บทที่ 730

ขณะนั้นเมอาก็พูดขึ้นมา “จริง ๆ แล้ว ฉันก็ไม่มั่นใจว่าพวกเรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหมในตอนนี้ แม้ว่าฉันจะขอให้เขาช่วยเหลือฉัน แต่มันก็ค่อนข้างเป็นไปได้ที่เขาจะปฏิเสธฉัน แต่ฉันก็จะลองดูแล้วกัน!”

เธอรีบควักโทรศัพท์ของเธอออกมาอย่างไม่เต็มใจ และโทรหาเบอร์ของเจอรัลด์

เธอรู้สึกขัดแย้งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อถูกบังคับให้ขอร้องความช่วยเหลือจากใครบางคนที่เธอดูถูก และไม่ต้องเอ่ยถึงความจริงที่ว่าครั้งหนึ่งเธอเคยทำร้ายเขาด้วยคำพูดที่เจ็บปวดในอดีตนั้น

แต่เธอก็ต้องการความช่วยเหลือของเจอรัลด์เพื่อแก้ปัญหานั้นอย่างแท้จริง

มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเจอรัลด์มาก่อน ที่เมอาคนที่หยิ่งยโสราวกับนกยูง จะโทรหาเขาในช่วงเวลานี้ได้

ในชั่วขณะนั้น เขาถึงกับระเบิดหัวเราะออกมากับตัวเอง

“เป็นอะไรไปล่ะ?”

เจอรัลด์ถาม

“เจอรัลด์ นาย… นายรู้จักคุณซาไทร์ใช่ไหม?” น้ำเสียงของเมอาแผ่วเบาอย่างมาก

“ใช่ ฉันรู้จักเขา! แค่บอกฉันมาว่าเธอต้องการจะพูดอะไร!” เจอรัลด์กล่าวเบา ๆ

“นายน่าจะรู้ดีว่า พวกเราตกอยู่ในปัญหาใหญ่กันตอนนี้ ถ้านายรู้จักเขาจริง ฉันก็หวังว่านายจะสามารถช่วยแนะนำพวกเราให้เขาได้หรืออย่างน้อยที่สุด ก็เอ่ยชื่อของพวกเรา