ยามาซอนเย้ยหยันต่อท่าทีสบาย ๆ ของเจอรัลด์ ก่อนที่จะโต้กลับไปว่า "แม้ว่าตระกูลแควนท็อคจะไม่มาไล่ล่านายด้วยตัวเอง หลังจากที่นายได้ทำลายตระกูลควอเตอร์เมนลง แต่เราจะเป็นคนทำแทนพวกเขาเอง! เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เรามาที่นี่ก็เพื่อจบชีวิตของนาย ล้างแค้นให้กับการที่นายทำลายล้างตระกูลควอเตอร์เมน!” น้ำเสียงของยามาซอนเยือกเย็น และออร่าอันเกรี้ยวกราดที่เขาปล่อยออกมาก็ให้ความรู้สึกกดดันไม่น้อย "…อะไรนะ? พวกคุณมาที่นี่เพื่อล้างแค้นผมกันแค่สามคนเท่านั้นเองนะเหรอ?” เจอรัลด์ถามอย่างเหยียดหยาม ในขณะที่เขาสลับสายตาพินิจระหว่างทั้งสามคน “หนุ่มน้อย นายมันก็แค่ไอ้กระจอกคนหนึ่ง! พวกเราแค่สามคนก็สามารถจัดการปลิดชีพนายได้แล้ว!” ยามาซอนตอบโต้ด้วยเสียงหัวเราะ ก่อนที่นักฆ่าอย่างเขาจะเคลื่อนไหว! เวลาเพียงเสี้ยววินาทียามาซอนซึ่งอยู่ห่างออกไปพอสมควรก็มาปรากฏตัวต่อหน้าเจอรัลด์! นี่คือพลังที่คนจากอาณาจักรแห่งนักปราชญ์พึงมี! ถึงอย่างนั้น เจอรัลด์ก็เข้าสู่อาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้วเช่นกัน ดังนั้นเขาย่อมไม่ถูกยามาซอนจับเอาได้ง่ายๆ อย่างนั้น ทว่าเขาก็รู้ว่าเขาต้องเบี่ยงเบนความสนใจของทั้งสามคนให้ออกห่างจากคฤหาสน์ก
หลังจากกำจัดอีกสองคนออกไปแล้ว เจอรัลด์ก็เริ่มคิดถึงสิ่งที่ต้องทำต่อไป จากการเผชิญหน้าครั้งนี้เพียงครั้งเดียว เจอรัลด์ก็รู้ว่าเขาต้องมุ่งหน้าไปยังเมืองซันนีวาให้เร็วที่สุด เพื่อทำลายตระกูลแควนท็อคลงให้จงได้... หลังจากครุ่นคิดอีกเพียงเล็กน้อย เจอรัลด์ก็คว้าโทรศัพท์ออกมา และกดโทรออกไปยังหมายเลขของฮิวเบิร์ต ยังเกอร์ จากหน่วยมังกร... ไม่ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป เขาก็ยังต้องการให้ใครสักคนมาจัดการกับศพเหล่านี้ก่อน ฮิวเบิร์ตไม่ปฏิเสธคำขอของเจอรัลด์อย่างแน่นอน และประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา คนของฮิวเบิร์ตก็มานำศพไป... เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาอย่างไม่พอใจ เมื่อเช้าก่อนที่ยามาซอนและลูกน้องของเขาจะมา เขายังได้อยู่อย่างสงบสุขอยู่เลยแท้ ๆ… แต่ก็ยังดีที่ครอบครัวของเขายังปลอดภัย ดังนั้นในเรื่องร้ายก็ยังมีเรื่องดี ๆ อยู่ ตอนนี้ปัญหาถูกจัดการแล้ว เจอรัลด์จึงรีบกลับไปที่คฤหาสน์ทันที... ในตอนที่เจอรัลด์กลับมาถึงเขาก็ตระหนักได้ว่าสมาชิกในครอบครัวของเขาตื่นกันแล้ว เนื่องจากมีคนรับใช้ที่ได้รับมอบหมายงานที่จำเป็นทั้งหมดภายในคฤหาสน์อยู่แล้ว ทุกคนในครอบครัวของเขาจึงนั่งแกร่วอยู่ในห้องพ่อแม่ของเข
ประการแรกที่เขากลับไปที่นั่น ก็เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเจ้าเหนือหัวที่ชายในชุดดำได้กล่าวถึงก่อนหน้านี้... ประการที่สอง เขาต้องการซื้อยันต์วิชาลับบางอย่าง ยันต์วิชาลับมีอยู่ทั่วไปในจาเอลตรา แต่ปกติแล้วพวกมันล้วนมีราคาค่อนข้างแพง ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือสิ่งที่เจอรัลด์ต้องการนั้นหายากยิ่งขึ้นไปอีก... ก่อนหน้านี้เจอรัลด์เคยคิดที่จะศึกษาวิธีสร้างยันต์พวกนี้มาก่อน หากได้ทำเช่นนั้น น่าจะสร้างประโยชน์ให้เขาได้ไม่น้อย ถึงกระนั้น เจอรัลด์ก็ตระหนักดีว่าการสร้างยันต์เป็นทักษะที่ยากจะเชี่ยวชาญเป็นอย่างมาก ด้วยเวลาหรือพลังงานที่แทบไม่มีเหลือสำหรับเรื่องนั้น เจอรัลด์จึงได้แค่วาดหวังไว้ก่อน แต่หลังจากบินไปได้ประมาณหนึ่งชั่วโมง เจอรัลด์ก็มาถึงจาเอลตราอย่างราบรื่น นี่ถือเป็นครั้งที่สองแล้ว ที่เขามาถึงที่นี่ เจอรัลด์คุ้นเคยกับที่นี่ดีต่างจากครั้งก่อน ในความเป็นจริง เขาสามารถรวบรวมทิศทางได้อย่างไม่ยากนัก และสามารถไปยังสถานที่ที่เขาต้องการภายในเมืองได้อย่างสะดวกสบาย ในที่สุดเจอรัลด์ก็มาถึงคฤหาสน์ตระกูลซาห์นโดยใช้เวลาไม่นาน แน่นอน เขามาที่นี่เพื่อตามหาโนริ ซาห์น นั่นเอง โนริมีตระกูลซาห์
ด้วยเหตุนี้เจอรัลด์จึงรีบดันร่างของหญิงสาวเอาให้ห่างจากตัวเขา โนริก็เลยถามด้วยความประหลาดใจกลับไปว่า “คุณกลับมาทำไม เจอรัลด์? แล้วทำไมไม่บอกฉันก่อนว่าคุณจะกลับมา?” “ฉันพยายามตามหาเธอแล้ว แต่ยามของเธอบอกฉันว่าเธอไม่อยู่! เพราะงั้นฉันจึงมาที่นี่เพื่อดูว่าตัวเองพอจะมีโชคได้เจอเธอบ้างหรือเปล่า!” เจอรัลด์อธิบาย เมื่อได้ยินเช่นนั้น โนริก็ดีใจ ท้ายที่สุด เธอก็คิดถึงเจอรัลด์อย่างสุดซึ้งนับตั้งแต่พวกเขาแยกจากกัน ตั้งแต่นั้นเธอก็รู้สึกเบื่อหน่ายเป็นต้นมา ให้ดูด้วยตาก็จะเห็นได้ว่าโนริสนิทสนมกับเจอรัลด์เพียงใด ชายหนุ่มในชุดขาวจึงกระฟัดกระเฟียดใส่พวกเขาอย่างโกรธเกรี้ยว ก่อนจะถามว่า “โนริ หมอนี่ใครกัน?” โนริหันกลับมามองชายในชุดขาวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เขาเป็นแฟนฉันไงล่ะ จอห์นนี่ เลเกอร์! เพราะอย่างนั้นนายเลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะให้เขาจัดการนายซะ!” เจอรัลด์เองก็ได้แต่ขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินคำกล่าวอ้างของโนริ ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญในการใช้คนอื่นเป็นเกราะกำบังมากเกินไป... “…ขอโทษทีนะ แต่ฉันไม่ใช่แฟนของเธอเสียหน่อย!” เจอรัลด์ปฏิเสธเพราะไม่อยากหาเหาใส่หัว เมื่อไ
ในตอนนี้เขาหมายหัวเจอรัลด์เสียแล้ว จอห์นนี่ไม่แยแสคำถากถางของโนริอีกต่อไป แม้ว่าเจอรัลด์จะไม่ต้องการที่จะยุ่งเกี่ยวกับชายคนนี้มากนักในตอนแรก แต่หลังจากได้ยินคำขู่ของจอห์นนี่ เจอรัลด์จึงพบว่าในช่วงเวลานี้เป็นการดีที่จะได้สอนบทเรียนให้กับเด็กไม่รู้จักโต 'ดูเหมือนเขาจะหน้าหนา เหมือนพวกไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา! เพราะเขาคงไม่ยอมถอยจนกว่าจะได้ทำตามใจ…’ “แน่ใจหรือว่าจะสู้กับฉันเพียงลำพัง?” เจอรัลด์ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา ขณะที่เขาหันไปจ้องจอห์นนี่ “เลิกพูดเรื่องไร้สาระและยอมรับคำท้าได้แล้ว! รู้ไว้ซะด้วย ถ้าฉันชนะนาย นายจะต้องคลานออกไปจากเอิร์ธ แคปปิตอล ตลอดทาง!” จอห์นนี่เย้ยหยัน ขณะที่เขาจ้องกลับไปที่เจอรัลด์ “ตกลง แล้วถ้านายแพ้?” เจอรัลด์ถาม ในขณะที่เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "ฮึ! อย่างกับว่าฉันจะพ่ายแพ้ให้กับคนอย่างนาย!” จอห์นนี่เยาะเย้ยอย่างมั่นใจ เขาคิดว่าเจอรัลด์ไม่คู่ควรกับเขา ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่ให้เกียรติอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย “มันไม่ใช่คำตอบของคำถามที่ฉันถาม เอาเป็นว่าถ้านายเกิดแพ้ขึ้นมา นายจะต้องให้เงินฉันหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ ตกลงหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามหลังจากครุ่นค
จอห์นนี่ผู้กำลังหวาดกลัวทำได้เพียงจ้องมอง ขณะที่เจอรัลด์ค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเขา... ก่อนที่อีกฝ่ายจะนั่งยอง ๆ ตรงหน้าเขา และยื่นมือขวาออกมา เมื่อมองไปที่จอห์นนี่ตรง ๆ เจอรัลด์ก็พูดว่า “อย่างที่นายสัญญาไว้ กรุณามอบเงินหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ในฐานะผู้แพ้มาด้วย!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น จอห์นนี่ที่หลับตาลงแล้วและคิดว่าจะเกิดสิ่งเลวร้ายขึ้นกลับถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที... ผลปรากฏว่าเจอรัลด์แค่พยายามที่จะสอนบทเรียนให้แก่เขาก็เท่านั้น... ณ จุดนี้ จอห์นนี่เข้าใจดีว่าเขาพ่ายแพ้อย่างหมดรูป ดังนั้นเขาจึงมอบเงินจำนวนหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ให้กับเจอรัลด์ เงินทองเป็นของนอกกาย ดังนั้นเงินจำนวนนั้นจึงไม่ได้สลักสำคัญอะไรสำหรับจอห์นนี่ แต่แม้ว่าเขาจะไม่ได้ติดใจอะไรกับการที่ต้องสูญเสียเงิน แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะมองข้ามการเสียศักดิ์ศรี ความภาคภูมิใจของเขาในฐานะนายน้อยแห่งตระกูลเลเกอร์ถูกทำลายลง และจอห์นนี่ก็ไม่อาจทานทนต่อเรื่องนั้นได้... ไม่ว่าจะอย่างไร หลังจากรับเงินแล้ว เจอรัลด์ก็จากไปพร้อมกับโนริ ทิ้งเด็กหนุ่มผู้ปวดใจไว้บนพื้น… ดูเหมือนว่าเจอรัลด์ไม่แยแสต่อจอห์นนี่เลย… หลังจากนั้นไม่นาน จอห์นนี่ก็ลุ
“คุณกำลังถามถึงเจ้าเหนือหัวใช่ไหม? ชื่อจริงของเขาคือ อพอลโล และเขาเป็นผู้ปกครองสูงสุดของจาเอลตรา! เขาอาศัยอยู่ในวิหารเทวา!” โนริอธิบาย เมื่อได้ยินเช่นนั้น ตอนนี้เจอรัลด์ก็ตระหนักว่าการกระทำของเขาต้องดึงดูดความสนใจของผู้ปกครองสูงสุดของจาเอลตราเข้าแล้ว... "แล้วทำไมจู่ ๆ คุณถึงสนใจเขาล่ะ เจอรัลด์? จะบอกให้คุณรู้ไว้เลยนะว่าเจ้าเหนือหัวไม่ง่ายอย่างที่คุณคิด ลือกันว่าเขาได้รับการฝึกฝนมากพอที่จะบรรลุถึงระดับจิตวิญญาณขั้นที่เจ็ดในอาณาจักรแห่งนักปราชญ์! งั้นก็แปลว่าเขาเป็นคนที่น่ากลัวมากจริง ๆ!” โนริกล่าวเสริม แม้ว่าโนริไม่รู้ว่าทำไมเจอรัลด์ถึงถามถึงเจ้าเหนือหัว แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังเตือนไม่ให้เขาไปยุ่งเกี่ยวกับอพอลโล หลังจากพบว่าอพอลโลอาจเข้าสู่ระดับจิตวิญญาณขั้นที่เจ็ดในอาณาจักรแห่งนักปราชญ์ไปแล้ว เจอรัลด์ก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ… หากเป็นเช่นนั้นจริง อพอลโลก็เป็นคนที่มีพลังมหาศาลอย่างแน่นอน… เนื่องจากตอนนี้เจอรัลด์เข้าใกล้ระดับจิตวิญญาณขั้นที่สองแห่งอาณาจักรแห่งนักปราชญ์เท่านั้น ช่องว่างระหว่างเขากับอพอลโลจึงยิ่งใหญ่นับอนันต์… หากเขาทำให้อพอลโลโกรธ ตามความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเ
ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้หอยันต์ เจอรัลด์ก็เห็นว่าอาคารทั้งหลังเคลือบด้วยทองคำ ดูเหมือนว่าจะมีแผ่นหินขนาดใหญ่ที่แกะสลักเป็นรูปยันต์วิชาลับอยู่ด้านหน้าอาคาร เนื่องจากมันตั้งอยู่ใกล้กับทางเข้า จึงพอทำให้สันนิษฐานได้ว่าแผ่นจารึกเป็นสัญลักษณ์ของหอยันต์… โดยทั่วไปแล้วมีคนไม่มากนักที่มาที่หอยันต์ และผู้ที่มาก็มักจะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่หรูหรา อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ได้เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจเลย เนื่องจากสถานที่นี้มีความหรูหรามากกว่าสถานที่ที่แพงที่สุดในจาเอลตรา เมื่อมาถึงทางเข้าหลัก เจอรัลด์และโนริก็ได้รับการต้อนรับด้วยสายตาของชายสวมเสื้อคลุมที่ดูคล้ายกับเสื้อคลุมของผู้พิพากษา แต่ไหนแต่ไรจำเป็นต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขบางประการจึงจะสามารถเข้าไปในอาคารได้ และชายผู้นี้ทำหน้าที่เป็นผู้เฝ้าประตูของหอยันต์ หลังจากสัญลักษณ์ที่โนริหยิบออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้ว ตาของผู้รักษาประตูก็เป็นประกายขึ้นทันที ในขณะที่เขายิ้มก่อนที่จะพูดด้วยความเคารพว่า “ยินดีต้อนรับ คุณซาห์น!” สัญลักษณ์นี้เป็นสัญลักษณ์ประจำกายเธอ และสัญลักษณ์ดังกล่าวจะถูกใช้เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของสถานะของคน ๆ หนึ่งภายในจาเอลตรา เนื่องจากโนร