บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 311 - บทที่ 320

เมื่อได้ยินแบบนั้น เมเรดิธไม่รู้สึกโกรธใด ๆ อีกทั้งเธอยังยิ้มออกมา“วีล่า ควินน์ ฉันคิดว่าในที่สุดเธอก็บ้าไปแล้วอย่างสมบูรณ์แบบ เธอกล้าพูดออกมาโดยที่ไม่อายเลยหรือไง?”“ไม่มีทางบ้าได้ขนาดนี้ถึงแม้ว่าเธอจะบ้าไปแล้วก็ตาม” มาเดลีนโต้กลับอย่างไม่แปลกใจ “ในเมื่อทุกอย่างมาถึงจุดนี้แล้ว นี่เธอยังคิดว่าเจเรมี่ต้องการเธออยู่อย่างนั้นเหรอ?”“ห๊ะ! อย่าฝันไปเลย! นี่เธอคิดว่าเจเรมี่ต้องการที่จะอยู่กับเธอถึงแม้ว่าเขาจะไม่ต้องการฉันงั้นเหรอ?” เมเรดิธกอดอกและหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ ภายในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจ “วีล่า ควินน์ จะต้องให้ฉันบอกไหม ต่อให้เธอจะศัลยกรรมรูปร่างให้เปลี่ยนไปแค่ไหน แต่ผู้หญิงที่รักและไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าใครมาแทนที่ไม่ได้ก็คือฉัน!”ขณะที่เมเรดิธแสดงท่าทีหยิ่งผยองนั่น ทำให้มาเดลีนยิ้ม “แทนที่ไม่ได้?” เธอพูดคำนั้นซ้ำเหมือนต้องการสื่อบางอย่าง เธอยิ้มออกมาก่อนที่จะหยิบเอาไวน์ที่อยู่ตรงหน้ามาเปิด และรินลงไปเกือบครึ่งแก้ว“ผู้หญิงชั่วร้าย สกปรก มีจิตใจเหมือนงูเห่าแบบเธอที่ยังอยู่ในโลกนี้ เธออาจถูกมองว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ ‘น่าแปลกใจที่ไม่สามารถถูกแทนที่ได้’ มาเดลีนพูดออ

เมเรดิธคิดไม่ถึงว่าเขาจะผลักเธอออกไปอย่างง่ายดาย เธออึ้งเป็นอย่างมาก!เธอได้ยินเจเรมี่เรียกชื่อวีล่าด้วยความเป็นห่วง ความกังวลในน้ำเสียงของเขามันต้องเป็นของเธอคนเดียว!ทว่า ตอนนี้ เขากำลังใช้เสียงนั้นกับผู้หญิงคนอื่นอยู่อะไรที่ทำให้เมเรดิธประหลาดใจมากไปกว่านั้นก็คือตอนนี้เธอเห็นมาเดลีนนั่งอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าหมดหนทางและอ่อนแอ ราวกับว่าเธอถูกใครบางคนผลักให้ล้มลง“ทำไมคุณถึงนั่งอยู่บนพื้น?” เจเรมี่เดินไปหามาเดลีนก่อนจะคุกเข่าอยู่ข้าง ๆ เธอ มุมตาและคิ้วของเขาถูกแสดงด้วยความอ่อนโยนและความเสียใจเล็ก ๆ ซึ่งหาได้ยากปะปนอยู่ใบหน้านั้นมาเดลีนเหลือบตาคู่สวยของเธอไปทางเมเรดิธที่อยู่ข้างหลังเจเรมี่“ถ้าฉันบอกว่าคุณครอว์ฟอร์ดผู้มีคุณธรรมสูงคนนี้ผลักฉันล้มกับพื้น คุณจะเชื่อฉันไหม?” เธอมองตาลึกล้ำของเจเรมี่อย่างไร้เดียงสาขณะที่เมเรดิธได้ยินแบบนี้ เธอกำหมัดแน่นและพูดปกป้องตัวเองด้วยความโกรธ “วีล่า เธอพูดเรื่องอะไรกัน? ฉันเนี่ยนะเป็นคนผลักเธอ? มันเป็นเธอคนเดียวเลยที่เป็นคนยั่วยุและทำลายอาหารเย็นที่ฉันเตรียมไว้ให้เจเรมี่ เธอนั้นแหละที่ตบฉัน!”จากนั้นเธอได้พูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้าในขณะที่น

ดูเหมือนว่าเจเรมี่ เขาจะไม่ล้อเล่น แต่มาเดลีนไม่ได้คิดที่จะมีความสัมพันธ์กับเจเรมี่อีกเป็นอันขาดแล้ว ในคืนนั้นที่เกิดขึ้นในเอพริลฮิลล์ เธอสร้างสถานการณ์โดยอาศัยความมึนเมาของเขาเธอไม่มีทางยอมให้ตัวเองถูกผู้ชายคนนี้เล่นงานอีกเป็นอันขาดมาเดลีนต้องการที่จะไปให้พ้นจากสถานการณ์นี้ แต่สติของเธอค่อย ๆ หลุดลอยไป เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอค่อย ๆ เปลี่ยนไปยาปลุกอารมณ์นี้ทำให้สติของเธอที่มีลดน้อยลง ทำให้ตัวเธอเองไปซบกับอกของเจเรมี่โดยไม่รู้ตัวเธอกำลังสูญเสียการควบคุมตัวเองไปอย่างสิ้นเชิงในขณะที่เธอได้กลิ่นหอมเย็นและความรู้สึกอบอุ่นจากร่างกายของเขาเมเรดิธบ้ามากที่จัดเตรียมไว้แบบนี้ นี่เธอแค่จิบเล็กน้อยไม่คิดว่าฤทธิ์ของยาจะมีอนุภาคเช่นนี้ฉันรู้สึกได้ว่าเขาได้พาเธอมาในห้องแล้ว มาเดลีน ใช้ความมุ่งมั่นและเจตนาที่ชัดเจนของเธอคว้าคอเสื้อของเขาไว้แน่น “เจเรมี่ ปล่อยฉันไป…”เธอพูดมั่นใจว่าเธอหมายความอย่างนั้นจริง ๆ แต่แล้วเธอก็พบว่าเสียงของเธอมีเสน่ห์อย่างผิดปกติ เธอกำลังปฏิเสธอย่างเห็นได้ชัด แต่น้ำเสียงนั้นทำให้ดูเหมือนเป็นการเชิญชวนแทนเจเรมี่เหลือบมองหญิงสาวที่มีเสน่ห์มากขึ้นในอ้อมแขนของเขา

แม้จะรู้สึกแปลกใจอยู่ข้างใน มาเดลีนยังคงรักษารอยยิ้มที่สง่างามและความสงบไว้อยู่เธอยกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งและแสดงใบหน้าสงสัยออกมาเล็กน้อย “ที่ร่างกายฉันมีรอยพิเศษอะไรอยู่งั้นเหรอ? ทำไมฉันไม่เห็นรู้เลย? ว่าแต่ คุณเห็นอะไรเหรอ?” เธอถามอย่างใจเย็น แต่การเต้นของหัวใจเริ่มตึงเครียดดวงตาสีดำสนิทของเขาจ้องมาที่เธอก่อนที่เขาจะยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย “คุณมีรอยผีเสื้อจาง ๆ ที่ข้างหลังตรงเอวด้านซ้าย”เสียงทุ้มต่ำของเขา ทำให้เกิดความอิดโรยแบบไม่เป็นทางการในช่วงเช้าของวัน“ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นปานนะ”มาเดลีนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินที่เขาตอบเธอยิ้มจาง ๆ ออกมา “มันเป็นปาน”“เป็นปานพิเศษมาก”“แล้วยังไงถึงมันจะพิเศษก็เถอะ? ฉันก็ยังวถูกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดทอดทิ้งอยู่ดี” มาเดลีนใช้สายตาจ้องมองต่ำลงและกินอาหารเช้าอย่างเงียบ ๆรังสีของแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างกระจกกระทบเข้ากับใบหน้างดงามของเธอ ขนตาหนาของเธอกระพือเบา ๆ พร้อมกันกับกระพริบตา ความรู้สึกโดดเดี่ยวที่ไม่อาจบรรยายได้ซ่อนอยู่ลึก ๆ ในดวงตาสวยงามสำหรับเหตุผลนี้ เจเรมี่รู้สึกเห็นภาพเธอตรงนั้นมันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจอย่างหาสาเหตุไม่ได้รอยย

เจเรมี่สวมชุดสูทที่ถูกสั่งตัดเย็บด้วยผ้าอย่างดี รูปร่างสูงของเขาและสไตล์ของเสื้อผ้าเข้ากันได้อย่างดีอย่างหาที่ติไม่ได้ โฉมหน้าของเขาเป็นสีทองเผยให้เห็นว่ามาจากตระกูลผู้ดีที่สูงสง่าด้วยคุณสมบัติที่มีดั้งเดิมของเขาแสดงให้เห็นท่าทางที่โดดเด็ดของเขามันเป็นเพราะความหล่อของเจเรมี่แบบนี้เมเรดิธอยากจะได้เขามาครอบครองตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น!เธอจับเขาด้วยกลอุบายต่าง ๆ มากมายมาหลายปีนี้ แต่เธอไม่คิดว่าผู้ชายที่สมบูรณ์แบบคนนี้ ณ ตอนนี้กำลังจับมือผู้หญิงคนอื่นอยู่เคียงข้างเขาเมเรดิธมองวีล่าด้วยความโกรธเต็มที่เดินข้าง ๆ กับเจเรมี่ แต่สิ่งที่ทำให้เธอรับไม่ได้เลยในตอนนี้ก็คือชุดราตรีที่คิดว่าเขาสั่งตัดนั้นสวมอยู่ในตัววีล่า เจเรมี่สั่งชุดให้เธอ นั่นมันกลับกลายเป็นผู้หญิงคนนั้นกำลังสวมใส่อยู่!เธอตั้งหน้าตั้งตารอชุดนี้มาหลายวัน!ความจริงที่เห็นตอนนี้ ทำให้เธอจุกจนพูดไม่ออก!เจเรมี่เป็นที่โดดเด่นเสมอในสังคม แขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานในวันนี้ต่างพากันมองที่รูปลักษณ์หน้าตาของเขา ในเวลาเดียวกันนั้น พวกเขาก็มองมาเดลีนที่กำลังยืนกอดแขนอยู่ข้าง ๆ เขาเช่นกันผู้หญิงคนนี้ที่พวกเขายืนดูอยู่นั้นไม่ได้ส