All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 181 - Chapter 190

เจเรมี่กระซิบบอกคำสองสามคำกับมาเดลีนก่อนที่จะพาเธอเข้าไปหาอาวุโสวิทเเมนอาวุโสวิทเเมนอายุมากแล้วสายตาของเขาไม่ดีเท่าไหร่นัก สิ่งที่เขาเห็นคือเจเรมี่กำลังจูงมือผู้หญิงผมยาวเข้ามา แต่ในขณะที่มาเดลีนอยู่ตรงหน้า ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นด้วยความไม่เชื่อในขณะที่เขาจับไม้เท้าพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นจากโซฟา“เธอ…เธอคือ… เเมดดี้?” ชายชราถามอย่างเหลือเชื่อในขณะที่มือขวาที่สั่นเทาของเขาเอื้อมไปหาเธอ ดูเหมือนว่านั้นจะเป็นการพยายามทดสอบว่าเป็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือ ‘มนุษย์’ ที่แท้หรือไม่มาเดลีนมองไปที่สายตาที่เต็มไปด้วยความหวังของเขาและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า แต่นั้นมีความหวานแฝงอยู่ในความเศร้ายังมีใครบางคนที่ห่วงใยเธออยู่ที่นี่!เธอยิ้มขณะที่เธอเอื้อมมือไปจับมือของชายชรา “คุณปู่”“เธอคือเเมดดี้จริง ๆ ใช่ไหม?” ชายชราถามอย่างตื่นเต้นคุณนายวิทแมนเฝ้าดูห่าง ๆ ด้วยสายตาสงสัย“ใช่แล้วครับ คุณปู่ แน่นอนว่าเธอคือมาเดลีน” เจเรมี่กล่าว ช่วยมาเดลีนตอบคำถามเมื่อเห็นเช่นนั้น สีหน้าของผู้เป็นแม่ได้เปลี่ยนไป “อะไรกัน? เธอคือมาเดลีนจริง ๆ เหรอ? เจเรมี่ แกไม่ได้พูดอย่างนั้น…”คำพูดของเธอถูกขัดให้จบลงด้วย

แม้ว่าลิลลี่จะอายุไม่ถึงสามขวบ แต่เธอกลับว่องไวมากเมื่อเห็นว่าเมเรดิธกำลังจะตีเธอด้วยเจตนาที่ไม่ดี เธอจึงหลบหลีกทันทีเมเรดิธฟาดมือออกไป เธอสัมผัสได้เพียงอากาศเท่านั้น และนั่นทำให้เธอรู้สึกรำคาญมากขึ้นเธอยื่นนิ้วออกไปเพื่อหยิกใบหน้าของลิลลี่ลิลลี่อ้าปากเล็ก ๆ น่ารักของเธอและกัดเข้าที่หลังมือของเมเรดิธอย่างไม่ลังเลด้วยแรงทั้งหมดที่มี"อ่าห์!" เมเรดิธกรีดร้องลิลลี่คลายปากของเธอ และกระพริบตาที่สวยงาม “นี่คุณน้า คุณแม่ของหนูบอกว่าคนที่ชอบตีเด็กเป็นคนไม่ดี เพราะคุณเป็นคนไม่ดี หนูสามารถตะโกนและตีคุณได้”“อะไรนะ? เมื่อกี้แกพูดว่าอะไร?” เมเรดิธไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมีวันนี้ที่เธอถูกสั่งสอนโดยเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่อายุยังไม่ถึงสามขวบ!เธอโกรธมาก เมื่อเห็นลิลลี่หันหลังเดินกลับเข้าร้าน เมเรดิธรีบวิ่งไล่ตามเธอ โดยลืมไปว่าตอนนั้นเธอยังเหยียบลูกปัดเคลือบอยู่ใต้เท้า ลูกปัดเคลือบทำให้เธอควบคุมการทรงตัวไม่ได้ทันที เธอไม่สามารถพยุงตัวเองให้มั่นคงได้ ในที่สุดเธอได้ล้มลงอย่างน่าอายและดึงเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ เธอลงไปที่พื้นเช่นกัน“บ้าชะมัด”ลิลลี่หยุดชะงัก เธอหันหน้าไปรอบ ๆ และแลบลิ้นใส่เมเรดิธ

มาเดลีนไม่อาจหยุดตัวเองให้ไม่ชะงักการเดินของเธอได้ เธอมองไปที่เมเรดิธที่พูดคำเหล่านี้ขณะที่ความสงสัยค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในใจของเธอเหตุใดอดีตของเมเรดิธและเจเรมี่จึงคล้ายคลึงกับประสบการณ์ของเธอกับเจเรมี่ในตอนนั้น?ยิ่งไปกว่านั้น เอพริลฮิลล์ก็เป็นสถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกเช่นกัน?“เจเรมี่ ฉันไม่ต้องการอะไร แต่ฉันขาดคุณไม่ได้จริง ๆ ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไป ได้ไหม?”เสียงอันนุ่มนวลของเมเรดิธดึงความคิดของมาเดลีนกลับมาเธอเห็นดวงตาของเมเรดิธที่เต็มไปด้วยน้ำตาในขณะที่เธอมองไปที่เจเรมี่ด้วยสายตาที่คาดหวังแม้ว่าเจเรมี่จะไม่ตอบกลับ แต่เขาก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเพื่อพันแผลของเมเรดิธ เขายังคงดูแลเมเรดิธ “เจเรมี่ ... ”“หยุดพูด ผมจะพาไปโรงพยาบาล”เมเรดิธมองไปที่เจเรมี่ด้วยความรัก “เจเรมี่ เพียงแค่มีคุณอยู่ด้วยกันกับฉัน ฉันจะไม่เจ็บปวดมากฉันรู้ว่าคุณจะปกป้องฉันตลอดไป”มาเดลีนได้ยินคำพูดเหล่านี้จากจุดที่เธอยืนอยู่ในขณะที่ดูเจเรมี่ช่วยเมเรดิธให้ลุกขึ้น เมเรดิธได้หันหน้ามาเพื่อแสดงชัยชนะและยั่วยุให้มองเธอขณะที่เธอกำลังเข้าไปในรถ ราวกับว่าเธอกำลังพูดว่า ‘วีล่า ควินน์ เธอไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะ

เสียงนั้นฟังคุ้นเคยประสาทสัมผัสของเธอกำลังบอกว่าเจ้าของเสียงนั้นต้องการปฏิเสธเธอกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าอย่างแปลกประหลาดเธอเงยหน้าขึ้นมอง ไฟทางเดินสว่างมากพอที่จะทำให้เห็นใบหน้าที่น่ารังเกียจของเทนเนอร์ อย่างชัดเจน เธอปรากฎเข้ามาในสายตาขณะนี้เทนเนอร์เมาได้ที่ เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นเคยเพียงเล็กน้อยหากมองจากรูปลักษณ์ด้านข้างของเธอ ทว่าตอนนี้ เขาสามารถเห็นใบหน้าของมาเดลีนได้อย่างชัดเจน และนั่นทำให้เขาตกใจทันที! เขาถอยหลังครั้งแล้วครั้งเล่า และเป็นผลให้ เท้าทั้งสองสะดุดเข้าด้วยกัน เขาล้มลงในท่าคุกเข่ามาเดลีนยืนอยู่ที่ประตูห้องอย่างสงบ ดูเทนเนอร์หน้าซีดด้วยความตกใจ เขาดูเหมือนกำลังคลานถอยหลังด้วยความตื่นตระหนก และเธอยิ้มอย่างสดใสด้วยมุมริมฝีปากที่สวยงามของเธอ“คุณ…เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” เธอถามเขาด้วยรอยยิ้มที่งงบนใบหน้าที่สวยงาม “คุณเป็นไงบ้าง? ต้องการให้ฉันช่วยไหมคะ?”เทนเนอร์มองไปที่เธออีกครั้ง ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความสยดสยอง “มา มาเดลีน! อย่าเข้ามา!”‘อย่าเข้ามางั้นเหรอ?‘ฮึ่ม!’มาเดลีนยิ้มอย่างสดใสย่างเท้าเดินเข้าไปหาเขา “ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกลัวฉัน? ฉันเป็นมนุษย์ ไม่ใช่ผี

เมเรดิธวิ่งเข้าหาพวกเขาราวกับผู้หญิงบ้าคลั่ง โดยลืมเรื่องบุคลิกที่อ่อนโยนและใจดีที่แสดงออกต่อหน้าเจเรมี่มาเสมอเธอยกขวดขึ้นและมุ่งเป้าไปที่ใบหน้าของมาเดลีนในช่วงเวลาเพียงสั้น ๆ เจเรมี่ยกมือขึ้นเพื่อหยุดเมเรดิธเขาดึงมาเดลีนมาไว้ข้างหลัง ความมึนเมาที่อาจดูเหมือนมีเมื่อครู่นี้ แต่ในตอนนี้เจเรมี่จ้องมองเมเรดิธด้วยความไม่พอใจ เเละเคร่งขรึม“เธอจะทำอะไร?”การได้เห็นเจเรมี่ปกป้องมาเดลีนทำให้เมเรดิธพยายามเก็บอาการโกรธของเธอไว้ อย่างไรนั้น เธอรู้ดีว่าน้ำตาและการทำตัวอ่อนแอเป็นสิ่งเดียวที่เธอทำได้ในสถานการณ์นี้“ฉันไม่ได้อยากทำร้ายเธอจริง ๆ เจเรมี่ ฉันเพียงไม่อยากเห็นผู้หญิงคนนี้อยู่กับคุณ” เธอบ่นอย่างเจ็บใจพลางวางขวดลง“มองไม่ออกหรือไง เจเรมี่? เธอทำศัลยกรรมให้ดูเหมือนมาเดลีนเพื่อให้ตัวเธอสามารถดึงดูดความสนใจจากคุณได้ เจเรมี่ ได้โปรดอย่าหลงกลผู้หญิงคนนี้”เจเรมี่หันไปมองผิวที่ไร้ที่ติของมาเดลีนด้วยคำว่า ‘ศัลยกรรม’แต่สิ่งที่มาเดลีนทำ เธอเพียงแค่ยิ้ม “ฉันไม่รู้เลยว่าคุณหนูแห่งมอนต์โกเมอรีและว่าที่สะใภ้แห่งตระกูลวิทแมนในอนาคตจะพูดในลักษณะที่ขาดคสติเช่นนี้ รูปร่างหน้าตาของฉันเป็นของขวัญ