LOGINShare
บทที่ 1696
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1697
สิงโตยังคงคำรามอย่างต่อเนื่อง ขณะที่มันพุ่งตรงไปหาเจอรัลด์ จากนั้นมันก็กระโจนใส่เขาอย่างเต็มแรงด้วยน้ำหนักที่มหาศาลของมัน! แน่นอนว่าเจอรัลด์ไม่มีทางปล่อยให้มันมีโอกาสทำเช่นนั้นได้! เจอรัลด์ไถลเข้าไปใต้ท้องของสิงโตอย่างช่ำชอง โดยใช้ฝ่ามือตบเข้าที่ท้องของมัน มันถึงกับตกตะลึงทันที ก่อนที่ร่างของมันจะลอยกระเด็นออกไป! ขณะที่เขามองร่างของสิงโตที่กระเด็นออกไป เจอรัลด์ก็สรุปได้ว่าถึงแม้มันจะมีขนาดใหญ่ แต่ด้วยน้ำหนักตัวที่มหาศาลของมัน มันจึงไม่มีทางที่จะเทียบกับความเร็วของเจอรัลด์ได้ อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้มีเจตนาที่จะปลิดชีพมันแต่อย่างใด ตรงกันข้าม เขากำลังคิดที่จะฝึกฝนมัน ท้ายที่สุด เจอรัลด์เองก็คิดอยากจะมีสิงโตตัวใหญ่มาอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของเขา วินาทีที่ร่างของสิงโตกระแทกกับพื้น มันก็กลิ้งไปอีกสองสามตลบก่อนที่จะหยุดในที่สุด มันสลัดขนของมันขณะที่พยายามจะทรงตัว จากนั้นมันก็หันไปเผชิญหน้ากับเจอรัลด์ และจ้องมองเขาพร้อมกับคำรามอย่างดุเดือด แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์ร้าย แต่มันก็ไม่ได้โง่ มันตระหนักดีว่ามันไม่สามารถเอาชนะเจอรัลด์ได้ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมมันจึงไม่กล้าโจมตีเขาอย่างบุ่ม
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1698
อย่างน้อยที่สุด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ทำให้ทั้งห้าคนตกตะลึง ใครจะไปคิดว่ามังกรเขียวตัวเล็ก ๆ จะแข็งแกร่งพอที่จะทำให้สิงโตตัวใหญ่ยอมจำนนได้! “มังกรตัวนั้นต้องมีเอกลักษณ์อันทรงเกียรติอย่างมาก! ไม่เช่นนั้น มันคงไม่สามารถข่มขู่สิงโตตัวนั้นได้แม้มันจะตัวเล็กมากก็ตาม!” เรย์พูด ขณะที่เขาเดินไปหาเจอรัลด์ หลังจากนั้น พวกเขาก็เฝ้าดูมังกรส่งเสียงร้องเล็ก ๆ ของมันออกมาก่อนที่จะบินกลับไปหาเจอรัลด์ จากนั้นมันก็จ้องมองเขาพร้อมกับโยกตัวไปมา เมื่อตระหนักว่ามันกำลังพยายามขออะไรบางอย่างจากเขา เจอรัลด์จึงเดาได้ไม่ยากว่ามันต้องการอะไร เจอรัลด์ส่ายหัวและพูดว่า "ฉันเข้าใจแล้ว แกต้องการแอปเปิลแห่งสวรรค์ใช่ไหม? เอาล่ะ ฉันจะให้แกหนึ่งอันนะ!” ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงหยิบแอปเปิลแห่งสวรรค์หนึ่งผลออกมาจากแหวนเก็บของของเขา ก่อนที่จะมอบให้มังกรน้อย อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่ามังกรจะไม่พอใจกับแอปเปิลเพียงลูกเดียว มันยังคงขยับตัวไปมาไม่หยุด จากนั้นมังกรก็สลับการจ้องมองระหว่างเจอรัลด์กับสิงโตอย่างต่อเนื่อง เมื่อเข้าใจว่ามังกรต้องการให้เขามอบแอปเปิลแห่งสวรรค์ให้กับสิงโตด้วย เจอรัลด์จึงลังเลเล็กน้อย ถึงกระนั้นเขาก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1699
หลังจากที่สิงโตร้ายเชื่องขึ้นแล้ว ค่ำคืนที่เหลือก็ผ่านไปอย่างเงียบสงบและไม่มีเหตุการณ์ใด ๆ เกิดขึ้นอีก ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์และอีกสี่คนจึงได้พักผ่อนอย่างเต็มที่จนถึงเช้า เนื่องจากเซาท์ เวสท์แลนด์ ไม่ใช่พื้นที่ที่ปลอดภัยนัก กลุ่มคนทั้งห้าจึงตัดสินใจออกเดินทางให้เร็วที่สุด เป็นเรื่องธรรมดาที่เจอรัลด์จะต้องเปิดแผนที่ก่อนเพื่อตรวจดูให้แน่ใจว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้าไปที่ใด ก่อนจะเริ่มต้นการเดินทางอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ประกาศว่าสถานที่ที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปคือเมืองเลือดมังกร หากพวกเขาโชคดี พวกเขาอาจจะหาอัญมณีเจอได้ที่นั่น... มีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับเมืองเลือดมังกรโบราณแห่งนี้ ข่าวลือที่มีชื่อเสียงที่สุดคือการปรากฏตัวของมังกรโลหิตโบราณ ในร่างของมังกรดังกล่าวน่าจะมีวัตถุที่เรียกว่า เม็ดเลือดมังกร และใครก็ตามที่ได้รับเม็ดเลือดมังกรนั้นไปก็จะสามารถรับพลังของเลือดมังกรอันแข็งแกร่งได้ แม้ว่าเรื่องราวของมันจะน่าสนใจ แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้คิดที่จะไปที่นั่นเพื่อค้นหาเม็ดเลือดมังก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1700
เมื่อไปถึงทางเข้าตรอก ทุกคนก็ทันเห็นภาพของชายฉกรรจ์สี่คนกำลังรุมฉีกเสื้อผ้าของหญิงสาวจนขาดวิ่น! ช่างป่าเถื่อนยิ่งนัก! เมื่อเห็นเช่นนั้น ทุกคนก็รู้สึกโกรธเคืองทันที! เจอรัลด์เกลียดคนแบบนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และเขาก็อดไม่ได้ที่จะชี้ไปที่กลุ่มคนร้ายก่อนจะส่งเสียงคำราม “หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเจอรัลด์ ชายเหล่านั้นก็เลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับหันกลับมาจ้องมองที่เด็กหนุ่ม “ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน! เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับแก!” ชายคนหนึ่งตะคอกพร้อมกับทำหน้าบึ้งตึง “แกควรจะทำตามที่เขาบอกซะ ไม่งั้นฉันจะส่งแกไปหายมบาลเดี๋ยวนี้เลย!” ชายอีกคนคำราม ขณะที่เขาชักดาบยาวออกมาเพื่อข่มขู่เจอรัลด์และทุกคน “ไอ้สารเลว พวกแกกำลังทำร้ายผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้คนนี้ในเวลากลางวันแสก ๆ! มันคงจะเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องนักถ้าฉันปล่อยพวกแกให้ลอยนวล!” เจอรัลด์โต้กลับ สีหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ "ว่ายังไงนะ? แกไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังพูดอยู่กับใคร ไอ้เด็กน้อย! พวกเรามาจากสหภาพฮัลเกอโรอิกนะรู้ไหม?! ถ้าแกกล้าทำให้เราขุ่นเคือง แกจะไม่มีทางรอดออกไปจากเมืองนี้ได้เลย!” ชายผู้ถือดาบเยาะเย้ย
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1701
พอพูดจบแล้ว เจอรัลด์และเพื่อนของเขาก็หันหลังกลับ...ท หญิงสาวจ้องมองขณะที่พวกเขาเดินออกไปอย่างช้า ๆ จนไกลสายตา ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็กำเหรียญทองไว้ในมือก่อนจะจากไปเช่นกัน เมื่อถึงตอนเย็น เจอรัลด์และทุกคนก็หาโรงแรมเพื่อนอนพักค้างคืน ในค่ำคืนนี้ ทั้งห้าคนตัดสินใจนอนห้องเดียว ทุกคนจึงเริ่มพักผ่อนทันทีที่พวกเขาเก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นไม่นาน เรย์ซึ่งนั่งอยู่บนเตียงนอนของเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “…พูดตามตรงนะพี่คลอฟอร์ด ผมคิดว่าเราควรออกจากเมืองเลือดมังกรโดยเร็วที่สุด พวกสหภาพฮัลเกอโรอิกจะต้องตามล่าตัวพวกเราอย่างแน่นอน ถ้ารู้ว่าเราฆ่าลูกน้องของพวกมัน!” เนื่องจากสหภาพฮัลเกอโรอิกมีอิทธิพลเป็นอย่างมากในเมืองเลือดมังกร จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะรู้เรื่องที่สมาชิกทั้งสี่ถูกใครบางคนสังหารได้อย่างรวดเร็วแล้ว และนั่นก็ทำให้เรย์รู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก เมื่อเข้าใจว่าพวกเขากำลังอยู่ในสถานะที่เสียเปรียบต่อศัตรู และมันจะเป็นการเสี่ยงหากพวกเขาอยู่ที่นี่นานเกินไป เจอรัลด์จึงพยักหน้าและตอบว่า "ฉันเข้าใจประเด็นของนาย เราจะอยู่ที่นี่แค่คืนเดียวเท่านั้น แล้วออกจากเมืองนี้พรุ่งนี้เช
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1702
เมื่อเห็นว่าโนริกังวลแค่ไหน เมื่อเธอถามคำถามนั้น เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขาไม่คิดเลยว่าพวกสหภาพฮัลเกอโรอิกจะออกไล่ล่าพวกเขารวดเร็วขนาดนี้ หลังจากหยุดคิดชั่วครู่ เจอรัลด์ก็ออกคำสั่ง “…รีบเก็บของซะ เราจะขึ้นไปหลบบนหลังคาก่อน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็รีบทำตามคำสั่งของเขา หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งห้าคนก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคาจากหน้าต่างของโรงแรม แผนตอนนี้คือการหลบอยู่บนนั้น และสังเกตว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป... หลังจากที่พวกเขาขึ้นไปบนหลังคาได้เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น ซุยโอ้และคนของเขาก็เริ่มบุกเข้ามาในโรงแรม หลังจากสอบถามเจ้าของโรงแรมแล้ว ซุยโอ้ก็รู้ว่าคนที่พวกเขากำลังตามล่าพักอยู่ที่นี่ ด้วยเหตุนี้ ซุยโอ้จึงสั่งให้เจ้าของโรงแรมพาพวกเขาไปที่ห้องของเจอรัลด์ทันที เมื่อมาถึงที่ประตู ซุยโอ้ก็ใช้เท้าเตะมันให้เปิดออกจนเกิดเสียงดัง 'ปัง' ก่อนที่จะสั่งให้คนของเขารีบเข้าไปในห้องทันที! อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าไม่มีใครอยู่ในห้องนั้นเลย! ซุยโอ้เลิกคิ้วแล้วหันไปจ้องหน้าเจ้าของโรงแรม ก่อนจะตะคอกว่า “พวกมันอยู่ที่ไหน? แกบอกว่าพวกมันค้างคืนอยู่ที่นี่ไม่ใช
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1703
หลังจากเดินไปได้สักพัก จู่ ๆ ทุกคนก็ได้ยินเสียงใครบางคนร้องเรียก “หืม? นั่นคุณซอร์นนี่!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทั้งหกคนก็หยุดเดินก่อนจะหันไปดูว่าใครพูดแบบนั้น... “…โอ้ คุณนั่นเอง นายน้อยแห่งตระกูลโวร์ มีอะไรให้ฉันช่วยงั้นเหรอคะ?” ผู้หญิงคนนั้นตอบด้วยน้ำเสียงบูดบึ้ง จากคำตอบของเธอเพียงอย่างเดียว เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ค่อยชอบเด็กหนุ่มนัก เจอรัลด์และเพื่อนของเขาก็พอจะเดาได้ว่าสาเหตุมาจากอะไร พวกเขาเพียงแค่เหลือบมองเพียงครั้งเดียวก็รู้ทันทีว่าเด็กหนุ่มคนนี้เป็นเด็กที่เอาแต่ใจและมีพ่อแม่ที่ร่ำรวย เด็กหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า ควอน โวร์ และอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นพูด เขาเป็นนายน้อยแห่งตระกูลโว์ ซึ่งเป็นตระกูลที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงและมีอิทธิพล โดยเฉพาะในเมืองเลือดมังกรแห่งนี้ จากสิ่งที่เจอรัลด์สัมผัสได้ ควอนได้เข้าสู่จิตวิญญาณระดับที่สามของอาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้ว ซึ่งก็พิสูจน์ได้ว่าตระกูลโวร์นั้นแข็งแกร่งสมคำล่ำลือ “โอ้ อย่าทำน้ำเสียงเย็นชานักเลยคุณซอร์น! ผมได้ยินมาว่าพี่สาวของคุณพ่ายแพ้ในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ในครั้งนั้น นั่นก็คงจะหมายความว่าตอนนี้พวกตระกูลซอร์นไร้ความสามารถอย่างที่เขาว่าก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1704
เจอรัลด์ตระหนักได้จากสถานการณ์แล้วว่าเขาคงไม่สามารถหาทางหลีกเลี่ยงเรื่องนี้ได้ แต่ก่อนที่เจอรัลด์จะมีโอกาสได้ตอบโต้ เมลานีก็แอบขยิบตาให้เขาก่อนจะกระซิบว่า “ช่วยสอนบทเรียนให้เขาหน่อยเถอะนะ เจอรัลด์! ผู้ชายคนนี้ชอบตามรังควานฉันอยู่เรื่อย!” “ผมขอเตือนคุณเอาไว้ก่อนเลยนะ ว่าผมไม่ใช่นักเลงรับจ้าง!” “ฉันต้องขอโทษด้วยนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนั้นเลย แต่ได้โปรดช่วยฉันด้วย…! ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้น ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบทุกอย่างเอง!” เมลานีพูด ขณะที่เธอส่งสายตาอ้อนวอนไปให้เจอรัลด์ เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ถอนหายใจและจำใจยอมรับคำขอของเธอ “เฮ้ ไอ้หนู นายคงจะโกงใช่ไหมถึงได้เอาชนะจูโน่ได้? มันคงไม่มีวิธีอื่นอีกแล้วแหละ! เพราะฉะนั้น ฉันหวังว่านายจะพร้อมรับมือกับหมัดอันทรงพลังของฉัน!” ควอนเยาะเย้ย ขณะที่เขาชี้ไปที่เจอรัลด์อย่างมั่นใจ ก่อนที่เจอรัลด์จะทันได้ตอบ ควอนก็เริ่มพุ่งเข้าหาเขาทันที! เป็นเรื่องน่าเเสียดายที่การเคลื่อนไหวของควอนนั้นเชื่องช้าเสียจนเจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารเขา เมื่อเทียบกับเมลานี ซึ่งไม่มีแม้แต่ทักษะในการต่อสู้เลยแม้แต่น้อย ควอนน่าจะเชื่องช้า
Latest chapter
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
