โจนาสเล็งหมัดไปที่หัวของเจอรัลด์ เขามั่นใจว่ากะโหลกของเจอรัลด์จะต้องแตกทันทีที่โดนหมัดอันทรงพลังของเขา! อย่างไรก็ตาม เขาคงเป็นคนโง่ถ้าคิดว่าเจอรัลด์จะปล่อยให้เขามีโอกาสที่จะทำแบบนั้น ด้วยเหตุนั้น เจอรัลด์จึงก้าวไปด้านข้างเพื่อหลบการโจมตีของเขาได้อย่างง่ายดาย! ถึงกระนั้น ขณะที่หมัดของโจนาสพุ่งผ่านหน้าของเจอรัลด์ไป เจอรัลด์ก็สัมผัสได้ถึงพลังอันมหาศาลจากหมัดของเขา... ในฐานะผู้ที่ได้เข้าสู่จิตวิญญาณระดับหนึ่งของอาณาจักรแห่งนักปราชญ์แล้ว โจนัสจึงถือเป็นผู้ที่แข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย... เป็นเรื่องน่าเสียดายที่คู่ต่อสู้ของเขาคือ เจอรัลด์ เมื่อตระหนักว่าการโจมตีของเขาไม่สามารถทำร้ายคู่ต่อสู้ได้ โจนาสก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดเลยว่าเจอรัลด์จะคล่องแคล่วถึงเพียงนี้! หลังจากที่ดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว โจนาสก็หันหลังกลับเพื่อเตะเจอรัลด์อย่างเต็มแรง! อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์สามารถหลบหลีกการโจมตีของเขาได้อีกครั้งโดยไม่มีปัญหาใด ๆ เพียงเท่านั้นก็เห็นความแตกต่างในความสามารถของทั้งคู่ได้อย่างชัดเจน ในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้ คนที่เร็วกว่าย่อมได้เปรียบเสมอ และนี่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน
หลังจากนั้น ออกัสตัสก็รีบพาโจนาสเข้าไปในรถคันหนึ่งของพวกเขา ก่อนจะรีบขับรถออกไปจากสถานที่เกิดเหตุทันที เมื่อเห็นว่าพวกเลเกอร์กลับไปกันหมดแล้ว โนริก็ส่งเสียงเชียร์อย่างร่าเริงว่า “คุณทำได้แล้ว เจอรัลด์! คุณแข็งแกร่งมาก แม้แต่โจนาสก็ยังสู้คุณไม่ได้เลย!” ขณะที่โนริยังคงยกย่องเจอรัลด์ต่อไป โยชัวและสมาชิกตระกูลซาห์นคนอื่น ๆ ก็ได้แต่จ้องมองไปที่เด็กหนุ่ม พวกเขายังคงรู้สึกประหลาดใจกับผลลัพธ์ของการต่อสู้ในครั้งนี้ เมื่อสังเกตเห็นว่าเหล่าสมาชิกในครอบครัวของเธอพากันตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก โนริจึงถือโอกาสแนะนำเจอรัลด์ให้พ่อของเธอได้รู้จัก “พ่อคะ นี่คือคนที่หนูพูดถึงก่อนหน้านี้! เขาชื่อเจอรัลด์ คลอฟอร์ดค่ะ!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น โยชัวก็พยักหน้าก่อนจะส่งสัญญาณให้ทุกคนกลับไปที่ห้องโถง... เมื่อนั่งลงแล้ว เจอรัลด์ก็เริ่มกล่าวคำทักทาย "ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้พบคุณครับ อาจารย์ซาห์น!" "ยินดีที่ได้พบเธอเช่นกัน เธอรู้ไหมว่าโนริเล่าเรื่องความสามารถของเธอให้ฉันฟังมาสักพักหนึ่งแล้ว… หลังจากได้เห็นเหตุการณ์ในวันนี้ ฉันสามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่าฉันเห็นด้วยกับเธอ!” โยชัวตอบพร้อมกับมองเจอรัลด์ด้วยสี
ไม่นานหลังจากนั้น ชายชราที่สวมเสื้อคลุมยาวคนหนึ่งก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลซาห์น ด้วยป้ายชื่อสีทองที่ปักไว้บนหน้าอกของเขา บุคคลนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก อาจารย์เชส ฮ้นท์ ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านยันต์วิชาลับขั้นที่สองแห่งสหภาพยันต์... “อ๊า นายมาถึงแล้วเชส!” โยชัวพูด ขณะที่เขารีบเดินไปทักทายชายชราเมื่อเห็นเขา “แล้วนายต้องการพบฉันด้วยเรื่องอะไรกันแน่ล่ะ โยชัว?” เชสถามอย่างไม่อ้อมค้อม การพูดคุยกันแบบสบาย ๆ ของพวกเขาทั้งสองคนบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนเก่ากัน “ฉันอยากจะแนะนำให้นายรู้จักกับคนที่สนใจอยากจะเรียนรู้วิธีสร้างยันต์วิชาลับ และฉันคิดว่านายกับเขาน่าจะคุยเรื่องรายละเอียดได้ดีกว่าถ้าได้พบกันแบบตัวต่อตัว ดังนั้นฉันก็เลยเชิญนายมาที่นี่ยังไงล่ะ!” โยชัวตอบด้วยรอยยิ้ม เมื่อเขาได้ยินแบบนั้น เชสก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะพูดติดตลกว่า “อย่าบอกนะว่านายอยากจะขอให้ฉันรับลูกสาวคนโปรดของนายมาเป็นศิษย์น่ะ!” โยชัวหัวเราะเป็นการตอบกลับทันที “ฉันคงจะดีใจมากถ้าเธอสนใจเรื่องการสร้างยันต์จริง ๆ! อย่างไรก็ตามเธอมีแผนของเธอเองอยู่แล้ว คนที่ฉันอยากจะแนะนำให้นายรู้จักก็คือชายห
ไม่กี่วินาทีต่อมา เชสก็วางพู่กันของเขาลงก่อนจะโยนยันต์ขึ้นสู่ท้องฟ้า… และทันใดนั้น ยันต์ก็กลายร่างเป็นนกฟีนิกซ์สีทองที่พุ่งทะยานออกไป! “ยันต์นี้เรียกว่าฟีนิกซ์เหินฟ้า!” เชสอธิบาย ในขณะที่เขาส่งสัญญาณให้เจอรัลด์เริ่มต้นการทดสอบ เมื่อได้รับคำใบ้ เจอรัลด์จึงหลับตาลงก่อนที่จะนึกถึงฝีแปรงก่อนหน้านี้ของเชสอย่างละเอียดทุกขั้นตอน เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ไม่ได้เขียนอะไรลงไปบนแผ่นยันต์ เชสจึงพูดว่า "เธอรู้ไหม เธอจะยอมแพ้ก็ได้นะถ้าเธอทำไม่ได้!" 'ยอมแพ้งั้นเหรอ…?' เจอรัลด์คิดกับตัวเอง เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เขาเป็นคนที่ยอมรับความพ่ายแพ้ตั้งแต่เมื่อไหร่? การยอมแพ้ไม่ได้ถูกเขียนไว้ในในพจนานุกรมของเขาด้วยซ้ำ! หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เจอรัลด์ก็ลืมตากว้างก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบพู่กัน และเริ่มวาดยันต์ที่คล้ายกับของเชส ด้วยการเคลื่อนไหวที่ลื่นไหลของเขา มันเกือบจะรู้สึกเหมือนเจอรัลด์กำลังไหลไปสายน้ำ ในขณะที่เขาวาดยันต์แผ่นนั้น อันที่จริงแล้ว การเคลื่อนไหวของเขาดูลื่นไหลมากจนท่าทีของเชสเปลี่ยนจากการดูถูกเหยียดหยามเป็นความประหลาดใจอย่างรวดเร็ว เขาอดไม่ได้ที่จะยอมรับว่าเจอรัลด์มีพรสวรรค์ในการสร้า
เมื่อพวกเขาเดินทางมาถึงสหภาพยันต์ เชสก็พาเจอรัลด์เข้าไปในห้องโถงใหญ่ชายคนหนึ่งซึ่งสวมชุดเหมือนเชสก็เข้ามาทักทายพวกเขา และมีชายหนุ่มอีกคนหนึ่งติดตามเขามาด้วย“ท่านอาจารย์ฮันท์ ดูเหมือนว่าในที่สุดท่านก็มีลูกศิษย์เป็นของตัวเองแล้ว!”ชายคนนั้นทักทายเชสด้วยรอยยิ้มอันสดใส“อาจารย์กริฟฟิน นี่คุณกำลังจะไปไหน?”ชื่อของเขาคือ ลอยด์ กริฟฟิน เช่นเดียวกับเชส เขายังเป็นอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านยันต์วิชาลับขั้นที่สองแห่งสหภาพยันต์ จึงอาจกล่าวได้ว่าพวกเขาเปรียบเสมือนพี่น้องกันอย่างไรก็ตาม ลอยด์เริ่มรับลูกศิษย์เร็วกว่าเชสมาก“ฮ่าฮ่า อาจารย์กริฟฟิน ว่าแต่ว่าคุณกำลังจะไปไหน?”ลอยด์ยิ้มอย่างอ่อนโยนและตอบเชส“อาจารย์ฮันท์ ลูกศิษย์ของผมได้สร้างยันต์คุณภาพปานกลางขึ้นมา ผมกำลังจะพาเขาไปพบกับปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ เพื่อขอให้ท่านมอบตำแหน่งอาลักษณ์ยันต์ระดับหนึ่งให้กับเขา!”ลอยด์บอกกับเชสอย่างภาคภูมิใจโครงสร้างลำดับขั้นของสหภาพยันต์ถูกแบ่งออกเป็นสี่ระดับ ซึ่งไล่จากระดับล่างขึ้นบน คือตำแหน่งอาลักษณ์ยันต์ ตำแหน่งนักวิชาการยันต์ ตำแหน่งอาจารย์ยันต์ และตำแหน่งปรมาจารย์ยันต์เมื่อศิษย์ได้รับการยอมรับจากอาจ
เมื่อมองดูตราสมาชิกที่เปล่งแสงแวววาว เจอรัลด์ก็รู้สึกตื้นตันใจในที่สุดเขาก็กลายเป็นสมาชิกของสหภาพยันต์ และเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์เชส ฮันท์ ผู้เก่งกาจ ตอนนี้เขาสามารถเรียนรู้วิธีสร้างยันต์วิชาลับได้แล้ว“เจอรัลด์ เธอจะต้องอยู่ที่นี่กับฉันอีกสองสามวัน ฉันจะสอนความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับยันต์วิชาลับและวิธีการวาดลายเส้นต่าง ๆ ให้ แม้ว่าเธอจะมีความสามารถมาก แต่ก็ยังมีหลายสิ่งที่คุณต้องเรียนรู้เพื่อที่จะพัฒนาทักษะในการสร้างยันต์ ความสามารถพิเศษถือเป็นข้อได้เปรียบโดยกำเนิด แต่เธอก็ยังต้องเรียนรู้อีกหลายสิ่งหลายอย่าง อย่าทนงตัวจนเกินไป เข้าใจไหม?”อาจารย์ฮันท์มองเจอรัลด์ และแนะนำเขาอย่างจริงใจ“ครับ อาจารย์ฮันท์ ผมเข้าใจทุกอย่าง ผมจะทำตามที่คุณบอก และตั้งใจเรียนรู้วิธีสร้างยันต์วิชาลับ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังเป็นอันขาด!”เจอรัลด์มองไปที่เชสด้วยสายตาที่มุ่งมั่นเป็นอย่างยิ่งอาจารย์ฮันท์ตั้งความหวังในตัวเขาเอาไว้สูงมาก แน่นอนว่าเขาจะไม่ทำให้อาจารย์ของเขาต้องผิดหวังหลังจากนั้น เชสก็พาเจอรัลด์ไปที่บ้านพักของเขา และพวกเขาก็เริ่มการเรียนการสอนทันทีเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่กี่วันต่อมาระหว่างท
ในความพยายามครั้งที่สาม เจอรัลด์ได้เปลี่ยนวิธีการสะบัดพู่กันบอกตามตรง ลายมังกรสีทองนี้ดูไม่ธรรมดาเลย การเริ่มวาดตามจุดต่าง ๆ จะให้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกันออกไป เมื่อเขาพบจุดที่เหมาะสมในการเริ่มต้นเท่านั้น เขาจึงจะสามารถสร้างยันต์คุณภาพสูงขึ้นมาได้ไม่กี่นาทีต่อมา เจอรัลด์ก็วาดภาพเสร็จเป็นครั้งที่สามครั้งนี้ฝีมือของเขาพัฒนาขึ้นมากแม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถผลิตยันต์ที่สมบูรณ์แบบขึ้นมาได้ แต่เขาก็สามารถผลิตยันต์ที่มีคุณภาพดีจนไม่มีใครเทียบได้สำเร็จมังกรสีเงินที่ดูแวววาวและถูกล้อมรอบด้วยแสงสีทองพุ่งออกมาจากยันต์ และล้อมตัวเจอรัลด์เอาไว้“เจอรัลด์ การฝึกซ้อมของเธอเป็นยังไงบ้าง?”ทันใดนั้น เชสก็กลับมาจากที่ทำงาน และเขาก็เดินเข้าไปในสวนพร้อมกับถามเจอรัลด์ถึงความคืบหน้าในการฝึกฝนวินาทีต่อมา เชสก็เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ “ยันต์คุณภาพหายาก!”เชสก้าวไปข้างหน้าและตะโกน ขณะที่เขามองไปที่มังกรสีเงินตัวนั้นขณะที่เขาพูด มังกรสีเงินก็หายตัวไปต่อหน้าเจอรัลด์ ยันต์ของเขาหมดฤทธิ์ลงแล้วยันต์ทุกอันที่ถูกสร้างขึ้นมาจะสามารถคงอยู่ได้เพียงไม่กี่สิบวินาที และอยู่ได้สูงสุดหนึ่งหรือสองนาทีเท่านั้
เชสรู้สึกปวดหัวทุกครั้งที่ได้พบกับลอยด์ เพราะผู้ชายคนนี้ชอบหาเรื่องกลั่นแกล้งเขาอยู่เสมอ และลอยด์ก็มักจะพูดจาเยาะเย้ยเขาอยู่บ่อยครั้ง ในทางกลับกัน ลอยด์จะชอบคุยโวโอ้อวดเกี่ยวกับตัวเอง และนั่นก็เป็นเรื่องที่น่ารำคาญมากสำหรับเชส“ท่านปรมาจารย์ยันต์ได้เก็บตัวฝึกสมาธิมาหลายวันแล้ว และนั่นเป็นสาเหตุที่ลูกศิษย์ของผมยังไม่ได้รับตำแหน่ง ผมได้ยินมาว่าเขากำลังจะออกมาวันนี้ ผมก็เลยรีบไปพบเขา อาจารย์ฮันท์ คุณจะพาลูกศิษย์ของคุณไปขอรับตำแหน่งด้วยงั้นเหรอ?”ลอยด์อธิบายให้เชสฟังก่อนที่เขาจะถามอย่างสงสัย"ถูกต้อง! ลูกศิษย์ของผมเก่งมาก ฝีมือของเขาพัฒนาอย่างรวดเร็ว ดังนั้นผมจึงพาเขามาที่นี่เพื่อขอรับตำแหน่ง!”เชสตอบด้วยความมั่นใจลอยด์ผงะเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เขารู้ว่าเชสเพิ่งรับลูกศิษย์คนนี้มาดูแลเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่ตอนนี้ ลูกศิษย์ของเขากำลังจะได้รับตำแหน่งแล้ว เขารู้สึกว่ามันเร็วเกินไป เนื่องจากลูกศิษย์ของเขาเองต้องใช้เวลาเกือบสองเดือนในการเรียนรู้ ก่อนที่เขาจะมีคุณสมบัติที่จะได้รับตำแหน่ง“อาจารย์ฮันท์ การขอรับตำแหน่งไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย คุณจะทำเป็นเรื่องเล่น ๆ ไม่ได้ คุณแน่ใจหรือว่