All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 191 - Chapter 200

ดวงตาของแจ็คสันเบิกกว้างอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นรอยยิ้มของเมเรดิธ“ผมต้องการให้พ่อเซ็นการบ้านของผม”เมเรดิธยิ้มอย่างอบอุ่นขณะมองสมุดการบ้านในมือของแจ็คสันที่สบตาเธอ “แล้วถ้าแม่เป็นคนเซ็นให้ล่ะ?”แจ็คสันบีบมุมสมุดงานและหันไปมองเจเรมี่อย่างคาดหวัง“ก็แค่ให้แม่เซ็นแทน และอย่าเข้านอนดึกเกินไปล่ะ” จากนั้น เจเรมี่ก็ปิดประตูห้องของเขาขณะที่มองไปยังประตูที่ปิดอยู่ แสงทั้งหมดในดวงตาของแจ็คสันก็ถูกแทนที่ด้วยความกลัวที่ไม่รู้จักและความมืดเขาหันไปรอบ ๆ แล้วรีบเดินไปที่ห้องของตัวเองอย่างรวดเร็วเมเรดิธดันขวางประตูห้องลูกไม่ให้ปิดทันที รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอถูกลดลงเธอไม่พอใจอย่างยิ่ง เธอเดินหน้าเข้าไปในห้องของแจ็คสัน แล้วเธอก็เตะประตูที่อ้าเปิดอยู่ในขณะที่เขากำลังจะปิดใส่คำว่า “แม่” อยู่ที่ปลายลิ้นของแจ็คสัน แต่เขาไม่กล้าเรียกเมเรดิธเลย“เป็นอะไรไป แจ็ค? ฉันเป็นแม่ของลูกไง ทำไมลูกดูเศร้าทุกครั้งที่เห็นแม่?”เธอเดินเข้าหาเเจ็คสันด้วยรอยยิ้ม เพื่อเปลี่ยนการแสดงออกของเธอในวินาทีถัดไป ราวกับว่าเธอเป็นปีศาจที่ฉีกหน้ากากชนิดหนึ่งออก มันไม่มีอะไรเลยนอกจากความน่าเกลียดอยู่ข้างใน“ตลอดเวลา ทำไมเเ

“เฮ้ แจ็คกี้? นายรู้หรือไม่ว่าทำไมหนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสอง?”“ทำไมแอปเปิ้ลสองลูกบวกกล้วยหนึ่งลูกเท่ากับสามอ่ะ?”“แจ็คกี้ แจ็คกี้ นายชอบเห็ดไหม?”ลิลลี่ราวกับว่าเธอแปลงร่างเป็นหนอนหนังสือมีคำถาม และลิลลี่เริ่มถามแจ็คสันทีละคำถามพร้อมกับดวงตากลมของเธอที่ส่องประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็นในชีวิตแจ็คสันอายุแค่ห้าขวบ แต่เขาดูเป็นผู้ใหญ่กว่าอายุมากเขาพยายามตอบทุกคำถามของลิลลี่อย่างจริงจัง เขาอดทนอธิบายซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อลิลลี่แสดงความสับสนเล็กน้อยในตอนแรกมาเดลีนกลัวว่าจะมีบางอย่างผิดพลาดหากลิลลี่และแจ็คสันกลายเป็นเพื่อนกันจริง ๆแต่สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้เธอคลายความกังวลเหล่านั้น เพราะแจ็คสันทำตัวเหมือนพี่ชายที่เข้าอกเข้าใจและรักน้องสาวของเขาอย่างไม่มีขีดจำกัด สายตาที่อบอุ่นทำให้หัวใจของเธอละลายแต่อย่างไรนั้น รอยยิ้มของมาเดลีนปรากฏอยู่ได้ไม่นานนักบางทีลิเลียนอาจมีพี่สาวที่รักเธอมากกว่านี้ก็เป็นได้ถ้าลูกคนแรกของเธอยังมีชีวิตอยู่บางทีเธออาจจะมีฉากของความอบอุ่นใจอยู่ในใจเมื่อมองไปเห็นลูกทั้งสอง“นายอยากเล่นซ่อนแอบไหม แจ็คกี้?” ลิลลี่ยื่นมือไปทางแจ็คสันอย่างเชื้อเชิญหลังจากลังเล

การที่แจ็คสัน วิทแมน เชื่อใจเธอมากแม้จะอายุยังน้อยเป็นสิ่งที่มาเดลีนคิดไม่ถึงมาก่อน“ผมสามารถเรียกคุณว่าพี่สาววีล่าจากนี้ไปได้ไหมครับ?” แจ็คสันมองไปที่มาเดลีนอย่างมีความหวังมาเดลีนพยักหน้าและยิ้มออกมา ทว่าจิตใจของเธอยังลังเลกับภาพจำที่แจ็คสันเรียกเธอว่า ‘แม่’ เมื่อครู่"แน่นอนสิ"เมื่อได้ยินคำตอบของเธอ รอยยิ้มที่สง่างามจากใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแจ็คสันน้อยนี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่มาเดลีนได้เห็นรอยยิ้มของแจ็คสัน ไม่ว่าจะเป็นเมื่อสามปีที่แล้วหรือสามปีต่อมาในวันนี้ลักยิ้มสองข้างปรากฏขึ้นที่มุมปากของแจ็คสันขณะที่เขายิ้ม เขาดูอบอุ่นและน่ารัก เช่นเดียวกับลิเลียนมาเดลีนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ท่วมท้นในอกของเธอพร้อมกับรอยยิ้มที่เหมือนเทวดาตัวน้อยของเด็กคนนี้หลังจากนั้นไม่นาน เจเรมี่ได้ปรากฏตัวเขาขอเข้าไปในบ้าน แต่มาเดลีนรั้งเขาไว้ข้างนอก“กรุณาดูแลลูกชายของคุณให้ดีกว่านี้ คุณวิทแมน ทั้งที่แท้จริงแล้ว เขาคือลูกชายที่มีค่าของคุณกับคนรักของคุณ” ขณะที่พูดทุกคำมาเดลีนสบตาเขาต้องการจะสื่อความหมายจากใจจริง เธอหันกลับไปมองแจ็คสันด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและแผ่วเบา “มาเถอะ แจ็ค พ่อของหนูมา

มาเดลีนตวัดสายตาไปที่พนักงานของร้านและเมเรดิธผู้หยิ่งผยอง มาเดลีนดึงบัตรออกมาอย่างไม่ให้ความสนใจมันมากนักและโยนมันไปที่หน้าของผู้ช่วยร้านที่ขู่ว่าจะเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย “หยิบขึ้นมาดูสิ แล้วบอกทีว่าฉันได้รับอนุญาตให้ใส่ชุดแบบนี้ได้หรือไม่”ด้วยอารมณ์ที่แปรปรวนของมาเดลีน พนักงานร้านรีบหยิบนามบัตรขึ้นมา ด้วยความตกใจเมื่ออ่านข้อความที่อยู่ในนั้น การแสดงออกของเธอเปลี่ยนเป็นเขินอายทันที เธอหน้าแดงขณะที่เธอโค้งคำนับและขอโทษมาเดลีน“ฉันขอโทษค่ะ ฉันขอโทษจริง ๆ! ฉันไม่รู้ว่าคุณคือคุณควินน์! ฉันขอโทษ จริง ๆ! โปรดยกโทษให้ฉันเถอะนะคะ!”เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเพื่อนร่วมงาน พนักงานขายคนอื่น ๆ ต่างเข้ามาดูนามบัตรที่มาเดลีนโยนลงไปท่าทีของพวกเขาเปลี่ยนไปทันทีในขณะที่พวกเขาเริ่มขอโทษมาเดลีนเมเรดิธตกตะลึงเมื่อเห็นพนักงานในร้านต่างพากันขอโทษมาเดลีนอย่างกะทันหัน และปฏิบัติกับเธอด้วยความเคารพ“พวกเธอทำอะไร? ทำไมถึงสุภาพกับเธอจัง?” เมเรดิธกลอกตาด้วยความไม่เห็นด้วย “มีอะไรน่าตกใจเกี่ยวกับนามบัตรของผู้หญิงคนนี้หรือไงกัน?”เมเรดิธยิ้มเยาะขณะที่เธอเอื้อมมือไปหยิบและอ่านนามบัตรที่อยู่ในมือของพนั

วันครบรอบ 50 ปีของตระกูลวิทแมนมาถึงในพริบตามาเดลีนทำสปาให้ตัวเองอย่างเอื่อยเฉื่อยก่อนที่จะทิ้งตัวแรง ๆ หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเริ่มแต่งหน้าหลังจากนั้น เธอสวมชุดที่เมเรดิธทำได้เพียงแค่อยากเป็นเจ้าของ ก่อนหยิบกระเป๋าสะพายที่เป็นงานออกแบบของเธอเอง เพื่อขึ้นรถไปยังโรงแรมระดับหกดาวที่หรูหราแห่งแรกของเกลนเดลโคมไฟบนท้องถนนสว่างไสวเป็นแถวตามเส้นทางเมื่อยามค่ำคืนที่มีความมืดครอบคลุม หากมองไปที่เงาสะท้อนในหน้าต่างในรถ ริมฝีปากสีแดงของเธอถูกวาดให้ยิ้มเล็กน้อยขณะที่ยกมือขึ้นมาจัดทรงลูกผมที่อยู่รอบหน้าผากความงามของรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ดึงดูดจากริมฝีปากของมาเดลีนสะท้อนอยู่ในกระจกมองหลัง ทำให้คนขับรถสะดุดตาเกือบจะไม่หยุดรถขณะไฟแดงเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นผู้หญิงที่สวยงามเช่นนี้ในขณะนั้น ทางเข้าหลักของโรงแรมระดับหกดาวเต็มไปด้วยผู้คนแล้วผู้สื่อข่าวที่มาร่วมงานต่างแย่งชิงกันเพื่อมาหาประสบการณ์โดยตรงจากงานที่หรูหราเช่นนี้ในขณะที่ผู้คนจำนวนมากหยุดเก็บของชำร่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ ในงานแขกผู้มีเกียรติที่ได้รับคำเชิญต่างเข้ามาในโรงแรมเพื่อมายังชั้นของห้องโถงที่จัดงานเฉลิมฉลองเป็นภาพที่โดดเด่นมากสำหร