เขาจอดรถยนต์ระบบขับเคลื่อนสี่ล้อไว้ที่ด้านนอกสถานีรถไฟ อย่างที่คาดไว้ มันดึงดูดความสนใจอย่างมากมาย ยังมีสาว ๆ บางคนที่มาที่นี่เพื่อถ่ายรูปในโทรศัพท์ของพวกเธออีกด้วยท้ายที่สุดแล้ว นี่ก็เป็นรถที่มีราคามากกว่าสามแสนดอลลาร์เลยทีเดียว!“โอ้ ว้าว! G500 ที่นี่ในมณฑลเงียบสงบนี้เหรอ? ใครอยู่ข้างในกัน? ต้องเป็นเด็กที่ร่ำรวยบางคนแน่!”“ให้ตาย...เฮ้ ฉันดูเป็นไงบ้าง? ถ้าหากว่าเขาลงจากรถมา และตกหลุมรักฉันเมื่อแรกเห็นล่ะ? ฉันจะทำไงดี?” “ฮ่าฮ่าฮ่า! เลิกหลงตัวเองได้แล้ว!”“สาว ๆ ไปที่นั้นและกล่าวทักทายกันเถอะ!”สาว ๆ กระซิบกระซาบในหมู่กันเอง และหัวเราะคิกคักออกมาเสียงดังเป็นครั้งคราวและในขณะนั้นเอง หญิงชราคนหนึ่งที่อายุแปดสิบปีได้เข้ามาหาพวกสาว ๆ และกล่าวขึ้นมา “ใครก็ตามที่เป็นเจ้าของรถคันนั้นต้องร่ำรวยสุด ๆ เลยนะ ใช่ไหม?”“แน่นอนสิค่ะ! G500 คันนั้นราคามากว่าสามแสนดอลลาร์เลยนะ! ว่ายังไงค่ะ คุณยาย? หวังจะจับคนสำคัญหรือเปล่า? เขาอาจจะเป็นเจ้านายหนุ่มบางคนก็ได้ ถึงกระนั้น…” สาว ๆ หัวเราะกันอย่างร่าเริง“ฉันแก่แล้วไงล่ะ? ฉันยังคงมีสิทธิมากพอที่จะอ่อยเล่น ๆ ไปทั่วอยู่ดี ฮึ่ม!” หญิงชราตอบกลับอย่า
“เจอรัลด์ ฉันซื้อผลไม้เหล่านี้ให้นาย ฉันล้างพวกมันมาแล้ว มานี่และกินดูสิ!” กีย่าวางถาดผลไม้ลงบนโต๊ะกาแฟ จากนั้นก็หยิบแอปเปิ้ลเองและเริ่มเคี้ยวมันเสียงดังขณะที่เธอดูทีวีแทนที่จะเป็นคู่หมั้นที่หนีจากการคุมถุงชน เจอรัลด์คิดว่าเธอดูเหมือนจะมาพักร้อนอย่างแสนสุขมากกว่าเขากลับมาเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว หลังจากการช่วยกีย่าจัดของต่าง ๆ เขาก็ไปอาบน้ำขณะนี้ เขาไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรเกี่ยวกับอารมณ์ที่ผ่อนคลาย แจ่มใสนี้ของเธอ ในเรื่องของห้องห้องชุดหรูหราที่เขาอยู่ เจอรัลด์ได้พำพำข้ออ้างบางอย่างไปโดยไม่คิดจนถึงตอนนี้ความพยายามก่อนหน้านี้ของเขาในการโอ้อวดได้ล้มเหลวไป และตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์อีกต่อไป คิดว่าจู่ ๆ จะพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา…เจอรัลด์นั่งลง “เช่นนั้น เกี่ยวกับการหมั้นหมายของเธอ...ฉันคิดว่ามันดีที่สุดที่จะพูดคุยสิ่งต่าง ๆ กันกับพ่อของเธอนะ อย่างแน่นอน เธอไม่สามารถเอาแต่วิ่งหนีจากมันไปตลอดได้หรอก ปัญหาเรื่องธุรกิจของเขาจะบรรเทาลงเมื่อเวลาผ่านไป—อย่างแน่นอน ว่ามันไม่คุ้มกับการเสียสละความสุขของลูกสาวของเขาไปตลอดชีวิตหรอกใช่ไหม?”ยังไงซะ ถ้าครอบครัวควาร์ริงตัน ต้องเผชิญกับปัญหาทางการเงิ
รถของแทมมี่คือรถแคมรี่ที่ดูดีสิ่งแรกที่เธอกล่าวกับเขาก็คือ “ฮึ่ม! เจอรัลด์ คลอฟอร์ด...เมื่อคิดว่าคนชั้นต่ำอย่างนายสามารถวางกับดักเทพธิดาอย่างกีย่าให้ตัวเองได้—ช่างเป็นฝันที่เป็นจริงอะไรอย่างงี้!” “ใช่! ใช่ จริง ๆ เลย!” เจอรัลด์พยักหน้า“ห๋า? แทมมี่ ผู้ชายคนนี้คือแฟนของกีย่าเหรอ? อ่า...เกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้กัน?” ลูกพี่ลูกน้องของแทมมี่กุมหน้าผากของเธอ ยืนโซเซไปมาท้ายที่สุดแล้ว ใครที่รู้จักกีย่า ก็รู้ว่าเธอเป็นสาวงามในหมู่คนงาม เทพธิดาในหมู่เทพธิดาทั้งหลาย ไม่มีใครจะคาดคิดว่าเธอจะหาคนแบบนี้มาเป็นแฟนของเธอได้ดูเหมือนว่าแทมมี่และลูกพี่ลูกน้องของเธอจะมีความคิดเหมือนกัน พวกเธอยืนอยู่ที่นั่นตอนนี้ ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างดูถูกเจอรัลด์‘ลบท่าทางที่ขุ่นเคืองเหล่านั้นออกไปจากหน้าพวกเธอซะ!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง“เอาล่ะ พอได้แล้ว” กีย่าขัดจังหวะขึ้นมา “โอ้ แทมมี่—ไม่ใช่เธอพูดว่าเธอมีญาติห่าง ๆ เป็นโขยงที่นี่ในมณฑลเงียบสงบแห่งนี้หรอกเหรอ? พวกเขาไม่มาร่วมกับเราเหรอ?”ขณะที่เธอกล่าวเช่นนี้ เธอก็กอดแขนเจอรัลด์อย่างโอนโยน...และยังกรอกตาใส่เขาอีกด้วยเช่นกัน ราวกับจะพูดว่า ‘นั่น เห็นไหม! ทุกค
“เจอรัลด์ นายมาที่นี่เพื่อทานมื้อเที่ยงใช่ไหม?” มอร์กาน่าถาม โดยไม่มีความไม่เชื่อแม้แต่น้อยโต๊ะที่มอร์กาน่าและแฟนของเธอ คาเมรอน และคนอื่น ๆ หลายคนนั่ง ทุกคนกำลังยิ้มมาทางเขาห้องรับประทานทุ่งหญ้าเป็นสถานประกอบการของสังคมสุดหรูอย่างชัดเจน และคุณจ่ายค่าหัวให้ที่นี่ จากราคาขั้นต่ำเริ่มต้นที่สามสิบดอลลาร์ต่อคน หลังจากคำนวณค่าเครื่องดื่มและอื่น ๆ อาหารแต่ละมื้ออาจมีค่าใช้จ่ายถึงหลายร้อยดอลลาร์ได้อย่างง่ายดายเลยทีเดียวทุกคนรู้ว่าเจอรัลด์ไม่ได้ร่ำรวย เช่นนั้นนี่จึงเป็นเหตุการณ์ที่ค่อนข้างแปลกเจอรัลด์ยิ้มกลับให้พวกเขา “ถูกต้อง! ฉันมาพบปะกับเพื่อนบางคนน่ะ และฉันคิดว่าฉันจะเลี้ยงมื้อเที่ยงพวกเขาทุกคนที่นี่! ใครจะไปคิดว่าฉันจะบังเอิญได้พบกับพวกเธอที่นี่ด้วยเหมือนกัน!”“เฮอะ! พวกเรามาที่นี่ตลอด!”“อ่า เจอรัลด์… มันเป็นเรื่องดีที่นายจะเลี้ยงบางอย่างให้เพื่อนของนาย แต่นายรู้ไหมว่าพวกเขาคิดค่าบริการอย่างน้อยที่สุดก็สามสิบดอลลาร์ต่อหัวเลยนะ? นายแน่ใจใช่ไหมว่านี่เป็นความคิดที่ดี?” คำพูดนี้ออกมาจากปากของหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งข้างมอร์กาน่า คนที่เข้าโรงเรียนมัธยมปลายเดียวกันกับพวกเขาซัลลี่คือชื่
เขาไม่สามารถอ้อมไปบอกทุกคนเป็นอย่างดีว่าเขาร่ำรวย นั่นมันเหมือนกับคนโง่บางคนที่เพิ่งจะถูกลอตเตอรี่ และพยายามจะโอ้อวดให้ทุกคนใช่ไหม? ฮ่า แบบนั้นจะประสบผลสำเร็จอะไร? “ให้ตายเถอะ! เจอรัลด์หาแฟนให้ตัวเองได้แล้วจริง ๆ เหรอเนี่ย?” ผู้ชายอีกคนอุทานขึ้นมา “แม่ง นี่เป็นข่าวใหญ่เลยนะ พวกเรามีงานเลี้ยงรุ่นที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วันนี้ใช่ไหม? ทุกคนจะงงตาแตกแน่เมื่อพวกเขาได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้!”“ให้ตาย หญิงสาวแบบไหนกันที่จะชอบเขาได้? โอ้ ไม่สิ...คุณยายของใครกันล่ะ” ซัลลี่ส่ายหัวของเธอ และจิบน้ำส้มของเธอสิ่งนี้ดึงเสียงหัวเราะอย่างร่าเริงไปรอบ ๆ จากทุกคนที่โต๊ะของเธอมอร์กาน่าเฝ้ามองเจอรัลด์ด้วยความรู้สึกกระสับกระส่ายมากขึ้น จากนั้นเธอก็กล่าวขึ้นมา “เจอรัลด์ วันนี้จริง ๆ แล้วพวกเรากำลังฉลองการเลื่อนขั้นของฉันที่ทำงาน—สำหรับแผนกทุนสำรอง อย่างไม่ขาดไม่เกิน คาเมรอนเป็นแขกของฉันที่นี่ในวันนี้ มีเพื่อนขอนายกี่คนที่จะมาที่นี่ล่ะ? ฉันจะยินดีที่มีพวกเขามาร่วมด้วยนะ”“ไม่ได้ ฉันไม่สามารถรับนั่นเอาไว้ได้ พวกเขาอาจจะมีเจ็ดหรือแปดคนได้นะ!” เจอรัลด์กล่าวพร้อมกับหัวเราะเช่นนั้นมอร์กาน่าก็จัดการปัญหานั้
“ฮึ่ม! เจอรัลด์ นายไม่แม้แต่จะรู้ว่า ควรจะรอพวกเราอยู่ด้านนอกได้อย่างไรเมื่อนายได้โต๊ะแล้วใช่ไหม?” เมื่อแทมมี่มาถึงที่เขา กีย่ายืนอยู่ข้างเธอ สิ่งแรกที่พ่นออกมาจากปากของเธอคือการด่าว่าเขาเจอรัลด์วางโทรศัพท์ของเขาลงและยิ้มจาง ๆ เขาหมกมุ่นอยู่กับการอ่านรายงานการลงทุนที่ส่งมาจาก แซค ไลล์ขณะเดียวกันนี้ ซัลลี่และคนอื่น ๆ ก็กำลังจ้องมองราวกับสายตาของพวกเขาจะถลนออกมาจากเบ้าได้ “อะไรนะ? ว่าไงนะ! คนเหล่านี้คือเพื่อนที่เจอรัลด์กำลังพูดถึงอยู่งั้นเหรอ?”คาเมรอนยังคงยืนอยู่ที่นั่น ถือโทรศัพท์ไว้ในมือ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นขุ่นคล้ำพวกเธอเมินเขา แต่กระนั้นพวกเธอกลับเป็นกันเองขนาดนั้นกับเจอรัลด์งั้นเหรอ? ตูม! เป็นการตบหน้าที่รุนแรงอย่างแท้จริง!“เหอะ? เจอรัลด์ นายรู้จักคนเหล่านี้ที่โต๊ะข้าง ๆ เหรอ?” กีย่านั่งลงตรงที่นั่งด้านข้างเจอรัลด์ และเธอสงสัยตอนนี้ว่าทำไมทุกคนที่โต๊ะข้าง ๆ ดูเหมือนจะมองอย่างประหลาดใจแปลก ๆ มายังทิศทางของเขา“เฮ้ เฮ้! เจอรัลด์ ทำไมนายไม่แนะนำเพื่อน ๆ ของนายให้พวกเราได้รู้จักล่ะ? ตอนที่ฉันเดินไปต้อนรับพวกเธอ สาว ๆ เหล่านี้เพิ่งจะปฏิเสธฉันไป นายรู้ไหม?”คาเมรอน ยิ้มแข
“วันนี้คุณจะเลือกเกรดอะไรค่ะ?” ทั่วทุกโต๊ะ สายตาทั้งหมดหันไปมองเจอรัลด์“เอาอันที่ดีที่สุดครับ หนึ่งร้อยต่อหัวละกัน!”มันเป็นสิ่งที่เขาวางแผนมาโดยตลอด ยังไงก็ตาม“เฮอะ!” คาเมรอนและเพื่อน ๆ พยายามที่จะกลั้นหัวเราะช่างเบาปัญญาอะไรอย่างงี้! หนึ่งร้อยดอลลาร์ต่อหัว เพิ่มเครื่องดื่มไปอีก—บิลสุดท้ายก็จะเพิ่มขึ้นถึงหนึ่งพันดอลลาร์!ฝั่งโต๊ะของแทมมี่ก็ตกใจพอ ๆ กันกับสถานการณ์ที่พลิกผัน พวกเขาสรุปได้แบบเดียวกัน: เจอรัลด์เป็นคนโง่อย่างสิ้นเชิง ใครก็เห็นว่าคาเมรอนไม่ได้มาดี ด้วยการยั่วยุเขาอย่างตั้งใจ แต่กระนั้น เจอรัลด์ก็เดินตรงเข้าไปในกับดักนั้น จริง ๆ เหรอเนี่ย?การไม่ได้เป็นคนร่ำรวยของเจอรัลด์นั้นแทบจะไม่ใช่ข่าวอะไรสำหรับแทมมี่ แต่เธอตกลงกับกีย่าไว้แล้วว่าจะไม่ยอมให้เจอรัลด์จ่ายค่าอาหารนี้ตอนนี้ เจอรัลด์กำลังเลือกทางเลือกที่แพงที่สุดที่มีอยู่งั้นเหรอ? อาร์ก! สวรรค์ช่วยเธอด้วย!“ขอโทษนะคะ—นั่นไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ บางอย่างง่าย ๆ ก็พอค่ะ” กีย่าร้องขอ“ไม่ครับ หนึ่งร้อยดอลลาร์นั่นแหละ ตามนั้นเลยครับ!” เจอรัลด์กำลังอารมณ์เสียภายใต้การโจมตีจากคำถากถางเหล่านั้นของคาเมรอน และคนที่เหลือ
“คุณลอร์เดส…” คาเมรอนพึมพัม เขารู้สึกโง่ขึ้นมาทันทีสำหรับการโบกนาฬิกาของเขาไปรอบ ๆ หน้านี้ เขายืนตัวตรง ดูเหมือนกับนักเรียนที่ประพฤติไม่ดีต่อหน้าของครูสอนวินัย“คาเมรอน คุณลอร์เดสไหนที่นายหมายถึงเหรอ?” หญิงสาวที่ยืนข้างเขากล่าวสงสันออกมาเสียงดัง“ฉันจะหมายถึงใครได้อีกล่ะ? ลูอีส ลอร์เดส เชื้อสายและทายาทของตระกูลลอร์เดสกลุ่มบริษัทในเครือทำเหมืองแร่ไง! พี่ใหญ่คนสำคัญ!” “เช่นนั้น เป็นผู้ชายคนนั้นเอง!”“ฉันไม่รู้ว่าเขาจะหล่อขนาดนี้!”มอร์กาน่า, ซัลลี่ และหญิงสาวคนอื่น ๆ เพ่งมองด้วยชื่นชมอย่างร้อนแรงไปที่บุคคลในตำนานคนนั้นในขณะเดียวกัน เหล่าผู้ชายทั้งหลาย ดูเหมือนว่าจะกลัวที่จะหายใจเสียงดังมากเกินไปด้วยซ้ำและไม่ต้องพูดถึงพนักงานรับจ่ายเงินคนนั้น ที่ยืดเหยียดหลังให้ตรงแล้ว แสดงรอยยิ้มที่เป็นมืออาชีพที่สุดเท่าที่เธอจะสามารถรวบรวมทำได้ลูอีสมีผู้คนอยู่หยิบมือหนึ่งมากับเขา ไม่แม้แต่จะมองไปที่เจอรัลด์หรือแขกทั้งหลายของเขาด้วยซ้ำขณะที่เขาแซงคิวพวกเขา“บิลของฉันล่ะ!” ลูอีสตะโกนขึ้นมาพนักงานรับจ่ายเงินยิ้มอย่างไม่ได้ขาดความมั่นใจ “แน่นอนค่ะ คุณลูอีส บิลของคุณครั้งนี้คือหนึ่งพันสองร้อยด