เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 344
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 345
เมื่อทั้งสองฝ่ายได้ทำการโทรออกกันแล้ว พวกเขาทั้งสองก็รออย่างหมดหนทางกันชั่วคราว ในตอนนั้น แม้แต่ตำรวจก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าสถานการณ์จะจบลงได้อย่างไร ผลลัพธ์ในภายหลังจะเป็นปัจจัยในการตัดสินใจว่าเหตุการณ์ในวันนี้จะถูกเผยแพร่สู่สาธารณะหรือจะยังคงถูกเก็บไว้เป็นเรื่องส่วนตัวหรือไม่ “ฝ่ายไหนจะชนะกันนะ?” ชารอนพึมพำกับตัวเองอย่างเงียบ ๆ หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยและความลังเลใจ ช่วงเวลาหนึ่ง เธอเชียร์เฮเวิร์ดให้เป็นผู้ชนะ และต่อมา เธอก็หวังว่าเมอร์ฟี—ซึ่งยังคงแอบมองเธอด้วยสายตาหลงใหล—จะเป็นผู้ที่ได้รับชัยชนะ พูดง่าย ๆ ก็คือ การโจมตีทางอารมณ์ที่ซับซ้อนกำลังเหวี่ยงเข้าใส่เธอ ในขณะที่ชารอนยังคงสงสัยต่อไป เสียงฝีเท้าหลายเสียงที่เดินมาก็สามารถได้ยินได้จากด้านหลังประตูห้องสอบสวน ความจริงแล้วเสียงฝีเท้าหลายคู่นั้น พวกเขาดูเหมือนว่ากำลังจะเคลื่อนตัวมากันอย่างค่อนข้างรีบร้อน “ฮ่าฮ่า! พ่อ! ประธานลอยด์อยู่ที่นี่แล้วใช่ไหม?” เฮเวิร์ดถามอย่างตื่นเต้น “อย่าแม้แต่จะฝันถึงมันเลย ประธานลอยด์และคนอื่น ๆ จะไม่มีทางเข้าร่วมจัดการกับเรื่องเช่นนี้หรอก!” พ่อของเฮเวิร์ดตอบพร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ ไ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 346
นอกเหนือจากความรู้สึกละอายใจแล้ว เธอก็ยังเริ่มรู้สึกกังวลใจกันขึ้นมาเล็กน้อยอีกด้วยเช่นกัน ผู้หญิงทั้งสามคนรู้สึกมีอารมณ์เดียวกัน พวกเธอกลัวมากจนแม้แต่จะนึงถึงความเป็นไปได้ของเจอรัลด์ว่าจริง ๆ แล้วเขาอาจจะเป็นเจ้านายใหญ่ก็ได้ด้วยซ้ำ! ขณะที่เจอรัลด์เดินผ่านประตูด้านหน้าของสถานีตำรวจ เขาก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นว่าเวสลีย์—จากสำนักงานพาณิชย์—ได้รอเขาอยู่แล้วในรถด้านนอก เจอรัลด์เข้าไปในรถ เวสลีย์ยิ้มให้ก่อนจะพูดขึ้น “คุณคลอฟอร์ด คุณเป็นแค่พยานคน แล้วทำไมคุณถึงยังถูกจับกุมไว้อยู่ล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า!” เจอรัลด์รู้ว่าเขากำลังพูดถึงความจริงที่ว่าไซลีน่ายังคงยืนกรานว่าเขาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในเรื่องนี้ “อย่าแม้แต่จะพูดถึงเรื่องนี้เลย เธอแค่มีความแค้นเล็ก ๆ น้อย ๆ กับผมน่ะครับ” เจอรัลด์ไม่จำเป็นต้องลงรายละเอียดดังนั้นเขาจึงให้คำตอบแบบง่าย ๆ “ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ…เออจริงสิครับ คุณคลอฟอร์ด มีบางอย่างในใจผมมานานแล้วที่ผมยังไม่แน่ใจว่าควรจะเล่าให้คุณฟังหรือไม่” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มขณะที่เขายังคงขับรถพาเจอรัลด์กลับไปที่โรงเรียนของเขา เจอรัลด์มีความประทับใจที่ดีต่อเวสลีย์ เขาเป็นผู้นำตัวจริ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 347
“แม่คุณเอ้ย! นั่นคือกำไลข้อมือหยกที่สวยงามมาก!” ทุกคนตกใจไม่แพ้กันเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ในพัสดุ ใบเสร็จที่มาพร้อมกับพัสดุยิ่งทำให้พวกเขาตกใจมากขึ้น กำไลทั้งสองมีราคามากกว่าสี่หมื่นดอลลาร์ “เฮ้ พวกเราก็อยากเห็นเหมือนกัน!” เจสลินเริ่มกระโดดและตะโกนในอีกด้านหนึ่งของหน้าจอ ฮาร์เปอร์และเบนจามินหยิบกำไลหยกออกมาก่อนที่จะแสดงให้พวกเขาเห็นผ่านกล้องโทรศัพท์ของเขา เพื่อนร่วมห้องคนอื่น ๆ ของเจอรัลด์ก็ยังคงมองไปที่กล่อง แม้แต่กล่องก็ไม่ได้ดูแย่เลย ตอนนี้ทุกคนเชื่อไปแล้วในสิ่งหนึ่ง เจอรัลด์เป็นคนรวย! นั่นเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ ขณะนั้นเอง เด็กชายที่ยืนอยู่ข้างประตูก็เริ่มกระซิบอย่างรีบร้อน “เจอรัลด์กลับมาแล้ว! รีบเก็บมันเร็ว!” ฮาร์เปอร์รีบวางสายวิดีโอคอลทันที ขณะที่เด็กผู้ชายคนอื่น ๆ ก็รีบวางกำไลกลับเข้าไปในกล่องเดิม เมื่อเจอรัลด์เปิดประตูเพื่อเข้าไปในหอพัก เขาก็เห็นว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาทุกคนกำลังยืนกันอยู่ พวกเขาทุกคนดูลุกลี้ลุกลนขณะที่พวกเขาจ้องมาที่เขา มันเป็นสถานการณ์ที่น่างุนงงสำหรับเจอรัลด์ ดังนั้นเขาจึงเพียงแค่ยิ้มและถามขึ้นมา “มีอะไร? พวกนายเห็นเงินบนใบหน้าของฉ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 348
ในตอนนั้น พ่อของเขาอาศัยอยู่ในความแร้นแค้น และเขาไม่ผ่านการสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย ดังนั้นปู่ของเจอรัลด์จึงได้รับการบังคับให้เป็นทหารในกองทัพแทน ที่นั่นเขาได้พบกับสหายที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาของเขาคนนั้น หลังจากอยู่ในกองทัพเป็นเวลาสองปี เขาก็กลับไปบ้านเกิดและเริ่มต้นทำไร่ เขาต้องการเงินเนื่องจากเขาไม่มีเงินเลย ด้วยเหตุใดเหตุหนึ่ง เขาสามารถจัดการรวบรวมเงินได้มากพอที่จะเปิดร้านขายซาลาเปาและเขาก็เลิกทำไร่หลังจากนั้น แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพ่อของเขาไม่ใช่คนที่ปล่อยให้ขโมยหนีไปได้เมื่อเขาเห็น เขาจึงลงเอยด้วยการทำให้โจรคนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขั้นพิการ เป็นผลให้เขาต้องยอมยกร้านซาลาเปาให้อีกฝ่ายเป็นการชดเชย จากนั้น เขาก็ได้กู้ยืมเงินจำนวนมากและมีหนี้สินต่างประเทศมากมาย มันเป็นจุดสำคัญในชีวิตของเขาที่เขายากจนมาก จนเขาไม่มีเงินแม้แต่จะฉลองวันปีใหม่ด้วยซ้ำ เมื่อไม่เห็นความหวังอื่นใด เขาจึงตัดสินใจตามหาเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาของเขา สหายร่วมทุกข์ร่วมสุขของเขาอาศัยอยู่ในประเทศและมาจากครอบครัวที่ค่อนข้างร่ำรวย ทั้งพ่อและแม่ของเขาเป็นข้าราชการ ดังนั้นตามธรรมดาแล
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 349
“ใครจะไปรู้? กีย่าไม่ได้บอกว่าเขามีเลือดกำเดาไหลจริง ๆ ในครั้งแรกที่เขาเห็นเธอหรอกเหรอ? เห็นได้ชัดว่าเขาตื่นเต้นมากเกินไปจากได้สูดดมกลิ่นของเธอ! เอาตามตรงนะฉันไม่เชื่อหรอก!” "ใช่! งั้นทำไมผู้ชายถึงไม่เลือดกำเดาไหลเมื่อเห็นฉันแล้วล่ะ? เธอไม่เห็นด้วยเหรอกีย่า? ฉันคิดว่าเขากำลังมองหาเธออยู่นะ!” สาว ๆ ยังคงพูดคุยกันอย่างเงียบ ๆ ในหมู่กันเองต่อไป กีย่าทำได้เพียงแค่นั่งหน้าแดงขึ้นมา ขณะที่เธอนั่งอยู่ตรงนั้น เธอรู้สึกกระดากอายมากตอนนั้นในห้องสมุดเมื่อเจอรัลด์มีเลือดกำเดาไหล ตอนนี้เธอยิ่งรู้สึกอายมากยิ่งขึ้นเมื่อเพื่อน ๆ ของเธอล้อเธอเล่นเกี่ยวกับเรื่องนี้กันอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้พวกเธอควรจะศึกษากันอยู่สิ ก่อนหน้านี้ แทมมี่ได้สะกิดกีย่าเบา ๆ ก่อนจะชี้ไปที่ประตู จากนั้นกีย่าและกลุ่มเพื่อนของเธอก็เห็นเจอรัลด์เข้ามาพร้อมกับหนังสือของเขาในมือ ดูเหมือนว่าเขาจะมองหาใครบางคนอยู่สักพักก่อนที่สุดท้ายจะตัดสินใจนั่งลง การกระทำที่แปลก ๆ ของเขาทำให้สาว ๆ เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเขา “เฮ้ เจอรัลด์!” ทันใดนั้นแทมมี่ก็ตะโกนออกมาเบา ๆ เนื่องจากว่ามันเงียบในห้องสมุด เจอรัลด์จึงได้ยินเสียงเรียกของเธ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 350
แต่อย่างไรก็ตาม หัวใจของเจอรัลด์นั้นได้ถูกจับจองไว้ให้มีล่าแต่เพียงผู้เดียว เขามักจะรู้สึกผิดเสมอ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขามีปฏิสัมพันธ์กับหญิงสาวมากมายหลายคนเช่นนี้ นั่นก็ยังเป็นเหตุผลที่ทำไมเจอรัลด์ถึงได้ซ่อนตัว และรักษาระยะห่างของเขาจากทั้งอลิซและเจสลินอยู่เสมอมา เมื่อได้เข้ามาในหอพัก เจอรัลด์หยิบกล่องที่บรรจุสร้อยข้อมือหยกเฮ่อเทียน จากนั้นเขาก็บอกฮาร์เปอร์และเด็กชายคนอื่น ๆ เกี่ยวกับแผนของเขาก่อนที่จะวิ่งลงบันไดไปเพื่อมองหาพวกผู้หญิงกันอีกครั้ง ขณะที่สิ่งนี้กำลังเกิดขึ้น พวกสาว ๆ ก็ได้มาถึงและหาโต๊ะให้ตัวเองตรงสถานที่ทานอาหารเช้า ทันทีที่พวกเธอนั่งลง แทมมี่และหญิงสาวครอื่น ๆ ก็ปิดปากของพวกเธอ ขณะที่พวกเธอเริ่มหัวเราะกัน “กีย่า ฉันมั่นใจมากว่าเด็กน้อยเจอรัลด์ชอบเธอจริง ๆ !” “ฉันก็เหมือนกัน! พวกเธอสาว ๆ อาจจะไม่รู้ แต่ฉันได้เจาะลึกเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับเขาแล้ว เจอรัลด์ดูเหมือนจะมาจากภาควิชาภาษาและวรรณคดี เขายังเป็นคนอนาถาอีกด้วยเช่นกัน!” “เช่นนั้น ถ้าหากว่าเขายากจนงั้นเหรอ? เธอคิดว่ากีย่าคือใครบางคนที่ขัดสนเงินทองหรือไง? อย่างมากที่สุด กีย่าก็สามารถให้อาชีพเขาได้หลังจากพว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 351
เป็นเวลานั้นเองที่ในที่สุดเจอรัลด์ก็มาถึง ในมือของเขาถือกำไลของเขาเอง ซึ่งเขาได้ซื้อเมื่อวันก่อน แม้ว่ากีย่าได้พูดไปว่าเธอจะเลี้ยงมื้อเช้าเอง แต่เจอรัลด์ก็ได้ครุ่นคิดบางอย่างขณะที่เขาเดินทางไปที่นั่น เนื่องจากว่าเขาวางแผนที่จะให้พวกสาว ๆ อยู่กันตามลำพังเมื่อได้มอบกำไลให้เธอแล้ว เขาก็อาจจะเลี้ยงอาหารเช้าพวกเธอเป็นครั้งสุดท้ายด้วยเช่นกัน ไม่ว่าจะยังไงเขาเขาก็เตรียมที่จะจ่ายบิลเอง แต่อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขามาถึงที่โต๊ะของพวกเธอ เขาก็สังเกตเห็นว่ายาโคปก็อยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่ายาโคปก็เพิ่งจะให้ของขวัญกำไลข้อมือของเขากับกีย่า “เจอรัลด์! ตรงนี้!” กีย่าไม่ต้องการจะมองไปที่ยาโคป ดังนั้นเธอจึงจ้องมองไปที่บันไดอยู่ตลอดเวลา ทันทีที่เธอเห็นเขา เธอจึงยิ้มและกวักมือเรียกให้เจอรัลด์มา “ทำไมเด็กคนนั้นมาที่นี่เหมือนกันล่ะ?” การแสดงออกบนใบหน้าของยาโคปบูดบึ้งฉับพลันทันที่เขาเห็นเจอรัลด์ มันเป็นโอกาสที่หายากสำหรับเขาที่จะสามารถใช้เวลาร่วมกันกับกีย่าและหญิงสาวคนอื่น ๆ ความอิจฉาของยาโคปค่อย ๆ เลือนหายไปเมื่อเขาเห็นว่าเจอรัลด์แต่งตัวยังไง แต่อย่างไรก็ตาม มันยังคงเ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 352
“เฮ้ เฮ้ เจอรัลด์คือชื่อของนาย ใช่ไหม? ทำไมนายไม่เอากำไลหยกที่นายซื้อให้กีย่าออกมา และให้พวกเราดูเหมือนกันด้วยล่ะ?” ในใจของเขา ยาโคปคิดว่าเจอรัลด์คือสาเหตุที่สำคัญที่สุดอย่างแน่นอนที่ทำให้กีย่าเพิกเฉยต่อเขามาตลอดเวลา ดังนั้น เขาจึงกำหนดเป้าไปที่เขาตอนนี้ “ของฉันช่างมันเถอะ! กำไลหยกที่ฉันซื้อนั้นไม่ได้ดีใกล้เคียงเท่าของนาย นายไม่ต้องดูมันหรอก!” เจอรัลด์กล่าวตามความจริง ท้ายที่สุดแล้ว เขาเพียงซื้อกำไลหยกซึ่งมีราคาเจ็ดพันห้าร้อยดอลลาร์ให้กีย่า มันไม่ได้ใกล้เคียงกับราคาน่าเหลวไหลของของขวัญของยาโคปเลย นอกจากนั้น ถ้าเขาต้องการจะเยาะเย้ยยาโคปจริง ๆ แล้วละก็ มันคงง่ายกว่าสำหรับเจอรัลด์ที่แค่จะตบหน้าเด็กชายคนนี้ แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ต้องการจะเกี่ยวข้องกับเขาหรือกีย่าและเพื่อน ๆ ของเธอมากเกินไปนักในอนาคตดังนั้นเขาจึงละเว้นไว้ตอนนี้ มีล่าจริงใจต่อเขา ดังนั้นเขาจึงต้องการจะทำแบบเดียวกัน ดังนั้น จึงไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องแข่งขันกับยาโคป ไม่มีอะไรดีจากมัน และเขาก็จะไม่ได้รับอะไรเลย “ใช่แล้ว เจอรัลด์! อย่าอายไปเลย พวกเราจะไม่หัวเราะใส่นาย ให้พวกเราดูสิ!” แทมมี่กล่าว ก่อนที่เ
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
