บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 771 - บทที่ 780

ตอนนี้เธอยังคงไว้ทุกข์ให้กับคุณยายและเพิ่งเลย 49 วันที่คุณยายจากไป ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการแต่งกายด้วยสีสันสดใสเธอทารองพื้นเล็กน้อยและแต่งหน้าแบบบางเบาเนื่องจากนิ้วมือของเธอไม่คล่องแคล่วนัก เธอจึงพยายามทำอย่างประณีตบรรจง เธอมองดูที่นิ้วของเธอและยิ้มเล็กน้อย นิ้วของเธอไม่สามารถฟื้นตัวได้เหมือนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้นิ้วของเธอก็ดีขึ้นมาก‘ตอนนี้ฉันได้ปล่อยกู้ ลี่เฉินไปแล้ว จากนี้ไปฉันจะจับมือจินเท่านั้น!’หลิง อี้หรานยืนขึ้นและกำลังจะออกจากห้อง แต่เธอกลับสังเกตเห็นประตูที่เชื่อมระหว่างห้องนอนทั้งสองเปิดออกทางหางตา‘จินไม่ค่อยได้กลับไปที่ห้องนอนของเขา เขามักจะมานอนด้วยกันที่ห้องของฉัน’หลิง อี้หรานก้าวไปข้างหน้าโดยตั้งใจจะปิดประตู แต่เมื่อเธอเดินไปถึงประตู เธอกลับก้าวเข้าไปในห้องนอนของเขา“จิน?” เธอร้องเรียก แต่กลับไม่มีใครอยู่ในห้อง‘เขาไม่อยู่ในห้อง เขากำลังทำเค้กอยู่ในห้องครัวที่ชั้นล่างหรือเปล่า?’เธอจำได้ว่าเขาบอกว่าเขาจะใช้เวลาทั้งวันกับเธอที่บ้านหลิง อี้หรานกำลังจะหันหลังกลับไป แต่เธอกลับเหลือบเห็นอัลบั้มรูปในตู้ใกล้ ๆอัลบั้มภาพถูกเปิดทิ้งไว้ ในนี้มีรูปถ่ายของอี้ จิ่นหล

การปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันของหมอเหลิ่งเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจและสิ่งที่ลำบากที่สุดคือคุณหลิงได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น‘ฉันเกรงว่านายน้อยอี้จะไม่ปล่อยฉันไปง่าย ๆ หลังจากนี้!’ เกา ฉงหมิงตัวสั่นคลอนกับความคิดของตัวเอง จากนั้นก็เหลือบมองกลับไปที่จิตแพทย์ที่ยืนเงียบ ‘จู่ ๆ หมอเหลิ่งก็สร้างความปั่นป่วนในคฤหาสน์อี้ เป็นเพราะเธอกังวลอย่างนั้นเหรอ? กังวลจนมาพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้สะกดจิตหลิง อี้หราน เพราะกลัวว่าจะตกงาน?’‘มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ? ฉันแค่จัดให้เธอไปต่างประเทศเพื่อประชุมและพักผ่อนเท่านั้น’ดวงตาของเกา ฉงหมิงเปลี่ยนไปขณะที่เขาครุ่นคิด เมื่อเขาได้อยู่ใกล้อี้ จิ่นหลี เขาก็ได้เห็นหลายอย่างมากจนเป็นเรื่องปกติที่จะเข้าใจสิ่งหนึ่ง ต้องมีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นอย่างแน่นอน‘บางทีฉันอาจจะต้องทำการสืบค้นให้มากกว่านี้’อีกด้านหนึ่ง อี้ จิ่นหลีพูดกับหลิง อี้หรานด้วยรอยยิ้มว่า “มาเถอะ ไปกินข้าวเช้ากันก่อน”“จิน นี่มันเรื่องอะไรกัน?” แทนที่เธอจะเออออตามเขาไปที่ห้องอาหาร เธอกลับยืนอยู่ที่เดิม“เหมือนกับที่เธอเห็นนั้นแหละ หมอที่เธอเคยเจอ มาที่นี่และสร้างความปั่นป่วน” เขายิ้มและตอบเธอคร่าว

ราวกับว่าการทะเลาะวิวาทและความสงสัยที่เกิดขึ้นก่อนหน้าไม่เคยมีอยู่จริง!‘นี่คือสิ่งที่เขาหมายถึงโดยการบอกว่าช่างมันเถอะอย่างนั้นเหรอ?’หลิง อี้หรานจ้องมองดูเค้กที่ทำเสร็จแล้วตรงหน้าเธออย่างว่างเปล่า ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าเธอคงจะมีความสุขเมื่อได้เห็นเค้กก้อนนี้แต่เธอกลับรู้สึกโศกเศร้าจนอยากจะร้องไห้ออกมา‘ช่างมันเถอะ... ถ้าเราแค่ปล่อยมันไป ความเข้าใจผิดระหว่างเขากับฉันก็จะเกิดขึ้นเสมอ’‘ฉันต้องทำให้มันชัดเจน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น!’“จิน กู้ ลี่เฉิน และฉัน...”ก่อนที่เธอจะพูดจบ ริมฝีปากของเขาก็กดทับลงอย่างแรงกับริมฝีปากของเธอ ทำให้เสียงของเธอเงียบลงเขาดูดเม้มริมฝีปากของเธอ หยอกเล้ากับความหวานในปาก จนเขาลงโทษด้วยการกัดริมฝีปากบนของเธอ“ฉันบอกเธอแล้วไงว่าอย่าพูดถึงเรื่องระหว่างเธอกับเขาอีก ฉันไม่สนหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอสองคน ฉันแค่อยากให้เธออยู่เคียงข้างฉันต่อจากนี้ไป”หลิง อี้หรานพบว่าริมฝีปากของเธอบวมเต่งขึ้นเพราะเขาดูดเม้มมัน‘คือ... เขาไม่สนใจคำอธิบายและไม่เชื่อใจฉัน แต่เขากลับต้องการให้ฉันอยู่กับเขาเท่านั้นเนี่ยนะ?’“คุณไม่สนใจแม้ว่าฉันจะบอกว่าฉันรื้อฟื้นความทรงจำได้

“คุณ... เหนื่อยเหรอ?” เธอพึมพำประโยคที่เขาพูดก่อนหน้า“ใช่ ฉันเหนื่อย ความสัมพันธ์ของเราจบลงแล้ว!” เขาพูด‘มันเหนื่อยเกินไป ถ้าการรักใครสักคนทำให้เหนื่อยทั้งกายและใจ ไม่มั่นคงและอึดอัดมาก ฉันก็ไม่อยากรักใครอีกเลย’‘ถ้ากู้ ลี่เฉินจะอยู่ในใจของเธอเสมอ ฉันก็ไม่ขออยู่ในส่วนที่เหลือ’ตอนที่พ่อของเขาเสียชีวิตต่อหน้าต่อตาเขา เขาสาบานว่าเขาจะไม่เป็นเหมือนพ่อของเขา เขาจะไม่ยอมสละชีวิตเพื่อผู้หญิงที่ทรยศต่อเขาทั้งก่อนหน้านี้และในอนาคต!หลิง อี้หรานยืนแข็งทื่อ แม้ว่าเขาจะอยู่ตรงหน้าเธอ แต่ทำไมเขาถึงดูอยู่ไกลออกไป?เมื่อคืนเขายังดูสนิทสนมกับเธอมากและเธอก็รู้สึกมีความสุขมาก แต่ตอนนี้... มันเหมือนเป็นการประชดประชัน‘เขาเลิกกับฉันเพียงเพราะเขารู้สึกเหนื่อยเหรอ? ความสัมพันธ์ของเรามีความหมายต่อเขาบ้างไหม? เขาเห็นมันเป็นแค่เกมตลอดเวลาหรือเปล่า? แต่ความแตกต่างก็คือฉันยังติดอยู่กับความรักของเขา’“แล้วถ้า... ฉันไม่อยากเลิกกันล่ะ?”ศักดิ์ศรีของเธอแตกสลายเมื่อตอนที่เธอติดคุก หลังจากได้รับการปล่อยตัวออกมา เขาช่วยเธอรวบรวมศักดิ์ศรีที่เธอสูญเสียกลับคืนมาทีละน้อยตอนนี้เธอพูดด้วยศักดิ์ศรีที่แตกสลายขอ

เกมรักของเขากับเธอได้จบลงแล้ว!ในวันเกิดปีที่ 28 ของเธอ เธอตระหนักได้ว่าความโหดร้ายของพระเจ้าที่มีต่อเธอนั้นมากเกินกว่าที่เธอคิด!ร่างบางลากกระเป๋าเดินทางสองใบของเธอลงบันไดด้วยความยากลำบาก ระหว่างทางออกจากคฤหาสน์ เธอได้พบกับพ่อบ้านของคฤหาสน์อี้พ่อบ้านรู้สึกประหลาดใจที่เห็นหลิง อี้หรานแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดา ๆ ขณะที่เธอลากกระเป๋าเดินทางออกมา“คุณหลิง จะไปไหนครับ?”“ฉันกำลังจะย้ายออก ฉันกับอี้ จิ่นหลีเลิกกันแล้ว ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป” หลิง อี้หรานตอบ‘อะไรนะ?’พ่อบ้านรู้สึกประหลาดใจ ‘เลิก? กับนายน้อยอี้?’‘แต่... วันนี้เป็นวันเกิดคุณหลิงไม่ใช่เหรอ? แถมนายน้อยอี้ยังสั่งเมนูวันเกิดสำหรับตอนเย็น’แต่เมื่อมองดูท่าทางของคุณหลิงในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้โกหก ในทางกลับกัน หลิง อี้หรานไม่ได้พูดอะไร แต่ยังคงลากกระเป๋าเดินทางของเธอออกจากคฤหาสน์อี้พ่อบ้านรีบโทรหาเกา ฉงหมิง เลขาส่วนตัวของอี้ จิ่นหลีเพื่อรายงานสถานการณ์และถามว่าเขาควรรั้งเธอกลับมาหรือไม่เกา ฉงหมิงตกใจหลังจากที่ได้รับโทรศัพท์ เขามองไปที่เจ้านายของเขาที่อยู่ข้าง ๆ และไม่สามารถหยุดความตกใจได้