All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 341 - Chapter 350

1786 Chapters

บทที่ 341

“…อะไรกันว่ะเนี่ย?” "…ห๊ะ?" ทั้งชารอนและลิเลียนต่างก็ตกตะลึงจนแทบพูดไม่ออกขณะที่พวกเธอเฝ้าดูเจอรัลด์จากไปพร้อมกับกล่องทั้งสองใบ กล่องเหล่านั้นซึ่งได้รับการบรรจุกำไลหยกสองชิ้นที่เกือบจะทำให้ชารอนกลัวจนแทบตายได้ก่อนหน้านี้ ในขณะที่ปัญหาของเธอได้รับการแก้ไขแล้ว ชารอนก็รู้สึกว่าในที่สุดเธอก็หายใจได้อีกครั้ง แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอรู้สึกราวกับว่ามีใครมาเตะเธอเข้าที่หัวของเธอ จิตใจของเธอว่างเปล่า เจอรัลด์เป็นคนที่ซื้อกำไลหยกสองชิ้นนั้นงั้นเหรอ? ดวงตาของลิเลียนและเฮเวิร์ดเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ นี่เป็นกรณีเฉพาะพิเศษสำหรับลิเลียน เธอตกใจมากจนไม่ได้จับหยกชิ้นหนึ่งแน่นพอ และเผลอทิ้งมันลงบนพื้นจนมันแตกเป็นเสี่ยง ๆ "เดี๋ยว! เจอรัลด์! นาย…นายเป็นคนที่ซื้อกำไลหยกสองชิ้นนี้เหรอ” ลิเลียนถามด้วยความประหลาดใจ เจอรัลด์แค่เมินเธอไป และยังคงเดินจากไปพร้อมกับกำไลหยกในมือ ครั้งนี้เขาโกรธเกินกว่าครั้งไหน ๆ ไม่มีความจำเป็นจะต้องพยายามอธิบายอะไรให้พวกเขาฟัง "ฮึ่ม! เขาก็แค่ซื้อพวกมันได้ด้วยเงินของคนอื่น ๆ! ช่วงเขาเหอะ! ชารอน ลิเลียน ทำไมเราไม่ไปที่ร้านอาหารแล้วทานอาหารอร่อย ๆ ด้วยกันแ
Read more

บทที่ 342

“ฮ่าฮ่า! ไม่เป็นไร ช่างมันเถอะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร!” เจอรัลด์ไม่อยากจะไป “ไม่ ไม่ เจอรัลด์ ฉันขอยืนกราน! นายไม่ได้ดูถูกเรา ใช่ไหม? นายจะไม่ดูถูกเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของนายเอง ใช่มั้ย? หรือนายแอบดูถูกเราเพราะนายเข้าเรียนที่ มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ในขณะที่พวกเราแค่สอบเข้าตามปกติของมหาวิทยาลัยและวิทยาลัยปกติเท่านั้น? ฉันเข้าใจแล้วว่ามันเป็นยังไงตอนนี้!” ลิเลียนพูดอย่างไร้ยางอาย “เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น! ก็ได้ งั้นก็มาทานอาหารด้วยกันเถอะ!” เจอรัลด์พูดก่อนจะถอนหายใจ มีใครจะหน้าด้านขนาดนี้ได้ยังไงกัน? เจอรัลด์ถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมันก็เป็นแค่มื้ออาหาร เขาจึงเต็มใจที่จะไปทานด้วยกันและทำมันให้จบ ๆ ไปซะ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว นอกจากนี้ มันเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะป้องกันไม่ให้พวกเขามีอะไรมาพูดเกี่ยวกับเขาอีกในอนาคต เขาจะไปร่วมทานอาหารกับพวกเขาและดูว่าพวกเขาจะพูดอะไรงั้น! เจอรัลด์พยักหน้ากับตัวเองก่อนจะหันหลังกลับไปอีกครั้ง พวกเขาไม่ได้ไปทานในร้านอาหารไหน ๆ ในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ แต่พวกเขาไปที่ร้านอาหารธรรมด
Read more

บทที่ 343

ในขณะนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับคนที่ชี้มาที่พวกเขาในตอนแรก“นั่นคือพวกเขา!” เสียงโกรธเคืองดังมาจากคนที่มีผ้าก๊อซสีขาวพันรอบศีรษะเอาไว้ ขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้ ในที่สุดคนในกลุ่มก็สามารถรู้ได้ว่าคนที่ชี้ไปที่เฮเวิร์ดเป็นใคร‘ชื่อของเขาคือเมอร์ฟี ใช่มั้ย?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง สถานการณ์ค่อนข้างชัดเจน หลังจากเฮเวิร์ดทำร้ายเมอร์ฟีเมอร์ฟีไป เมอร์ฟีต้องโทรแจ้งตำรวจหลังจากเขาได้รับการรักษาอาการบาดเจ็บ ดูเหมือนว่าตำรวจจัดการติดตามพวกเขามาที่นี่ได้ผ่านการช่วยเหลือของกล้องวงจรปิดบนย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ หากนั่นยังไม่พอ เฮเวิร์ดเองก็ได้จองโต๊ะที่ร้านอาหารใกล้ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ภายใต้ชื่อของเขาอีกด้วยเช่นกัน“เอาล่ะถ้างั้น พวกเราจะต้องขอให้พวกคุณทุกคนมากับเราด้วย!” เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา ทั้งเฮเวิร์ดและชารอนเริ่มตื่นตระหนก แม้ว่าเฮเวิร์ดจะรู้สึกเหนือกว่าเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา แต่การกระทำของเขานั้นกลับมาเล่นงานเขาเอง ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ได้ทุบทำแจกันใส่หัวของเมอร์ฟีก่อนหน้านี้ แม้ว่าเขาจะดูวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด แต่การตอบสนองถัด
Read more

บทที่ 344

นี่เป็นเพราะพวกเขาทุกคนสามารถบอกได้ว่าไซลีน่าไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่พวกเขาสามารถไปยุ่งด้วยได้ เมื่อนึกถึงสถานการณ์ปัจจุบัน ใบหน้าของเฮเวิร์ดก็ซีดเซียวไปนานแล้ว เขาเดินไปมาอย่างกระวนกระวาย ในทางกลับกัน ชารอนกำลังรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอได้รู้ว่าพี่สาวของเมอร์ฟีมีอำนาจมากในเมืองเมย์เบอร์รี่ เธอยังมีความสามารถอย่างมากในสังคมโดยทั่วไปอีกด้วยเช่นกัน นั่นจะหมายความว่าเมอร์ฟีก็เป็นใครบางคนที่มีความสามารถด้วยตัวเองเช่นกัน ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชารอนก็เริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมาเล็กน้อย เธอโหดร้ายเกินกับเมอร์ฟีมากเกินไปหรือเปล่า? ถ้าเกิดว่าความสำเร็จในอนาคตของเมอร์ฟีล้ำหน้ากว่าของเฮเวิร์ดด้วยเหตุใดเหตุหนึ่งขึ้นมาล่ะ? เมื่อคิดย้อนกลับไป ส่วนใหญ่แล้วเฮเวิร์ดก็รู้แค่วิธีโอ้อวดเท่านั้น แต่เมอร์ฟี ในทางกลับกัน เป็นคนที่มีความสามารถมากจริง ๆ ยิ่งเธอคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ชารอนก็ยิ่งรู้สึกขัดแย้งมากยิ่งขึ้นเท่านั้น อ่า! ทำไมกัน! เธอเคยตกหลุมรักคนสามคนเท่านั้นในช่วงชีวิตของเธอ คนแรกคือเจอรัลด์ แต่เธอก้าวผ่านช่วงเวลานั้นจากเขาไปนานมากแล้ว เธอไม่แม้แต่จะสนใจเขาอีกต่อไปแล้วด้วย
Read more

บทที่ 345

เมื่อทั้งสองฝ่ายได้ทำการโทรออกกันแล้ว พวกเขาทั้งสองก็รออย่างหมดหนทางกันชั่วคราว ในตอนนั้น แม้แต่ตำรวจก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าสถานการณ์จะจบลงได้อย่างไร ผลลัพธ์ในภายหลังจะเป็นปัจจัยในการตัดสินใจว่าเหตุการณ์ในวันนี้จะถูกเผยแพร่สู่สาธารณะหรือจะยังคงถูกเก็บไว้เป็นเรื่องส่วนตัวหรือไม่ “ฝ่ายไหนจะชนะกันนะ?” ชารอนพึมพำกับตัวเองอย่างเงียบ ๆ หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยและความลังเลใจ ช่วงเวลาหนึ่ง เธอเชียร์เฮเวิร์ดให้เป็นผู้ชนะ และต่อมา เธอก็หวังว่าเมอร์ฟี—ซึ่งยังคงแอบมองเธอด้วยสายตาหลงใหล—จะเป็นผู้ที่ได้รับชัยชนะ พูดง่าย ๆ ก็คือ การโจมตีทางอารมณ์ที่ซับซ้อนกำลังเหวี่ยงเข้าใส่เธอ ในขณะที่ชารอนยังคงสงสัยต่อไป เสียงฝีเท้าหลายเสียงที่เดินมาก็สามารถได้ยินได้จากด้านหลังประตูห้องสอบสวน ความจริงแล้วเสียงฝีเท้าหลายคู่นั้น พวกเขาดูเหมือนว่ากำลังจะเคลื่อนตัวมากันอย่างค่อนข้างรีบร้อน “ฮ่าฮ่า! พ่อ! ประธานลอยด์อยู่ที่นี่แล้วใช่ไหม?” เฮเวิร์ดถามอย่างตื่นเต้น “อย่าแม้แต่จะฝันถึงมันเลย ประธานลอยด์และคนอื่น ๆ จะไม่มีทางเข้าร่วมจัดการกับเรื่องเช่นนี้หรอก!” พ่อของเฮเวิร์ดตอบพร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ ไ
Read more

บทที่ 346

นอกเหนือจากความรู้สึกละอายใจแล้ว เธอก็ยังเริ่มรู้สึกกังวลใจกันขึ้นมาเล็กน้อยอีกด้วยเช่นกัน ผู้หญิงทั้งสามคนรู้สึกมีอารมณ์เดียวกัน พวกเธอกลัวมากจนแม้แต่จะนึงถึงความเป็นไปได้ของเจอรัลด์ว่าจริง ๆ แล้วเขาอาจจะเป็นเจ้านายใหญ่ก็ได้ด้วยซ้ำ! ขณะที่เจอรัลด์เดินผ่านประตูด้านหน้าของสถานีตำรวจ เขาก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นว่าเวสลีย์—จากสำนักงานพาณิชย์—ได้รอเขาอยู่แล้วในรถด้านนอก เจอรัลด์เข้าไปในรถ เวสลีย์ยิ้มให้ก่อนจะพูดขึ้น “คุณคลอฟอร์ด คุณเป็นแค่พยานคน แล้วทำไมคุณถึงยังถูกจับกุมไว้อยู่ล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า!” เจอรัลด์รู้ว่าเขากำลังพูดถึงความจริงที่ว่าไซลีน่ายังคงยืนกรานว่าเขาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในเรื่องนี้ “อย่าแม้แต่จะพูดถึงเรื่องนี้เลย เธอแค่มีความแค้นเล็ก ๆ น้อย ๆ กับผมน่ะครับ” เจอรัลด์ไม่จำเป็นต้องลงรายละเอียดดังนั้นเขาจึงให้คำตอบแบบง่าย ๆ “ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ…เออจริงสิครับ คุณคลอฟอร์ด มีบางอย่างในใจผมมานานแล้วที่ผมยังไม่แน่ใจว่าควรจะเล่าให้คุณฟังหรือไม่” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มขณะที่เขายังคงขับรถพาเจอรัลด์กลับไปที่โรงเรียนของเขา เจอรัลด์มีความประทับใจที่ดีต่อเวสลีย์ เขาเป็นผู้นำตัวจริ
Read more

บทที่ 347

“แม่คุณเอ้ย! นั่นคือกำไลข้อมือหยกที่สวยงามมาก!” ทุกคนตกใจไม่แพ้กันเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ในพัสดุ ใบเสร็จที่มาพร้อมกับพัสดุยิ่งทำให้พวกเขาตกใจมากขึ้น กำไลทั้งสองมีราคามากกว่าสี่หมื่นดอลลาร์ “เฮ้ พวกเราก็อยากเห็นเหมือนกัน!” เจสลินเริ่มกระโดดและตะโกนในอีกด้านหนึ่งของหน้าจอ ฮาร์เปอร์และเบนจามินหยิบกำไลหยกออกมาก่อนที่จะแสดงให้พวกเขาเห็นผ่านกล้องโทรศัพท์ของเขา เพื่อนร่วมห้องคนอื่น ๆ ของเจอรัลด์ก็ยังคงมองไปที่กล่อง แม้แต่กล่องก็ไม่ได้ดูแย่เลย ตอนนี้ทุกคนเชื่อไปแล้วในสิ่งหนึ่ง เจอรัลด์เป็นคนรวย! นั่นเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ ขณะนั้นเอง เด็กชายที่ยืนอยู่ข้างประตูก็เริ่มกระซิบอย่างรีบร้อน “เจอรัลด์กลับมาแล้ว! รีบเก็บมันเร็ว!” ฮาร์เปอร์รีบวางสายวิดีโอคอลทันที ขณะที่เด็กผู้ชายคนอื่น ๆ ก็รีบวางกำไลกลับเข้าไปในกล่องเดิม เมื่อเจอรัลด์เปิดประตูเพื่อเข้าไปในหอพัก เขาก็เห็นว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาทุกคนกำลังยืนกันอยู่ พวกเขาทุกคนดูลุกลี้ลุกลนขณะที่พวกเขาจ้องมาที่เขา มันเป็นสถานการณ์ที่น่างุนงงสำหรับเจอรัลด์ ดังนั้นเขาจึงเพียงแค่ยิ้มและถามขึ้นมา “มีอะไร? พวกนายเห็นเงินบนใบหน้าของฉ
Read more

บทที่ 348

ในตอนนั้น พ่อของเขาอาศัยอยู่ในความแร้นแค้น และเขาไม่ผ่านการสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย ดังนั้นปู่ของเจอรัลด์จึงได้รับการบังคับให้เป็นทหารในกองทัพแทน ที่นั่นเขาได้พบกับสหายที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาของเขาคนนั้น หลังจากอยู่ในกองทัพเป็นเวลาสองปี เขาก็กลับไปบ้านเกิดและเริ่มต้นทำไร่ เขาต้องการเงินเนื่องจากเขาไม่มีเงินเลย ด้วยเหตุใดเหตุหนึ่ง เขาสามารถจัดการรวบรวมเงินได้มากพอที่จะเปิดร้านขายซาลาเปาและเขาก็เลิกทำไร่หลังจากนั้น แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพ่อของเขาไม่ใช่คนที่ปล่อยให้ขโมยหนีไปได้เมื่อเขาเห็น เขาจึงลงเอยด้วยการทำให้โจรคนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขั้นพิการ เป็นผลให้เขาต้องยอมยกร้านซาลาเปาให้อีกฝ่ายเป็นการชดเชย จากนั้น เขาก็ได้กู้ยืมเงินจำนวนมากและมีหนี้สินต่างประเทศมากมาย มันเป็นจุดสำคัญในชีวิตของเขาที่เขายากจนมาก จนเขาไม่มีเงินแม้แต่จะฉลองวันปีใหม่ด้วยซ้ำ เมื่อไม่เห็นความหวังอื่นใด เขาจึงตัดสินใจตามหาเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาของเขา สหายร่วมทุกข์ร่วมสุขของเขาอาศัยอยู่ในประเทศและมาจากครอบครัวที่ค่อนข้างร่ำรวย ทั้งพ่อและแม่ของเขาเป็นข้าราชการ ดังนั้นตามธรรมดาแล
Read more

บทที่ 349

“ใครจะไปรู้? กีย่าไม่ได้บอกว่าเขามีเลือดกำเดาไหลจริง ๆ ในครั้งแรกที่เขาเห็นเธอหรอกเหรอ? เห็นได้ชัดว่าเขาตื่นเต้นมากเกินไปจากได้สูดดมกลิ่นของเธอ! เอาตามตรงนะฉันไม่เชื่อหรอก!” "ใช่! งั้นทำไมผู้ชายถึงไม่เลือดกำเดาไหลเมื่อเห็นฉันแล้วล่ะ? เธอไม่เห็นด้วยเหรอกีย่า? ฉันคิดว่าเขากำลังมองหาเธออยู่นะ!” สาว ๆ ยังคงพูดคุยกันอย่างเงียบ ๆ ในหมู่กันเองต่อไป กีย่าทำได้เพียงแค่นั่งหน้าแดงขึ้นมา ขณะที่เธอนั่งอยู่ตรงนั้น เธอรู้สึกกระดากอายมากตอนนั้นในห้องสมุดเมื่อเจอรัลด์มีเลือดกำเดาไหล ตอนนี้เธอยิ่งรู้สึกอายมากยิ่งขึ้นเมื่อเพื่อน ๆ ของเธอล้อเธอเล่นเกี่ยวกับเรื่องนี้กันอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้พวกเธอควรจะศึกษากันอยู่สิ ก่อนหน้านี้ แทมมี่ได้สะกิดกีย่าเบา ๆ ก่อนจะชี้ไปที่ประตู จากนั้นกีย่าและกลุ่มเพื่อนของเธอก็เห็นเจอรัลด์เข้ามาพร้อมกับหนังสือของเขาในมือ ดูเหมือนว่าเขาจะมองหาใครบางคนอยู่สักพักก่อนที่สุดท้ายจะตัดสินใจนั่งลง การกระทำที่แปลก ๆ ของเขาทำให้สาว ๆ เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเขา “เฮ้ เจอรัลด์!” ทันใดนั้นแทมมี่ก็ตะโกนออกมาเบา ๆ เนื่องจากว่ามันเงียบในห้องสมุด เจอรัลด์จึงได้ยินเสียงเรียกของเธ
Read more

บทที่ 350

แต่อย่างไรก็ตาม หัวใจของเจอรัลด์นั้นได้ถูกจับจองไว้ให้มีล่าแต่เพียงผู้เดียว เขามักจะรู้สึกผิดเสมอ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขามีปฏิสัมพันธ์กับหญิงสาวมากมายหลายคนเช่นนี้ นั่นก็ยังเป็นเหตุผลที่ทำไมเจอรัลด์ถึงได้ซ่อนตัว และรักษาระยะห่างของเขาจากทั้งอลิซและเจสลินอยู่เสมอมา เมื่อได้เข้ามาในหอพัก เจอรัลด์หยิบกล่องที่บรรจุสร้อยข้อมือหยกเฮ่อเทียน จากนั้นเขาก็บอกฮาร์เปอร์และเด็กชายคนอื่น ๆ เกี่ยวกับแผนของเขาก่อนที่จะวิ่งลงบันไดไปเพื่อมองหาพวกผู้หญิงกันอีกครั้ง ขณะที่สิ่งนี้กำลังเกิดขึ้น พวกสาว ๆ ก็ได้มาถึงและหาโต๊ะให้ตัวเองตรงสถานที่ทานอาหารเช้า ทันทีที่พวกเธอนั่งลง แทมมี่และหญิงสาวครอื่น ๆ ก็ปิดปากของพวกเธอ ขณะที่พวกเธอเริ่มหัวเราะกัน “กีย่า ฉันมั่นใจมากว่าเด็กน้อยเจอรัลด์ชอบเธอจริง ๆ !” “ฉันก็เหมือนกัน! พวกเธอสาว ๆ อาจจะไม่รู้ แต่ฉันได้เจาะลึกเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับเขาแล้ว เจอรัลด์ดูเหมือนจะมาจากภาควิชาภาษาและวรรณคดี เขายังเป็นคนอนาถาอีกด้วยเช่นกัน!” “เช่นนั้น ถ้าหากว่าเขายากจนงั้นเหรอ? เธอคิดว่ากีย่าคือใครบางคนที่ขัดสนเงินทองหรือไง? อย่างมากที่สุด กีย่าก็สามารถให้อาชีพเขาได้หลังจากพว
Read more
PREV
1
...
3334353637
...
179
DMCA.com Protection Status