บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 341 - บทที่ 350

“ฮ่าฮ่า! ไม่เป็นไร ช่างมันเถอะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร!” เจอรัลด์ไม่อยากจะไป “ไม่ ไม่ เจอรัลด์ ฉันขอยืนกราน! นายไม่ได้ดูถูกเรา ใช่ไหม? นายจะไม่ดูถูกเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของนายเอง ใช่มั้ย? หรือนายแอบดูถูกเราเพราะนายเข้าเรียนที่ มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ในขณะที่พวกเราแค่สอบเข้าตามปกติของมหาวิทยาลัยและวิทยาลัยปกติเท่านั้น? ฉันเข้าใจแล้วว่ามันเป็นยังไงตอนนี้!” ลิเลียนพูดอย่างไร้ยางอาย “เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น! ก็ได้ งั้นก็มาทานอาหารด้วยกันเถอะ!” เจอรัลด์พูดก่อนจะถอนหายใจ มีใครจะหน้าด้านขนาดนี้ได้ยังไงกัน? เจอรัลด์ถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมันก็เป็นแค่มื้ออาหาร เขาจึงเต็มใจที่จะไปทานด้วยกันและทำมันให้จบ ๆ ไปซะ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว นอกจากนี้ มันเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะป้องกันไม่ให้พวกเขามีอะไรมาพูดเกี่ยวกับเขาอีกในอนาคต เขาจะไปร่วมทานอาหารกับพวกเขาและดูว่าพวกเขาจะพูดอะไรงั้น! เจอรัลด์พยักหน้ากับตัวเองก่อนจะหันหลังกลับไปอีกครั้ง พวกเขาไม่ได้ไปทานในร้านอาหารไหน ๆ ในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ แต่พวกเขาไปที่ร้านอาหารธรรมด

นี่เป็นเพราะพวกเขาทุกคนสามารถบอกได้ว่าไซลีน่าไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่พวกเขาสามารถไปยุ่งด้วยได้ เมื่อนึกถึงสถานการณ์ปัจจุบัน ใบหน้าของเฮเวิร์ดก็ซีดเซียวไปนานแล้ว เขาเดินไปมาอย่างกระวนกระวาย ในทางกลับกัน ชารอนกำลังรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอได้รู้ว่าพี่สาวของเมอร์ฟีมีอำนาจมากในเมืองเมย์เบอร์รี่ เธอยังมีความสามารถอย่างมากในสังคมโดยทั่วไปอีกด้วยเช่นกัน นั่นจะหมายความว่าเมอร์ฟีก็เป็นใครบางคนที่มีความสามารถด้วยตัวเองเช่นกัน ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชารอนก็เริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมาเล็กน้อย เธอโหดร้ายเกินกับเมอร์ฟีมากเกินไปหรือเปล่า? ถ้าเกิดว่าความสำเร็จในอนาคตของเมอร์ฟีล้ำหน้ากว่าของเฮเวิร์ดด้วยเหตุใดเหตุหนึ่งขึ้นมาล่ะ? เมื่อคิดย้อนกลับไป ส่วนใหญ่แล้วเฮเวิร์ดก็รู้แค่วิธีโอ้อวดเท่านั้น แต่เมอร์ฟี ในทางกลับกัน เป็นคนที่มีความสามารถมากจริง ๆ ยิ่งเธอคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ชารอนก็ยิ่งรู้สึกขัดแย้งมากยิ่งขึ้นเท่านั้น อ่า! ทำไมกัน! เธอเคยตกหลุมรักคนสามคนเท่านั้นในช่วงชีวิตของเธอ คนแรกคือเจอรัลด์ แต่เธอก้าวผ่านช่วงเวลานั้นจากเขาไปนานมากแล้ว เธอไม่แม้แต่จะสนใจเขาอีกต่อไปแล้วด้วย

นอกเหนือจากความรู้สึกละอายใจแล้ว เธอก็ยังเริ่มรู้สึกกังวลใจกันขึ้นมาเล็กน้อยอีกด้วยเช่นกัน ผู้หญิงทั้งสามคนรู้สึกมีอารมณ์เดียวกัน พวกเธอกลัวมากจนแม้แต่จะนึงถึงความเป็นไปได้ของเจอรัลด์ว่าจริง ๆ แล้วเขาอาจจะเป็นเจ้านายใหญ่ก็ได้ด้วยซ้ำ! ขณะที่เจอรัลด์เดินผ่านประตูด้านหน้าของสถานีตำรวจ เขาก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นว่าเวสลีย์—จากสำนักงานพาณิชย์—ได้รอเขาอยู่แล้วในรถด้านนอก เจอรัลด์เข้าไปในรถ เวสลีย์ยิ้มให้ก่อนจะพูดขึ้น “คุณคลอฟอร์ด คุณเป็นแค่พยานคน แล้วทำไมคุณถึงยังถูกจับกุมไว้อยู่ล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า!” เจอรัลด์รู้ว่าเขากำลังพูดถึงความจริงที่ว่าไซลีน่ายังคงยืนกรานว่าเขาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในเรื่องนี้ “อย่าแม้แต่จะพูดถึงเรื่องนี้เลย เธอแค่มีความแค้นเล็ก ๆ น้อย ๆ กับผมน่ะครับ” เจอรัลด์ไม่จำเป็นต้องลงรายละเอียดดังนั้นเขาจึงให้คำตอบแบบง่าย ๆ “ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ…เออจริงสิครับ คุณคลอฟอร์ด มีบางอย่างในใจผมมานานแล้วที่ผมยังไม่แน่ใจว่าควรจะเล่าให้คุณฟังหรือไม่” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มขณะที่เขายังคงขับรถพาเจอรัลด์กลับไปที่โรงเรียนของเขา เจอรัลด์มีความประทับใจที่ดีต่อเวสลีย์ เขาเป็นผู้นำตัวจริ

ในตอนนั้น พ่อของเขาอาศัยอยู่ในความแร้นแค้น และเขาไม่ผ่านการสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย ดังนั้นปู่ของเจอรัลด์จึงได้รับการบังคับให้เป็นทหารในกองทัพแทน ที่นั่นเขาได้พบกับสหายที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาของเขาคนนั้น หลังจากอยู่ในกองทัพเป็นเวลาสองปี เขาก็กลับไปบ้านเกิดและเริ่มต้นทำไร่ เขาต้องการเงินเนื่องจากเขาไม่มีเงินเลย ด้วยเหตุใดเหตุหนึ่ง เขาสามารถจัดการรวบรวมเงินได้มากพอที่จะเปิดร้านขายซาลาเปาและเขาก็เลิกทำไร่หลังจากนั้น แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพ่อของเขาไม่ใช่คนที่ปล่อยให้ขโมยหนีไปได้เมื่อเขาเห็น เขาจึงลงเอยด้วยการทำให้โจรคนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขั้นพิการ เป็นผลให้เขาต้องยอมยกร้านซาลาเปาให้อีกฝ่ายเป็นการชดเชย จากนั้น เขาก็ได้กู้ยืมเงินจำนวนมากและมีหนี้สินต่างประเทศมากมาย มันเป็นจุดสำคัญในชีวิตของเขาที่เขายากจนมาก จนเขาไม่มีเงินแม้แต่จะฉลองวันปีใหม่ด้วยซ้ำ เมื่อไม่เห็นความหวังอื่นใด เขาจึงตัดสินใจตามหาเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาของเขา สหายร่วมทุกข์ร่วมสุขของเขาอาศัยอยู่ในประเทศและมาจากครอบครัวที่ค่อนข้างร่ำรวย ทั้งพ่อและแม่ของเขาเป็นข้าราชการ ดังนั้นตามธรรมดาแล

แต่อย่างไรก็ตาม หัวใจของเจอรัลด์นั้นได้ถูกจับจองไว้ให้มีล่าแต่เพียงผู้เดียว เขามักจะรู้สึกผิดเสมอ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขามีปฏิสัมพันธ์กับหญิงสาวมากมายหลายคนเช่นนี้ นั่นก็ยังเป็นเหตุผลที่ทำไมเจอรัลด์ถึงได้ซ่อนตัว และรักษาระยะห่างของเขาจากทั้งอลิซและเจสลินอยู่เสมอมา เมื่อได้เข้ามาในหอพัก เจอรัลด์หยิบกล่องที่บรรจุสร้อยข้อมือหยกเฮ่อเทียน จากนั้นเขาก็บอกฮาร์เปอร์และเด็กชายคนอื่น ๆ เกี่ยวกับแผนของเขาก่อนที่จะวิ่งลงบันไดไปเพื่อมองหาพวกผู้หญิงกันอีกครั้ง ขณะที่สิ่งนี้กำลังเกิดขึ้น พวกสาว ๆ ก็ได้มาถึงและหาโต๊ะให้ตัวเองตรงสถานที่ทานอาหารเช้า ทันทีที่พวกเธอนั่งลง แทมมี่และหญิงสาวครอื่น ๆ ก็ปิดปากของพวกเธอ ขณะที่พวกเธอเริ่มหัวเราะกัน “กีย่า ฉันมั่นใจมากว่าเด็กน้อยเจอรัลด์ชอบเธอจริง ๆ !” “ฉันก็เหมือนกัน! พวกเธอสาว ๆ อาจจะไม่รู้ แต่ฉันได้เจาะลึกเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับเขาแล้ว เจอรัลด์ดูเหมือนจะมาจากภาควิชาภาษาและวรรณคดี เขายังเป็นคนอนาถาอีกด้วยเช่นกัน!” “เช่นนั้น ถ้าหากว่าเขายากจนงั้นเหรอ? เธอคิดว่ากีย่าคือใครบางคนที่ขัดสนเงินทองหรือไง? อย่างมากที่สุด กีย่าก็สามารถให้อาชีพเขาได้หลังจากพว