บางอย่างในตัวเจอรัลด์บอกเขาว่านี่ยังคงไม่ใช่เวลาที่จะเปิดเผยตัวตนของเขาในฐานะนายน้อยของตระกูลคลอฟอร์ด“ถูกต้อง ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ งั้นดีแลนก็คงจะไม่รุกรานตระกูลเฟนเดอร์สันด้วยวิธีการที่บ้าคลั่งเช่นนั้นหรอก!” เซร่ากล่าวดีแลนคือชื่อพ่อของเจอรัลด์หัวใจของเจอรัลด์เต้นระส่ำเมื่อเขาได้ยินเธอพูดถึงชื่อของพ่อของเขา เขาไม่ได้พูดอะไรและฟัง เซร่าเงียบ ๆ “เป็นเพราะสิ่งอื่นเกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์นั้น…”“หลังจากนั้น หัวหน้าแห่งตระกูลคลอฟอร์ด ดีแลนจึงกักบริเวณปีเตอร์ไว้ในบ้าน แต่ปีเตอร์เป็นห่วงฉันและลูกสาวของฉันมาก ดังนั้น ในคืนหนึ่งเขาบอกฉันว่าเขาต้องการจะหนีตามไปกับฉัน เควต้าเกิดแล้วในตอนนั้นและพวกเราก็จะกบดานอยู่สักที่ที่ไม่มีใครสามารถตามหาพวกเราเจอ และเป็นที่ที่พวกเราจะได้ใช้ชีวิตอย่างเหมาะสม!”เซร่ากล่าว…มันเป็นคืนที่เซร่าพาเซเนีย สาวใช้ของเธอ ไปหาห้องโรงแรมด้วยความเร่งรีบแม้เธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลเฟนเดอร์สัน แต่หลังจากที่เธอเนรเทศตัวเองไป แต่ตระกูลเฟนเดอร์สันก็ยังคงจ้างคนมาจับตาดูเธอ เพราะปัญหาที่ซับซ้อนบางอย่างคืนนั้นเป็นวันที่ฝนตกหนักมาก เซร่ายังคงอุ้มลูกสาวของเธอไว
“รอเดี๋ยว!” ทันใดนั้น เซร่าก็พูดขึ้นมา“เจอรัลด์ ฉันน่าขยะแขยงมากตอนนี้ เธอคิดว่าฉันจะทำให้เควต้าหวาดกลัวไหมถ้าฉันไปที่นั่นโดยไม่บอกกล่าว เพื่อพบเธอ? นอกจากนี้ ฉันก็ไม่เคยอยู่เคียงข้างเธอเลยหลังจากผ่านไปหลายปีขนาดนี้ ฉันยังละทิ้งเธออีกด้วยซ้ำ เธอจะเกลียดฉันไหม? เธอจะเกลียดที่ได้เห็นแม่ที่น่าเกลียดมากขนาดนี้หรือเปล่า?” ความกลัวของเซร่าชัดเจนในน้ำเสียงของเธอ“เธอจะปฏิเสธที่จะยอมรับฉันเป็นแม่ของเธออย่างแน่นอน เพราะฉันเป็นผู้หญิงที่โหดร้ายและน่าเกลียดเช่นนี้!” “นอกจากนี้ มันก็กะทันหันมากเกินไป เควต้าจะสามารถยอมรับมันได้ไหม?” เซร่าสัมผัสใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอพูดเจอรัลด์เกาหัวของเขา “ถ้าผมบอกเควต้าว่าคุณเป็นแม่ของเธอ เธอจะตื่นเต้นมากอย่างแน่นอน ผมคิดว่าคุณแค่ไม่รู้จักเธอดีพอ แต่เธอเป็นผู้หญิงที่ใจดีมากคนหนึ่งนะครับ!”“นั่นคงใช้ไม่ได้ เจอรัลด์ เอางี้ไหม? แค่ทำการเตรียมการบางอย่างให้ฉัน เพื่อไปเป็นพี่เลี้ยงให้เควต้า ฉันรู้ว่ามีโอกาสที่เธอจะดูหมิ่นฉันในฐานะพี่เลี้ยงของเธอ แต่ฉันแค่ต้องการทำอะไรบางอย่างให้เควต้า! ฉันเต็มใจที่จะทำอะไรก็ตามเพื่อเธอ! อะไรก็ได้!” เซร่ากล่าว“เอาล่ะ ผ
นั่นคือไดอารี่ของเควต้าหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอมักจะมีนิสัยชอบจดบันทึกอยู่เสมอเซร่าพลิกไปหน้าแรก และมันก็เป็นตั้งแต่ก่อนเควต้าพบเจอรัลด์“ฉันได้มาเป็นครูอนุบาลแล้วในวันนี้ ฉันค่อนข้างพอใจเพราะฉันจะได้เห็นเด็ก ๆ มีความสุขและร่าเริงในทุก ๆ วัน ฉันไม่เคยมีแม่ตั้งแต่ฉันยังเด็กแล้ว บางทีฉันอาจจะไม่รู้สึกโดดเดี่ยวขนาดนี้ก็ได้เมื่อได้อยู่กับเด็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและร่าเริงกลุ่มนี้”“วันนี้ฉันแอบได้ยินเพื่อนร่วมงานพูดลับหลังฉัน ครูคนนั้นพูดว่าฉันเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและฉันก็ถูกพ่อแม่ทิ้งเมื่อฉันยังเด็ก ฉันแกล้งทำเป็นราวกับว่าฉันไม่ได้ยิน แต่ฉันก็เศร้าและเสียใจมาก ฉันหวังว่าฉันสามารถพบพ่อแม่ของฉันในวันหนึ่ง ดังนั้นฉันจะได้ถามพวกเขาใ่าทำไมถึงทิ้งฉันไป ทำไมพวกเขาไม่สามารถมอบวัยเด็กที่สวยงามและมีความสุขให้ฉันได้? ทำไมกัน?” “…”“ฉันทำงานในร้านอาหารตอนนี้ ฉันทำบางอย่างผิดพลาดไป ดังนั้นฉันจึงถูกหัวหน้าดุ มีชายหนุ่มร่ำรวยคนหนึ่งมาช่วยฉันไว้ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันรู้ว่าเขามีจิตใจที่ดีทันทีที่ฉันเห็นเขา” “ฉันพบเขาอีกครั้ง และเขาช่วยฉันไว้อีกครั้งแล้ว แต่ฉันเริ่มประหม่าทุกครั้งที่ฉ
“ให้ฉันบอกนายนะ รถของฉันก็คือรถเบนซ์เหมือนกัน มันแพงกว่า MVP โง่ ๆ ของนายมาก! ฉันจะไม่ปล่อยให้เหตุการณ์นี้ผ่านไปแน่ นอกจากว่านายจะควักตังค์มาจ่าย 45,000 ดอลลาร์ให้ฉันสำหรับค่าซ่อมรถของฉัน!”“อีกอย่าง 45,000 ดอลลาร์ก็เป็นแค่ค่าธรรมเนียมในการซ่อมรถของฉัน นายยังคงจำเป็นต้องจ่ายค่าชดเชยให้สำหรับค่าเยียวยาทางจิตใจที่นายก่อให้ฉัน! ฉันกำลังรีบไปเข้าร่วมงานพิธีการในวันนี้ ตอนนี้ที่ฉันพลาดมันไป นายรู้ไหมว่าแท้จริงแล้วฉันต้องสูญเสียไปมากแค่ไหน? มันมากกว่า 30,000 ดอลลาร์แน่นอน ฮึ่ม!” ผู้หญิงคนนั้นดูอายุยังน้อยอยู่ อายุน้อยพอ ๆ กันกับมาร์เวนและคนที่เหลือของกลุ่มเขาเธอกำลังโวยวาย อาจเป็นเพราะว่าเธอร่ำรวยมากมาร์เวนและคนอื่น ๆ ไม่ได้พูดอะไรเพื่อปฏิเสธการเรียกร้องของเธอ“มันก็เป็นแค่อุบัติเหตุธรรมดา เธอต้องขอจำนวนเงินชดเชยมากเช่นนี้จริง ๆ เหรอ? พวกเราจะจ่ายจำนวนเงินนั้นได้ยังไงล่ะ?” สเตลล่าถามอย่างวิตกกังวล75,000 ดอลลาร์ไม่ใช่เงินน้อย ๆ เลยสเตลล่าค่อนข้างหวาดระแวง เมื่อเป็นเรื่องของการขับรถ เธอบังเอิญไปชนรถของผู้หญิงคนนั้นโดยไม่ตั้งใจ ตอนที่เธอกำลังพยายามหลบรถที่ใหญ่กว่า“ฮึ่ม! ฉันไม่ได
“ฮ่าฮ่าฮ่า! แม่ง! ดูเขาสิ! กลอเรียตส์โมเม้น วิลล่า เป็นอสังหาริมทรัพย์ที่แพงมากที่สุดในเขตปกครองซอลฟอร์ด สถานที่แบบนั้นมีราคาอยู่ราว ๆ 12,000,000 ดอลลาร์ พระเจ้า เจ้าของของสถานที่นั้นจะยังคิดที่เป็นเจ้าของของรถเบนซ์คนเล็กโง่ ๆ นี้!” “อ่า ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ คุณครับ ผมเดาว่าคนพวกนี้แค่กำลังพยายามที่จะขู่คุณ! ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม คนที่อาศัยอยู่ในกลอเรียตส์โมเม้น วิลล่า ก็ไม่อาจไปต่อกรด้วยได้น่ะครับ!” ผู้สัญจรไปมาสองสามคนถึงกับระเบิดหัวเราะกันออกมาแน่นอน ผู้หญิงคนนั้นได้ยินพวกเขาพูดถึงกลอเรียตส์โมเม้น วิลล่าเช่นกัน เธอด่าว่าพวกเขาแรง ๆ อย่างโกรธเคือง “นายบ้าไปแล้วหรือไง? ให้ฉันบอกนายนะ ยิ่งนายทำให้ฉันเสียเวลามากขึ้นเท่าไหร่ ค่าชดเชยที่นายจะต้องจ่ายให้ฉันสำหรับความทุกข์ทางอารมณ์นั้นก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น นายกล้าคิดที่มาจะขู่ฉันได้ยังไง! แฟนของฉันก็รู้จักคนที่อาศัยอยู่ในกลอเรียตส์โมเม้น วิลล่า เจ้านายของพวกนายเป็นใครกัน? ฉันคิดว่าพวกเราจะได้รู้กันหลังจากโทรถามเกี่ยวกับเรื่องนี้!” มาร์เวนโกรธมากกับคำพูดของเธออย่างไรก็ตาม ครู่ต่อมา เขาลุกขึ้นยืนอย่างตื่นเต้น จากนั้นเขาก็ชี้ไปในทิศท
“สวัสดีครับ คุณคลอฟอร์ด ผมซาเวียนครับ!” ซาเวียนคือประธานกอร์ดอน เจอรัลด์พบเขาที่งานเลี้ยงการตลาดที่หรูหราสำหรับเมาน์เทนท็อป วิลล่า ในเขตปกครองโฮเวิร์ดวันก่อน พวกเขาได้แลกเบอร์ติดต่อกันไว้ในระหว่างการปฏิสัมพันธ์กันสั้น ๆ ที่นั่น“ยินดีที่ได้ยินจากคุณอีกครั้งนะครับ ประธานกอร์ดอน มีอะไรที่ผมสามารถช่วยคุณได้หรือเปล่าครับ?” เจอรัลด์ยิ้มและกล่าว“ครับ มีบางอย่างที่ผมอยากจะหารือด้วย พวกเราจะจัดงานเลี้ยง และพวกเราได้เชิญนักธุรกิจที่ร่ำรวยจากหลาย ๆ ที่ให้มาเข้าร่วมงานนี้ ตอนแรกพวกเราไม่กล้าเชิญคุณเนื่องจากพวกเราเป็นแค่นักธุรกิจเท่านั้น และมันก็อาจจะไม่เป็นการสะดวกสำหรับคุณที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงของเรา แต่การตอบรับที่พวกเราได้รับนั้นช่างน่าประหลาดใจนัก นักธุรกิจที่ร่ำรวยและสมาชิกที่มีชื่อเสียงของสังคมเมย์เบอร์รี่ก็ตกลงที่จะมากัน ประธานเหล่านั้นพูดว่าพวกเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณ ดังนั้นผมจึงโทรมาถามว่า คุณว่างที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงเล็ก ๆ ที่เรียบง่ายของเราไหมครับ”ซาเวียนกล่าวการทำธุรกิจที่แท้จริงและหารายได้เป็นเพียงภารกิจย่อยเท่านั้นเมื่อคน ๆ หนึ่งมาถึงระดับของซาเวียนในโลกของธุรกิจ
ผู้ประเมินกล่าว“ไร้สาระ! นี่เป็นรถนำเข้า พ่อของแฟนของฉันขอให้เพื่อนของเขาซื้อมันให้พวกเขา แน่นอนสิว่ามันไม่ใช่รถของพวกคุณ!” “ผมคิดว่าคุณเข้าใจสิ่งที่พวกเรากำลังพยายามจะพูดที่นี่ผิดนะครับ สิ่งที่ผมหมายถึงก็คือว่ารถคันนี้ไม่ใช่รุ่นที่สามารถพบได้ในรายการสินค้าของพวกเรา มันไม่ควรที่จะถูกขายที่นี่ในเวสตันด้วยซ้ำ มันเคยถูกผลิตเพียงชุดเดียวเท่านั้น ซึ่งเลิกผลิตไปนานมากแล้ว แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีการปลอมแปลงรุ่นนี้ไปทั่วตลาดในประเทศ ผมมั่นใจว่าคุณรู้ดีว่าวิธีการแบบไหนที่รถคันนี้ถูกจัดหาซื้อมาได้โดยที่ผมไม่ต้องพูดมากนัก” ผู้ประเมินคนนั้นอธิบาย“ให้ตายเถอะ! งั้นคุณกำลังพยายามจะพูดว่าพวกเราลักลอบนำเข้ารถคันนี้งั้นเหรอ? เหลวไหลทั้งเพ!”ไซลาฟังดูตกใจจนทำอะไรไม่ถูกผู้ประเมินถึงกับทำอะไรไม่ถูก เขาจึงทำได้เพียงแค่ให้เธอดูคำแถลงการอย่างเป็นทางการที่พวกเขาได้รับจากสำนักงานใหญ่เกี่ยวกับรถพวกนี้ นอกจากนี้ ยานพาหนะปลอมที่เป็นที่รู้จักทั้งหมดก็มีรายงานของพวกมันเอง และแฟ้มข้อมูลที่เกี่ยวข้องต่าง ๆ “ไปให้พ้น! นี่ช่างเป็นเรื่องไร้สาระอะไรแบบนี้? ฉันแค่ต้องการให้คุณประเมินความเสียหาย ทำไมคุณถึงก่อเรื่อง
“อย่าพูดงั้นสิไซลา! อย่างน้อยก็อย่าพูดต่อหน้าเขา!” วินซี่กล่าวแม้เธอก็เหมือนกัน รู้สึกว่ามันคงจะค่อนข้างน่าอายที่ไปถึงด้วยรถจักรยานสามล้อไฟฟ้า ความกลัวของเธอก็หายไปเมื่อเห็นเจอรัลด์ขี่ยานพาหนะนั้นโดยไม่รู้สึกอับอาย ถ้าเขาเองไม่ได้รู้สึกอาย แล้วทำไมเธอต้องอายด้วยล่ะ? ไซลาในทางกลับกันรู้สึกตรงข้ามโดยสิ้นเชิง “บางทีเธออาจจะเมาไปแล้วก็ได้! ถ้าเธออยากจะนั่งสิ่งนั้นแล้วล่ะก็ เชิญให้เต็มที่ไปเลย! บ้าจริง ฉันจะไม่เข้าไปข้างในกับเธออยู่ดี ฉันจะรอเธออยู่ด้านนอกสถานที่จัดงาน และนาย! อย่าลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ล่ะ เจอรัลด์!” หลังจากนั้น ไซลาก็โบกแท็กซี่และจากไปยังสถานที่จัดงานด้วยความเร่งรีบ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอจำเป็นต้องไปอยู่ที่ที่แฟนของเธออยู่โดยเร็วที่สุด“ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าเธอไม่ไป ฟังนะ น้องสาวคนเล็กของฉันกำลังทำอาหารอร่อย ๆ ทำไมเธอไม่ไปที่บ้านของฉันและทานอาหารด้วยกันล่ะ? ฉันเลี้ยงเอง!” เจอรัลด์เสนอท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์และวินซี่ก็ยังคงมีความสัมพันธ์แบบเพื่อนร่วมชั้นเก่า“ไม่ล่ะ ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำแบบนั้นได้ ฉันต้องไปเป็นเพื่อนเธอ เจอรัลด์ ฉันกลัวว่าถ้าฉันปล่อยให้เธอ