บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1931 - บทที่ 1940

“ผมตั้งใจมาหาคุณเพราะได้ยินชายหนุ่มคนนั้นบอกว่าเขาจะมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการรับสมัครศิษย์อย่างเป็นทางการของตำหนักสองกษัตริย์ คุณเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ? ผมเดินทางมาครั้งนี้ก็หวังว่าคุณจะไม่รับเขาเข้ามาหลังจากที่คุณเห็นเขา!”เซฟฮึมฮัมเบา ๆ และเลิกคิ้วขณะที่เขาเหลือบมองวอร์เรน เขารู้ว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นคนซุกซนมาโดยตลอด เขามาหาเซฟด้วยความหวังว่าเซฟจะช่วยเขาได้เซฟมองดูของสวย ๆ งาม ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นของขวัญที่ดี แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาขัดขวางผลการประเมิน “นี่เป็นงานที่ค่อนข้างยาก การประเมินศิษย์เป็นเรื่องสำคัญ และฉันไม่ใช่ผู้ดูแลคนเดียวที่รับผิดชอบเรื่องนี้ มันไม่ง่ายที่ฉันจะแอบทำอะไร ๆ เพราะฉันอาจเจอปัญหาได้หากไม่ระวังให้มากพอ!”ความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าของวอร์เรนทันทีหลังจากที่เขาได้ยินสิ่งนี้ แต่ในไม่ช้าเขาก็ระงับอารมณ์ลง “ศิษย์พี่เซฟผมจะไม่รู้ได้ยังไงว่าคุณเป็นใครและมีความสามารถแค่ไหน ผมจะไม่มาหาคุณถ้าคุณทำไม่ได้! การที่ผมมาอยู่ที่นี่ก็หมายความว่าคุณสามารถทำได้อย่างแน่นอน เขาเป็นเพียงบุคคลที่ไม่มีตัวตนที่ชัดเจน เป็นไปได้ว่าเขาอาจเป็นสายลับที

เฟนด์เลิกคิ้ว เป็นเชิงบอกให้พนักงานต้อนรับพูดต่อไป พนักงานต้อนรับเริ่มพูดไม่หยุด “คุณต้องเคยไปที่พักที่อื่นมามากก่อนที่จะมาที่เรา เมื่อเร็ว ๆ นี้โรงเตี๊ยมเกือบเต็มทั้งหมดเพราะตำหนักสองกษัตริย์กำลังรับสมัครศิษย์! ทุกคนได้ยินมาว่าตำหนักสองกษัตริย์ขาดศิษย์ ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเข้าร่วมการทดสอบเข้าเมืองเมืองสองกษัตริย์! เมื่อเร็ว ๆ นี้มีคนมาที่นี่มากกว่าหมื่นคน!”จากสิ่งที่พนักงานต้อนรับพูด ในที่สุดเฟนด์ก็เข้าใจว่าทำไมทุกโรงแรมถึงเต็มไปด้วยผู้คน ปรากฎว่า ไม่ใช่เพราะโรงแรมในเมืองสองกษัตริย์กิจการเฟื่องฟู แต่เป็นเพราะตำหนักสองกษัตริย์กำลังรับสมัครศิษย์ และสิ่งนี้ได้ดึงดูดผู้คนจำนวนมากให้มุ่งหน้ามายังเมืองนี้เนื่องจากมีผู้คนจำนวนมากต้องการเป็นศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์ ระบบการรับสมัครของตำหนักจึงเข้มงวดขึ้นโดยธรรมชาติแม้ว่าเขาจะได้ยินจากคนอื่นว่าตำหนักสองกษัตริย์ได้ผ่อนปรนเงื่อนไขเพราะพวกเขาต้องรีบเพิ่มจำนวนศิษย์ แต่มันก็ยังไม่ใช่เรื่องง่ายพนักงานต้อนรับพูดต่อไปเมื่อเฟนด์จมอยู่ในความคิดของตัวเอง “ถึงอย่างนั้นก็มีไม่กี่คนที่สามารถเข้าไปเป็นศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์ได้อย

ผู้ชายอีกคนส่ายหน้าไม่เห็นด้วย “นายยังเด็กเกินไป ทำไมนายไม่คิดให้รอบคอบ นายรู้แนวคิดของสำนักระดับสามหรือไม่? ในรัฐเวสต์ เซอร์ซีที่เราอาศัยอยู่ มีสำนักระดับสามเพียงไม่กี่แห่งในที่ดินแดนที่ใหญ่โตเช่นนี้! นายรู้ไหมว่ามีกี่คนในรัฐเวสต์ เซอร์ซี? มีคนเป็นล้าน ๆ คน! ในบรรดาผู้คนนับล้านเหล่านี้จะมีสักกี่คนที่สามารถเข้าร่วมกับตำหนักสองกษัตริย์ได้”ชายหนุ่มเบือนหน้าหนีไม่ยอมฟังคำอธิบายของคนผู้นั้น “ฉันไม่สนหรอก ฉันมั่นใจว่าฉันจะเข้าไปในตำหนักสองกษัตริย์ได้อย่างแน่นอน และฉันอาจจะกลายเป็นศิษย์ภายนอกของตำหนักก็ได้ แม้ว่าฉันจะอยู่ในขั้นสูงของระดับติดตัว แต่ฉันยังเด็กอยู่ สักวันหนึ่ง ฉันมั่นใจว่าฉันจะพัฒนาขึ้นไปได้อีกมาก!”คนผู้นั้นกลอกตาทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มพูด เขาดูเหมือนไม่อยากจะโต้เถียงกับชายหนุ่มคนนี้ต่อไป ดังนั้นเขาจึงหันหน้าไปมองทางอื่นเฟนด์ยืนอยู่ข้างพวกเขาในความเงียบ เขาได้รับข้อมูลเชิงลึกใหม่เกี่ยวกับตำหนักสองกษัตริย์หลังจากฟังการสนทนาระหว่างสองคนนี้ทั่วทั้งรัฐเวสต์ เซอร์ซีมีสำนักระดับสามเพียงห้าสำนักเท่านั้น แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่ารัฐเวสต์ เซอร์ซีใหญ่แค่ไหน แต่จากการสนทนาระหว่

บุคคลนั้นมองเฟนด์ด้วยความประหลาดใจหลังจากได้ยินคำถามของเขา เขาตวัดสายตามองเฟนด์ตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนที่จะตอบด้วยน้ำเสียงหยาบคาย “นี่นายไม่รู้เหรอ? ทั้ง ๆ ที่นายอยากเป็นศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์แต่นายกลับไม่รู้เรื่องนี้ ไม่รู้จักโลภเอาซะเลย!”มีคำใบ้ที่ชัดเจนในประโยคนี้และเฟนด์เลือกที่จะเพิกเฉยต่อเขา จากนั้นเขาก็เริ่มอธิบายสิ่งต่าง ๆ ให้เฟนด์ฟัง “ต่อให้จะได้อันดับที่หนึ่งในการประเมิน แต่พวกเขาก็จะไม่ได้รับรางวัลเป็นโอสถซานหยวนอยู่ดี นั่นคือโอสถวิญญาณชั้นยอดอันดับหนึ่งที่ใคร ๆ ก็ต้องการ! แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะซื้อโอสถดังกล่าวด้วยผลึกวิญญาณระดับต่ำจำนวนสองพันชิ้น สำหรับผู้ได้รับชัยชนะเป็นคนแรกจะได้รับเพียง 2 รางวัลนั่นคือ คะแนนสมทบห้าสิบคะแนน และที่พักส่วนตัวเท่านั้น”“แม้ว่าที่นี่จะเป็นตำหนักสองกษัตริย์ที่มีชื่อเสียงในรัฐเวสต์ เซอร์ซี แต่ที่นี่ก็มีที่พักไม่เพียงพอเนื่องจากพวกเขามีศิษย์มากเกินไป พวกหน้าใหม่ของตำหนักจะต้องอยู่ร่วมห้องเดียวกับคนอื่น ๆ อีกหลายคน แต่หากได้ที่หนึ่งก็จะสามารถอยู่ในห้องพักส่วนตัวได้ การอยู่คนเดียวลำพังจะช่วยลดปัญหาได้มาก แต่การจะได้โอสถซานหยวนนั้นยิ่งยากเข้

“ตัวอย่างเช่น หนึ่งในสองคนที่แข็งแรงกว่าอาจจุดไฟดวงที่สามให้สว่างขึ้นได้เป็นเวลาหกวินาที ในขณะที่คนที่อ่อนแอกว่าจะทำได้เพียงสี่วินาที ตอนนี้พวกคุณเข้าใจหรือยัง?” ฝูงชนเข้าใจคำอธิบายได้อย่างง่าย ๆ ในทันที ออบซิเดียนมีความสามารถในการวัดพลังงาน! หลังจากรู้ถึงความสามารถของมัน เฟนด์ วู๊ดก็เริ่มสงสัยเกี่ยวกับออบซิเดียนมากขึ้น เขาสงสัยว่ามันถูกสร้างขึ้นมาให้มีความสามารถในการวัดพลังงานได้อย่างแม่นยำถึงระดับนั้นได้ยังไงเซฟไม่ได้ประกาศการเริ่มต้นการทดสอบทันที แต่จงใจให้เวลาผู้เข้าร่วมในการหารือกันเอง ความสนใจของฝูงชนทั้งหมดมุ่งเน้นไปที่ชายที่แข็งแกร่งที่สุดสองคนในหมู่พวกเขาโดยธรรมชาติแล้ว มอร์ตันเลือกช่วงเวลานี้เพื่อกำจัดอัตตาของเขา เขาชำเลืองมองเจอรัลด์และพูดด้วยน้ำเสียงหยิ่งยะโส “ดูเหมือนว่าพวกเขาจะสร้างมาตรฐานนี้ขึ้นมาเป็นพิเศษ เพื่อให้ฝูงชนได้รู้ว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหนเมื่อเทียบกับนาย”เจอรัลด์ตะคอกเสียงดัง โดยมองว่ามอร์ตันเป็นเพียงตัวตลก เขาไม่แม้แต่จะหันไปมองมอร์ตันขณะที่เขาพูดว่า “นี่นายรู้ตัวไหมว่าตั้งแต่มาเหยียบที่นี่ นายยกตนข่มคนอื่นมากี่ครั้งแล้ว? คนสติดีที่ไหนจะทำแบบนั้น? ถ้านายแข