เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 404
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 405
“ใช่ค่ะ คุณผู้ชาย หนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์!” พนักงานเสริฟ์สาวยิ้มกว้างใบหน้าของดักลาสชวนน่ามอง อย่างแรก เขาคิดว่าแค่จะทิ้งเงินไปหนึ่งร้อยเหรียญ และจากนั้นก็เดินวางโตออกไปจากที่นั่น เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าช่อดอกไม้นั่นจะมีค่ามากขนาดนี้!ถ้าเขาโทรเรียกพ่อของเขามาที่นี่เพื่อจัดการ...ไม่ นั่นจะไม่ช่วยอะไร เครือร้านอาหารแห่งนี้มีเจ้าของเป็นบุคคลที่ทรงอำนาจอยู่ที่เมย์เบอร์รี่ ไม่ว่าครอบครัวของเขาจะมีอิทธิพลอะไรก็ตามมันใช่ไม่ได้สำหรับที่นี่! แต่เขาก็ไม่มีเงินหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์ติดตัวตอนนี้เช่นกัน!“ฮึ่ม เช่นนั้นเป็นหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์ แล้วไง? ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหนิ!”เลลายิ้มเยาะ เธอแทบจะอยากเอาเงินฟาดหน้าพนักงานเสริฟ์สาวคนนั้นแล้วเจอรัลด์กำลังเฝ้ามองอยู่ ไม่ว่าอะไรก็ตาม เธอต้องมีคำพูดสุดท้ายในนี้!เลลาเหลือบมองไปที่ดักลาส เขาต้องสามารถทำบางอย่างกับเรื่องนี้ได้แน่!ด้วยการตบกระเป๋ากางเกงของเขา เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้เพื่อกระซิบกับเธอ “ฉันเหลือเงินเพียงไม่กี่ร้อยดอลลาร์ติดตัว...ฉันไม่สามารถจ่ายได้!”“อ่า?” เลลาคาดหวังว่าดักลาสจะยังคงมีเงินเหลืออยู่ราว ๆ หนึ่งพันดอลลาร์ ก็เหมือนกับเ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 406
ดักลาสตะโกนเรียกเธอ แต่เลลาตอบกลับ “ไม่เป็นไร นายไปเถอะ ฉันจะหารถของฉันกลับเอง!” ด้วยเช่นนั้น เธอเรียกรถแท็กซี่ที่ขับผ่าน และจากไป—ทิ้งให้ดักลาสตกตะลึงงันอยู่ข้างถนนเขารู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น—และเขาโทษเจอรัลด์สำหรับเรื่องนี้!ในเวลาต่อมา เจอรัลด์และซินดี้ก็ทานอาหารของพวกเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว และแลกเปลี่ยนเบอร์โทรติดต่อกัน จากนั้นเขาก็เรียกรถแท็กซี่ไปส่งเธอกลับบ้านเจอรัลด์ก้าวเข้าไปที่บาร์คาราโอเกะข้าง ๆ เพื่อตรวจดู ทุกคนได้จากไปแล้ว และบาร์ก็ปิดแล้วสำหรับคืนนี้เขาไม่ได้คาดคิกว่านี่จะเป็นวันที่น่าจดจำเช่นนี้ เขารู้สึกเหนื่อยล้าโบกรถแท็กซี่ให้ตัวเอง เขากลับไปที่โรงแรมที่เขาพักอยู่ ทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในก้องของเขา โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นผู้โทรเข้าที่ไม่รู้จักที่พยายามจะติดต่อเขาขณะที่เขาอยู่ที่ร้านอาหารก่อนหน้านี้จะเป็นใครกัน? ด้วยความรู้สึกสงสัย เจอรัลด์จึงรับสาย“เจอรัลด์ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมนานไม่รับโทรศัพท์ล่ะ?” เป็นเสียงผู้หญิงที่น่ารัก เจอรัลด์ผงะไปเมื่อเขาตระหนักได้ว่าใครกำลังพูดอยู่“กีย่าเหรอ? เป็นเธอที่โทรมาใช่ไหม?” เขาอุทานออกมา รู้สึกงุนงงเป็นเวลาครึ่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 407
“นั่นคืออะไร?” เจอรัลด์ไม่อาจเชื่อหูของเขาได้อยู่พักสองสามวัน ที่บ้านของเขางั้นเหรอ? นั่นจะเป็นเรื่องที่ดีเลิศได้อย่างไร? เขาคุยกับมีล่าทุกวัน และเพิ่มเติม: เขาได้รับการพูดถึงเดี๋ยวนี้—แค่เพราะแฟนของเขาอยู่ต่างประเทศในเวลานี้—และกระนั้นเขาจะอาศัยอยู่ด้วยกันกับผู้หญิงอีกคนงั้นเหรอ?แม้ว่าโลกที่เหลือจะรู้สึกดีกับมัน แต่เจอรัลด์ไม่ใช่แน่นอน! นี่มันเป็นเรื่องบ้าอะไรกัน?“ไม่มีทาง ลืมมันไปได้เลย!” เขาตอบ“โอ้...ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไร...ฉันคิดว่าบางคนคงจะเต็มใจช่วยฉัน แต่ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้…” น้ำเสียงของกีย่าแทบจะเป็นการกระซิบ“มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นที่นั่นหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม ทำให้ประหลาดใจเมื่อมาคิดดูแล้ว กีย่าก็ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่หนีไปอยู่ที่บ้านของผู้ชายบางคนไม่กี่วันโดยไม่มีเหตุไม่มีผลอะไรเลยได้ เธอตกหลุมรักเขาหรือเปล่า? ฮ่า! ราวกับเจอรัลด์คิดกับตัวเองในแง่ดี...เขาแค่ถามออกมาด้วยความสงสัยเท่านั้นหลังจากหยุดชะงักชั่วคราว จู่ ๆ กีย่าก็ประกาศขึ้นมา “ฉันกำลังจะหมั้น!”“โอ้ ยินดีด้วย—” ขณะที่เจอรัลด์เริ่มจะโต้ตอบกับเรื่องนี้ เขาก็ตระหนักขึ้นมาได้ฉับพลันถึงบางอย่างที่ผิดแปลกในน้ำ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 408
เขาจอดรถยนต์ระบบขับเคลื่อนสี่ล้อไว้ที่ด้านนอกสถานีรถไฟ อย่างที่คาดไว้ มันดึงดูดความสนใจอย่างมากมาย ยังมีสาว ๆ บางคนที่มาที่นี่เพื่อถ่ายรูปในโทรศัพท์ของพวกเธออีกด้วยท้ายที่สุดแล้ว นี่ก็เป็นรถที่มีราคามากกว่าสามแสนดอลลาร์เลยทีเดียว!“โอ้ ว้าว! G500 ที่นี่ในมณฑลเงียบสงบนี้เหรอ? ใครอยู่ข้างในกัน? ต้องเป็นเด็กที่ร่ำรวยบางคนแน่!”“ให้ตาย...เฮ้ ฉันดูเป็นไงบ้าง? ถ้าหากว่าเขาลงจากรถมา และตกหลุมรักฉันเมื่อแรกเห็นล่ะ? ฉันจะทำไงดี?” “ฮ่าฮ่าฮ่า! เลิกหลงตัวเองได้แล้ว!”“สาว ๆ ไปที่นั้นและกล่าวทักทายกันเถอะ!”สาว ๆ กระซิบกระซาบในหมู่กันเอง และหัวเราะคิกคักออกมาเสียงดังเป็นครั้งคราวและในขณะนั้นเอง หญิงชราคนหนึ่งที่อายุแปดสิบปีได้เข้ามาหาพวกสาว ๆ และกล่าวขึ้นมา “ใครก็ตามที่เป็นเจ้าของรถคันนั้นต้องร่ำรวยสุด ๆ เลยนะ ใช่ไหม?”“แน่นอนสิค่ะ! G500 คันนั้นราคามากว่าสามแสนดอลลาร์เลยนะ! ว่ายังไงค่ะ คุณยาย? หวังจะจับคนสำคัญหรือเปล่า? เขาอาจจะเป็นเจ้านายหนุ่มบางคนก็ได้ ถึงกระนั้น…” สาว ๆ หัวเราะกันอย่างร่าเริง“ฉันแก่แล้วไงล่ะ? ฉันยังคงมีสิทธิมากพอที่จะอ่อยเล่น ๆ ไปทั่วอยู่ดี ฮึ่ม!” หญิงชราตอบกลับอย่า
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 409
“เจอรัลด์ ฉันซื้อผลไม้เหล่านี้ให้นาย ฉันล้างพวกมันมาแล้ว มานี่และกินดูสิ!” กีย่าวางถาดผลไม้ลงบนโต๊ะกาแฟ จากนั้นก็หยิบแอปเปิ้ลเองและเริ่มเคี้ยวมันเสียงดังขณะที่เธอดูทีวีแทนที่จะเป็นคู่หมั้นที่หนีจากการคุมถุงชน เจอรัลด์คิดว่าเธอดูเหมือนจะมาพักร้อนอย่างแสนสุขมากกว่าเขากลับมาเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว หลังจากการช่วยกีย่าจัดของต่าง ๆ เขาก็ไปอาบน้ำขณะนี้ เขาไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรเกี่ยวกับอารมณ์ที่ผ่อนคลาย แจ่มใสนี้ของเธอ ในเรื่องของห้องห้องชุดหรูหราที่เขาอยู่ เจอรัลด์ได้พำพำข้ออ้างบางอย่างไปโดยไม่คิดจนถึงตอนนี้ความพยายามก่อนหน้านี้ของเขาในการโอ้อวดได้ล้มเหลวไป และตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์อีกต่อไป คิดว่าจู่ ๆ จะพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา…เจอรัลด์นั่งลง “เช่นนั้น เกี่ยวกับการหมั้นหมายของเธอ...ฉันคิดว่ามันดีที่สุดที่จะพูดคุยสิ่งต่าง ๆ กันกับพ่อของเธอนะ อย่างแน่นอน เธอไม่สามารถเอาแต่วิ่งหนีจากมันไปตลอดได้หรอก ปัญหาเรื่องธุรกิจของเขาจะบรรเทาลงเมื่อเวลาผ่านไป—อย่างแน่นอน ว่ามันไม่คุ้มกับการเสียสละความสุขของลูกสาวของเขาไปตลอดชีวิตหรอกใช่ไหม?”ยังไงซะ ถ้าครอบครัวควาร์ริงตัน ต้องเผชิญกับปัญหาทางการเงิ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 410
รถของแทมมี่คือรถแคมรี่ที่ดูดีสิ่งแรกที่เธอกล่าวกับเขาก็คือ “ฮึ่ม! เจอรัลด์ คลอฟอร์ด...เมื่อคิดว่าคนชั้นต่ำอย่างนายสามารถวางกับดักเทพธิดาอย่างกีย่าให้ตัวเองได้—ช่างเป็นฝันที่เป็นจริงอะไรอย่างงี้!” “ใช่! ใช่ จริง ๆ เลย!” เจอรัลด์พยักหน้า“ห๋า? แทมมี่ ผู้ชายคนนี้คือแฟนของกีย่าเหรอ? อ่า...เกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้กัน?” ลูกพี่ลูกน้องของแทมมี่กุมหน้าผากของเธอ ยืนโซเซไปมาท้ายที่สุดแล้ว ใครที่รู้จักกีย่า ก็รู้ว่าเธอเป็นสาวงามในหมู่คนงาม เทพธิดาในหมู่เทพธิดาทั้งหลาย ไม่มีใครจะคาดคิดว่าเธอจะหาคนแบบนี้มาเป็นแฟนของเธอได้ดูเหมือนว่าแทมมี่และลูกพี่ลูกน้องของเธอจะมีความคิดเหมือนกัน พวกเธอยืนอยู่ที่นั่นตอนนี้ ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างดูถูกเจอรัลด์‘ลบท่าทางที่ขุ่นเคืองเหล่านั้นออกไปจากหน้าพวกเธอซะ!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง“เอาล่ะ พอได้แล้ว” กีย่าขัดจังหวะขึ้นมา “โอ้ แทมมี่—ไม่ใช่เธอพูดว่าเธอมีญาติห่าง ๆ เป็นโขยงที่นี่ในมณฑลเงียบสงบแห่งนี้หรอกเหรอ? พวกเขาไม่มาร่วมกับเราเหรอ?”ขณะที่เธอกล่าวเช่นนี้ เธอก็กอดแขนเจอรัลด์อย่างโอนโยน...และยังกรอกตาใส่เขาอีกด้วยเช่นกัน ราวกับจะพูดว่า ‘นั่น เห็นไหม! ทุกค
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 411
“เจอรัลด์ นายมาที่นี่เพื่อทานมื้อเที่ยงใช่ไหม?” มอร์กาน่าถาม โดยไม่มีความไม่เชื่อแม้แต่น้อยโต๊ะที่มอร์กาน่าและแฟนของเธอ คาเมรอน และคนอื่น ๆ หลายคนนั่ง ทุกคนกำลังยิ้มมาทางเขาห้องรับประทานทุ่งหญ้าเป็นสถานประกอบการของสังคมสุดหรูอย่างชัดเจน และคุณจ่ายค่าหัวให้ที่นี่ จากราคาขั้นต่ำเริ่มต้นที่สามสิบดอลลาร์ต่อคน หลังจากคำนวณค่าเครื่องดื่มและอื่น ๆ อาหารแต่ละมื้ออาจมีค่าใช้จ่ายถึงหลายร้อยดอลลาร์ได้อย่างง่ายดายเลยทีเดียวทุกคนรู้ว่าเจอรัลด์ไม่ได้ร่ำรวย เช่นนั้นนี่จึงเป็นเหตุการณ์ที่ค่อนข้างแปลกเจอรัลด์ยิ้มกลับให้พวกเขา “ถูกต้อง! ฉันมาพบปะกับเพื่อนบางคนน่ะ และฉันคิดว่าฉันจะเลี้ยงมื้อเที่ยงพวกเขาทุกคนที่นี่! ใครจะไปคิดว่าฉันจะบังเอิญได้พบกับพวกเธอที่นี่ด้วยเหมือนกัน!”“เฮอะ! พวกเรามาที่นี่ตลอด!”“อ่า เจอรัลด์… มันเป็นเรื่องดีที่นายจะเลี้ยงบางอย่างให้เพื่อนของนาย แต่นายรู้ไหมว่าพวกเขาคิดค่าบริการอย่างน้อยที่สุดก็สามสิบดอลลาร์ต่อหัวเลยนะ? นายแน่ใจใช่ไหมว่านี่เป็นความคิดที่ดี?” คำพูดนี้ออกมาจากปากของหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งข้างมอร์กาน่า คนที่เข้าโรงเรียนมัธยมปลายเดียวกันกับพวกเขาซัลลี่คือชื่
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 412
เขาไม่สามารถอ้อมไปบอกทุกคนเป็นอย่างดีว่าเขาร่ำรวย นั่นมันเหมือนกับคนโง่บางคนที่เพิ่งจะถูกลอตเตอรี่ และพยายามจะโอ้อวดให้ทุกคนใช่ไหม? ฮ่า แบบนั้นจะประสบผลสำเร็จอะไร? “ให้ตายเถอะ! เจอรัลด์หาแฟนให้ตัวเองได้แล้วจริง ๆ เหรอเนี่ย?” ผู้ชายอีกคนอุทานขึ้นมา “แม่ง นี่เป็นข่าวใหญ่เลยนะ พวกเรามีงานเลี้ยงรุ่นที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วันนี้ใช่ไหม? ทุกคนจะงงตาแตกแน่เมื่อพวกเขาได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้!”“ให้ตาย หญิงสาวแบบไหนกันที่จะชอบเขาได้? โอ้ ไม่สิ...คุณยายของใครกันล่ะ” ซัลลี่ส่ายหัวของเธอ และจิบน้ำส้มของเธอสิ่งนี้ดึงเสียงหัวเราะอย่างร่าเริงไปรอบ ๆ จากทุกคนที่โต๊ะของเธอมอร์กาน่าเฝ้ามองเจอรัลด์ด้วยความรู้สึกกระสับกระส่ายมากขึ้น จากนั้นเธอก็กล่าวขึ้นมา “เจอรัลด์ วันนี้จริง ๆ แล้วพวกเรากำลังฉลองการเลื่อนขั้นของฉันที่ทำงาน—สำหรับแผนกทุนสำรอง อย่างไม่ขาดไม่เกิน คาเมรอนเป็นแขกของฉันที่นี่ในวันนี้ มีเพื่อนขอนายกี่คนที่จะมาที่นี่ล่ะ? ฉันจะยินดีที่มีพวกเขามาร่วมด้วยนะ”“ไม่ได้ ฉันไม่สามารถรับนั่นเอาไว้ได้ พวกเขาอาจจะมีเจ็ดหรือแปดคนได้นะ!” เจอรัลด์กล่าวพร้อมกับหัวเราะเช่นนั้นมอร์กาน่าก็จัดการปัญหานั้
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
