บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 1141 - บทที่ 1150

“ผมเกือบจะมาไม่ทันซะแล้ว” เสียงราวกับสายลมยามค่ำคืนดังขึ้นในหูของเธอหลิงอี้หรานหันไปมองและเห็นกู้ลี่เฉินที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอ “ทำไมคุณถึงมาขึ้นรถเมล์ล่ะ?” เธอถามด้วยความประหลาดใจ“เพราะผมยังอยากไปส่งคุณกลับบ้านไงล่ะ ในเมื่อคุณไม่ขึ้นรถผม ผมก็จะนั่งรถเมล์ไปกับคุณ” เขากล่าวหลิงอี้หรานตะลึงไป บางทีเพราะเธอไม่คาดคิดเลยว่ากู้ลี่เฉินจะมานั่งรถเมล์ไปพร้อมกับเธอ“จ่ายเงินก่อนโดยสารด้วยครับ” คนขับรถกล่าวเตือนขณะที่ขับรถออกจากป้ายรถเมล์กู้ลี่เฉินคลำกระเป๋ากางเกงตัวเองแล้วดึงแบงก์ร้อยดอลลาร์และกำลังจะเอามันใส่ลงไปในกล่องจ่ายเงินค่าโดยสาร สุดท้ายแล้วแบงก์เล็กสุดที่เขามีก็มีแค่แบงก์นี้เท่านั้น“เดี๋ยวก่อน!” หลิงอี้หรานรีบหยุดกู้ลี่เฉินไว้ “นี่คุณจะใส่แบงก์ร้อยลงไปงั้นเหรอ?”“ก็ผมมีแค่แบงก์ร้อนนี่” กู้ลี่เฉินกล่าวเสียงเบา หลิงอี้หรานเม้มปากเล็กน้อย “ไม่เป็นไร ฉันจ่ายให้คุณเอง เก็บเงินคุณไปเถอะ” พูดจบเธอก็ใช้บัตรโดยสารรายเดือนแตะเครื่องจ่ายเงินค่าโดยสารก่อนจะเดินไปกลางรถตอนนี้ไม่ใช่ชั่วโมงเร่งด่วน และรถก็ค่อนข้างโล่ง แต่ว่าไม่มีที่นั่งเหลือเลยหลิงอี้หรานเจอที่เหมาะ ๆ สำหรับยืนแล้ว เธอ

“ตื่นแล้วเหรอ?” เสียงของกู้ลี่เฉินดังเข้าหูเธอทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อเล็กน้อย เธอตอบปัดและรีบลุกขึ้นจากไปกู้ลี่เฉินลงรถตามเธอมาไม่ว่าหลิงอี้หรานจะเดินช้าหรือเร็วแค่ไหน แต่กู้ลี่เฉินก็ตามเธอไปด้วยความเร็วคงที่และคอยมองจนเธอเดินไปถึงประตูห้องเช่า“ถ้างั้น ผมกลับบ้านเลยแล้วกัน” เขาพูด เขาไม่ได้พยายามจะเข้าไปในห้องเช่า แต่ในตอนที่เขากำลังจะหมุนตัวกลับ เขาก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้จึงพูดขึ้นว่า “ถึงตอนนี้ตำรวจจะหาความจริงของเหตุการณ์ที่ส่วนนั่งเล่นไม่ได้ แต่ผมก็จะสืบเรื่องนี้ต่อไป ไม่ว่าคนคนนั้นพยายามจะใส่ร้ายใคร แต่ผมก็จะหาตัวเขามาและให้ความยุติธรรมกับคุณให้ได้!”หลิงอี้หรานพูดว่า “งั้นคุณก็เชื่อคำพูดของน้องลี่ฟางสินะคะ ว่ามีใครบางคนพยายามจะทำร้ายเธอ และฉันก็เป็นคนที่โชคร้ายไปเจอแทนเธอเพราะเข้าไปในส่วนนั่งเล่นผิดเวลาอย่างนั้นเหรอคะ?”“ผมไม่ได้เชื่อเธอ ผมแค่อยากรู้ความจริง” กู้ลี่เฉินกล่าว“ถ้าคุณได้รู้ความจริงว่าเธอเป็นคนทำ คุณจะส่งเธอให้ตำรวจและทำทุกอย่างให้ถูกต้องเหรอ?” หลิงอี้หรานถามขณะที่มองไปยังกู้ลี่เฉิน ดวงตาของเขาเป็นประกาย ‘ถ้าลี่ฟางท

เมื่อได้ยินอย่างนี้ดวงตาของหวาลี่ฟางก็เป็นประกายขึ้นมาในทันใด “เธอมีวิธีเหรอ?”“ถ้าไม่มีฉันก็คงไม่มาหรอก เธอไม่ได้อยากเป็นคุณนายกู้คนต่อไปหรอกเหรอ? แต่แย่หน่อยนะที่ตอนนี้กู้ลี่เฉินดันไปตกหลุมรักหลิงอี้หรานซะแล้ว เธอคงจะไม่โอกาสแล้วล่ะ!” หลิงลั่วอินกล่าวหวาลี่ฟางไม่ใช่คนโง่ เธอถามทันทีว่า “ทำไมเธอถึงช่วยฉัน?”“เงิน ฉันอยากได้เงิน และหลิงอี้หรานก็เป็นตัวปัญหาขวางหูขวางตาฉันมานานแล้ว” หลิงลั่วอินกล่าว ถ้าไม่ใช่เพราะหลิงอี้หราน มีหรือเธอและครอบครัวของเธอจะตกอยู่ในสภาพแบบตอนนี้?พ่อแม่ของเธอออกจากเมืองเฉินไปทำงานที่เมืองอื่นเพื่อหาเลี้ยงชีพ ในขณะที่เธออยู่ที่นี่ต่อและทำงานรับจ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ แม้แต่งานทำความสะอาดก็ไม่ใช่งานประจำ เธอเพียงถูกเรียกมาทำงานแทนลูกจ้างที่ป่วยก็เท่านั้นถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอหวาลี่ฟางและได้รับ ‘สินบน’ ด้วยหวาลี่ฟางขมวดคิ้ว อย่างไรเสีย ก่อนหน้านี้เธอก็เพิ่งโดนจ้าวต้าจู้แบล็คเมล์ไป นี่เธอจะโดนหลิงลั่วอินแบล็คเมล์อีกด้วยอย่างนั้นเหรอ?“แล้วยังไง? นี่เธออยากได้ผลแต่ไม่อยากลงแรงงั้นสิ?” หลิงลั่วอินมองไปที่เธอด้วยสายตาเย้ยหยัน “ฉันจะร่วมมือกับเธอ

ในเมื่อเป็นแบบนี้ คงจะเป็นการดีกว่าที่จะเริ่มโจมตีและทำให้พวกเขากลัวบ้าง!ใบหน้าของกวานลี่หลี่เปลี่ยนเป็นซีดจัด หลิงอี้หรานยังคงกล่าวต่อไปว่า “ก็เหมือนที่เธอพูด ฉันไต่เต้ากู้ลี่เฉินขึ้นไปก็ได้ ถึงฉันจะเป็นคนในตระกูลกู้ไม่ได้ แต่แค่ขอให้กู้ลี่เฉินจัดการเธอก็คงไม่ยากเท่าไหร่”กวานลี่หลี่กัดฟันแน่นเพราะไม่สามารถยอกย้อนกลับไปได้ มันเป็นเรื่องจริง หากหลิงอี้หรานอยากให้กู้ลี่เฉินจัดการเรื่องนี้ก็สามารถทำได้อย่างง่ายดายสิ่งที่กู้ลี่เฉินทำให้หลิงอี้หรานได้ในตอนนี้ เป็นสิ่งที่หลิงอี้หรานไม่ต้องขออะไรจากเขาเลยด้วยซ้ำ เธอแค่ส่งคลิปบันทึกเสียงไปให้กู้ลี่เฉิน แล้วกู้ลี่เฉินก็จะเป็นคนจัดการเองกวานลี่หลี่ตัวสั่นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ สถานการณ์เธอก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว ถ้ากู้ลี่เฉินมาจัดการเธออีก มีหวังเธอคงอยู่ในเมืองเฉินไม่ได้อีกต่อไปหลิงอี้หรานไม่สนใจกวานลี่หลี่อีก และเดินออกมาจากห้องชงกาแฟพร้อมด้วยกาแฟสำเร็จรูปในมือทันทีที่เธอกลับมายังที่นั่งของตัวเอง ข้อความจากชินเหลียนอีก็เด้งขึ้นมาใน WeChat ของเธอ หลิงอี้หรานเปิดดูข้อความใน WeChat ซึ่งมาจากเพื่อนสนิทของเธอชินเหลียนอี : [อี้หราน เธอคบกับก

ผู้จัดการกลัวว่าจะมีใครตายไปเสียก่อน เขาเลยรีบโทรหาเย่ฉงเว่ยทันที เพราะอย่างไรเสียครอบครัวของเย่ฉงเว่ยก็เป็นเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังเทียนเซียงพาวิลเลี่ยน และเย่ฉงเว่ยเองก็เป็นเพื่อนกับอี้จิ่นหลีเพราะเหตุนั้นเย่ฉงเว่ยจึงทำได้เพียงพาหลิงอี้หรานไปเป็นตัวช่วยดับไฟ ตามความเห็นของเย่ฉงเว่ยแล้ว ที่ช่วงนี้จิ่นหลีผิดปกติน่าจะเกี่ยวข้องกับหลิงอี้หราน ถ้าจะให้พูดอย่างเฉพาะเจาะจงก็คือ ท่าทีของจิ่นหลีต่อผู้หญิงที่พยายามจะเข้าหาเขาในช่วงนี้แตกต่างไปจากอดีตเขาดุร้ายและเจ้าอารมณ์ ไม่ว่าผู้หญิงเหล่านั้นจะทำอะไรต่อหน้าเขา แต่ถ้าเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำให้เขารำคาญใจขึ้นมาเรื่องก็จบไม่สวยทุกทีไปถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป เย่ฉงเว่ยเกรงว่าอีกไม่นานเทียนเซียงพาวิลเลี่ยนของเขาคงจะไร้ซึ่งผู้หญิงเป็นแน่!หลิงอี้หรานพูดขึ้นมาแบบทันทีว่า “หยุดรถนะ! ถ้าไม่จอดฉันจะโทรเรียกตำรวจ!”“เอาเลย โทรหาตำรวจเลย ถ้าใช้เครื่องเธอไม่พอ จะเอาเครื่องฉันโทรไปอีกด้วยก็ได้!” เย่ฉงเว่ยว่าแล้วก็โยนมือถือของเขาให้หลิงอี้หรานหลิงอี้หรานเงียบไป และรู้แล้วว่าเย่ฉงเว่ยต้องการพาเธอไปที่ไหนสักที่จริง ๆเมื่อรถของเย่ฉงเว่ยหยุดลง หลิงอ