พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย의 모든 챕터: 챕터 801 - 챕터 810

เย่ เหวินหมิงมีเสน่ห์ดึงดูดใจผู้หญิงเป็นอย่างมาก!โจว เชียนหยุนคิดถึงช่วงเวลาที่เธอต้องการจิบน้ำแร่ที่เย่ เหวินหมิงดื่ม หรือพูดง่าย ๆ นั่นคือการจูบทางอ้อมเมื่อเธอคิดเกี่ยวกับมันในตอนนี้ เธอกลับพบว่าเธอเป็นคนที่ไร้เดียงสามากในตอนนั้นเธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ “เย่ เหวินหมิง ฉันคิดว่าคุณกับฉันรู้ดีว่าคุณไม่มีสิทธิ์มารั้งฉันไว้ที่นี่ ตอนนี้ฉันเป็นอิสระแล้ว”“อิสระ?” เขาหัวเราะ “แล้วเธอคิดว่าฉันต้องเสียค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ในการริบรอนอิสระจากเธอ?”ฟังดูเหมือนเป็นการคุกคาม!หัวใจของเธอตกลงมาที่พื้น เมื่อรู้ว่าเขากำลังจะบอกเธอว่าเขาสามารถควบคุมเสรีภาพของเธอได้อย่างเต็มที่และยังสามารถหาเหตุผลอื่นที่จะส่งเธอเข้าคุกอีกครั้งได้ถ้าเขาต้องการ!เมื่อนึกถึงเวลาที่เธอต้องอยู่ในคุก ร่างกายของโจว เชียนหยุนก็อดสั่นไหวไม่ได้ ใบหน้าของเธอซีดลงขณะที่ริมฝีปากแดงของเธอก็ถูกเม้มเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนา มือบนเข่าของเธอกำแน่นราวกับว่าเธอกำลังระงับความกลัวในใจของเธอท่าทางของเธอทำให้เขาขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็วางขวดน้ำในมือลงแล้วเดินไปหาเธอ “เป็นอะไรไป?”ทันทีที่มือของเขาสัมผัสเธอ เธอก็กรีดร้องว่า “อย่ามาแตะต้องฉั

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาค้นพบว่าว่าเธอมีความมุ่งมั่นมากกว่าที่เขาคิดไว้ก่อนหน้านี้เธอสามารถทำร้ายตัวเองได้ และเมื่อเขาเห็นเลือดไหลออกจากร่างกายของเธอ เขากลับรู้สึกถึงความเยือกเย็น เส้นประสาททุกเส้นในร่างกายของเขารู้สึกเสียวซ่าน‘ราวกับว่าเธอผลักแก้วที่แตกเข้ามาในร่างกายของฉัน!’‘มันเจ็บมาก!’ความเจ็บปวดและความโกรธของเขาทำให้ โจว เชียนหยุนหัวเราะ แต่เมื่อเธอหัวเราะ เลือดในท้องของเธอก็ไหลออกมาเร็วขึ้น!“อย่าหัวเราะ!” เขาตื่นตระหนกเพราะกลัวว่าเธอจะมีเลือดออกมากเกินไปเธอหัวเราะราวกับว่าเธอกำลังเยาะเย้ยความตื่นตระหนกของเขาในตอนนี้“แล้วอย่างนี้ ฉันชดใช้หนี้ชีวิตให้คุณได้หรือเปล่า?” โจว เชียนหยุนถามด้วยความยากลำบาก เธอสัมผัสได้ถึงเลือดที่ไหลออกมา แต่เธอรู้ว่าเธอจะไม่ตายง่าย ๆเธอได้รับบาดเจ็บมากพอแล้วในคุก เธอต้องเผชิญกับอาการบาดเจ็บมากเกินไปจนทำให้ผันตัวเธอไปเป็นหมอรักษาตัวเอง ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าอาการบาดเจ็บนี้จะไม่ฆ่าเธอเธอทำแบบนี้เพียงเพื่อให้เย่ เหวินหมิงเข้าใจถึงความมุ่งมั่นของเธอ“ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ฉันต้องมีลูก หรือคุณจะให้หมอผ่าเอามดลูกของฉันออกก็ได้ แน่นอนว่ามันอาจเ

“ผู้ชายคนนี้เป็นศัตรูตัวฉกาจของแกจริง ๆ แกได้รับบาดเจ็บสาหัสแบบนี้ทุกครั้งที่เขาปรากฏตัว! เกิดอะไรขึ้น? ลูกแทงตัวเองอย่างที่เขาพูดจริง ๆ เหรอ?” คุณนายโจวพูดออกมาอย่างขมขื่น“ค่ะแม่ ฉันทำเอง” โจว เชียนหยุนยอมรับมัน“แกทำแบบนี้…”“เขาต้องการให้ฉันมีลูก มันตลกสิ้นดีที่เขาทำอย่างนั้นกับฉันในตอนนั้นและตอนนี้เขากลับมาแก้แค้นด้วยการขอให้ฉันมีลูกให้เขา” โจว เชียนหยุนพูดอย่างขมขื่น“เป็นไปได้ไหมว่าเขายังมีความรู้สึกต่อลูก? เพราะเธอทั้งคู่…”“แม่!” โจว เชียนหยุนขัดจังหวะจินตนาการที่เพ้อฝันของแม่เธอ “เขาต้องการให้ฉันมีลูกเพราะคง จื่ออินไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ เขาแค่ใช้ฉันเป็นเครื่องมือ ถ้าเขารู้สึกอะไรกับฉัน เขาคงไม่จับฉันเข้าคุกหรอก”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ความโศกเศร้าก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคุณนายโจว “พวกเราน่ะสมควรแล้ว มันเป็นเพราะว่าลูกต้องรับผลจากการกระทำผิดของพ่อลูกไง! เย่ เหวินหมิงทำกับลูกแบบนี้ได้ยังไง ลูกยัง...”“แม่คะ หยุดเถอะ” โจว เชียนหยุนหยุดแม่ของเธอจากการเพ้อฝัน ทุกสิ่งในอดีตเป็นเหมือนฝันร้ายสำหรับเธอ ฝันร้ายที่เธอพยายามจะลืมเลือน “ถ้าแม่อยู่ที่โรงพยาบาล แล้วอาหยันน้อยล่ะ? แม่เอาเข

“คุณไม่ใช่...” เธอพยายามปฏิเสธอย่างมีสติ แต่บางประโยคกลับติดอยู่ในลำคอของเธอดวงตาสีดำนิลของเขาจับจ้องมาที่เธอ ดวงตาคู่นั้นกำลังแสดงความเยาะเย้ยตนเองและดูโศกเศร้าชิน เหลียนอีรู้สึกแน่นในอก ดวงตาของเขาทำให้เธอหายใจไม่ออก ราวกับว่าเธอติดหนี้อะไรบางอย่างกับเขาจากนั้นบรรยากาศในรถก็มีแต่ความเงียบสงบปกคลุม“อะไร ทำไมคุณไม่พูดต่อล่ะ?” เสียงของเขาดังขึ้น“ฉัน... ฉันจะไม่พูดอะไรทั้งนั้นแหละ” เธอพูดออกมาอย่างรู้สึกผิด‘ไม่เอาน่า ทำไมฉันถึงรู้สึกผิดล่ะ?’ เธอคิดกับตัวเอง พวกเขาควรจะรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คู่รักกันจริง ๆ เสียหน่อย!‘แค่บางคำพูดของเขา... อาจจะทำให้ฉันเข้าใจผิด ฉันคงจะเข้าใจผิดว่า... เขาอาจจะชอบฉันจริง ๆ และบางทีเขาอาจจะชอบฉันมาจนถึงตอนนี้’‘มันจะเป็นไปได้ยังไง?’‘ผู้หญิงแบบไหนที่ผู้ชายอย่างเขาไม่เคยเจอ? เขาจะชอบฉันจริง ๆ เหรอ? หรือว่าการกระทำและคำพูดของเขาเป็นการแสดงเพื่อให้ฉันตกหลุมรักเขาจริง ๆ ?’‘ถ้าฉันตกหลุมรักเขา เขาอาจจะเขี่ยฉันทิ้งเหมือนตอนที่ฉันจากไปโดยไม่บอกลาเขาในตอนนั้น!’“วันนี้อยากกินอะไร?” เขาถามเพื่อเปลี่ยนเรื่อง“แค่หาร้านที่อยู่ใกล้ ๆ ห้างสรรพสินค้า หลังจาก

“ฟังทางนี้ ฟัง นี่คือเพื่อนร่วมงานคนใหม่ของเรา อี้หราน!” เพื่อนร่วมงานบางคนยกแก้วขึ้นและดิ่มอวยพรแน่นอนว่า หลิง อี้หรานเป็นตัวละครหลัก ดังนั้นเธอจึงกลายเป็นจุดสนใจของผู้เข้าร่วมงานหลิง อี้หรานไม่ใช่คนดื่มเก่งนัก หลังจากดื่มไปไม่กี่ครั้ง เธอก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงปฏิเสธการชนแก้วจากเพื่อนร่วมงานซ้ำแล้วซ้ำเล่าและขอตัวไปเข้าห้องน้ำในห้องน้ำ หลิง อี้หรานเอนกายลงพิงกับอ่างล้างหน้าและเริ่มล้างหน้าของเธอที่ตอนนี้มีออกร้อนเพราะแอลกอฮอล์ เธอจึงพยายามใช้น้ำดับความร้อนบนหน้าจากนั้นเธอก็จ้องมองตัวเองในกระจกด้วยดวงตารูปอัลมอนด์ ผมบนหน้าผากและแก้มของเธอมีน้ำหยด แก้ม จมูกที่ได้รูปและริมฝีปากบางของเธอออกเป็นสีดอกแดงกุหลาบมากกว่าปกติขณะที่ดวงตาของเธอกะพริบเบา ๆ ขนตาของเธอก็จะขยับเหมือนพัดเล็กน้อยในอดีต เธอเคยรู้สึกว่าขนตาของเธอค่อนข้างยาวและสวย บางครั้งเมื่อเธอแต่งหน้าบางเบา เธอก็ไม่จำเป็นต้องใช้มาสคาร่าด้วยซ้ำ แต่หลังจากที่ได้พบกับอี้ จิ่นหลี เธอก็ตระหนักได้ว่าใคร ๆ ก็สามารถมีขนตางอนสวยได้ แม้แต่ผู้ชายอย่างเขาก็ยังมีขนตาที่สวย‘ขนตาของจินสวยมากและดวงตาที่สดใสของเข