นั่นคือไดอารี่ของเควต้าหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอมักจะมีนิสัยชอบจดบันทึกอยู่เสมอเซร่าพลิกไปหน้าแรก และมันก็เป็นตั้งแต่ก่อนเควต้าพบเจอรัลด์“ฉันได้มาเป็นครูอนุบาลแล้วในวันนี้ ฉันค่อนข้างพอใจเพราะฉันจะได้เห็นเด็ก ๆ มีความสุขและร่าเริงในทุก ๆ วัน ฉันไม่เคยมีแม่ตั้งแต่ฉันยังเด็กแล้ว บางทีฉันอาจจะไม่รู้สึกโดดเดี่ยวขนาดนี้ก็ได้เมื่อได้อยู่กับเด็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและร่าเริงกลุ่มนี้”“วันนี้ฉันแอบได้ยินเพื่อนร่วมงานพูดลับหลังฉัน ครูคนนั้นพูดว่าฉันเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและฉันก็ถูกพ่อแม่ทิ้งเมื่อฉันยังเด็ก ฉันแกล้งทำเป็นราวกับว่าฉันไม่ได้ยิน แต่ฉันก็เศร้าและเสียใจมาก ฉันหวังว่าฉันสามารถพบพ่อแม่ของฉันในวันหนึ่ง ดังนั้นฉันจะได้ถามพวกเขาใ่าทำไมถึงทิ้งฉันไป ทำไมพวกเขาไม่สามารถมอบวัยเด็กที่สวยงามและมีความสุขให้ฉันได้? ทำไมกัน?” “…”“ฉันทำงานในร้านอาหารตอนนี้ ฉันทำบางอย่างผิดพลาดไป ดังนั้นฉันจึงถูกหัวหน้าดุ มีชายหนุ่มร่ำรวยคนหนึ่งมาช่วยฉันไว้ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันรู้ว่าเขามีจิตใจที่ดีทันทีที่ฉันเห็นเขา” “ฉันพบเขาอีกครั้ง และเขาช่วยฉันไว้อีกครั้งแล้ว แต่ฉันเริ่มประหม่าทุกครั้งที่ฉ
“ให้ฉันบอกนายนะ รถของฉันก็คือรถเบนซ์เหมือนกัน มันแพงกว่า MVP โง่ ๆ ของนายมาก! ฉันจะไม่ปล่อยให้เหตุการณ์นี้ผ่านไปแน่ นอกจากว่านายจะควักตังค์มาจ่าย 45,000 ดอลลาร์ให้ฉันสำหรับค่าซ่อมรถของฉัน!”“อีกอย่าง 45,000 ดอลลาร์ก็เป็นแค่ค่าธรรมเนียมในการซ่อมรถของฉัน นายยังคงจำเป็นต้องจ่ายค่าชดเชยให้สำหรับค่าเยียวยาทางจิตใจที่นายก่อให้ฉัน! ฉันกำลังรีบไปเข้าร่วมงานพิธีการในวันนี้ ตอนนี้ที่ฉันพลาดมันไป นายรู้ไหมว่าแท้จริงแล้วฉันต้องสูญเสียไปมากแค่ไหน? มันมากกว่า 30,000 ดอลลาร์แน่นอน ฮึ่ม!” ผู้หญิงคนนั้นดูอายุยังน้อยอยู่ อายุน้อยพอ ๆ กันกับมาร์เวนและคนที่เหลือของกลุ่มเขาเธอกำลังโวยวาย อาจเป็นเพราะว่าเธอร่ำรวยมากมาร์เวนและคนอื่น ๆ ไม่ได้พูดอะไรเพื่อปฏิเสธการเรียกร้องของเธอ“มันก็เป็นแค่อุบัติเหตุธรรมดา เธอต้องขอจำนวนเงินชดเชยมากเช่นนี้จริง ๆ เหรอ? พวกเราจะจ่ายจำนวนเงินนั้นได้ยังไงล่ะ?” สเตลล่าถามอย่างวิตกกังวล75,000 ดอลลาร์ไม่ใช่เงินน้อย ๆ เลยสเตลล่าค่อนข้างหวาดระแวง เมื่อเป็นเรื่องของการขับรถ เธอบังเอิญไปชนรถของผู้หญิงคนนั้นโดยไม่ตั้งใจ ตอนที่เธอกำลังพยายามหลบรถที่ใหญ่กว่า“ฮึ่ม! ฉันไม่ได
“ฮ่าฮ่าฮ่า! แม่ง! ดูเขาสิ! กลอเรียตส์โมเม้น วิลล่า เป็นอสังหาริมทรัพย์ที่แพงมากที่สุดในเขตปกครองซอลฟอร์ด สถานที่แบบนั้นมีราคาอยู่ราว ๆ 12,000,000 ดอลลาร์ พระเจ้า เจ้าของของสถานที่นั้นจะยังคิดที่เป็นเจ้าของของรถเบนซ์คนเล็กโง่ ๆ นี้!” “อ่า ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ คุณครับ ผมเดาว่าคนพวกนี้แค่กำลังพยายามที่จะขู่คุณ! ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม คนที่อาศัยอยู่ในกลอเรียตส์โมเม้น วิลล่า ก็ไม่อาจไปต่อกรด้วยได้น่ะครับ!” ผู้สัญจรไปมาสองสามคนถึงกับระเบิดหัวเราะกันออกมาแน่นอน ผู้หญิงคนนั้นได้ยินพวกเขาพูดถึงกลอเรียตส์โมเม้น วิลล่าเช่นกัน เธอด่าว่าพวกเขาแรง ๆ อย่างโกรธเคือง “นายบ้าไปแล้วหรือไง? ให้ฉันบอกนายนะ ยิ่งนายทำให้ฉันเสียเวลามากขึ้นเท่าไหร่ ค่าชดเชยที่นายจะต้องจ่ายให้ฉันสำหรับความทุกข์ทางอารมณ์นั้นก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น นายกล้าคิดที่มาจะขู่ฉันได้ยังไง! แฟนของฉันก็รู้จักคนที่อาศัยอยู่ในกลอเรียตส์โมเม้น วิลล่า เจ้านายของพวกนายเป็นใครกัน? ฉันคิดว่าพวกเราจะได้รู้กันหลังจากโทรถามเกี่ยวกับเรื่องนี้!” มาร์เวนโกรธมากกับคำพูดของเธออย่างไรก็ตาม ครู่ต่อมา เขาลุกขึ้นยืนอย่างตื่นเต้น จากนั้นเขาก็ชี้ไปในทิศท
“สวัสดีครับ คุณคลอฟอร์ด ผมซาเวียนครับ!” ซาเวียนคือประธานกอร์ดอน เจอรัลด์พบเขาที่งานเลี้ยงการตลาดที่หรูหราสำหรับเมาน์เทนท็อป วิลล่า ในเขตปกครองโฮเวิร์ดวันก่อน พวกเขาได้แลกเบอร์ติดต่อกันไว้ในระหว่างการปฏิสัมพันธ์กันสั้น ๆ ที่นั่น“ยินดีที่ได้ยินจากคุณอีกครั้งนะครับ ประธานกอร์ดอน มีอะไรที่ผมสามารถช่วยคุณได้หรือเปล่าครับ?” เจอรัลด์ยิ้มและกล่าว“ครับ มีบางอย่างที่ผมอยากจะหารือด้วย พวกเราจะจัดงานเลี้ยง และพวกเราได้เชิญนักธุรกิจที่ร่ำรวยจากหลาย ๆ ที่ให้มาเข้าร่วมงานนี้ ตอนแรกพวกเราไม่กล้าเชิญคุณเนื่องจากพวกเราเป็นแค่นักธุรกิจเท่านั้น และมันก็อาจจะไม่เป็นการสะดวกสำหรับคุณที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงของเรา แต่การตอบรับที่พวกเราได้รับนั้นช่างน่าประหลาดใจนัก นักธุรกิจที่ร่ำรวยและสมาชิกที่มีชื่อเสียงของสังคมเมย์เบอร์รี่ก็ตกลงที่จะมากัน ประธานเหล่านั้นพูดว่าพวกเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณ ดังนั้นผมจึงโทรมาถามว่า คุณว่างที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงเล็ก ๆ ที่เรียบง่ายของเราไหมครับ”ซาเวียนกล่าวการทำธุรกิจที่แท้จริงและหารายได้เป็นเพียงภารกิจย่อยเท่านั้นเมื่อคน ๆ หนึ่งมาถึงระดับของซาเวียนในโลกของธุรกิจ
ผู้ประเมินกล่าว“ไร้สาระ! นี่เป็นรถนำเข้า พ่อของแฟนของฉันขอให้เพื่อนของเขาซื้อมันให้พวกเขา แน่นอนสิว่ามันไม่ใช่รถของพวกคุณ!” “ผมคิดว่าคุณเข้าใจสิ่งที่พวกเรากำลังพยายามจะพูดที่นี่ผิดนะครับ สิ่งที่ผมหมายถึงก็คือว่ารถคันนี้ไม่ใช่รุ่นที่สามารถพบได้ในรายการสินค้าของพวกเรา มันไม่ควรที่จะถูกขายที่นี่ในเวสตันด้วยซ้ำ มันเคยถูกผลิตเพียงชุดเดียวเท่านั้น ซึ่งเลิกผลิตไปนานมากแล้ว แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีการปลอมแปลงรุ่นนี้ไปทั่วตลาดในประเทศ ผมมั่นใจว่าคุณรู้ดีว่าวิธีการแบบไหนที่รถคันนี้ถูกจัดหาซื้อมาได้โดยที่ผมไม่ต้องพูดมากนัก” ผู้ประเมินคนนั้นอธิบาย“ให้ตายเถอะ! งั้นคุณกำลังพยายามจะพูดว่าพวกเราลักลอบนำเข้ารถคันนี้งั้นเหรอ? เหลวไหลทั้งเพ!”ไซลาฟังดูตกใจจนทำอะไรไม่ถูกผู้ประเมินถึงกับทำอะไรไม่ถูก เขาจึงทำได้เพียงแค่ให้เธอดูคำแถลงการอย่างเป็นทางการที่พวกเขาได้รับจากสำนักงานใหญ่เกี่ยวกับรถพวกนี้ นอกจากนี้ ยานพาหนะปลอมที่เป็นที่รู้จักทั้งหมดก็มีรายงานของพวกมันเอง และแฟ้มข้อมูลที่เกี่ยวข้องต่าง ๆ “ไปให้พ้น! นี่ช่างเป็นเรื่องไร้สาระอะไรแบบนี้? ฉันแค่ต้องการให้คุณประเมินความเสียหาย ทำไมคุณถึงก่อเรื่อง
“อย่าพูดงั้นสิไซลา! อย่างน้อยก็อย่าพูดต่อหน้าเขา!” วินซี่กล่าวแม้เธอก็เหมือนกัน รู้สึกว่ามันคงจะค่อนข้างน่าอายที่ไปถึงด้วยรถจักรยานสามล้อไฟฟ้า ความกลัวของเธอก็หายไปเมื่อเห็นเจอรัลด์ขี่ยานพาหนะนั้นโดยไม่รู้สึกอับอาย ถ้าเขาเองไม่ได้รู้สึกอาย แล้วทำไมเธอต้องอายด้วยล่ะ? ไซลาในทางกลับกันรู้สึกตรงข้ามโดยสิ้นเชิง “บางทีเธออาจจะเมาไปแล้วก็ได้! ถ้าเธออยากจะนั่งสิ่งนั้นแล้วล่ะก็ เชิญให้เต็มที่ไปเลย! บ้าจริง ฉันจะไม่เข้าไปข้างในกับเธออยู่ดี ฉันจะรอเธออยู่ด้านนอกสถานที่จัดงาน และนาย! อย่าลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ล่ะ เจอรัลด์!” หลังจากนั้น ไซลาก็โบกแท็กซี่และจากไปยังสถานที่จัดงานด้วยความเร่งรีบ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอจำเป็นต้องไปอยู่ที่ที่แฟนของเธออยู่โดยเร็วที่สุด“ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าเธอไม่ไป ฟังนะ น้องสาวคนเล็กของฉันกำลังทำอาหารอร่อย ๆ ทำไมเธอไม่ไปที่บ้านของฉันและทานอาหารด้วยกันล่ะ? ฉันเลี้ยงเอง!” เจอรัลด์เสนอท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์และวินซี่ก็ยังคงมีความสัมพันธ์แบบเพื่อนร่วมชั้นเก่า“ไม่ล่ะ ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำแบบนั้นได้ ฉันต้องไปเป็นเพื่อนเธอ เจอรัลด์ ฉันกลัวว่าถ้าฉันปล่อยให้เธอ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าตะโกนบอกนักธุรกิจที่ยืนอยู่ในลานโรงแรมจากนั้นคนรวยทั้งหลายก็รีบไปต้อนรับแขกคนใหม่ที่เพิ่งมาถึงกันอย่างรีบร้อนและตื่นเต้น“ให้ตายเถอะ! ทำไมถึงมีรถจักรยานสามล้อไฟฟ้าจอดอยู่ตรงทางเข้าล่ะ? นายจะทำอะไรเนี่ย? ไปให้พ้นเจ้าเด็กนี่!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้ามาหา และผลักเจอรัลด์ออกไปอย่างแรง“ให้ตาย ช่างน่าอายเสียจริง!” ด้วยความรู้สึกอับอายขายหน้า ไซลาจึงปิดตาของเธอ“ถ้ามีอะไรที่คุณอยากจะพูด ก็พูดดี ๆ สิครับ ทำไมต้องบังคับผมด้วย? ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ โอเคไหม!?”เจอรัลด์เหยียบคันเร่งและจากไปหลังจากขบวนรถแล่นมาหยุด นักธุรกิจวัยกลางคนสองสามคนก็ลงมาจนกรถกัน มีลูกสาวและลูกชายที่ร่ำรวยของพวกเขาด้วยเหมือนกัน มันจึงกลายเป็นชัดเจนว่าคนเหล่านี้เป็นแขกที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในงานวันนี้ประธานคนอื่น ๆ ก็เรียงแถวต้อนรับพวกเขา มีการโต้ตอบด้วยการหยอกล้อและกล่าวทักทายกัน“สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษทั้งหลาย ขอบคุณที่ให้เกียรติผมในการเข้าร่วมงานเลี้ยงในคราวนี้นะครับ แต่โชคไม่ดีเล็กน้อยที่พวกเราไม่สามารถเชิญแขกที่พิเศษมากมาได้ในวันนี้ พวกเราไม่สามารถแ
เนื่องจากมีผู้คนมากมายอยู่ที่นั่นก่อนหน้านี้ และเธอก็รู้สึกอึดอัดอยู่แล้วในตอนนั้น วินซี่จึงลงจากรถจักรยานสามล้อไฟฟ้าไปด้วยความเร่งรีบ เธอต้องลืมหยิบกระเป๋าของเธอมาด้วยในขณะนั้นแน่! “โอ้ ไม่นะ เธอช่างสะเพร่าเสียจริง! เธอมีเงินในนั้นมากหรือเปล่า?” ไซลาถาม “การถูกขโมยเงินนั้นเป็นเรื่องสุดท้ายที่ฉันกังวลถึง! ฉันแค่หวังว่าเจอรัลด์จะสังเกตุเห็นมันในท้ายที่สุด! ถ้ามันถูกทิ้งไว้ข้างหลัง โทรศัพท์ของฉัน บัตรประจำตัว และบัตรธนาคารทั้งหมดนั้นจะหายไปแน่!” วินซี่ตอบกลับ “เฮ้! ทำไมนายถึงกลับมาที่นี่ล่ะ? นี่ดูเหมือนลานจอดรถสำหรับนายหรือไง?” ขณะนั้นเอง ความโกลาหลก็สามารถได้ยินได้จากทางเข้า เมื่อตรวจการณ์ดูอย่างใกล้ชิด เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยดูเหมือนจะกำลังพยายามที่จะป้องกันชายหนุ่มคนหนึ่งจากการเข้าไปในพื้นที่อยู่ “เพื่อนของผมลืมกระเป๋าของเธอไว้! ผมแค่ต้องการจะส่งมันคืนให้เธอ!” ชายหนุ่มที่ว่านั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจอรัลด์! “ดูให้ดีว่านี่คือสถานที่แบบไหน! นายคิดว่าใครก็ได้สามารถเข้าไปในสถานที่นี้อย่างเต็มใจหรือไม่ก็ตามงั้นเหรอ? ออกไปซะ!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตะโกน ขณะที่พวกเข