All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 1361 - Chapter 1370

นอกจากนั้นแล้ว ยังมีภาพวาดนกขนาดใหญ่ และสัตว์วิเศษอีกหลายภาพ และไม่มีใครบอกได้ว่าพวกเขาตั้งใจวาดภาพนั้นเมื่อกวาดสายตามองผ่าน ๆ ไม่นานนัก เจอรัลด์ก็พบภาพที่ค่อนข้างคุ้นตา เป็นภาพสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับค้างคาวร่างมหึมา ‘...ฉันเจอบางอย่างที่คล้ายกับที่เหมืองที่ฉันเคยช่วยยูเมะเอาไว้ และได้ศิลาสะท้อนน้ำกลับมาใช่ไหม...? เป็นค้างคาวยักษ์ที่มีศีรษะเป็นมนุษย์... ถึงตอนแรกฉันจะคิดว่ามันเป็นปีศาจค้างคาวที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างโชกโชน เพราะถูกจารึกไว้บนผนังนี้คงจะไม่เกิดคำถามอย่างเรื่องมีสัตว์โบราณบางชนิดที่มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้... แต่...จะเป็นไปได้อย่างไร...? ชักจะมีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นมากเกินไปซะแล้ว...’เมื่อหันไปมองที่ควีนน่า ที่หลงใหลกับทุกสิ่งที่อยู่ภายในถ้ำมาสักระยะหนึ่งแล้ว เจอรัลด์จึงเอ่ยถามขึ้น “...บอกได้ไหมว่าเป็นโลกแบบไหนที่จารึกเอาไว้บนกำแพง...? มันเป็นโลกมนุษย์จริงเหรอ?”เมื่อได้ฟังคำถามของเจอรัลด์ เธอจึงเอ่ยตอบ “จริงสิ เห็นได้ชัดว่ามันดูเหมือนเป็นโลกในตำนานที่ดำรงอยู่เมื่อหลายหมื่นปีก่อน! ฉันเรียนรู้การดำรงอยู่ของมันจากข้อมูลที่ได้รับกลับมาตอนที่ฉันยังอยู่ในจาเอลตรา ถ้าให้บอกช

เจอรัลด์มองเธอด้วยสายตาอ่อนโยนกว่าแต่ก่อน แล้วเอ่ยตอบ “ผมมีบางอย่างที่ผมจะต้องรู้ให้ได้ ผมจะไปหาคุณผมจัดการกับปัญหาเหล่านั้นเรียบร้อยแล้ว!”“ได้! งั้นฉันจะรอ!” ควีนน่าตอบพลางยิ้มออกมาหลังจากนั้นร่างของเธอก็สั่นเพียงชั่วอึดใจ...และสิ่งต่อไปที่ทุกคนต่างรู้ เธอได้หายตัวไปแล้ว!โรซี่ก้าวไปข้างหน้าด้วยความตกใจ จากนั้นจึงหันไปมองเจอรัลด์ก่อนจะพูดขึ้น “เธอ...เธอเป็นคนหรือผี...?”“ผมคิดว่าครึ่งผีครึ่งคน!” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่เขาหันไปมองทางที่ควีนน่าหายตัวไป แล้วถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วงหลังจากนั้นเขาจึงพาโรซี่กลับไปที่ shantytown เพื่อพบกับลีโอและคนอื่น ๆ เมื่อสังเหตเห็นว่าชายอีกคนไม่อยู่ เจอรัลด์จึงถามกับโมนิก้าว่าเขาไปไหนหลังจากที่ได้รับการแจ้งว่าชายคนนั้นยังไม่กลับมา เจอรัลด์รู้สึกว่าเขาไม่พอใจเล็กน้อย ขณะที่เขาคิดว่า ‘เขาไปไหนของเขานะ? เกิดอะไรขึ้นเขาถึงไปนานขนาดนี้...?’หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อควีนน่ากลับมาถึงคฤหาสน์ที่เธออาศัยอยู่แล้ว คฤหาสน์ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนาจากหน่วยเทวาทมิฬเมื่อเข้าไปในคฤหาสน์ ควีนน่าได้รับการต้อนรับจากพวกลูกน้องทันที ขณะที่พวกเขาตะโกนขึ้น “ยินดีต้

นอกเหนือจากสิ่งที่เขาพูดไปก่อนหน้านี้ จัสมินเริ่มสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ขณะที่เธอเอ่ย “...เป็น... เป็นไปได้ไหมว่าคุณจะเป็นสามีของคุณป้าที่หายตัวไป...? คุณลุงของฉันกับเจอรัลด์มีส่วน...?”เขาเผยยิ้มออกมา จากนั้นชายคนนั้นจึงตอบกลับ “เธอฉลาดพอ ๆ กับคุณป้าของเธอจริง ๆ จัสมิน...”“...ถ้าอย่างนั้น เป็นความจริงเหรอคะ...?!” จัสมินร้องออกมา ขณะที่เธอปิดปากก้วยความตกใจ“...คุณ ไม่สิ คุณลุง... คุณลุงไม่ได้หายตัวไปตั้งนานแล้วหรือคะ...? ทำไมคุณลุงถึงมาปรากฏตัวเอาตอนนี้...? นอกจากนั้นหน้าตาของคุณลุงกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงคะ...?”จากสิ่งที่คุณป้าเคยบอกเธอ ปีเตอร์ คลอฟอร์ด คุณลุงของเธอ เป็นคนที่หล่อและสง่างามเลยทีเดียว ด้วยเหตุนี้ หน้าตาน่าเกลียดของเขาในตอนนี้จะทำให้ทุกคนตกใจ!“เอาเป็นว่าที่ลุงต้องเป็นแบบนี้เพราะต้องหนีเอาตัวรอด ถึงอย่างนั้นหน้าตาแบบนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไรนักหรอก มันทำให้ลุงซ่อนตัวตนที่แท้จริงของลุงเอาไว้ได้ ที่จริงแล้วต้องขอบคุณที่หน้าตาของลุงเป็นแบบนี้ ที่ทำให้ลุงสืบหาเรื่องบางอย่างได้ง่ายดาย!” ปีเตอร์ตอบ ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นดังเดิม“ถ้าอย่างนั้น... หนูขอเดาว่าเจอรัลด

“...ก็ในเมื่อท่านชายกับฉันกลับมาได้อย่างปลอดภัย แถมคุณยังได้เจอผู้ช่วยที่ดีแบบนี้ ไม่ดีเหรอที่เราจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำในคืนนี้...? ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังนับถือท่านชายผู้นี้เหมือนคนในครอบครัว ตั้งแต่เขาช่วยฉันออกมา!” จัสมินที่รู้ตัวว่าตัวเองเกือบจะพลั้งปากพูดออกไปเอ่ยขึ้นโชคดีที่สิ่งที่เธออธิบายจะได้ผลเพราะเจอรัลด์หัวเราะออกมาก่อนจะตอบรับ “อ๋อ เธอพูดไม่ผิดหรอก! เขาเองก็ช่วยชีวิตฉันเอาไว้เหมือนกัน เธอรู้ไหม! ตั้งแต่ฉันฟื้นขึ้นมา ฉันก็นับถือเขาเหมือนคนในครอบครัวเหมือนกัน! พูดได้ดีมาก! งั้นมากินเลี้ยงอาหารค่ำในคืนนี้กันเถอะ! ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปทำอาหาร ถ้าไม่มีใครว่าอะไรน่ะนะ!”“ฉันจะช่วยเอง!” โมนิก้ากับโรซี่ที่ยืนอยู่ด้านข้างเงียบ ๆ โพล่งออกมาแทบจะพร้อมกัน เมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเธอทั้งคู่จึงรู้สึกประหม่าเล็กน้อยโมนิกากระตือรือร้นอยากจะช่วยมาก เพราะเธอชื่นชมเจอรัลด์มาสักพักหนึ่งแล้ว เธอนับถือทั้งพลังที่แข็งแกร่งและนิสัยที่เข้มแข็ง และแน่นอนว่าหน้าตาอันหล่อเหลาของเขาก็มีส่วนด้วยเช่นกันส่วนโรซี่นั้น ถึงเธอจะรู้จักกับเจอรัลด์ได้ไม่นานนัก แต่เธอก็สนใจเขามาก เพราะเขาไม่เพียงเป็นทายาท

เมื่อมองดูขณะที่เธอเผยยิ้มจาง ๆ หลังจากที่พูดแบบนั้น เจอรัลด์จึงหยิบจี้ออกมาก่อนจะพูดขึ้น “คุณ... อยากอยู่ในจี้นี้เหรอ?”“ใช่ เพื่อให้ท่านหาข้าเจอจริง ๆ ข้ารู้สึกว่าต้องมีคนบอกให้ท่านนำศพของข้าไปฝังร่วมกับลีมิสใช่หรือไม่? จุดหมายของที่ฝังศพอยู่ในจี้หยกโลหิตมังกร ดูเอาเถิด มีพื้นที่บริสุทธ์และธรรมชาติเหมาะแก่ข้า เพื่อให้ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมภายในจี้ หรือกล่าวอีกนัยคือ ข้าฝึกตนในที่แห่งนั้นได้!” ไซล่าอธิบาย“...ผมเข้าใจแล้ว! จะว่าไป ไซล่า คุณรู้ไหมว่าบุคคลลึกลับนั่นเป็นใคร...?”“ข้ารู้ว่าเขาเป็นใคร แม้ว่าข้าจะไม่มั่นใจเรื่องนี้มากนัก ส่วนเรื่องที่เจาะจงยิ่งกว่านั้น ท่านจงต้องรอจนกว่าจะได้พบกับลีมิส เมื่อท่านทั้งสองผสานเข้าด้วยกันโดยสมบูรณ์แล้ว โดยพึ่งพลังจากจี้หยกโลหิตมังกร คงใช้เวลาไม่นานนักเพื่อฟื้นพลังสุดยอดของท่าน” ไซล่าตอบ“ฟื้นพลังสุดยอดของผมงั้นเหรอ...?” เจอรัลด์ถามด้วยความรู้สึกสับสน แม้ว่าเขาพอจะเข้าใจในสิ่งที่เธอพยายามจะสื่อ‘เธอต้องการจะบอกว่า เธออยากให้ฉันกลับไปในยุคของลีมิส เทพเจ้าแห่งสงครามใช่ไหม...? ถ้าอย่างนั้น ฉันเป็นร่างจุติของเทพจริง ๆ ใช่ไหม...?’ เจอรัลด์คิดใ