All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 2091 - Chapter 2100

ดไวท์และคนอื่น ๆ ล่าถอยไปในทันทีและในขณะเดียวกันก็ใช้พลังงานที่แท้จริงของตัวเองในการป้องกันคลื่นกระแทกเหล่านั้น เจดย่นคิ้วและใบหน้าของเขาก็ซีดลงเมื่อเขาได้ยินเสียงกระทบจากเกราะวิญญาณของเขา เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคลื่นกระแทกจากทักษะดังกล่าวจะสามารถทำลายวิญญาณของเขาได้ โชคดีที่คลื่นกระแทกดังกล่าวอยู่เพียงชั่วครู่และสลายไปเสียงกรีดร้องทำลายความเงียบลง ร่างหนึ่งกำลังร่นถอยจากศูนย์กลางของพลังที่กระทบกัน ตามด้วยกริชสีดำอมเทา กริชสีดำอมเทาเคลื่อนที่เร็วมาก มันเร็วจนดูคล้ายจะสามารถพุ่งตัวไปยังจุดที่โรบินอยู่ได้ในพริบตาใบหน้าของโรบินไม่เหลือสีเลยแม้แต่น้อย เขาพยายามใช้ไม้เท้าสกัดกั้นมันเอาไว้ แต่กริชสีดำอมเทาก็สามารถหลบการป้องกันได้อย่างง่ายดายและปักลงไปที่หน้าท้องของโรบินในทันที ความเจ็บปวดที่ตามมาให้ความรู้สึกราวกับถูกพิษกัดกินเนื้อหนังของเขา“เป็นไปได้ยังไง?!” โรบินตะโกนขึ้น เขาทั้งตระหนกและโมโห เขาไม่คิดเลยว่าชาตินี้พลังที่แข็งแกร่งทรงพลังที่สุดของเขาจะพ่ายแพ้ให้กับกริชของศัตรู กริชเล่มที่มีความยาวน้อยกว่าฝ่ามือของเขาทั้งที่ไม้เท้าของเขายาวตั้งห้าฟุต! เขาไม่รู้ว่าทำไมทักษะหมดหน้าตักของ

ใบหน้าของเดเร็กซีดลงเมื่อเห็นกริชกลับคืนมาอยู่ในมือของเฟนด์ เขาถอยหลังหนึ่งก้าวและดาบในมือสั่นไหว ความสั่นไหวดังกล่าวไม่ใช่เกิดจากพลังงานที่แท้จริงที่ถ่ายเทเข้าไปในดาบนั้น แต่จากความหวาดกลัว น้องชายสองคนของเขาซึ่งมีพละกำลังน้อยกว่าเขายิ่งหวาดกลัวไปกันใหญ่ พวกเขาซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขาและปฏิบัติต่อเขาไม่ต่างจากเกราะกำบังความอวดดีก่อนหน้านี้ของพวกเขาถูกแทนที่ด้วยความหวั่นวิตกและความหวาดระแวง พวกเขามองไปที่เฟนด์ราวกับชายหนุ่มเป็นปีศาจที่หลุดมาจากนรกขุมที่ลึกที่สุดและสามารถฉีกหัวของพวกเขาได้ในพริบตาเดเร็กกลืนน้ำลาย ดาบในมือของเขาสั่นอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม จนทำให้ส่วนปลายเกิดเสียงจากการสั่นขึ้นเบา ๆ “ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ จริงอยู่ที่เราไม่ได้แข็งแกร่งเท่านาย แต่นายจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเราแน่หากเราสามคนร่วมมือกัน!”ริมฝีปากของเฟนด์โค้งขึ้น ด้วยการสะบัดข้อมือของเขา กริชสีดำก็ลอยขึ้นกลางอากาศอีกครั้ง แสงสีดำของมันเปลี่ยนเป็นหมอกสีเทาอ่อนที่หมุนวนซึ่งคล้ายกับก๊าซพิษที่ปล่อยออกมาจากหนองน้ำ เขาจ้องมองเดเร็กอย่างเย็นชาและพูดว่า “สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือการที่ถูกคนอื่นข่มขู่ เพราะงั้นนายถึงท

สายตาสองคู่จ้องมองเฟนด์อย่างอ้อนวอน พวกเขาตระหนกกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้ามากเกินไป พี่ใหญ่ของพวกเขาซึ่งแข็งแกร่งกว่าพวกเขาทั้งสองคนไม่มีโอกาสที่จะโต้กลับเฟนด์ได้เลยแม้แต่น้อย เฟนด์ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า? เขาเป็นเพียงผู้ฝึกยุทธในขั้นต้นระดับแรกกำเนิดเท่านั้น เขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร?การโจมตีเช่นนี้ของเขาทำให้ความรู้สึกต่อต้านมลายหายไป พวกเขาไม่อายที่จะต้องคุกเข่าต่อหน้าเฟนด์อย่างไรเสีย ศักดิ์ศรีจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อคน ๆ หนึ่งกำลังใกล้ถึงคราวตายแบบนี้? ดัดลีย์กระแทกศีรษะลงกับพื้นอย่างแรงถึงสามครั้ง ราวกับว่าเฟนด์เป็นบรรพบุรุษของรุ่นที่สิบแปดของเขา ทันใดนั้นหน้าผากของเขาก็บวมแดง“นายท่าน โปรดเมตตาและไว้ชีวิตพวกเราด้วย เราไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าคุณจริง ๆ เราก็แค่ทำตามคำสั่งก็เท่านั้น” ดัดลีย์กล่าวทั้งน้ำตาเดเมียนกระแทกศีรษะศีรษะของตัวเองลงกับพื้นเช่นกันในขณะที่เอ่ยปากขอร้อง “ผมยังไม่อยากตาย! ขอให้คุณถือซะว่าพวกเรามันอ่อนต่อโลกเกินไปและปล่อยเราไปเถอะ แน่นอนว่าเราจะไม่บอกใครว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ เราจะไม่อยู่ที่นี่ เราจะกลับไปที่สำนักวายชนม์ทันทีและไม่มาเหยียบที่นี่อีกเลย!”ทั้ง

“ฉันรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนดีแม้แต่น้อย! แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขากำลังสร้างเครื่องขนส่ง… เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาวางแผนที่จะก่อสงครามกับสำนักสหัสบรรณ? แต่เท่าที่ฉันรู้ สำนักสหัสบรรณกับสำนักวายชนม์ก็สูสีกัน มั่นใจได้เลยว่าเรื่องนี้อาจลงเอยด้วยการที่ทั้งสองฝ่ายต่างประสบกับความสูญเสียอย่างหนัก และต่อให้จะชนะ ก็ได้ไม่คุ้มเสีย” ดไวท์พึมพำอัลเบี้ยนพยักหน้าเห็นด้วย “นายพูดถูก ต่อให้สำนักทั้งสองเปิดศึกกันจริง ๆ แต่ผลสรุปก็จะไม่มีฝ่ายใดชนะอย่างหมดจด นอกเสียจากว่า…สำนักวายชนม์จะมีแผนการอะไรแอบซ่อนเอาไว้…”โดยทั่วไปแล้ว ทางสำนักทั้งสองแห่งนี้ที่มีความแข็งแกร่งพอกันและจะไม่ทำการเปิดศึกครั้งใหญ่ เว้นแต่ว่าพวกเขาจะมีความขัดแย้งกันในเรื่องที่สำคัญหรือเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์อันใหญ่หลวง เหนือสิ่งอื่นใด การทำเช่นนั้นจะส่งผลให้มีแต่ความสูญเสียกันทั้งสองฝ่าย ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะเป็นผู้ชนะ แต่ก็มีโอกาสมากที่สิ่งที่ได้จะไม่คุ้มกับความสูญเสีย ดังนั้นจึงไม่มีสงครามระหว่างสองสำนักเกิดขึ้นนอกเสียจากจะไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริง ๆ เท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าสงครามคือสิ่งที่สำนักวายชนม์หมายมั่นเอาไว

เจดเอาแต่พูดเรื่องไร้สาระไม่เลิก แล้วเมื่อไหร่ก็ตามที่เฟนด์พูดอะไรผิด เขาจะถากถางด้วยถ้อยคำที่รุนแรง เฟนด์ไม่ใช่คนประเภทที่จะยอมให้คนอื่นรังแกเขา ไหนจะความจริงที่ว่าเขาต้องอดทนกับเจดมาเป็นเวลานานก็มากพอแล้วเจดมองไปที่ใบหน้าเย็นชาของเฟนด์ แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะฟังดูสงบและไม่มีความโกรธบนใบหน้า แต่เขาก็รู้ว่าถ้าเขาไม่ทำตามคำสั่งของเฟนด์ ชายหนุ่มจะทิ้งเขาไว้ที่นั่นโดยไม่ลังเลอัลเบี้ยนต้องการพูดบางอย่างเพื่อทำให้บรรยากาศสงบลง แต่ถูกดไวท์ปรามไว้ก่อน ดไวท์ฉลาดกว่าเจดอย่างเห็นได้ชัด เขารู้ว่าถ้าเฟนด์ไม่แก้แค้นเจดตอนนี้ นานวันเข้าทุกอย่างจะยิ่งลุกลามไปมากกว่าเดิม“ทำไมนายถึงคิดว่าฉันไม่พอใจ?” เจดถามหน้าแดงด้วยความอัปยศอดสู“คิดถึงสิ่งที่คุณเคยพูดกับฉันก่อนหน้านี้สิ ก็อย่างที่ฉันบอก มันขึ้นอยู่กับคุณว่าอยากจะทำตามที่ฉันบอกหรืออยากถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวที่นี่” เฟนด์กล่าวด้วยรอยยิ้มจากนั้นเขาก็เรียกหาแนชราวกับว่าพร้อมที่จะออกไปแล้ว ไม่เห็นเช่นนั้นก็ทำให้เจดตื่นตระหนก "ฉันจะทำ! ฉันจะฝังศพพวกเขาเอง!”เขาเริ่มจัดการกับศพบนพื้นทันทีและทำความสะอาดสถานที่ให้กลับคืนสู่สภาพปกติโดยไม่ทิ้งร่องรอยของ