All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 151 - Chapter 160

เจเรมี่ตะโกนออกมามันเต็มไปความเกรี้ยวกราด ทำให้เมเรดิธรีบหันหลังและเดินหนีออกไปด้วยความกลัวไม่มีใครกล้าเข้าไปในห้องนั้นอีกแม้เเต่คนเดียว ในขณะเดียวกัน ไม่มีใครเข้าใจว่าทำไมเจเรมี่ถึงมีปฎิกิริยาเช่นนี้ทุกคนในเกลนเดลเข้าใจว่าเจเรมี่รักเมเรดิธ แต่ตอนนี้ เขาไม่สามสารถยอมรับที่ความจริงที่ว่าอดีตภรรยาเขาได้ตายไปเเล้วงั้นหรือ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?แดเนียลรู้เรื่องการตายของมาเดลีนจากอดัม เขารีบไปที่ห้องผ่าตัดทันทีที่เขาทราบข่าว แต่เขากลับต้องหยุดอยู่นอกห้องผ่าตัดเขาปะทะกับบอดี้การ์ดของเจเรมี่อยู่พักหนึ่ง จากนั้น ประตูถูกเปิดออกจากข้างในก่อนที่เจเรมี่จะเดินมาอย่างช้า ๆ เมื่อเขาเห็นเจเรมี่ แดเนียลหลบหลีกการปะทะกับบอดี้การ์ดและรีบวิ่งตรงเข้าไปหาชายคนนั้น“เจเรมี่ แกมันฆาตกร! แกฆ่าแมดดี้ !” เขาตะโกนประนาม ขณะที่กำลังจะชกเจเรมี่เจเรมี่คว้าข้อมือของแดเนียลอย่างไม่แยแส เขาเงยหน้าขึ้นมองด้วยดวงตาที่แดงก่ำ “ผมบอกว่าไม่อนุญาตให้ใครเข้ามากวนภรรยาผมทั้งนั้น ไสหัวไปซะ!”“ภรรยาของนายงั้นเหรอ?” แดเนียลรู้สึกขบขัน “เจเรมี่ ถามตัวเองทีซิ ว่าเมื่อไหร่กันที่เคยปฏิบัติกับแมดดี้เหมือนเธอเป็นภรรยา? ตอ

เธอหวังว่าจะแต่งงานกับเจเรมี่อยู่ทุกวี่ทุกวันเพื่อที่เธอจะได้กลายเป็นนายหญิงแห่งวิทแมนตัวจริง แต่นี่มันเป็นเวลาสามปีแล้วความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยเป็นเวลาสามปีแล้วและเธอไม่สามารถรอได้อีกต่อไป…เป็นช่วงบ่ายของฤดูร้อนที่สดใสพร้อมกับแสงแดดจ้า สาวน้อยน่ารักกำลังจับชายกระโปรงของหญิงสาวคนหนึ่งในสนามบินเกลนเดล“มามี้ มามี้ หนูหิว”หญิงสาวหันศีรษะไปทางเด็กตัวน้อยทันที่เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผมยาวหยักศกของเธอปลิวไสวขณะที่เธอหันกลับมา รอยยิ้มใจดีปรากฏบนใบหน้าที่สวยงามของเธอ เธออุ้มสาวน้อยน่ารักที่ดูเหมือนเทพธิดาซุกซนขึ้นมา “แม่จะพาหนูไปกินอะไรอร่อย ๆ เร็ว ๆ นี้ รอหน่อยนะลูกรัก”เธอเริ่มก้าวเดินหลังจากอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา ออร่าที่สง่างามและท่วงท่าที่สมบูรณ์แบบตามติดเธอมาราวกับว่ามันเป็นเงาของเธอระหว่างทาง เธอได้รับคำเยินยอและชื่นชมในความงามและรูปร่างนั้นเป็นจำนวนมากจากคนรอบ ๆหลังจากที่ทั้งสองหาที่พักสำหรับคืนนี้ได้แล้ว เธอได้พาเด็กหญิงตัวน้อยออกไป“มามี้ หนูอยากได้ขนมปังเบอร์เกอร์ก่อน”“ได้สิลูก” ผู้หญิงคนนั้นตอบตกลง“ขอบคุณมามี้! มามี้เป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลกเลย!” เด็ก

เธอจากโลกนี้ไปแล้วอย่างไม่หวนกลับ สิ่งที่เหลืออยู่ของเธอมีเพียงอย่างเดียวนั่นคือขี้เถ้า“แน่นอนฉันเป็นภรรยาของเจเรมี่ คนทั้งเกลนเดลรู้เรื่องนี้!” เมเรดิธแทบรอไม่ไหวที่จะประกาศความสัมพันธ์ของเธอกับเจเรมี่มาเดลีนกล่าวหลังจากที่ทำท่านึกได้อย่างกะทันหัน “งั้นคุณคือคุณหนูแห่งมอนต์โกเมอรีชื่อดังคนนั้น เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด ใช่ไหม?”เมื่อเมเรดิธได้ยินดังนั้น รอยยิ้มอันเย่อหยิ่งบนใบหน้าของเธอกลับคืนมาผยองอีกครั้งแต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที มาเดลีนได้พูดเพิ่มเติมต่อว่า “ผู้หญิงคนที่ใช้ประโยชน์ของตัวเองจากน้องสาว โดยบังคับให้มาเดลีน น้องสาวของเธอไปสู่จุดจบก่อนที่จะขโมยสามีของน้องสาวตัวเอง! นี่คุณเป็นผู้หญิงคนนั้น เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด ใช่ไหม?”ใบหน้าของเมเรดิธเสียอาการแต่เธอยังคงแสดงสีหน้าไร้เดียงสา“คุณ พูดเรื่องไร้สาระแบบนั้นได้ยังไงกัน? ฉันขโมยสามีของน้องสาวไปจากเธอตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันกับเจเรมี่คบกันมาตลอด ใช่ไหม เจเรมี่? คนที่คุณรักตลอดเวลานี้คือฉันและฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น” เธอกล่าว พร้อมมองเจเรมี่ด้วยสายตาที่บอกให้เห็นด้วยอย่างไรก็ตาม เจเรมี่มองไปที่มาเดลีนเท่านั้น การจ้องมองของเขารุน

อีกด้านหนึ่ง มาเดลีนจิบกาแฟของเธออย่างช้า ๆ สายตาของเธอมองไปที่เงินจำนวนมหาศาลที่โอนเข้าบัญชีธนาคารในโทรศัพท์ เธอยกกระจกขึ้นและมองไปที่เงาสะท้อนของเธอเธอสัมผัสพื้นที่ที่เคยเป็นแผลเป็น แม้กระทั่งตอนนี้ เธอยังคงรู้สึกเจ็บปวดอย่างต่อเนื่องแม้ว่าเธอจะสัมผัสเพียงเบา ๆ ก็ตามเธอวางกระจกลงและหันรูปร่างที่สง่างาม จากนั้น เดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าแฟชั่นที่อยู่ติดกันชนชั้นสูงที่ร่ำรวยและมีอำนาจทั้งหมดในเกลนเดลมาร่วมงานประมูลที่จัดขึ้นในโรงแรมระดับหกดาวที่หรูหราที่สุดที่นี่พวกเขากำลังจะประมูลร้านค้าขนาดใหญ่ในส่วนที่พลุกพล่านที่สุดของศูนย์การค้าใจกลางเมืองเมเรดิธจับตาดูร้านนี้มานานมาก เธอยังบอกใบ้กับเจเรมี่หลายครั้งก่อนหน้านี้ให้เขาประมูลร้านนี้ให้เธอในตอนนั้น เธอได้ขโมยไดอารี่ของมาเดลีนและแบบร่างของการออกแบบเครื่องประดับที่เธอทิ้งไว้ตอนสมัยที่เรียนมหาวิทยาลัย แม้แต่เธอยังต้องยอมรับว่างานออกแบบของมาเดลีนนั้นโดดเด่นกว่าใครแม้ว่าเอโลอิสจะปล่อยให้เธอบริหารจัดการร้านเครื่องประดับทั้งสองแห่ง แต่เธอก็ยังไม่พอใจเพียงเท่านั้นด้วยเหตุนี้ เธอจึงตัดสินใจที่จะเริ่มสร้างแบรนด์ของตัวเอง เมื่อเธอสา

หลังจากที่เธอเสนอเงินนั้น ทุกคนได้แต่มองเธออย่างตกใจเมเรดิธโกรธมากจนแทบจะฉีกป้ายประมูลเป็นชิ้น ๆ ผู้หญิงคนนี้จงใจที่จะเป็นปริปักษ์กับเธองั้นหรือ?หล่อนคิดว่าเธอเป็นใคร? หล่อนกล้าดียังไงมาต่อสู้กับเธอ?!เมเรดิธยอมให้ทำเช่นนี้ได้อย่างไร? เธอยกป้ายประกาศอีกครั้งทุกคนคิดว่าเมเรดิธจะเพิ่มเงินสองถึงสามล้าน แต่เธอเพิ่มเพียง 500,000 ดอลลาร์เท่านั้นทันทีที่เธอพูดจบ มาเดลีนก็พูดสวนกลับอย่างเมินเฉย “20 ล้าน”“ว้าว…”ทุกคนต่างร้องอุทานเมเรดิธไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เธอระงับไฟแห่งความโกรธแค้นในตัวเธอและจ้องมองมาเดลีน จากนั้นเธอก็ฝืนยิ้มที่ไร้เดียงสาและอ่อนโยน“คุณผู้หญิง คุณถูกอีกฝ่ายจ้างให้มาที่นี่เพื่อจงใจขึ้นราคาร้านหรือเปล่า? ใคร ๆ ก็รู้ว่าคู่หมั้นของฉันกำลังจะซื้อร้านนี้ให้ฉันเป็นของขวัญวันเกิด มันอาจเป็นไปได้ว่าที่ว่าคุณชอบที่จะขโมยของจากคนอื่นจริงไหม?”“ขโมยของจากคนอื่น? คุณครอว์ฟอร์ด เป็นสิ่งที่คุณถนัดไม่ใช่หรือไงกัน?”ใบหน้าของเมเรดิธเริ่มตึง “อะ อะไรคุณพูดถึงอะไรกัน?”“ไม่มีอะไรนิ” มาเดลีนแสยะยิ้มอย่างชื่นบาน “ฉันก็แค่อยากถามคุณ คุณครอว์ฟอร์ด ว่าชื่อของคุณอยู่บนร้านหรือเปล่