เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 732
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 733
“ชายชราพูดว่ามีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่มาพบเขาก่อนหน้าที่พวกเราจะมา พวกเขาก็เหมือนกัน สอบถามเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้นและขอที่อยู่ของสาวใช้คนนั้น” แบร์รี่กล่าวเจอรัลด์รู้สึกงุนงง‘จะเป็นใครกัน?’เขาคิดว่านี่คืองานง่าย ๆ ที่พ่อของเขามอบให้เพื่อตามหาคน ๆ หนึ่ง แต่ดูเหมือนว่าสิ่งต่าง ๆ จะซับซ้อนยิ่งกว่าที่เขาคิดไว้ตอนแรกเสียอีกแต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับมันมากเกินไปเพราะมันไร้ประโยชน์สิ่งที่เขาจำเป็นต้องทำตอนนี้ก็คือ ตามหาว่าสาวใช้คนนั้นอยู่ที่ไหนโดยเร็วที่สุดในชั่วขณะนั้น เจอรัลด์จึงทำการเตรียมการบางอย่างและเตรียมที่จะไปเขตปกครองโฮเวิร์ด ในเวลาเดียวกัน เขาก็โทรเรียกคู่หูเดรกกับไทสัน โดยสั่งให้พวกเขาพาคนมาด้วยและไปอยู่ที่นั่นให้โดยเร็วที่สุดและมันก็เป็นช่วงเวลาเดียวกันเช่นกันที่เขาได้รับข้อความในกลุ่มแชทของชั้นเรียนของเขา มันเป็นข้อความส่งโดยที่ปรึกษาเจอรัลด์ตรวจดู…เป็นช่วงเวลาประมาณนี้ในรถหรูคันหนึ่ง“คุณหนู พวกเรายังคงไม่พบว่าอดีตท่านผู้หญิงอยู่ที่ไหน แต่พวกเราก็พบเบาะแสที่สำคัญมากจริง มันเกี่ยวข้องกับสาวใช้ส่วนตัวของเธอ ซีเนีย พวกเราพบว่าเธออยู่ที่ไหน! ในตอนนั้น ท่านผู้ห
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 734
เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาในอดีต ไซลาก็เป็นสมาชิกของทีมการแข่งขันระดับโรงเรียนมัธยมปลายอีกด้วยเช่นกันเขาจำได้ว่าเธออยู่ในชั้นเรียนเดียวกันกับวินซี่ ดังนั้นผลการเรียนของเธอก็ต้องดีมากจริง ๆ แต่บุคลิกของเธอเป็นยังไงล่ะ? เธอเป็นผู้หญิงประเภทที่ร่าเริง ผู้หญิงประเภทที่เปล่งประกายความรู้สึกอ่อนเยาว์ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็ตามเธอคล้ายคลึงกับเมอาในด้านของรูปลักษณ์แต่พวกเธอนั้นแตกต่างกันไซลามีเพื่อนผู้ชายหลายคน ผู้ชายเหล่านั้นเป็นทั้งอันธพาลที่แย่ในด้านการเรียนแต่ก็มีความสัมพันธ์ทางสังคมที่ดี และพวกเขาก็เป็นเด็กร่ำรวยจากครอบครัวที่มีอิทธิพลพูดง่าย ๆ เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์มากมาย และเธอก็มีความสุขอย่างมาก แม้จะเป็นเช่นนี้ แต่ผลการเรียนของเธอก็โดดเด่นเป็นพิเศษเธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสะเทือนอารมณ์เช่นกันนอกจากนี้ เจอรัลด์ก็มีเหตุการณ์ชั่วคราวทุกประเภทกับเธอในอดีตซึ่งไม่สามารถบรรยายได้ พูดได้แค่นี้ฮึ่ม!ตอนนี้ดูเหมือนว่าไซลาได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยซอลฟอร์กับวินซี่วินซี่พูดถึงมันกับเจอรัลด์เมื่อพวกเขาพบกันสองสามวันก่อน“แฮะ แฮะ!” สายตาของไซลากวาดมองเจอรั
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 735
“เลออน! โอ้ ฉันแค่บังเอิญพบกับเพื่อนร่วมชั้นของฉันน่ะ” ไซลาโบกมือให้เลออนอย่างรักใคร่ อย่างชัดเจน เขาคือแฟนของเธอในขณะนั้นวินซี่ก็พูดขึ้นมา “ไซลา เธอพูดว่าเธอมีตั๋วเข้าอีกใบเมื่อกี้นี้ไม่ใช่เหรอ? เฮ้ บางทีพวกเราสามารถมอบมันให้เจอรัลด์ได้นะ พวกเราไม่ได้พบกันและกันมานานหลายปีแล้ว ฉันคิดว่าพวกเราสามารถนั่งด้วยกันและพูดคุยเกี่ยวกับวันวานของพวกเรา!” “นี่…” ไซลาหลบสายตาเธอ “ก็ได้ งั้นพวกเราจะให้เจอรัลด์ไปด้วย พวกเราสามารถพาเขาไปด้วยเพื่อที่เขาจะได้ลิ้มรสของชีวิตที่ดีได้!” “เจอรัลด์ พวกเราจะให้ตั๋วกับนาย มากับพวกเราสิ!” ไซลากล่าว“ใช่ ไปกันเถอะ นายไม่มีอะไรให้ทำใช่ไหม?” วินซี่ดึงแขนของเจอรัลด์และพูดขึ้นมา“ก็ได้!” เจอรัลด์พยักหน้าเล็กน้อย และตกลงที่จะไปถ้าไซลาเป็นคนเดียวที่เชิญเขา เขาก็คงจะปฏิเสธพวกเขาไปในทันทีแน่แต่เขามีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างดีกับวินซี่ นอกจากนี้ เจอรัลด์ก็กำลังรอการอัปเดตจากลูกน้องของเขา เขาอาจไปสนุกในระหว่างการรอเช่นกันก็ได้พวกเขาขึ้นลิฟต์ไปด้วยกันและตรงไปยังชั้นสองของโรงแรมมีห้องโถงขนาดใหญ่อยู่ห้องหนึ่งมันจึงถูกใช้ไปในทางการจัดงานสังสรรค์ หรืองา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 736
วินซี่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ตัดสินใจยาก ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอก็คือคนที่เชิญเจอรัลด์มา แต่ตอนนี้เพื่อนที่แสนดีของเธอทั้งสองคนกำลังมีปากเสียงกัน ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจเกี่ยวกับเรื่องนี้“เรื่องขี้ปะติ๋วงั้นเหรอ? วินซี่ เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในสมัยเรียนมัธยมปลายนั้นเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ?” ดูเหมือนว่าไซลายังคงเก็บไม่พอใจต่อเจอรัลด์ไว้ในใจสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน“เธอจำการแข่งขันที่พวกเราเข้าร่วมในปีนั้นได้ไหม และพวกเราก็ชนะ หลังจากที่พวกเรากลับมา โรงเรียนก็เลี้ยงมื้ออาหารในเมืองให้พวกเราทั้งยี่สิบคน หลังจากมื้ออาหาร ก็เหลือพวกเราแค่ไม่กี่คนเท่านั้น ดังนั้นพวกเราจึงเล่นเกมพูดความจริงหรือเลือกรับคำท้า ฉันแพ้ ดังนั้น ฉันต้องเลือกคน ๆ หนึ่งที่นั่นเพื่อสารภาพรัก เธอลืมเรื่องนั้นไปแล้วเหรอ?” ไซลากล่าว“แน่นอนฉันจำได้ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบเจอรัลด์ในตอนนั้น แต่เพื่อป้องกันความเสี่ยง เธอจึงสารภาพรักต่อเขา ยังจำได้ว่าเขาเพิ่งกลับมาจากการช่วยเหลือครูเมื่อเธอทำแบบนั้น เธอบอกเขาว่าเธอชอบเขา!” วินซี่นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 737
“ให้ตาย ผมไม่ไป!” เจอรัลด์ส่ายหัวของเขา“ฮึ่ม ไม่เป็นไรถ้านายไม่ไป ทำไมนายถึงกระทำอย่างกล้าหาญด้วยเล่า?” เลาขาหญิงกล่าวด้วยความไม่พอใจหลังจากนั้น พวกเขาก็ไปยังโต๊ะที่เลออนนั่งอยู่เพื่อดื่มให้เขากันเมื่อเห็นว่าทุกคนมาดื่มให้แฟนหนุ่มของเธอ ไซลาจึงแอบมองไปที่เจอรัลด์ ที่กำลังนั่งอยู่ที่นั่นตามลำพังอย่างเย็นชาเธออยากจะเพลิดเพลินไปกับท่าทางของความอับอายขายหน้าและความกังวลใจบนใบหน้าของเจอรัลด์จะแย่อยู่แล้ว‘นายกล้าปฏิเสธฉันในปีนั้น! ดูความแตกต่างระหว่างนายกับฉันซะสิ!’‘ไม่สิ ดูความแตกต่างกันระหว่างนายกับแฟนของฉันซะ!’‘นายคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันเชิญนายมาด้วยความหวังดี?’‘นายคิดผิดแล้ว!’ ไซลาต้องการทำให้เจอรัลด์อับอายขายหน้าอย่างจงใจ เธอคิดว่าความอัปยศอดสูที่เขาประสบจะยิ่งมากขึ้นกว่านี้ถ้าสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอยู่นั้นใหญ่กว่าปกติเธอไม่ได้มีโอกาสที่จะได้สัมผัสกับความปิติยินดีแบบนี้จากการแก้แค้นสักเท่าไหร่ในทางกลับกัน วินซี่เห็นเจอรัลด์นั่นอยู่ตรงนั้นตามลำพัง มันจึงชัดเจนสำหรับที่ไซลาเชิญเขามาที่นี่ก็เพียงเพื่อจะทำให้เขาอับอายเธอต้องการจะไปอยู่เป็นเพื่อนเจอรัลด์“เธอจะไปไหน?”
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 738
“ฉันคิดว่าประธานกอร์ดอนอาจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคนอื่นก็ได้นะ หรือผู้ชายคนนั้นเป็นคนขับรถของผู้มีอิทธิพลบางคนหรือเปล่า? มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? คนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดที่มีที่นี่ในวันนี้ก็คือ ประธานกอร์ดอน ไม่ใช่เหรอ?” คนอื่น ๆ เริ่มถกเถียงกันอย่างไม่หยุดหย่อน“คุณคลอฟอร์ด คุณต้องยุ่งมากจนคุณลืมไปแล้วแน่ คุณอาจจะลืมผมไปแล้ว คุณไม่รู้จักผม แต่ผมรู้จักคุณนะครับ ฮ่าฮ่า! นี่คือนามบัตรของผมครับ”ประธานกอร์ดอนยิ้มอย่างมีความสุขและกล่าวก่อนหน้านี้ มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะได้มีการติดต่อใด ๆ แบบนี้กับคุณคลอฟอร์ด แต่เขาคือคนจัดงานเลี้ยงนี้ในวันนี้ ดังนั้นสถานการณ์ก็กลับกันเพื่อผลประโยชน์ของเขาแล้ว น่าแปลกใจ คุณคลอฟอร์ดเลือกที่จะเข้าร่วมในงานนี้ของเขาโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้าก่อนเลยเจอรัลด์หยิบนามบัตรมาและเหลือบมอง ประธานกอร์ดอนมีส่วนร่วมในการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เขาพบว่าชื่อบริษัทของประธานกอร์ดอนนั้นค่อนข้างคุ้น ๆ“คุณคลอฟอร์ด พวกเราเคยพบกันในระหว่างงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูลาร์ซันในวันเกิดไงครับ พวกเราก็เข้าร่วมในงานเลี้ยงนั้นเหมือนกัน จึงเป็นผลให้พวกเราได้รับสามโครงการในการ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 739
วินซี่ เลนนาร์ดและคนอื่น ๆ ต่างก็ถูกดึงดูดใจโดยเมาน์เทนท็อปวิลล่าซึ่งถูกแสดงให้ดูบนหน้าจอ“ทำไมถึงมาวิลล่าแบบนั้นอยู่ในเมย์เบอร์รี่ล่ะ? วินซี่ ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย?” ไซลากล่าวด้วยความประหลาดใจวินซี่พยักหน้าเป็นการตอบกลับ “นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าฉันจะเคยได้ยินเกี่ยวกับวิลล่าที่เรียกว่าเมาน์เทนท็อปวิลล่านี้ในเมย์เบอร์รี่อยู่นะ อย่างชัดเจน มันมีราคาอยู่ที่ประมาณ 150,000,000 ดอลลาร์เลยแหละ!” “150,000,000 ดอลลาร์เลยเหรอ?”ไซลากัดริมฝีปากของเธอเล็กน้อย “คน ๆ นั้นต้องร่ำรวยมหาศาลมากแค่ไหนเนี่ย!” “นี่คือเมาน์เทนท็อปวิลล่าในเมย์เบอร์รี่ สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย คุณก็ได้เห็นมันแล้วตอนนี้ ผมคิดว่ามันถึงเวลาที่ผมต้องเผยเบื้องหลังการจัดงานเลี้ยงนี้ในวันนี้แล้ว พวกเรามีผู้คนที่โดดเด่นและทิวทัศน์ที่สวยงามที่นี่ในเขตโฮเวิร์ด กลุ่มของผมจึงวางแผนที่จะสร้างวิลล่าแบบเดียวกับที่ผมกำลังแสดงให้ทุกคนได้ดูที่นี่ในเขตโฮเวิร์ดนี้!” ประธานกอร์ดอนกล่าวทันทีที่เขาพูดไปแบบนั้นก็เกิดความโกลาหลอยู่ข้างล่างเวที“ถ้ามีเมาน์เทนท็อปวิลล่าที่งดงามเช่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 740
“ฮึ่ม! ฉันรู้แล้ว เจอรัลด์ต้องตกใจมากจากการนั่งอยู่ที่นั่นตามลำพังแน่ ฉันพนันได้เลยว่าเขาวิ่งหนีไปแล้วด้วยตัวเอง! ช่างเป็นคนตกใจง่ายจริง! ๆ เลยนะ” ไซลาดูเหมือนจะพบบางอย่างที่เธอสามารถคุยโวถึงได้เรื่อย ๆ วินซี่แค่ส่ายหัวของเธอด้วยการยอมจำนนเท่านั้นในเวลานี้ เธอต้องการที่โทรหาเจอรัลด์และถามเขาว่าเขาไปที่ไหน แต่หลังจากที่เห็นว่าเลนนาร์ดดูกราดเกรี้ยวอย่างไรแล้วนั้น เธอจึงยั้งจากการโทรนั้นในที่สุดเจอรัลด์ก็รู้ถึงประเด็นหลักของงานเลี้ยงของประธานกอร์ดอนในวันนั้น เมื่อประธานกอร์ดอนพูดถึงเมาน์เทนท็อปวิลล่าในเมย์เบอร์รี่เขาจึงเกรงว่าสิ่งต่าง ๆ จะเริ่มกระอักกระอ่วนขึ้นมาถ้าเขาอ้อยอิ่งอยู่แถวนั้นไปนานกว่านี้มันคงจะแย่ถ้าคนอื่น ๆ จำเขาได้โดยเฉพาะต่อหน้าไซลาเจอรัลด์จึงเดินออกไปจากห้องโถงก่อนที่จะเกิดบางสิ่งที่เข้าสู่สภาวะเลวร้ายอย่างแท้จริงไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็ไปที่นั่นเพื่อสนุกกันตามคำขอของวินซี่แต่เขายังคงมีเรื่องมากมายที่เขาจำเป็นต้องจัดการ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่ทำไมเขาถึงไม่สามารถอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานได้เขากำลังจะกลับไปที่ห้องของเขาเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องคนหนึ่
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
