ผู้หญิงคนนั้นคอยแต่เรียกเธอว่า “คุณหนู”พวกเธอดูเหมือนจะเร่งรีบกันอยู่ และพวกเธอก็ต้องการอยู่ที่นั่นกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ชายชรางุนงง ผู้หญิงคนนั้นอ้างว่าพวกเธอไม่มีเงินในขณะนั้น และพวกเธอก็จำเป็นต้องรอจนกว่าจะถึงบ่ายของวันต่อมาก่อนที่ใครบางคนจะสามารถส่งเงินมาให้พวกเธอได้ ดังนั้นพวกเธอจึงขอให้ชายชราอย่าเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นแต่ชายชราเปิดโรงแรมมานานแล้ว เขาผ่านร้อนผ่านหนาวมามากแล้วในการดำเนินชีวิตเขาจะยอมประนีประนอมได้อย่างไร?เมื่อตระหนักได้ว่าพวกเธอล้มเหลวในการโน้มน้าวเขา ผู้หญิงสวยคนนั้นที่อุ้มเด็กทารก จึงนำจี้หยกอันหนึ่งออกมาและมอบมันให้ชายชราโชคดีที่ชายชราเป็นคนชอบของเก่า ทันทีที่เขาเห็นจี้หยกอันนั้น เขาจึงรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นของราคาแพงเขาเห็นชื่อ เซร่าซึ่งถูกสลักไว้บนจี้หยกอย่างชัดเจนเขาจึงค่อย ๆ ตระหนักได้ว่าพวกเธออาจจะมีต้นตระกูลพิเศษก็ได้ดังนั้นเขาก็เลยไม่กล้าทำให้พวกเธอขุ่นเคืองใจเขาตกลงที่จะให้พวกเธออยู่ที่นั่นกันแบร์รี่กล่าวว่าชายชราคนนั้นได้บรรยายถึงเหตุการณ์นั้นด้วยท่าทางที่ชัดเจนมากเมื่อวานนี้ ในคืนนั้นเขายังติดต่อเพื่อนของเขาสองสามคนอีกด้วยซ้
“ชายชราพูดว่ามีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่มาพบเขาก่อนหน้าที่พวกเราจะมา พวกเขาก็เหมือนกัน สอบถามเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้นและขอที่อยู่ของสาวใช้คนนั้น” แบร์รี่กล่าวเจอรัลด์รู้สึกงุนงง‘จะเป็นใครกัน?’เขาคิดว่านี่คืองานง่าย ๆ ที่พ่อของเขามอบให้เพื่อตามหาคน ๆ หนึ่ง แต่ดูเหมือนว่าสิ่งต่าง ๆ จะซับซ้อนยิ่งกว่าที่เขาคิดไว้ตอนแรกเสียอีกแต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับมันมากเกินไปเพราะมันไร้ประโยชน์สิ่งที่เขาจำเป็นต้องทำตอนนี้ก็คือ ตามหาว่าสาวใช้คนนั้นอยู่ที่ไหนโดยเร็วที่สุดในชั่วขณะนั้น เจอรัลด์จึงทำการเตรียมการบางอย่างและเตรียมที่จะไปเขตปกครองโฮเวิร์ด ในเวลาเดียวกัน เขาก็โทรเรียกคู่หูเดรกกับไทสัน โดยสั่งให้พวกเขาพาคนมาด้วยและไปอยู่ที่นั่นให้โดยเร็วที่สุดและมันก็เป็นช่วงเวลาเดียวกันเช่นกันที่เขาได้รับข้อความในกลุ่มแชทของชั้นเรียนของเขา มันเป็นข้อความส่งโดยที่ปรึกษาเจอรัลด์ตรวจดู…เป็นช่วงเวลาประมาณนี้ในรถหรูคันหนึ่ง“คุณหนู พวกเรายังคงไม่พบว่าอดีตท่านผู้หญิงอยู่ที่ไหน แต่พวกเราก็พบเบาะแสที่สำคัญมากจริง มันเกี่ยวข้องกับสาวใช้ส่วนตัวของเธอ ซีเนีย พวกเราพบว่าเธออยู่ที่ไหน! ในตอนนั้น ท่านผู้ห
เจอรัลด์กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาในอดีต ไซลาก็เป็นสมาชิกของทีมการแข่งขันระดับโรงเรียนมัธยมปลายอีกด้วยเช่นกันเขาจำได้ว่าเธออยู่ในชั้นเรียนเดียวกันกับวินซี่ ดังนั้นผลการเรียนของเธอก็ต้องดีมากจริง ๆ แต่บุคลิกของเธอเป็นยังไงล่ะ? เธอเป็นผู้หญิงประเภทที่ร่าเริง ผู้หญิงประเภทที่เปล่งประกายความรู้สึกอ่อนเยาว์ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็ตามเธอคล้ายคลึงกับเมอาในด้านของรูปลักษณ์แต่พวกเธอนั้นแตกต่างกันไซลามีเพื่อนผู้ชายหลายคน ผู้ชายเหล่านั้นเป็นทั้งอันธพาลที่แย่ในด้านการเรียนแต่ก็มีความสัมพันธ์ทางสังคมที่ดี และพวกเขาก็เป็นเด็กร่ำรวยจากครอบครัวที่มีอิทธิพลพูดง่าย ๆ เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์มากมาย และเธอก็มีความสุขอย่างมาก แม้จะเป็นเช่นนี้ แต่ผลการเรียนของเธอก็โดดเด่นเป็นพิเศษเธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสะเทือนอารมณ์เช่นกันนอกจากนี้ เจอรัลด์ก็มีเหตุการณ์ชั่วคราวทุกประเภทกับเธอในอดีตซึ่งไม่สามารถบรรยายได้ พูดได้แค่นี้ฮึ่ม!ตอนนี้ดูเหมือนว่าไซลาได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยซอลฟอร์กับวินซี่วินซี่พูดถึงมันกับเจอรัลด์เมื่อพวกเขาพบกันสองสามวันก่อน“แฮะ แฮะ!” สายตาของไซลากวาดมองเจอรั
“เลออน! โอ้ ฉันแค่บังเอิญพบกับเพื่อนร่วมชั้นของฉันน่ะ” ไซลาโบกมือให้เลออนอย่างรักใคร่ อย่างชัดเจน เขาคือแฟนของเธอในขณะนั้นวินซี่ก็พูดขึ้นมา “ไซลา เธอพูดว่าเธอมีตั๋วเข้าอีกใบเมื่อกี้นี้ไม่ใช่เหรอ? เฮ้ บางทีพวกเราสามารถมอบมันให้เจอรัลด์ได้นะ พวกเราไม่ได้พบกันและกันมานานหลายปีแล้ว ฉันคิดว่าพวกเราสามารถนั่งด้วยกันและพูดคุยเกี่ยวกับวันวานของพวกเรา!” “นี่…” ไซลาหลบสายตาเธอ “ก็ได้ งั้นพวกเราจะให้เจอรัลด์ไปด้วย พวกเราสามารถพาเขาไปด้วยเพื่อที่เขาจะได้ลิ้มรสของชีวิตที่ดีได้!” “เจอรัลด์ พวกเราจะให้ตั๋วกับนาย มากับพวกเราสิ!” ไซลากล่าว“ใช่ ไปกันเถอะ นายไม่มีอะไรให้ทำใช่ไหม?” วินซี่ดึงแขนของเจอรัลด์และพูดขึ้นมา“ก็ได้!” เจอรัลด์พยักหน้าเล็กน้อย และตกลงที่จะไปถ้าไซลาเป็นคนเดียวที่เชิญเขา เขาก็คงจะปฏิเสธพวกเขาไปในทันทีแน่แต่เขามีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างดีกับวินซี่ นอกจากนี้ เจอรัลด์ก็กำลังรอการอัปเดตจากลูกน้องของเขา เขาอาจไปสนุกในระหว่างการรอเช่นกันก็ได้พวกเขาขึ้นลิฟต์ไปด้วยกันและตรงไปยังชั้นสองของโรงแรมมีห้องโถงขนาดใหญ่อยู่ห้องหนึ่งมันจึงถูกใช้ไปในทางการจัดงานสังสรรค์ หรืองา
วินซี่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ตัดสินใจยาก ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอก็คือคนที่เชิญเจอรัลด์มา แต่ตอนนี้เพื่อนที่แสนดีของเธอทั้งสองคนกำลังมีปากเสียงกัน ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจเกี่ยวกับเรื่องนี้“เรื่องขี้ปะติ๋วงั้นเหรอ? วินซี่ เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในสมัยเรียนมัธยมปลายนั้นเป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ?” ดูเหมือนว่าไซลายังคงเก็บไม่พอใจต่อเจอรัลด์ไว้ในใจสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน“เธอจำการแข่งขันที่พวกเราเข้าร่วมในปีนั้นได้ไหม และพวกเราก็ชนะ หลังจากที่พวกเรากลับมา โรงเรียนก็เลี้ยงมื้ออาหารในเมืองให้พวกเราทั้งยี่สิบคน หลังจากมื้ออาหาร ก็เหลือพวกเราแค่ไม่กี่คนเท่านั้น ดังนั้นพวกเราจึงเล่นเกมพูดความจริงหรือเลือกรับคำท้า ฉันแพ้ ดังนั้น ฉันต้องเลือกคน ๆ หนึ่งที่นั่นเพื่อสารภาพรัก เธอลืมเรื่องนั้นไปแล้วเหรอ?” ไซลากล่าว“แน่นอนฉันจำได้ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ชอบเจอรัลด์ในตอนนั้น แต่เพื่อป้องกันความเสี่ยง เธอจึงสารภาพรักต่อเขา ยังจำได้ว่าเขาเพิ่งกลับมาจากการช่วยเหลือครูเมื่อเธอทำแบบนั้น เธอบอกเขาว่าเธอชอบเขา!” วินซี่นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ให้ตาย ผมไม่ไป!” เจอรัลด์ส่ายหัวของเขา“ฮึ่ม ไม่เป็นไรถ้านายไม่ไป ทำไมนายถึงกระทำอย่างกล้าหาญด้วยเล่า?” เลาขาหญิงกล่าวด้วยความไม่พอใจหลังจากนั้น พวกเขาก็ไปยังโต๊ะที่เลออนนั่งอยู่เพื่อดื่มให้เขากันเมื่อเห็นว่าทุกคนมาดื่มให้แฟนหนุ่มของเธอ ไซลาจึงแอบมองไปที่เจอรัลด์ ที่กำลังนั่งอยู่ที่นั่นตามลำพังอย่างเย็นชาเธออยากจะเพลิดเพลินไปกับท่าทางของความอับอายขายหน้าและความกังวลใจบนใบหน้าของเจอรัลด์จะแย่อยู่แล้ว‘นายกล้าปฏิเสธฉันในปีนั้น! ดูความแตกต่างระหว่างนายกับฉันซะสิ!’‘ไม่สิ ดูความแตกต่างกันระหว่างนายกับแฟนของฉันซะ!’‘นายคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันเชิญนายมาด้วยความหวังดี?’‘นายคิดผิดแล้ว!’ ไซลาต้องการทำให้เจอรัลด์อับอายขายหน้าอย่างจงใจ เธอคิดว่าความอัปยศอดสูที่เขาประสบจะยิ่งมากขึ้นกว่านี้ถ้าสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอยู่นั้นใหญ่กว่าปกติเธอไม่ได้มีโอกาสที่จะได้สัมผัสกับความปิติยินดีแบบนี้จากการแก้แค้นสักเท่าไหร่ในทางกลับกัน วินซี่เห็นเจอรัลด์นั่นอยู่ตรงนั้นตามลำพัง มันจึงชัดเจนสำหรับที่ไซลาเชิญเขามาที่นี่ก็เพียงเพื่อจะทำให้เขาอับอายเธอต้องการจะไปอยู่เป็นเพื่อนเจอรัลด์“เธอจะไปไหน?”
“ฉันคิดว่าประธานกอร์ดอนอาจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคนอื่นก็ได้นะ หรือผู้ชายคนนั้นเป็นคนขับรถของผู้มีอิทธิพลบางคนหรือเปล่า? มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? คนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดที่มีที่นี่ในวันนี้ก็คือ ประธานกอร์ดอน ไม่ใช่เหรอ?” คนอื่น ๆ เริ่มถกเถียงกันอย่างไม่หยุดหย่อน“คุณคลอฟอร์ด คุณต้องยุ่งมากจนคุณลืมไปแล้วแน่ คุณอาจจะลืมผมไปแล้ว คุณไม่รู้จักผม แต่ผมรู้จักคุณนะครับ ฮ่าฮ่า! นี่คือนามบัตรของผมครับ”ประธานกอร์ดอนยิ้มอย่างมีความสุขและกล่าวก่อนหน้านี้ มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะได้มีการติดต่อใด ๆ แบบนี้กับคุณคลอฟอร์ด แต่เขาคือคนจัดงานเลี้ยงนี้ในวันนี้ ดังนั้นสถานการณ์ก็กลับกันเพื่อผลประโยชน์ของเขาแล้ว น่าแปลกใจ คุณคลอฟอร์ดเลือกที่จะเข้าร่วมในงานนี้ของเขาโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้าก่อนเลยเจอรัลด์หยิบนามบัตรมาและเหลือบมอง ประธานกอร์ดอนมีส่วนร่วมในการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เขาพบว่าชื่อบริษัทของประธานกอร์ดอนนั้นค่อนข้างคุ้น ๆ“คุณคลอฟอร์ด พวกเราเคยพบกันในระหว่างงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูลาร์ซันในวันเกิดไงครับ พวกเราก็เข้าร่วมในงานเลี้ยงนั้นเหมือนกัน จึงเป็นผลให้พวกเราได้รับสามโครงการในการ
วินซี่ เลนนาร์ดและคนอื่น ๆ ต่างก็ถูกดึงดูดใจโดยเมาน์เทนท็อปวิลล่าซึ่งถูกแสดงให้ดูบนหน้าจอ“ทำไมถึงมาวิลล่าแบบนั้นอยู่ในเมย์เบอร์รี่ล่ะ? วินซี่ ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย?” ไซลากล่าวด้วยความประหลาดใจวินซี่พยักหน้าเป็นการตอบกลับ “นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าฉันจะเคยได้ยินเกี่ยวกับวิลล่าที่เรียกว่าเมาน์เทนท็อปวิลล่านี้ในเมย์เบอร์รี่อยู่นะ อย่างชัดเจน มันมีราคาอยู่ที่ประมาณ 150,000,000 ดอลลาร์เลยแหละ!” “150,000,000 ดอลลาร์เลยเหรอ?”ไซลากัดริมฝีปากของเธอเล็กน้อย “คน ๆ นั้นต้องร่ำรวยมหาศาลมากแค่ไหนเนี่ย!” “นี่คือเมาน์เทนท็อปวิลล่าในเมย์เบอร์รี่ สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย คุณก็ได้เห็นมันแล้วตอนนี้ ผมคิดว่ามันถึงเวลาที่ผมต้องเผยเบื้องหลังการจัดงานเลี้ยงนี้ในวันนี้แล้ว พวกเรามีผู้คนที่โดดเด่นและทิวทัศน์ที่สวยงามที่นี่ในเขตโฮเวิร์ด กลุ่มของผมจึงวางแผนที่จะสร้างวิลล่าแบบเดียวกับที่ผมกำลังแสดงให้ทุกคนได้ดูที่นี่ในเขตโฮเวิร์ดนี้!” ประธานกอร์ดอนกล่าวทันทีที่เขาพูดไปแบบนั้นก็เกิดความโกลาหลอยู่ข้างล่างเวที“ถ้ามีเมาน์เทนท็อปวิลล่าที่งดงามเช่