บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 171 - บทที่ 180

มาเดลีนขึ้นแท็กซี่ที่ข้างทางก่อนจะออกไปทันที ขณะที่เธอมองดูป้ายบนถนนคำว่า “เอพริลฮิลล์” ได้ทำร้ายดวงตาเธอทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าความสะอาดในหัวใจของเธอได้รับความสกปรกแค่ไหนมันสกปรกแค่ไหนในที่สุดเจเรมี่ที่วิ่งไล่ตามมา จนกระทั่งเขาไม่อาจมองเห็นมาเดลีนอีก เธอหายไปและเขาเห็นเพียงรถคันหนึ่งแล่นไปตามถนนของเอพริลฮิลล์ในระยะไกล ๆอารมณ์ของเขาดิ่งลงอีกครั้ง จมลงสู่ก้นทะเลที่อยู่ถัดจากเอพริลฮิลล์‘เธอจากไปแล้ว‘เธอจากไปเมื่อสามปีก่อนเขาย้ำเตือนตัวเองอีกครั้ง เพียงแต่เขาไม่เคยยอมรับความจริงนั้นตั้งแต่แรก“เจเรมี่ เกิดอะไรขึ้น?” เมเรดิธรีบวิ่งตามเขาไป โดยไม่เข้าใจการกระทำหรือสีหน้าของเจเรมี่เจเรมี่เหลือบมองเธอ เสียงของเขาฟังดูห่างเหิน “เข้าไปในรถ”เมเรดิธรีบขึ้นรถ การแสดงของเธอจบลงแล้ว และเธอก็วางแผนเพื่อจะแลกกับมัน“เจเรมี่ วันเกิดของฉันในวันมะรืนนี้ จริง ๆ แล้วฉันค่อนข้างพอใจที่ได้อยู่เคียงข้างคุณ แต่แจ็คก็เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ เขาเริ่มเข้าใจหลายสิ่งหลายอย่าง และฉันกังวลว่าคนอื่นจะเรียกเขาลูกนอกสมรส ดังนั้นเรามาแต่งงานกันเถอะ”ทันใดนั้นเจเรมี่ก็ยกเท้าออกจากแป้นคันเร่งและจ้องมองไปที่

เมเรดิธจากที่มีท่าทีเขินอายขณะเธอรอคำตอบของเจเรมี่ อารมณ์ของเธอพุ่งสูงขึ้นเธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าในตอนที่ทุกคนตะโกนให้เจเรมี่ขอเธอแต่งงาน จะได้ยินเสียงที่ไม่ต้อนรับดังขึ้นท่ามกลางเสียงพวกนั้นรอยยิ้มของเมเรดิธถูกฝืนบนใบหน้าขณะที่เธอกัดฟันแน่นด้วยความไม่พอใจ เธอพูดว่า “ทำไมเธอถึงมาที่นี่?!”เจเรมี่หันกลับไปทันทีเมื่อเขาได้ยินเสียงนั้น และใบหน้าที่เขาเฝ้าฝันถึงทุกคืนได้เข้ามาในสายตาของเขาหลังจากนั้น ทุกคนก็มองไปยังทิศทางที่มาของเสียงเช่นกัน หญิงสาวที่ทรงสง่าและสวยงามเดินเข้ามาในจุดเดียวกับที่พวกเขายืน แต่เมื่อพวกเขามองหน้าเธออย่างชัดเจน เอโลอิสและฌอนได้เบิกตากว้างด้วยความตกใจ“นั่นมัน… มาเดลีน?! มัน..เป็นไปได้ยังไง?” ใบหน้าของเอโลอิสซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่เธอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว ถ้าไม่ใช่เพราะฌอนพยุงเธอ เธออาจจะเป็นลมจากอาการตกใจไปแล้วมีคนตายปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะกลัวฌอนก็ตกใจเช่นกัน แต่เขาก็ยังเป็นผู้ชายและไม่เคยทำผิดต่อมโนธรรมของเขา นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่กลัวเท่าเอโลอิสสำหรับเขาแล้ว สิ่งที่เห็นมันคือคนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา เป็นไป

เมเรดิธอยากจะปฏิเสธที่จะรับของขวัญ แต่เพื่อรักษาไว้ซึ้งท่าทางที่อ่อนโยน เธอจึงรับของขวัญจากมาเดลีนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณมากนะคะ”หลังจากนั้น เธอก็ดึงแขนเสื้อของเจเรมี่เพื่อเรียกร้องความสนใจ “เจเรมี่ไปข้างในกันเถอะเราไม่ควรให้แขกคนอื่นรอ”“แน่นอน เธอทั้งสองควรเข้าไปข้างในก่อน” เอโลอิสและฌอนเร่งเร้า การแสดงออกของพวกเขาเต็มไปด้วยความสุข “ใช้ประโยชน์จากโอกาสแห่งความสุขในวันนี้กำหนดวันแต่งงานในเร็ววันของทั้งคู่ซะ”เมเรดิธยิ้มเขิน ๆ ให้เจเรมี่ “เจเรมี่ ในที่สุดฉันก็สามารถแต่งงานกับคุณและฉันจะเป็นเจ้าสาวของคุณในอีกไม่ช้า”เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเมเรดิธ มาเดลีนก็ยิ้มให้พวกเขาด้วยเช่นกันขณะที่พวกเขากลับไปยังสวนใจกลางของงานเลี้ยงวันนี้ สายตาบางคู่มองไปที่มาเดลีน สายตาของคนพวกนั้นทั้งหมดพยายามเดาฐานะและที่มาของเธอความสนใจทั้งหมดของพวกเขาตกไปมาเดลีน และนั่นเองทำให้เมเรดิธเริ่มไม่มีความสุขเมื่อเห็นว่าเจเรมี่ดูเหมือนจะไม่เต็มใจที่จะประกาศขอแต่งงานในวันนี้ เมเรดิธรู้สึกระส่ำระส่ายไม่มั่นคงในสถาณการณ์ปัจจุบัน มันจะค่อนข้างน่าอายถ้าวันนี้มันไม่ผ่านไปในแบบที่เธอคิด

เมเรดิธขึ้นเสียง มันอาจเป็นครั้งแรกที่เธอตีโพยตีพายต่อหน้าเจเรมี่เธอดึงมาเดลีนที่อยู่ในอ้อมกอดของเจเรมี่ออกมาอย่างดุเดือด และร้องเสียงหลง “วีล่า ควินน์! ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้มีเจตนาที่ดีแน่นอน ให้ของขวัญฉันงั้นเหรอ? เธอมาที่นี่เพื่อหลอกล่อเจเรมี่ชัด ๆ !”มาเดลีนค่อนข้างรำคาญกับเสียงแหลมสูงของเมเรดิธ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอมีแผน เธอคงตบเมเรดิธไปแล้วกระนั้น มาเดลีนไม่ได้ทำเช่นนั้นแต่ในทางกลับกันเธอแสดงการจำลองอาการรวิงเวียนศีรษะเยาะเย้ย “คุณครอว์ฟอร์ด คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะ”“ฉันไม่ได้เข้าใจผิด! เห็นอยู่ตำตา! ยัยผู้หญิงน่ารังเกียจ!” ขณะที่เมเรดิธตะโกน เธอตัดสินใจเอื้อมฝ่ามือตรงไปยังใบหน้าของมาเดลีนพรึบ!ฝ่ามือของเมเรดิธพลาดเป้า เพราะมันถูกเจเรมี่คว้าเอาไว้อย่างแน่นหนาดวงตาของเจเรมี่มองด้วยความเย็นชาไปที่เมเรดิธที่ดูโวยวาย “ผมแค่ช่วยเธอเท่านั้น นี่ถึงกับต้องตะโกนใส่เธอแบบนั้นเลยเหรอ?”น้ำเสียงของเขาเย็นชาจนเมเรดิธแทบจะร้องไห้เมื่อได้ยิน“เจเรมี่ คุณไม่เคยใช้น้ำเสียงคุยกับฉันแบบนี้มาก่อน…” เมเรดิธเริ่มร้องไห้ขณะที่เธอพูดแบบนั้นเจเรมี่ปล่อยมือของเขาออก ทั้งที่สีหน้าของเขายังคงจริงจัง “

เสียงของเมเรดิธกำลังสั่นขณะที่เธอพูดว่า “เจเรมี่อย่าไปนะ คุณกำลังจะไปไหน? แล้วการแต่งงานของเราล่ะ...”“วันนี้ผมไม่มีอารมณ์กับมัน” เจเรมี่ตอบอย่างเย็นชาพลางดึงมือของเขาออกจากการเกาะกุมของเมเรดิธ“เจเรมี่!” เมเรดิธยังคงตะโกนต่อไป แต่เจเรมี่เดิยชนหนีหายจากไปแล้วทุกคนในตระกูลมอนต์โกเมอรีและแขกที่มาร่วมงานไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็นแต่ว่าบางสิ่งที่พวกเขาสามารถเห็นได้ชัดคือกริยาท่าทางของเจเรมี่ เขาดูรู้สึกหงุดหงิดกับบางสิ่งอย่างชัดเจนฝูงชนเกิดความสงสัยในกะทันหัน ดูเหมือนว่าเจเรมี่จะไม่รักเมเรดิธมากเท่าข่าวลือที่อ้าง มิฉะนั้นทำไมชีวิตสมรสของพวกเขาถึงล่าช้าไม่มีการจัดงานแต่งงานซักที? แม้กระทั่งวันนี้ เจเรมี่ก็ทิ้งเมเรดิธด้วยเหตุผลง่าย ๆ ว่าเขาไม่มีอารมณ์เมเรดิธยกชุดของเธอเพื่อจะเดินก้าวตามไปขณะที่เธอไล่ตามเขา ในภาพที่เธอเห็นคือมาเดลีนกำลังเดินนำอยู่ข้างหน้าและเจเรมี่ได้ขับรถของเขาไปข้าง ๆ และลงมาเปิดประตูให้มาเดลีนในภาพที่ดูเหมือนสุภาพบุรุษขณะที่เขาเชิญเธอขึ้นรถก่อนจะขับออกไปเมเรดิธจับชุดของเธออย่างแน่นในขณะที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด และในดวงตาของเธอมีความเกรี้ยวกราดอย่างรุนแรง