บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 1131 - บทที่ 1140

หวาลี่ฟางกำลังหมกมุ่นกับความคิดตัวเอง ในตอนนั้นเองที่เธอได้ยินเสียงมาจากส่วนนั่งเล่น “หือ อะไรเนี่ย?” นั่นเป็นเสียงของแม่บ้านที่รับหน้าที่ทำความสะอาดสรรพสินค้าจากนั้นใครบางคนก็พูดว่า “รูป... รูปอะไรเนี่ย? ว้าว น่าสะอิดสะเอียนมากเลย!”‘รูปเหรอ?’หวาลี่ฟางขนลุกซู่และจำได้ขึ้นมาว่าเธอไปหลอกให้จ้าวต้าจู้แลกเปลี่ยนรูปกับเธอหลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้ตามจ้าวต้าจู้เข้ามาในส่วนนั่งเล่นหลังจากเอายาให้เขา และเธอก็คำนวณเวลาที่ยาออกฤทธิ์กับจ้าวต้าจู้ขณะที่รออยู่ข้างนอกความคิดตอนแรกของเธอหลังจากที่จ้าวต้าจู้กับหลิงอี้หรานโดนเปิดโปงว่าทำเรื่องคาว ๆ กัน แล้วเธอจะมาเอารูปไปตอนที่ไม่มีใครเห็น แต่เธอไม่ได้คาดคิดว่าเรื่องราวจะกลับกลายเป็นหนังคนละม้วนกับที่เธอคิดเลย ดังนั้นเธอจึงลืมเรื่องเก็บรูปกลับมาเสียสนิทหวาลี่ฟางรีบเข้าไปในส่วนนั่งเล่น และเห็นว่าหลายคนกำลังดูรูปในมือตัวเองในทันใดนั้นก็มีคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า “นี่ดูเหมือนหวาลี่ฟางนะ” “ว้าว จริงดิ? ผู้หญิงในนี้ดูเชยสะบัดเลยนะ ไม่ใช่เธอหรอก” “รูปแบบถึงเนื้อถึงตัวกับผู้ชายน่าเกลียดและหน้าตาบ้าน ๆ ด้วย เดี๋ยวนะ ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนคนที่อยู่บนเปลห

เมื่อพวกเขาขึ้นรถ กู้ลี่เฉินก็ปล่อยเธอลงตรงเบาะผู้โดยสารแล้วคาดเข็มขัดให้เธอ จากนั้นเขาก็กลับไปยังที่นั่งคนขับแล้วออกรถ รถมุ่งหน้าไปยังบ้านเช่าของหลิงอี้หราน ระหว่างทางกู้ลี่เฉินซื้อยาทาแผลมาเพื่อบรรเทาอาการฟกช้ำ“ไม่ทายาก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่รอยข่วนไม่กี่เส้น แล้วมันก็จะหายในสองวันด้วย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย” หลิงอี้หรานกล่าว“ถ้าเป็นเรื่องของคุณ ทุกอย่างก็เป็นเรื่องใหญ่สำหรับผม” เขากล่าว ประดุจดังเพื่อป้องกันไม่ให้เธอไม่ทายา เขาจึงจอดรถข้างถนน และมองไปยังรอยข่วนบนแขนของเธอ และต้องการทายาให้บาดแผลของเธอ“ฉัน... ฉันทาเองได้!” เธอรีบหยิบยาจากมือของเขาและเปิดฝามันออก จุ่มนิ้วลงในยาแล้วทามันลงบนแผลความเย็นของเนื้อครีมซึมซาบผ่านผิวหนัง เพราะมีรอยฟกช้ำไม่มาก หลิงอี้หรานจึงทายาเสร็จอย่างรวดเร็ว ขณะที่หลิงอี้หรานปิดฝากระปุกยา เธอก็ได้ยินเสียงกู้ลี่เฉินพูดว่า “ถ้าลี่ฟางทำร้ายคุณ ผมก็จะให้ความยุติธรรมกับคุณ”หลิงอี้หรานมองไปยังกู้ลี่เฉินด้วยความประหลาดใจ “คุณ...”กู้ลี่เฉินพูดว่า “ลี่ฟางช่วงชีวิตผมไว้ตอนที่ยังเด็ก เธอเป็นคนสำคัญสำหรับผมจริง ๆ และผมหวังว่าเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวกับเธอ

ถึงอย่างนั้นจากอีกมุมหนึ่งแล้ว เพื่อนสนิทของเธอเพิ่งจบกับอี้จิ่นหลีมาและยังคงเจ็บปวดกับการอกหักอยู่ การที่หลิงอี้หรานมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวจะทำให้เธอเศร้าหรือเปล่า? สิ่งนี้จะทำให้ทุกอย่างแย่ลงหรือเปล่า?“ในอีกสามเดือนเหรอ? หลิงอี้หรานตะลึงไป เธอไม่คาดคิดเลยว่าเพื่อนสนิทของเธอจะปาระเบิดลูกใหญ่ขนาดนี้ออกมา“ใช่ ทิงซินบอกว่า เขาจะใช้เวลาสามเดือนจัดการแก้ปัญหาเรื่องขัดแย้งในครอบครัวไป๋ แล้วหลังจากนั้นเราก็จะแต่งงานกัน” ชินเหลียนอีกล่าวแม้ว่ามันอาจจะดูเร็วไปในทีแรก แต่เธอก็เบาใจขึ้นเมื่อได้ตัดสินใจลงไปแล้วว่าจะแต่งงานในอีกสามเดือน เธอยังตั้งหน้าตั้งตารอคอยวินาทีที่เธอจะได้เป็นภรรยาของไป๋ทิงซินด้วย!“ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันก็ยินดีกับเธอด้วย!” หลิงอี้หรานพูดด้วยรอยยิ้มและอวยพรให้เพื่อนสนิทด้วยความจริงใจ “ฉันต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เธอแน่อยู่แล้ว! ฉันจะโกรธมากด้วยถ้าเธอไม่ให้ฉันเป็นนะ!” “ถ้าเธอรู้สึกไม่โอเคก็ไม่เป็นไรนะ...”จากนั้นหลิงอี้หรานก็ยื่นแขนออกมาและโอบกอดชินเหลียนอีไว้ “เหลียนอี ฉันไม่มีตรงไหนที่จะไม่โอเคเลย ฉันรู้นะว่าเธอเป็นห่วงฉัน เธอห่วงว่าฉันจะคิดถึงเรื่องความสัมพันธ์ของตัวเองแ

หลังจากได้ยินคำว่า ‘อี้หราน’ อี้จิ่นหลีซึ่งอยู่ห่างไปไม่ไกลก็หยุดเดินขึ้นมากะทันหันและมองไปทางหลิงอี้หรานและชินเหลียนอี เกาฉงหมิงที่ยืนอยู่ข้างอี้จิ่นหลีเองก็ได้ยินเช่นเดียวกันและมองไปทางนั้นด้วยเหมือนกัน เขารีบหันไปมองเจ้านายที่ยืนอยู่ถัดจากเขาในทันที ถึงอย่างนั้นอี้จิ่นหลีกลับมองหลิงอี้หรานที่ล้มอยู่บนพื้นอย่างเฉยเมยโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของเขาเลย“ไปกันเถอะ” เขาพูดเบาๆ ก่อนจะเดินลงเขาไปจุดที่หลิงอี้หรานล้มอยู่ไม่ไกลจากบันได ดังนั้นถ้าจะออกไปอี้จิ่นหลีก็ต้องเดินผ่านหลิงอี้หรานไปในตอนนี้เองที่เหล่าผู้แสวงบุญซึ่งเคยอยู่ข้างนอกก็ได้เข้าไปอยู่ในห้องโถงจนหมดข้างนอกจึงว่างเปล่าและหลิงอี้หรานก็เงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเธอเห็นเพียงว่ามีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอเขาคือ... อี้จิ่นหลีเธอเงยหน้าและมองไปยังเขาด้วยสายตาว่างเปล่ามันไม่เหมือนกับตอนที่เธอชำเลืองมองเขาตอนที่เขาเดินออกมาจากห้องโถงนั้น เขาเดินเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ จนเธอมองเห็นเขาได้ชัดมากขึ้น ๆใบหน้าเย็นชาและสวยงามของเขายังคงดูดีเหมือนเดิม ยกเว้นก็เพียงสีหน้านั้นไม่ได้อ่อ

หลิงอี้หรานมองไปยังหวาลี่ฟางพลางกระตุกยิ้มมุมปากเพียงข้างเดียว เธอไม่เชื่อว่าหวาลี่ฟางจะเสียใจอะไรทั้งนั้นแหละ เธอมั่นใจเกินกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ว่าหวาลี่ฟางเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ถึงอย่างนั้น... ไม่มีใครรู้ว่าตำรวจสืบสวนสอบสวนเจออะไรบ้าง กู้ลี่เฉินลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา เขามองหลิงอี้หรานและกล่าวว่า “ตำรวจโทรหาผมเหมือนกัน ไม่ว่าเขาจะอยากทำร้ายใคร แต่ถ้าผมรู้ว่าใครเป็นคนวางยาชายคนนั้นและล็อกประตูห้อง ผมจะทำให้มันต้องชดใช้และมอบความยุติธรรมให้กับคุณ!”หลิงอี้หรานเงยหน้ามองเขา ‘เขารู้ว่าฉันสงสัยหวาลี่ฟาง ถ้าอย่างนั้นเขากำลังบอกว่าถ้าหวาลี่ฟางเป็นคนทำ เขาก็จะไม่ปกป้องเธอเหรอ?’หวาลี่ฟางขนลุก และมีความอิจฉาปรากฏผ่านดวงตาของเธอเมื่อเธอได้ยินสิ่งที่กู้ลี่เฉินพูด‘นี่ลี่เฉินใส่ใจหลิงอี้หรานมากเสียจนไม่สามารถทนมองหลิงอี้หรานโดนทำร้ายแม้แต่นิดเลยงั้นเหรอ? หลิงอี้หรานไม่ได้เจ็บอะไรเลย เธอแค่โดนข่วนที่แขนเองนะ’ตำรวจกล่าวว่า “เอาล่ะ เข้าไปในห้องกันเถอะ มีบางอย่างที่ผมอยากจะอธิบายกับคุณ”สมาชิกในครอบครัวของจ้าวต้าจู้เข้าไปในห้องพร้อมกับพวกเขา เพราะไม่ว่าอย่างไร จ้าวต้าจู้เองก็ถู