บทที่ 415

“คุณลอร์เดส…” คาเมรอนพึมพัม เขารู้สึกโง่ขึ้นมาทันทีสำหรับการโบกนาฬิกาของเขาไปรอบ ๆ หน้านี้ เขายืนตัวตรง ดูเหมือนกับนักเรียนที่ประพฤติไม่ดีต่อหน้าของครูสอนวินัย

“คาเมรอน คุณลอร์เดสไหนที่นายหมายถึงเหรอ?” หญิงสาวที่ยืนข้างเขากล่าวสงสันออกมาเสียงดัง

“ฉันจะหมายถึงใครได้อีกล่ะ? ลูอีส ลอร์เดส เชื้อสายและทายาทของตระกูลลอร์เดสกลุ่มบริษัทในเครือทำเหมืองแร่ไง! พี่ใหญ่คนสำคัญ!”

“เช่นนั้น เป็นผู้ชายคนนั้นเอง!”

“ฉันไม่รู้ว่าเขาจะหล่อขนาดนี้!”

มอร์กาน่า, ซัลลี่ และหญิงสาวคนอื่น ๆ เพ่งมองด้วยชื่นชมอย่างร้อนแรงไปที่บุคคลในตำนานคนนั้น

ในขณะเดียวกัน เหล่าผู้ชายทั้งหลาย ดูเหมือนว่าจะกลัวที่จะหายใจเสียงดังมากเกินไปด้วยซ้ำ

และไม่ต้องพูดถึงพนักงานรับจ่ายเงินคนนั้น ที่ยืดเหยียดหลังให้ตรงแล้ว แสดงรอยยิ้มที่เป็นมืออาชีพที่สุดเท่าที่เธอจะสามารถรวบรวมทำได้

ลูอีสมีผู้คนอยู่หยิบมือหนึ่งมากับเขา ไม่แม้แต่จะมองไปที่เจอรัลด์หรือแขกทั้งหลายของเขาด้วยซ้ำขณะที่เขาแซงคิวพวกเขา

“บิลของฉันล่ะ!” ลูอีสตะโกนขึ้นมา

พนักงานรับจ่ายเงินยิ้มอย่างไม่ได้ขาดความมั่นใจ “แน่นอนค่ะ คุณลูอีส บิลของคุณครั้งนี้คือหนึ่งพันสองร้อยด