All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 1621 - Chapter 1630

“ว่าแต่ ทำไมจู่ ๆ คุณถึงถามฉันเรื่องนี้ คุณสนใจที่จะเรียนรู้วิธีการประดิษฐ์ยันต์วิชาลับใช่หรือเปล่า” โนริเอ่ยถามขณะที่เธอยิ้มให้เขา เมื่อเห็นว่าเธอดูเหมือนจะจับไต๋เขาได้ เจอรัลด์จึงไม่ปฏิเสธและพยักหน้าช้า ๆ “…ก็ ถ้าคุณสนใจที่จะเรียนรู้จริง ๆ ฉันจะแนะนำให้คุณรู้จักกับคนรู้จักของฉัน เขาเป็นปรมาจารย์ยันต์อันดับสองในสหภาพยันต์ และชื่อของเขาคือเชส ฮันท์ เขาเป็นเพื่อนเก่าของพ่อฉัน!” แนะนำโนริ “จะทำได้หรอ? ฉันหมายความว่าฉันไม่ใช่คนท้องถิ่นของจาเอลตรา ฉันมีคุณสมบัติพอที่จะเรียนรู้วิธีประดิษฐ์ยันต์วิชาลับงั้นหรือ…?” เจอรัลด์ถามโดยรู้ดีถึงอคติที่หลายคนจากจาเอลตรามีต่อผู้ที่มาจากโลก มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างผู้คนจากสองดินแดน “ไม่ต้องกังวล นายท่านฮันท์เป็นคนดี ดังนั้นฉันมั่นใจว่าเขาจะไม่รังเกียจนายแน่! นอกจากนี้ พ่อของฉันก็ไม่ได้รังเกียจคนที่อยู่นอกจาเอลตรามันแม้แต่น้อย!” โนริตอบ ทำให้เขาไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้มากนัก “…ก็ได้ ตกลงตามนั้นถึงอย่างนั้นฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ เพราะงั้นฉันจึงยังไม่สามารถเริ่มเรียนรู้ได้ในตอนนี้ ฉันจะขอบคุณมาก ถ้าฉันสามารถเริ่มเรียนรู้เมื่อฉันกลับมาที่น

สีหน้าของโจนาสดูเหมือนจะมืดลงอย่างทวีคูณ ในขณะที่เขารำพึงรำพันออกมาด้วยความโกรธ บอกตามตรงว่าทั้งตระกูลซาห์น และตระกูลเลเกอร์มีพลังอำนาจเท่ากันในจาเอลตรา เนื่องจากไม่มีตระกูลใดที่อ่อนแอกว่าตระกูลอื่น ทั้งสองตระกูลจึงต้องทำให้แน่ใจว่าจะไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน เนื่องจากการที่เจอรัลด์เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของโนริในครั้งนี้ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าทั้งสองครอบครัวจะมีข้อพิพาทกันในที่สุด... “อย่ากังวลไป จอห์นนี่ เรื่องนี้ฉันจะช่วยนายแน่นอน อันที่จริงฉันกำลังบอกเรื่องนี้กับพ่อ! มาดูกันว่าตระกูลซาห์นจะมีปัญญาทำอะไรได้บ้าง!” โจนาสคำราม ในขณะที่เขาหรี่ตาก่อนจะพยุงน้องชายกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน... เวลาล่วงเลยไปถึงกลางดึกคืนนั้นอย่างรวดเร็ว คฤหาสน์ของตระกูลแควนท็อคสว่างไสว และคนรับใช้ของครอบครัวนั้นดูเหมือนจะยืนเฝ้าอยู่ทุกมุม ซากิเองก็ยืนอยู่ในล็อบบี้ มองดูทุกคนที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างใจจดใจจ่อ ท้ายที่สุด ผู้อาวุโสทั้งสามก็หายไปเกือบทั้งวันแล้ว! ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ไม่ได้รายงานกลับมาเลย... เมื่อเห็นว่าพ่อของเขากังวลมากเพียงใด ชอว์นจึงพูดว่า "พ่ออย่ากังวลไปเลย! ผู้อาวุโสทั้งสามแข็

เมื่อประโยคที่สองของโจนาสจบลง เสียงของเจอรัลด์ก็ดังขึ้นในทันที! โนริที่คุ้นเคยกับเสียงนั้นดีอุทานออกมาว่า “เจอรัลด์!” หลังจากนั้น เจอรัลด์ที่กำลังเอามือล้วงในกระเป๋ากางเกงก็เดินเข้ามาหาพวกเขาด้วยท่าทีที่ไร้กังวล ในขณะที่การมาถึงอย่างน่าประหลาดใจของเจอรัลด์ทำให้หัวใจของโนริเต้นแรง ใบหน้าของโจนาสและออกัสตัสกลับกลายเป็นสีแดงด้วยความโกรธทันที “แกใช่ไหมที่เป็นคนทำร้ายลูกชายฉัน?” ออกัสตัสคำราม ขณะที่เขาจ้องมองไปที่เจอรัลด์ เจอรัลด์หันไปมองเขาและเย้ยหยันว่า “ใช่แล้ว! ท้ายที่สุดแล้ว ลูกชายที่หยิ่งผยองของแกคือคนที่ท้าทายให้ฉันดวลกับมันเอง! อะไรกัน ตอนนี้มันขอให้คนอื่นมาแก้แค้นแทนหลังจากที่พ่ายแพ้ไปอย่างราบคาบงั้นเหรอ? ช่างน่าสมเพชยิ่งนัก” เมื่อได้ยินเช่นนั้น ออกัสตัสก็เดือดพล่านทันที! เจอรัลด์รู้จุดอ่อนของคนสารเลวพวกนี้เป็นอย่างดี! ดังที่เจอรัลด์ได้กล่าวไว้ ผู้คนจะต้องหัวเราะเยาะจอห์นนี่อย่างแน่นอน หากพวกเขารู้ว่าเขาขอให้คนในครอบครัวมาช่วยแก้แค้นแทนหลังจากพ่ายแพ้ในการดวลที่เขาเป็นคนเริ่มก่อน! “ไม่ว่ายังไงก็ตาม แกก็เป็นคนที่ทำร้ายน้องชายของฉันด้วย! เพราะฉะนั้น ฉันจะปล่อยให้เรื่อง

หลังจากนั้น ออกัสตัสก็รีบพาโจนาสเข้าไปในรถคันหนึ่งของพวกเขา ก่อนจะรีบขับรถออกไปจากสถานที่เกิดเหตุทันที เมื่อเห็นว่าพวกเลเกอร์กลับไปกันหมดแล้ว โนริก็ส่งเสียงเชียร์อย่างร่าเริงว่า “คุณทำได้แล้ว เจอรัลด์! คุณแข็งแกร่งมาก แม้แต่โจนาสก็ยังสู้คุณไม่ได้เลย!” ขณะที่โนริยังคงยกย่องเจอรัลด์ต่อไป โยชัวและสมาชิกตระกูลซาห์นคนอื่น ๆ ก็ได้แต่จ้องมองไปที่เด็กหนุ่ม พวกเขายังคงรู้สึกประหลาดใจกับผลลัพธ์ของการต่อสู้ในครั้งนี้ เมื่อสังเกตเห็นว่าเหล่าสมาชิกในครอบครัวของเธอพากันตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก โนริจึงถือโอกาสแนะนำเจอรัลด์ให้พ่อของเธอได้รู้จัก “พ่อคะ นี่คือคนที่หนูพูดถึงก่อนหน้านี้! เขาชื่อเจอรัลด์ คลอฟอร์ดค่ะ!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น โยชัวก็พยักหน้าก่อนจะส่งสัญญาณให้ทุกคนกลับไปที่ห้องโถง... เมื่อนั่งลงแล้ว เจอรัลด์ก็เริ่มกล่าวคำทักทาย "ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้พบคุณครับ อาจารย์ซาห์น!" "ยินดีที่ได้พบเธอเช่นกัน เธอรู้ไหมว่าโนริเล่าเรื่องความสามารถของเธอให้ฉันฟังมาสักพักหนึ่งแล้ว… หลังจากได้เห็นเหตุการณ์ในวันนี้ ฉันสามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่าฉันเห็นด้วยกับเธอ!” โยชัวตอบพร้อมกับมองเจอรัลด์ด้วยสี

ไม่กี่วินาทีต่อมา เชสก็วางพู่กันของเขาลงก่อนจะโยนยันต์ขึ้นสู่ท้องฟ้า… และทันใดนั้น ยันต์ก็กลายร่างเป็นนกฟีนิกซ์สีทองที่พุ่งทะยานออกไป! “ยันต์นี้เรียกว่าฟีนิกซ์เหินฟ้า!” เชสอธิบาย ในขณะที่เขาส่งสัญญาณให้เจอรัลด์เริ่มต้นการทดสอบ เมื่อได้รับคำใบ้ เจอรัลด์จึงหลับตาลงก่อนที่จะนึกถึงฝีแปรงก่อนหน้านี้ของเชสอย่างละเอียดทุกขั้นตอน เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ไม่ได้เขียนอะไรลงไปบนแผ่นยันต์ เชสจึงพูดว่า "เธอรู้ไหม เธอจะยอมแพ้ก็ได้นะถ้าเธอทำไม่ได้!" 'ยอมแพ้งั้นเหรอ…?' เจอรัลด์คิดกับตัวเอง เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เขาเป็นคนที่ยอมรับความพ่ายแพ้ตั้งแต่เมื่อไหร่? การยอมแพ้ไม่ได้ถูกเขียนไว้ในในพจนานุกรมของเขาด้วยซ้ำ! หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เจอรัลด์ก็ลืมตากว้างก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบพู่กัน และเริ่มวาดยันต์ที่คล้ายกับของเชส ด้วยการเคลื่อนไหวที่ลื่นไหลของเขา มันเกือบจะรู้สึกเหมือนเจอรัลด์กำลังไหลไปสายน้ำ ในขณะที่เขาวาดยันต์แผ่นนั้น อันที่จริงแล้ว การเคลื่อนไหวของเขาดูลื่นไหลมากจนท่าทีของเชสเปลี่ยนจากการดูถูกเหยียดหยามเป็นความประหลาดใจอย่างรวดเร็ว เขาอดไม่ได้ที่จะยอมรับว่าเจอรัลด์มีพรสวรรค์ในการสร้า