All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 401 - Chapter 410

1786 Chapters

บทที่ 401

“ห๊ะ? เกิดอะไรขึ้น ที่นี่?” ด้วยการอยู่ห่าง ๆ ข้างถนน เลลาและคนอื่น ๆ เฝ้าดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอย่างช็อกขบวนรถยนต์จริง ๆ ของรถยนต์ที่แสนแพงเรียงแถวกันอยู่ด้านนอกของบาร์คาราโอเกะ กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งจับกลุ่มกันรอบ ๆ สถานที่นั้น“ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่! ให้ตาย...เป็นไปได้ไหมที่เจอรัลด์คนบ้านั่นจะยากเกินกว่าจะเข้าใจได้?” ดักลาสสงสัยอย่างดัง“ต้องเป็นงั้นแหละ ฉันหมายถึง ใครกันในมณฑลเงียบสงบจะก่อความวุ่นวายนี้ได้มากขนาดนี้? ฉันน่าจะรู้ดีกว่าใครกับการพาผู้ชายคนนั้นมาที่นี่ ไม่ว่าใครจะพูดอะไรก็ตาม ตอนนี้ดูความยุ่งเหยิงนี้สิ: เมื่อมีบางอย่างที่สำคัญมากย่อยยับ พวกเราจะถูกลากเข้าไปเกี่ยวด้วย—คุณลอร์เดสรู้ดีว่าเขาอยู่กับพวกเรา!” ผู้ชายหลายคนกระซิบในหมู่กันเอง ลักษณะของพวกเขาดูเหมือนจะไร้ความหวังซินดี้หน้าซีดไปแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ถ้าสิ่งที่พวกเขาพูดเป็นเรื่องจริง งั้นชีวิตของเจอรัลด์ก็อาจจะตกอยู่ในอันตรายอย่างมาก!ไม่ เธอต้องเข้าไปข้างในและเห็นมันด้วยตัวเอง ถ้าเรื่องต่าง ๆ มันแย่มากขนาดนั้นจริง เธอจะโทรเรียกตำรวจ! เมื่อคิดอย่างงี้ ซินดี้จึงเหวี่ยงประตูให้เปิดออกและวิ่งไปที่บาร
Read more

บทที่ 402

เขาหมายถึงการเรียกคนเพื่อมาช่วยต่อสู้กับ ลูอีส ลอร์เดสตอนนั้น ซินดี้ไม่ได้ใส่ใจเกี่ยวกับมันมากนัก เธอนึกเอาว่าเจอรัลด์แค่กำลังถ่วงเวลาไว้แต่ตอนนี้เดี๋ยวนี้ อย่างที่คิดไว้ พวกเขาเป็นกลุ่มคนทั้งหมดที่ได้ทำร้ายและกำจัดลูอีสไปสิ่งที่ซินดี้กำลังบอกเป็นนัยได้ส่งความสั่นสะเทือนไปทั่วร่างกายทั้งหมดของเลลา“เป็นไปไม่ได้ ผู้ชายคนนั้นน่ะเหรอ? ฉันไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับเขา แต่ไม่ใช่ว่าเขาเป็นแค่คนไม่เอาไหนที่สิ้นเนื้อประดาตัวหรอกเหรอ? เขาจะมีเพื่อนที่ร่ำรวยและมีอำนาจมากมายขนาดนั้นได้อย่างไรกัน? อย่าหลงไปเชื่อเรื่องเหลวไหลของเขาเลย ซินดี้!”ให้ตายเถอะนะ! ถ้ามันกลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมาละก็...เลลาก็อาจจะกระแทกหัวของเธอกับผนังที่ใกล้ที่สุดเช่นกันแต่ไม่ ฮ่าฮ่า มันแค่เป็นไปไม่ได้!เลลาหันกลับไปส่งสัญญาณให้ทุกคนกลับไปที่รถเพื่อให้มาและร่วมกับพวกเธอ จากนั้นเธอก็แบ่งปันสิ่งที่เธอได้รู้ให้พวกเขาฟัง ทุกคนประหลาดใจกับข่าวนี้มากที่ลูอีสถูกกวาดล้างอย่างหมดจด พวกเขาจ้องอย่างชื่นชมไปที่รถหรูทั้งหลายที่จอดเรียงกันอยู่ตามถนนด้านนอกของบาร์คาราโอเกะ“ดูสิ! นั่นไม่ใช่เจอรัลด์หรือไง?” ชำเลืองมองไปรอบ ๆ ทันใ
Read more

บทที่ 403

“ขอโทษค่ะ คุณผู้หญิง!” พนักงานเสริฟ์สาวที่นำหน้ายิ้มให้เลลา ที่จ้องด้วยอาการปากค้างกว้างขณะที่อาหารมากมายได้ถูกจัดวางอยู่บนโต๊ะตรงหน้าเจอรัลด์“ห๊ะ? อะไรเนี่ย?” เลลาพูดตะกุกตะกักครู่หนึ่ง จากนั้นก็อุทานออกมา “เฮ้ เฮ้ เฮ้! ต้องมีบางอย่างที่ผิดพลาดแน่—คุณจำโต๊ะผิดแล้ว!”ใครก็สามารถบอกได้ว่ามันเป็นอาหารหรูหราที่มีราคาแพงมาก—อย่างน้อยถึงห้าพันดอลลาร์หรือมากกว่านั้น—และมันถูกกำหนดมาให้เจอรัลด์งั้นเหรอ?เลลามักจะคิดดูถูกเขาอยู่เสมอในฐานะที่เป็นผู้ชายที่ไม่ได้สำคัญอะไร ครั้งหนึ่ง เธอได้ปล่อยให้พ่อของพวกเขาจัดเตรียมให้พวกเขาแต่งงานกัน และมันทำให้เธอกลายเป็นตัวตลกไปอย่างสิ้นเชิง“เฮ้ เลลา! ที่ไหนสักที่ในฟาร์มที่ห่างไกลออกไป คู่หมั่นของเธอกำลังรอเธออยู่นะ!” เธอยังคงสามารถเห็นรอยยิ้มที่เยาะเย้ยเหล่านั้นได้อย่างชัดเจนลึก ๆ ในใจของเธอมันเป็นบ่อเกิดความทุกข์ที่นาวนานที่สุดในชีวิตของเธอมาโดยตลอด เธอไม่เคยพูดถึงมัน แต่มันอยู่ในใจของเธอเสมอ ในฐานะที่เป็นสัญลักษณ์ของความอัปยศอดสูของเธอ เธอจึงดูถูกดูแคลน เจอรัลด์ คลอฟอร์ด อย่างที่สุดแต่กระนั้น เจอรัลด์กำลังทานอาหารอย่างดีตอนนี้...“จะมีความผิดพล
Read more

บทที่ 404

ซินดี้หัวเราะคิกคัก“แน่นอนสิ!”โดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ เลลาสวนกลับ “ซินดี้! เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเธอมาที่นี่เพื่อจะถามถึงอะไร? และ และ...ไม่ใช่ว่าเธอเป็นกังวลเกี่ยวกับเจอรัลด์มาก เมื่อครู่ก่อนหรอกเหรอ? ไม่ใช่ว่าเธอสงสัยว่าทำไมเขาถึงไม่ได้รับบาดเจ็บหรือไง?” “โอ้ ใช่! ให้ตาย ความตื่นเต้นของฉัน ฉันเกือบลืมไปน่ะ เจอรัลด์ บอกพวกเรามา นายยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ ได้อย่างไร? และผู้ชายเหล่านั้นทุกคนที่อยู่ด้านนอกเป็นคนของนายใช่หรือเปล่า?”“จริง ๆ...ฉันยังคงไม่บุบสลายได้อย่างไรงั้นเหรอ?” เจอรัลด์ถามอย่างพูดอะไรไม่ออก“พวกเรากำลังถามนายไง!” เลลาขมวดคิ้ว ถลึงตามองเจอรัลด์จากนั้นเจอรัลด์ก็ตบหน้าผากของเขา “โอ้ ฉันจำได้แล้วตอนนี้ ขณะที่ฉันกำลังจะออกมาชกต่อยกับลูอีส ลูกค้าจากห้องข้าง ๆ ก็พรวดพลาดเข้ามาในห้อง และบางทีพวกเขาอาจจะมีความแค้นบางอย่างกับลูอีสมั้ง เพราะทุกคนเริ่มต่อสู้กันในทันที! ในความโกลาหลทั้งหมดนั่น ฉันจึงจัดการหลบหนีออกมาเงียบ ๆ” เจอรัลด์พูดจบพร้อมกับหัวเราะเลลาโกรธจัดอย่างมากจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เห็นได้ชัดว่าเจอรัลด์กำลังโกหกอยู่ หลบหนีออกมาเงียบ ๆ เหรอ? เช่น ออกมาจากบาร
Read more

บทที่ 405

“ใช่ค่ะ คุณผู้ชาย หนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์!” พนักงานเสริฟ์สาวยิ้มกว้างใบหน้าของดักลาสชวนน่ามอง อย่างแรก เขาคิดว่าแค่จะทิ้งเงินไปหนึ่งร้อยเหรียญ และจากนั้นก็เดินวางโตออกไปจากที่นั่น เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าช่อดอกไม้นั่นจะมีค่ามากขนาดนี้!ถ้าเขาโทรเรียกพ่อของเขามาที่นี่เพื่อจัดการ...ไม่ นั่นจะไม่ช่วยอะไร เครือร้านอาหารแห่งนี้มีเจ้าของเป็นบุคคลที่ทรงอำนาจอยู่ที่เมย์เบอร์รี่ ไม่ว่าครอบครัวของเขาจะมีอิทธิพลอะไรก็ตามมันใช่ไม่ได้สำหรับที่นี่! แต่เขาก็ไม่มีเงินหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์ติดตัวตอนนี้เช่นกัน!“ฮึ่ม เช่นนั้นเป็นหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์ แล้วไง? ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหนิ!”เลลายิ้มเยาะ เธอแทบจะอยากเอาเงินฟาดหน้าพนักงานเสริฟ์สาวคนนั้นแล้วเจอรัลด์กำลังเฝ้ามองอยู่ ไม่ว่าอะไรก็ตาม เธอต้องมีคำพูดสุดท้ายในนี้!เลลาเหลือบมองไปที่ดักลาส เขาต้องสามารถทำบางอย่างกับเรื่องนี้ได้แน่!ด้วยการตบกระเป๋ากางเกงของเขา เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้เพื่อกระซิบกับเธอ “ฉันเหลือเงินเพียงไม่กี่ร้อยดอลลาร์ติดตัว...ฉันไม่สามารถจ่ายได้!”“อ่า?” เลลาคาดหวังว่าดักลาสจะยังคงมีเงินเหลืออยู่ราว ๆ หนึ่งพันดอลลาร์ ก็เหมือนกับเ
Read more

บทที่ 406

ดักลาสตะโกนเรียกเธอ แต่เลลาตอบกลับ “ไม่เป็นไร นายไปเถอะ ฉันจะหารถของฉันกลับเอง!” ด้วยเช่นนั้น เธอเรียกรถแท็กซี่ที่ขับผ่าน และจากไป—ทิ้งให้ดักลาสตกตะลึงงันอยู่ข้างถนนเขารู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น—และเขาโทษเจอรัลด์สำหรับเรื่องนี้!ในเวลาต่อมา เจอรัลด์และซินดี้ก็ทานอาหารของพวกเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว และแลกเปลี่ยนเบอร์โทรติดต่อกัน จากนั้นเขาก็เรียกรถแท็กซี่ไปส่งเธอกลับบ้านเจอรัลด์ก้าวเข้าไปที่บาร์คาราโอเกะข้าง ๆ เพื่อตรวจดู ทุกคนได้จากไปแล้ว และบาร์ก็ปิดแล้วสำหรับคืนนี้เขาไม่ได้คาดคิกว่านี่จะเป็นวันที่น่าจดจำเช่นนี้ เขารู้สึกเหนื่อยล้าโบกรถแท็กซี่ให้ตัวเอง เขากลับไปที่โรงแรมที่เขาพักอยู่ ทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในก้องของเขา โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นผู้โทรเข้าที่ไม่รู้จักที่พยายามจะติดต่อเขาขณะที่เขาอยู่ที่ร้านอาหารก่อนหน้านี้จะเป็นใครกัน? ด้วยความรู้สึกสงสัย เจอรัลด์จึงรับสาย“เจอรัลด์ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมนานไม่รับโทรศัพท์ล่ะ?” เป็นเสียงผู้หญิงที่น่ารัก เจอรัลด์ผงะไปเมื่อเขาตระหนักได้ว่าใครกำลังพูดอยู่“กีย่าเหรอ? เป็นเธอที่โทรมาใช่ไหม?” เขาอุทานออกมา รู้สึกงุนงงเป็นเวลาครึ่
Read more

บทที่ 407

“นั่นคืออะไร?” เจอรัลด์ไม่อาจเชื่อหูของเขาได้อยู่พักสองสามวัน ที่บ้านของเขางั้นเหรอ? นั่นจะเป็นเรื่องที่ดีเลิศได้อย่างไร? เขาคุยกับมีล่าทุกวัน และเพิ่มเติม: เขาได้รับการพูดถึงเดี๋ยวนี้—แค่เพราะแฟนของเขาอยู่ต่างประเทศในเวลานี้—และกระนั้นเขาจะอาศัยอยู่ด้วยกันกับผู้หญิงอีกคนงั้นเหรอ?แม้ว่าโลกที่เหลือจะรู้สึกดีกับมัน แต่เจอรัลด์ไม่ใช่แน่นอน! นี่มันเป็นเรื่องบ้าอะไรกัน?“ไม่มีทาง ลืมมันไปได้เลย!” เขาตอบ“โอ้...ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไร...ฉันคิดว่าบางคนคงจะเต็มใจช่วยฉัน แต่ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้…” น้ำเสียงของกีย่าแทบจะเป็นการกระซิบ“มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นที่นั่นหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม ทำให้ประหลาดใจเมื่อมาคิดดูแล้ว กีย่าก็ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่หนีไปอยู่ที่บ้านของผู้ชายบางคนไม่กี่วันโดยไม่มีเหตุไม่มีผลอะไรเลยได้ เธอตกหลุมรักเขาหรือเปล่า? ฮ่า! ราวกับเจอรัลด์คิดกับตัวเองในแง่ดี...เขาแค่ถามออกมาด้วยความสงสัยเท่านั้นหลังจากหยุดชะงักชั่วคราว จู่ ๆ กีย่าก็ประกาศขึ้นมา “ฉันกำลังจะหมั้น!”“โอ้ ยินดีด้วย—” ขณะที่เจอรัลด์เริ่มจะโต้ตอบกับเรื่องนี้ เขาก็ตระหนักขึ้นมาได้ฉับพลันถึงบางอย่างที่ผิดแปลกในน้ำ
Read more

บทที่ 408

เขาจอดรถยนต์ระบบขับเคลื่อนสี่ล้อไว้ที่ด้านนอกสถานีรถไฟ อย่างที่คาดไว้ มันดึงดูดความสนใจอย่างมากมาย ยังมีสาว ๆ บางคนที่มาที่นี่เพื่อถ่ายรูปในโทรศัพท์ของพวกเธออีกด้วยท้ายที่สุดแล้ว นี่ก็เป็นรถที่มีราคามากกว่าสามแสนดอลลาร์เลยทีเดียว!“โอ้ ว้าว! G500 ที่นี่ในมณฑลเงียบสงบนี้เหรอ? ใครอยู่ข้างในกัน? ต้องเป็นเด็กที่ร่ำรวยบางคนแน่!”“ให้ตาย...เฮ้ ฉันดูเป็นไงบ้าง? ถ้าหากว่าเขาลงจากรถมา และตกหลุมรักฉันเมื่อแรกเห็นล่ะ? ฉันจะทำไงดี?” “ฮ่าฮ่าฮ่า! เลิกหลงตัวเองได้แล้ว!”“สาว ๆ ไปที่นั้นและกล่าวทักทายกันเถอะ!”สาว ๆ กระซิบกระซาบในหมู่กันเอง และหัวเราะคิกคักออกมาเสียงดังเป็นครั้งคราวและในขณะนั้นเอง หญิงชราคนหนึ่งที่อายุแปดสิบปีได้เข้ามาหาพวกสาว ๆ และกล่าวขึ้นมา “ใครก็ตามที่เป็นเจ้าของรถคันนั้นต้องร่ำรวยสุด ๆ เลยนะ ใช่ไหม?”“แน่นอนสิค่ะ! G500 คันนั้นราคามากว่าสามแสนดอลลาร์เลยนะ! ว่ายังไงค่ะ คุณยาย? หวังจะจับคนสำคัญหรือเปล่า? เขาอาจจะเป็นเจ้านายหนุ่มบางคนก็ได้ ถึงกระนั้น…” สาว ๆ หัวเราะกันอย่างร่าเริง“ฉันแก่แล้วไงล่ะ? ฉันยังคงมีสิทธิมากพอที่จะอ่อยเล่น ๆ ไปทั่วอยู่ดี ฮึ่ม!” หญิงชราตอบกลับอย่า
Read more

บทที่ 409

“เจอรัลด์ ฉันซื้อผลไม้เหล่านี้ให้นาย ฉันล้างพวกมันมาแล้ว มานี่และกินดูสิ!” กีย่าวางถาดผลไม้ลงบนโต๊ะกาแฟ จากนั้นก็หยิบแอปเปิ้ลเองและเริ่มเคี้ยวมันเสียงดังขณะที่เธอดูทีวีแทนที่จะเป็นคู่หมั้นที่หนีจากการคุมถุงชน เจอรัลด์คิดว่าเธอดูเหมือนจะมาพักร้อนอย่างแสนสุขมากกว่าเขากลับมาเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว หลังจากการช่วยกีย่าจัดของต่าง ๆ เขาก็ไปอาบน้ำขณะนี้ เขาไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรเกี่ยวกับอารมณ์ที่ผ่อนคลาย แจ่มใสนี้ของเธอ ในเรื่องของห้องห้องชุดหรูหราที่เขาอยู่ เจอรัลด์ได้พำพำข้ออ้างบางอย่างไปโดยไม่คิดจนถึงตอนนี้ความพยายามก่อนหน้านี้ของเขาในการโอ้อวดได้ล้มเหลวไป และตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์อีกต่อไป คิดว่าจู่ ๆ จะพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา…เจอรัลด์นั่งลง “เช่นนั้น เกี่ยวกับการหมั้นหมายของเธอ...ฉันคิดว่ามันดีที่สุดที่จะพูดคุยสิ่งต่าง ๆ กันกับพ่อของเธอนะ อย่างแน่นอน เธอไม่สามารถเอาแต่วิ่งหนีจากมันไปตลอดได้หรอก ปัญหาเรื่องธุรกิจของเขาจะบรรเทาลงเมื่อเวลาผ่านไป—อย่างแน่นอน ว่ามันไม่คุ้มกับการเสียสละความสุขของลูกสาวของเขาไปตลอดชีวิตหรอกใช่ไหม?”ยังไงซะ ถ้าครอบครัวควาร์ริงตัน ต้องเผชิญกับปัญหาทางการเงิ
Read more

บทที่ 410

รถของแทมมี่คือรถแคมรี่ที่ดูดีสิ่งแรกที่เธอกล่าวกับเขาก็คือ “ฮึ่ม! เจอรัลด์ คลอฟอร์ด...เมื่อคิดว่าคนชั้นต่ำอย่างนายสามารถวางกับดักเทพธิดาอย่างกีย่าให้ตัวเองได้—ช่างเป็นฝันที่เป็นจริงอะไรอย่างงี้!” “ใช่! ใช่ จริง ๆ เลย!” เจอรัลด์พยักหน้า“ห๋า? แทมมี่ ผู้ชายคนนี้คือแฟนของกีย่าเหรอ? อ่า...เกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้กัน?” ลูกพี่ลูกน้องของแทมมี่กุมหน้าผากของเธอ ยืนโซเซไปมาท้ายที่สุดแล้ว ใครที่รู้จักกีย่า ก็รู้ว่าเธอเป็นสาวงามในหมู่คนงาม เทพธิดาในหมู่เทพธิดาทั้งหลาย ไม่มีใครจะคาดคิดว่าเธอจะหาคนแบบนี้มาเป็นแฟนของเธอได้ดูเหมือนว่าแทมมี่และลูกพี่ลูกน้องของเธอจะมีความคิดเหมือนกัน พวกเธอยืนอยู่ที่นั่นตอนนี้ ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างดูถูกเจอรัลด์‘ลบท่าทางที่ขุ่นเคืองเหล่านั้นออกไปจากหน้าพวกเธอซะ!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง“เอาล่ะ พอได้แล้ว” กีย่าขัดจังหวะขึ้นมา “โอ้ แทมมี่—ไม่ใช่เธอพูดว่าเธอมีญาติห่าง ๆ เป็นโขยงที่นี่ในมณฑลเงียบสงบแห่งนี้หรอกเหรอ? พวกเขาไม่มาร่วมกับเราเหรอ?”ขณะที่เธอกล่าวเช่นนี้ เธอก็กอดแขนเจอรัลด์อย่างโอนโยน...และยังกรอกตาใส่เขาอีกด้วยเช่นกัน ราวกับจะพูดว่า ‘นั่น เห็นไหม! ทุกค
Read more
PREV
1
...
3940414243
...
179
DMCA.com Protection Status