถามอย่างวิตกกังวล75,000 ดอลลาร์ไม่ใช่เงินน้อย ๆ เลยสเตลล่าค่อนข้างหวาดระแวง เมื่อเป็นเรื่องของการขับรถ เธอบังเอิญไปชนรถของผู้หญิงคนนั้นโดยไม่ตั้งใจ ตอนที่เธอกำลังพยายามหลบรถที่ใหญ่กว่า“ฮึ่ม! ฉันไม่ได