All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 1691 - Chapter 1700

เมื่อประตูหอคอยถูกเลื่อนลง เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะมองสำรวจไปรอบ ๆ และพยายามรวบรวมสติและสมาธิของเขา อย่างไรก็ตาม ความมืดมิดทำให้เขามองอะไรไม่เห็นเลย... ขณะที่เจอรัลด์กำลังสงสัยว่าจะทำอย่างไรต่อไป ก็มีลำแสงปรากฏขึ้นจากหอคอย! เมื่อมันสว่างขึ้นเรื่อย ๆ แสงที่เจิดจ้านั้น ก็ชวนให้นึกถึงกองไฟที่โหมกระหน่ำ... อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากนั้นชายคนหนึ่งที่สวมชุดสีขาวก็เดินออกมาจากแสงสว่าง... เมื่อเห็นอย่างนั้น เจอรัลด์ก็ถามทันที “…แล้วคุณคือ?” “ฉันคือเทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ ในทวีปไลคอม และที่เธอกำลังเห็นอยู่ในขณะนี้ คือวิญญาณบรรพกาลร่างสุดท้ายที่ฉันทิ้งไว้ในหอคอยเทวาลัย ฉันถูกเรียกโดยการมาถึงของเธอ!” วิญญาณบรรพกาลอธิบาย ขณะที่มันจ้องมองไปที่เจอรัลด์ “คุณคือเทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์งั้นเหรอ? และคุณหมายความว่าอย่างไรที่บอกว่าผมเป็นคนเรียกคุณออกมา?” เจอรัลด์ตอบด้วยความตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่พลิกผันอย่างกะทันหัน ประการหนึ่ง เขาไม่ได้คาดคิดว่าคนตรงหน้าจะเป็นวิญญาณบรรพกาลของเทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์… เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เทพเจ้าแห่งแอสตรอล ทราเวลเลอร์ก็หัวเราะคิกคักและยื่นม

เมื่อรู้สึกถึงพลังอันมหาศาลที่พุ่งเข้าสู่น้ำอมฤตแห่งชีวิตของเขา เจอรัลด์จึงรีบนั่งลงบนพื้นและเริ่มนั่งสมาธิ หลังจากที่หลับตาลง เจอรัลด์ก็พยายามควบคุมพลังอันมหาศาลในร่างกายของเขาให้เสถียร... แต่เขาก็ต้องประหลาดใจที่เขาไม่สามารถควบคุมมันได้เลย! ด้วยความรู้สึกกังวลชั่วขณะ จู่ ๆ เจอรัลด์ก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ 'เดี๋ยวก่อน ฉันมีแอปเปิลแห่งสวรรค์อีกหลายลูกไม่ใช่เหรอ?' เจอรัลด์หยิบแอปเปิลลูกหนึ่งออกมาจากแหวนเก็บของของเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็กัดแอปเปิลไปหนึ่งคำ ทันใดนั้น ร่างกายของเขาก็รู้สึกเย็นและสดชื่นขึ้นมาทันที! สำหรับพลังที่เพิ่มขึ้นจากก่อนหน้านี้ เขารู้สึกได้ว่ามันไม่ได้พลุ่งพล่านในร่างกายของเขาอีกต่อไปแล้ว… กล่าวอีกนัยหนึ่ง เจอรัลด์สามารถบรรลุจิตวิญญาณระดับเก้าของอาณาจักรแห่งนักปราชญ์ได้สำเร็จ! ในที่สุดเขาก็ก้าวเข้าสู่จิตวิญญาณระดับที่หนึ่งแห่งอาณาจักรอวตาร์แล้ว! ด้วยร่างกายของเขาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง เจอรัลด์สามารถสัมผัสได้ว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมาก “ขอแสดงความยินดีที่เธอก้าวเข้าสู่อาณาจักรอวาตาร์ได้สำเร็จ เจอรัลด์ ตอนนี้เธอมีพลังที่จะเข้าสู่โหมดร่างเทพทำลายล้าง

“…ฉันยินดีที่จะเข้าร่วมทีมกับคุณ เจอรัลด์! ฉันจะคอยติดตามคุณไปในทุก ๆ ที่!” โนริประกาศหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ผมด้วยครับคุณคลอฟอร์ด!” “เราทุกคนเต็มใจที่จะเข้าร่วมทีมกับคุณ!” เมื่อเห็นว่าโนริตอบรับเจอรัลด์แล้ว เซลิก ไซริล และเรย์ก็ตัดสินใจทำแบบเดียวกัน เมื่อได้ยินคำตอบที่กระตือรือร้นของพวกเขา เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประทับใจ หากจะให้พูดตามตรง เขาแอบคิดว่าคงไม่มีใครอยากจะไปกับเขา ท้ายที่สุด ทั้งสี่คนก็เพิ่งรู้จักเขาได้ไม่นาน เมื่อคำนึงถึงเรื่องนี้ เจอรัลด์จึงรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องที่มากเกินไปที่จะขอร้องให้ทุกคนไปเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเขา ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดเห็นพ้องต้องกันโดยไม่ต้องคิดอะไรมากมาย มันแสดงให้เจอรัลด์เห็นว่าพวกเขาเห็นเจอรัลด์เป็นเพื่อนอย่างแท้จริง ในความเป็นจริง มันยังแสดงให้เห็นว่าพวกเขาไว้วางใจในตัวเจอรัลด์มากแค่ไหน “…ขอบคุณ…พวกคุณทุกคน แม้ว่าผมอยากจะอยากซาบซึ้งและตอบแทนน้ำใจของทุกคนในตอนนี้ แต่เราก็ไม่มีเวลามากนัก อย่างที่บอกไป พวกคุณรีบไปเก็บข้าวของเถอะ! เราจะออกเดินทางในอีกสองชั่วโมง!” เจอรัลด์ประกาศ เนื่องจากเวลาเป็นสิ่งที่มีค่า ยิ่งพวกเขาเก็บข้า

สิงโตยังคงคำรามอย่างต่อเนื่อง ขณะที่มันพุ่งตรงไปหาเจอรัลด์ จากนั้นมันก็กระโจนใส่เขาอย่างเต็มแรงด้วยน้ำหนักที่มหาศาลของมัน! แน่นอนว่าเจอรัลด์ไม่มีทางปล่อยให้มันมีโอกาสทำเช่นนั้นได้! เจอรัลด์ไถลเข้าไปใต้ท้องของสิงโตอย่างช่ำชอง โดยใช้ฝ่ามือตบเข้าที่ท้องของมัน มันถึงกับตกตะลึงทันที ก่อนที่ร่างของมันจะลอยกระเด็นออกไป! ขณะที่เขามองร่างของสิงโตที่กระเด็นออกไป เจอรัลด์ก็สรุปได้ว่าถึงแม้มันจะมีขนาดใหญ่ แต่ด้วยน้ำหนักตัวที่มหาศาลของมัน มันจึงไม่มีทางที่จะเทียบกับความเร็วของเจอรัลด์ได้ อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้มีเจตนาที่จะปลิดชีพมันแต่อย่างใด ตรงกันข้าม เขากำลังคิดที่จะฝึกฝนมัน ท้ายที่สุด เจอรัลด์เองก็คิดอยากจะมีสิงโตตัวใหญ่มาอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของเขา วินาทีที่ร่างของสิงโตกระแทกกับพื้น มันก็กลิ้งไปอีกสองสามตลบก่อนที่จะหยุดในที่สุด มันสลัดขนของมันขณะที่พยายามจะทรงตัว จากนั้นมันก็หันไปเผชิญหน้ากับเจอรัลด์ และจ้องมองเขาพร้อมกับคำรามอย่างดุเดือด แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์ร้าย แต่มันก็ไม่ได้โง่ มันตระหนักดีว่ามันไม่สามารถเอาชนะเจอรัลด์ได้ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมมันจึงไม่กล้าโจมตีเขาอย่างบุ่ม

หลังจากที่สิงโตร้ายเชื่องขึ้นแล้ว ค่ำคืนที่เหลือก็ผ่านไปอย่างเงียบสงบและไม่มีเหตุการณ์ใด ๆ เกิดขึ้นอีก ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์และอีกสี่คนจึงได้พักผ่อนอย่างเต็มที่จนถึงเช้า เนื่องจากเซาท์ เวสท์แลนด์ ไม่ใช่พื้นที่ที่ปลอดภัยนัก กลุ่มคนทั้งห้าจึงตัดสินใจออกเดินทางให้เร็วที่สุด เป็นเรื่องธรรมดาที่เจอรัลด์จะต้องเปิดแผนที่ก่อนเพื่อตรวจดูให้แน่ใจว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้าไปที่ใด ก่อนจะเริ่มต้นการเดินทางอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ประกาศว่าสถานที่ที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปคือเมืองเลือดมังกร หากพวกเขาโชคดี พวกเขาอาจจะหาอัญมณีเจอได้ที่นั่น... มีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับเมืองเลือดมังกรโบราณแห่งนี้ ข่าวลือที่มีชื่อเสียงที่สุดคือการปรากฏตัวของมังกรโลหิตโบราณ ในร่างของมังกรดังกล่าวน่าจะมีวัตถุที่เรียกว่า เม็ดเลือดมังกร และใครก็ตามที่ได้รับเม็ดเลือดมังกรนั้นไปก็จะสามารถรับพลังของเลือดมังกรอันแข็งแกร่งได้ แม้ว่าเรื่องราวของมันจะน่าสนใจ แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้คิดที่จะไปที่นั่นเพื่อค้นหาเม็ดเลือดมังก