บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 791 - บทที่ 800

เย่ เหวินหมิงประหลาดใจเล็กน้อยที่เธอดูสงบนิ่ง “จะไม่หนีเหรอ?” เขาถามขณะถอดเนคไท“แล้วฉันหนีได้หรือเปล่าล่ะ?” เธอโต้กลับราวกับพูดคุยเรื่องขบขันเธอเคยหลบหนีได้ครั้งหนึ่งเมื่อเธอออกจากคุก และหนีออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นเขาในห้าง แต่ในที่สุด... เขาก็หาเธอเจออยู่ดีบางครั้ง โชคชะตาก็ดูเหมือนจะหมุนไปรอบ ๆ และปล่อยให้ทุกอย่างกลับเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสอีกครั้ง การทำให้ผู้คนรู้สึกหมดหนทางมันเป็นเรื่องตลกและน่าเศร้า“ไม่มีทางหนีพ้นหรอก” นี่คือคำตอบของเย่ เหวินหมิงที่มีให้เธอ “ถึงเธอจะหนีไปอีก ฉันก็จะเจอเธออีกครั้งอยู่ดี”“เพราะฉะนั้น ฉันก็ไม่จำเป็นต้องหนี” โจว เชียนหยุนยักไหล่ราวกับว่าเธอเลิกต่อต้านและพูดว่า “คุณเย่ คุณอยากให้ฉันชดใช้ชีวิตที่เป็นหนี้คุณยังไงบ้างล่ะ?”เย่ เหวินหมิงเม้มริมฝีปากบางของเขาเข้าด้วยกันและจ้องไปที่โจว เชียนหยุน “ฉันสงสัยว่าใครช่วยเธอซ่อนทุกอย่างเมื่อที่เธอออกจากคุก”หากไม่เป็นเช่นนั้น เขาก็คงจะใช้เวลาในการตามหาเธอไม่นาน“เพื่อน” โจว เชียนหยุนตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“เพื่อนแบบไหน?” เขาถาม“เพื่อนที่ฉันจะมอบชีวิตให้ได้!” โจว เชียนหยุนตอบแต่ดูเหมือนเย่ เหวินหมิงจะเ

ในตึกผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาล นายท่านอี้นั่งลงบนเตียงและมองดูหลานชายของเขาซึ่งนั่งห่างออกไปเพียงไม่กี่คืบ “ฉันได้ยินมาว่าแกเลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้วหรือ?”อี้ จิ่นหลีดูสงบนิ่ง ราวกับว่าเขาไม่แปลกใจที่นายท่านอี้รู้เรื่องนี้ไม่นานหลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นเพราะคนในคฤหาสน์อี้ก็คงจะให้ข้อมูลแก่นายท่านอี้ แม้ว่าชายชราผู้นี้จะเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลมาเป็นเวลานาน แต่เขาก็รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นในคฤหาสน์อี้“ใช่ เราเลิกกันแล้ว” อี้ จิ่นหลีพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“แกน่าจะฟังฉันตั้งแต่แรกนะ ผู้หญิงคนนั้นไม่เหมาะกับแก!” ดวงตาที่ขุ่นมัวของนายท่านอี้มองดูหลานชายของเขาอย่างเฉียบขาด “ดีที่แกไม่เหมือนกับพ่อของแก แกรู้ว่ามันควรหยุดก่อนที่จะสายเกินไป ไม่อย่างนั้นแกก็จะจบลงเหมือนกับพ่อของแก!”ทันใดนั้น อี้ จิ่นหลีก็ยิ้มเยาะเย้ยจากมุมริมฝีปากของเขาและเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตากับนายน้อยอี้ “คงเป็นคุณเองสินะที่จัดการให้จิตแพทย์ชื่อเหลิ่งมาที่คฤหาสน์อี้”ด้วยเหตุนี้ใบหน้าของนายท่านอี้จึงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ แต่เขาก็ยอมรับอย่างง่ายดาย “ใช่ ฉันขอให้ใครสักคนติดสินบนหมอคนนี้ แล้วให้ส่งหมอไปที่คฤหาสน์อี้”เขาไ

จากนั้นรถก็แล่นผ่านเธอไป‘มันเป็นเรื่องปกติใช่ไหม? ก็เราเลิกกันแล้ว และต่อจากนี้ไป เราก็ต่างแยกย้ายกันไป ไม่เกี่ยวข้องกันอีก!’ หลิง อี้หรานพูดกับตัวเองเบา ๆ ในใจ“อี้หราน เป็นอะไรไป? มองอะไรอยู่?” เสียงของกวอ ซื่นหลี่ดังขึ้นในหูของเธออีกครั้งหลิง อี้หรานละสายตาและมองไปที่กวอ ซื่นหลี่อีกครั้งโดยพูดว่า “ไม่มีอะไร ฉันมีเรื่องต้องทำ ดังนั้นฉันไปก่อนนะ!”“เดี๋ยวก่อน! ผมไปส่งคุณได้นะ รถของฉันอยู่ตรงหัวมุมนี่เอง” กวอ ซื่นหลี่พูดออกมาอย่างเร่งรีบ“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันขึ้นรถไปเอง สะดวกดี”“ก็...” เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหยิบนามบัตรจากกระเป๋าของเขาแล้วยื่นให้หลิง อี้หราน “นี่คือนามบัตรของฉันที่มีข้อมูลติดต่อและที่อยู่ที่ทำงานปัจจุบันของฉัน เธอจะมาหาฉันเมื่อไหร่ก็ได้ที่เธอต้องการความช่วยเหลือ!”หลิง อี้หรานมองดูชายตรงหน้าเธอ เขาแตกต่างจากตอนที่เขาอยู่ที่ศูนย์บริการสุขาภิบาล ตอนนี้เขาไม่ได้สวมชุดทีมอีกต่อไป แต่กลับสวมชุดสูทและเน็คไท นอกจากนี้ทรงผมของเขาก็แตกต่างออกไปจากเดิม เธอเหลือบเห็นนามบัตรที่เขาส่งให้เธอ เขาเป็นผู้อำนวยการของบริษัทตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ดูเหมือนว่าเขากำลังทำธุรกิจจริง

อี้ จิ่นหลีหยุดกะทันหันเกา ฉงหมิงตกตะลึง ‘สิ่งที่ฉันพูดไป... มีประโยชน์ใช่ไหม?’อี้ จิ่นหลีเพียงก้มหน้าลงและมองไปที่มือที่เปื้อนเลือดของเขา เขาจำได้ว่าเธอเคยบอกว่ามือของเขาดูสวยและสะอาด‘เธอก็แค่... ไม่รู้ถึงจำนวนหยาดเลือดและความมืดหม่นของโลกใบนี้ว่ามันได้เปื้อนมือฉันไปมากแค่ไหน’“ใช่ มันจะทำให้มือฉันสกปรก...” อี้ จิ่นหลีพึมพำ“นายน้อยอี้ มือของคุณ…” เกา ฉงหมิงรีบยื่นผ้าเช็ดหน้าที่สะอาดให้แก่เจ้านายอี้ จิ่นหลีหยิบผ้าเช็ดหน้าและเช็ดเลือดออกจากมือของเขา จากนั้นเขาก็ไม่สนใจชายที่นอนอยู่บนพื้นอีกต่อไป เขาเดินตรงผ่านชายคนนั้นเข้าไปในอาคารเกา ฉงหมิงออกคำสั่งอย่างรวดเร็วและเดินเข้าไปในอาคารผู้คนที่เพิ่งเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวต่างรู้สึกหวาดกลัวใครจะคิดว่านายน้อยอี้ที่ปกติแล้วดูเย็นชาและมีเกียรติจะน่ากลัวมากขนาดนี้เมื่อเขาจัดการเรื่องต่าง ๆ ด้วยมือของเขาเอง? เขาดูเหมือน… ผู้คุมความตายราวกับว่าผู้คนนับล้านที่เสียชีวิตในน้ำมือของเขานั้นไม่มีความสำคัญอะไรราวกับว่าชีวิตของคนเหล่านั้นไม่มีความหมายสำหรับเขา!“นายไม่จำเป็นต้องเข้ามา” อี้ จิ่นหลีสั่งเกา ฉงหมิงที่ทางเข้าประตูห้องทำงาน

ดวงตาของกวาน ลี่หลี่เป็นประกายและเธอก็รู้สึกตื่นเต้นทันทีเมื่อหลิง อี้หรานออกมาจากห้องสัมภาษณ์งาน เธอก็ได้พบกับกวาน ลี่หลี่แบบตัวต่อตัว“อี้หราน เธอมาสัมภาษณ์งานทำไม? แฟนเธอรู้ไหม? ถ้าเธออยากจะเป็นทนายอีกครั้ง ก็บอกให้แฟนของเธอเปิดสำนักงานกฎหมายให้เธอสิ ไม่ง่ายกว่าเหรอ?” กวาน ลี่หลี่พูดด้วยรอยยิ้มปลอมเพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้าง ๆ เธอประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของกวาน ลี่หลี่ เธอมองไปที่หลิง อี้หรานและพูดว่า “ลี่หลี่ คุณล้อฉันเล่นหรือเปล่า? แฟนของเธอสามารถเปิดสำนักงานกฎหมายให้กับเธอได้เหรอ?”“ฉันจะพูดล้อเล่นทำไมล่ะ?” กวาน ลี่หลี่อธิบายอย่างใจดีว่า “แฟนของเธอคืออี้ จิ่นหลี เขาสามารถเปิดสำนักงานกฎหมายในเมืองเฉินให้เธอได้ง่าย ๆ” เลยแหละเมื่อเธอพูดแบบนี้ มันกลับสร้างเสียงหัวเราะจากผู้คนรอบ ๆ ตัวเธอ“ลี่หลี่ คุณแน่ใจเหรอว่าแฟนของเธอคืออี้ จิ่นหลี?”“ถ้าคุณจะล้อเล่น ก็ควรมีข้อจำกัดหน่อยนะ ถ้าแฟนของเธอคืออี้ จิ่นหลีจริง ๆ งั้นแฟนของฉันก็คงเป้นกู้ ลี่เฉินแล้วล่ะ!”“ถูกต้อง ในฐานะนักกฎหมาย เราต้องมองดูที่หลักฐานทุกอย่าง ถ้าอี้ จิ่นหลีได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาอาจฟ้องคุณในข้อหาหมิ่นประมาท