บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 1611 - บทที่ 1620

ในกลางดึกคืนนั้น ภายในคฤหาสน์ลับในยานัม ขณะที่เจอรัลด์และครอบครัวของเขารับประทานอาหารพร้อมทั้งพูดคุยกันอย่างเพลิดเพลิน แม้แต่โยเอล ซึ่งแม่ของเจอรัลด์ที่คอยสนับสนุนอยู่ก็พบว่าตัวเองยิ้มออกเพราะปลื้มปิติที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง นานมากแล้วจริง ๆ จากครั้งสุดท้ายที่พวกเขาอยู่ด้วยกันแบบนี้... ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ดูเหมือนจะไม่มีความสุขเท่าที่ควร ท้ายที่สุดแล้ว โยเอลผู้น่าสงสารก็ยังคงถูกควักลูกตาแถมลิ้นของเขาก็ขาด! ขาของพ่อแม่ใช้การไม่ได้แล้วด้วยเช่นกัน และสำหรับพี่สาวของเขา… เขานึกไม่ออกเลยว่าระหว่างที่เธอรอเขา เธอต้องประสบกับความทุกข์ทรมานมากมายเพียงใด… สำหรับเจอรัลด์แล้ว ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะเขาไม่ได้พยายามปกป้องครอบครัวอย่างเต็มที่ เมื่อคิดแบบนั้น เขาจึงโทษตัวเองที่ทำให้พวกเขาต้องทุกข์ทรมาน และความรู้สึกผิดทั้งหมดนั้นก็ทำให้ตัวเขารู้สึกไม่มีความสุขเอาเสียเลย... ถ้าเพียงแต่เขาระมัดระวังมากกว่านี้อีกสักนิด โยเอลจะสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติ และสามารถมีความสุขเหมือนคนทั่วไปอย่างแน่นอน…โยเอลได้พยายามอย่างแข็งขันที่จะปกป้องครอบครัวของเขา และผลที่ตามมาก็คือการที่เขาลงเอยด้วยสภาพเช่นนี

ในขณะเดียวกัน เสียงของถ้วยที่แตกเป็นชิ้น ๆ สามารถได้ยินภายในคฤหาสน์อันห่างไกลของเมืองซันนีวา… ผู้ที่กระทำการด้วยความโกรธเกรี้ยวคือ ซากิ แควนท็อค ผู้นำตระกูลแควนท็อค... แม้จะมีคนในตระกูลแควนท็อคอีกหลายคนที่เห็นเหตุการณ์นี้ แต่พวกเขาทั้งหมดก็ได้แต่ก้มหน้าเงียบ ไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไร หรือไม่กล้าแม้แต่จะสบสายตากับซากิเขากลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธพวกเขาเข้า… “ไอ้สารเลวนั่น…! ฉันจะฉีกมันเป็นชิ้น ๆ เจอรัลด์ คลอฟอร์ด…!” ซากิคำรามด้วยโทสะ ความโกรธเกรี้ยวสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา การฆ่าล้างตระกูลควอเตอร์เมนในจาเอลตราทำให้ตระกูลของเขาปั่นป่วนเป็นอย่างมาก ไม่คิดเลยว่าเจอรัลด์จะกล้าทำเรื่องแบบนี้จริง ๆ! “…พ่อ เราควรทำยังไงดี…?” ชอว์น แควนท็อค ชายวัยกลางคนซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของซากิถามด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง ขณะที่เขาเดินไปหาซากิ "เอาอีกแล้วหรอ? ที่บอกว่าควรทำยังไงกันดีนี่หมายความว่ายังไง เราจะให้เจอรัลด์ได้ชดใช้ในสิ่งที่หมอนั่นทำอย่างแน่นอน!” ซากิตอบกลับ ดวงตาของเขามีประกายเย็นชา เมื่อดูจากสีหน้าท่าทางของเขาเพียงอย่างเดียว ก็เห็นได้ชัดว่าเขามีแผนการที่จะจัดการกับเจอรัลด์อยู่ในใจแล้ว... กลางดึกค

หลังจากกำจัดอีกสองคนออกไปแล้ว เจอรัลด์ก็เริ่มคิดถึงสิ่งที่ต้องทำต่อไป จากการเผชิญหน้าครั้งนี้เพียงครั้งเดียว เจอรัลด์ก็รู้ว่าเขาต้องมุ่งหน้าไปยังเมืองซันนีวาให้เร็วที่สุด เพื่อทำลายตระกูลแควนท็อคลงให้จงได้... หลังจากครุ่นคิดอีกเพียงเล็กน้อย เจอรัลด์ก็คว้าโทรศัพท์ออกมา และกดโทรออกไปยังหมายเลขของฮิวเบิร์ต ยังเกอร์ จากหน่วยมังกร... ไม่ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป เขาก็ยังต้องการให้ใครสักคนมาจัดการกับศพเหล่านี้ก่อน ฮิวเบิร์ตไม่ปฏิเสธคำขอของเจอรัลด์อย่างแน่นอน และประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา คนของฮิวเบิร์ตก็มานำศพไป... เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาอย่างไม่พอใจ เมื่อเช้าก่อนที่ยามาซอนและลูกน้องของเขาจะมา เขายังได้อยู่อย่างสงบสุขอยู่เลยแท้ ๆ… แต่ก็ยังดีที่ครอบครัวของเขายังปลอดภัย ดังนั้นในเรื่องร้ายก็ยังมีเรื่องดี ๆ อยู่ ตอนนี้ปัญหาถูกจัดการแล้ว เจอรัลด์จึงรีบกลับไปที่คฤหาสน์ทันที... ในตอนที่เจอรัลด์กลับมาถึงเขาก็ตระหนักได้ว่าสมาชิกในครอบครัวของเขาตื่นกันแล้ว เนื่องจากมีคนรับใช้ที่ได้รับมอบหมายงานที่จำเป็นทั้งหมดภายในคฤหาสน์อยู่แล้ว ทุกคนในครอบครัวของเขาจึงนั่งแกร่วอยู่ในห้องพ่อแม่ของเข

ด้วยเหตุนี้เจอรัลด์จึงรีบดันร่างของหญิงสาวเอาให้ห่างจากตัวเขา โนริก็เลยถามด้วยความประหลาดใจกลับไปว่า “คุณกลับมาทำไม เจอรัลด์? แล้วทำไมไม่บอกฉันก่อนว่าคุณจะกลับมา?” “ฉันพยายามตามหาเธอแล้ว แต่ยามของเธอบอกฉันว่าเธอไม่อยู่! เพราะงั้นฉันจึงมาที่นี่เพื่อดูว่าตัวเองพอจะมีโชคได้เจอเธอบ้างหรือเปล่า!” เจอรัลด์อธิบาย เมื่อได้ยินเช่นนั้น โนริก็ดีใจ ท้ายที่สุด เธอก็คิดถึงเจอรัลด์อย่างสุดซึ้งนับตั้งแต่พวกเขาแยกจากกัน ตั้งแต่นั้นเธอก็รู้สึกเบื่อหน่ายเป็นต้นมา ให้ดูด้วยตาก็จะเห็นได้ว่าโนริสนิทสนมกับเจอรัลด์เพียงใด ชายหนุ่มในชุดขาวจึงกระฟัดกระเฟียดใส่พวกเขาอย่างโกรธเกรี้ยว ก่อนจะถามว่า “โนริ หมอนี่ใครกัน?” โนริหันกลับมามองชายในชุดขาวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เขาเป็นแฟนฉันไงล่ะ จอห์นนี่ เลเกอร์! เพราะอย่างนั้นนายเลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะให้เขาจัดการนายซะ!” เจอรัลด์เองก็ได้แต่ขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินคำกล่าวอ้างของโนริ ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญในการใช้คนอื่นเป็นเกราะกำบังมากเกินไป... “…ขอโทษทีนะ แต่ฉันไม่ใช่แฟนของเธอเสียหน่อย!” เจอรัลด์ปฏิเสธเพราะไม่อยากหาเหาใส่หัว เมื่อไ

จอห์นนี่ผู้กำลังหวาดกลัวทำได้เพียงจ้องมอง ขณะที่เจอรัลด์ค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเขา... ก่อนที่อีกฝ่ายจะนั่งยอง ๆ ตรงหน้าเขา และยื่นมือขวาออกมา เมื่อมองไปที่จอห์นนี่ตรง ๆ เจอรัลด์ก็พูดว่า “อย่างที่นายสัญญาไว้ กรุณามอบเงินหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ในฐานะผู้แพ้มาด้วย!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น จอห์นนี่ที่หลับตาลงแล้วและคิดว่าจะเกิดสิ่งเลวร้ายขึ้นกลับถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที... ผลปรากฏว่าเจอรัลด์แค่พยายามที่จะสอนบทเรียนให้แก่เขาก็เท่านั้น... ณ จุดนี้ จอห์นนี่เข้าใจดีว่าเขาพ่ายแพ้อย่างหมดรูป ดังนั้นเขาจึงมอบเงินจำนวนหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ให้กับเจอรัลด์ เงินทองเป็นของนอกกาย ดังนั้นเงินจำนวนนั้นจึงไม่ได้สลักสำคัญอะไรสำหรับจอห์นนี่ แต่แม้ว่าเขาจะไม่ได้ติดใจอะไรกับการที่ต้องสูญเสียเงิน แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะมองข้ามการเสียศักดิ์ศรี ความภาคภูมิใจของเขาในฐานะนายน้อยแห่งตระกูลเลเกอร์ถูกทำลายลง และจอห์นนี่ก็ไม่อาจทานทนต่อเรื่องนั้นได้... ไม่ว่าจะอย่างไร หลังจากรับเงินแล้ว เจอรัลด์ก็จากไปพร้อมกับโนริ ทิ้งเด็กหนุ่มผู้ปวดใจไว้บนพื้น… ดูเหมือนว่าเจอรัลด์ไม่แยแสต่อจอห์นนี่เลย… หลังจากนั้นไม่นาน จอห์นนี่ก็ลุ