Semua Bab มหาเทพ แห่ง สงคราม: Bab 1921 - Bab 1930

แม้แต่ปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของทวีปเฮสเทียก็ยังเทียบไม่ได้กับผู้อาวุโสคนนี้ ทักษะยุทธและทักษะศิลปยุทธที่ผู้อาวุโสคนนี้ฝึกฝนนั้นเหนือกว่าระดับที่พบได้ในโลกนี้ไปไกลแต่ในระดับพลังยุทธปัจจุบันของเฟนด์ เขาไม่สามารถฝึกฝนทักษะศิลปยุทธได้มากมายอะไรนัก เขาค้นหาความทรงจำชนิดเลือกแล้วเลือกอีก เขาใช้เวลาในการเลือกทักษะยุทธและทักษะศิลปยุทธที่เขาสามารถฝึกฝนได้ไปพอสมควร!แนชก็รู้เรื่องเหล่านี้ด้วยเช่นกัน เขามองไปที่เฟนด์และพูดว่า "ลูกคิดว่าทักษะศิลปยุทธ วิถีแห่งสุญญะ และทักษะศิลปยุทธ ทลายห้วงสุญญะ อยู่ในระดับใดในทวีปเฮสเทีย"หลายวิธีในการตั้งชื่อและกำหนดระดับสำหรับทักษะศิลปยุทธและทักษะยุทธในทวีปเฮสเทีย ทั้งทักษะศิลปยุทธและทักษะยุทธต่างถูกแบ่งออกเป็นแปดระดับพวกเขาตั้งชื่อจากสิ่งทั้งแปด ได้แก่ ‘จักรวาล’ ‘โลกา’ ‘สุญตา’ ‘อันธการ’ ‘นภา’ ‘ปฐพี’ ‘โลหิต’และ‘อำพัน’ตามการจัดลำดับของพวกเขาระดับ'จักรวาล'นั้นแข็งแกร่งที่สุดในขณะที่ 'อำพัน' อ่อนแอที่สุด แต่ละระดับยังแบ่งออกเป็นขั้นต้น ขั้นกลาง และขั้นสูงอีกด้วยตัวอย่างเช่น ชายมีหนวดเคราที่เฟนด์เพิ่งเห็นในโรงแรมสมีระดับความเชี่ยวชาญในระดับอำพันเท่านั้

“อำนาจทั้งหมดของโลกนี้อยู่ในมือของตำหนัก พ่อคิดว่าผู้ฝึกยุทธที่แข็งแกร่งที่สุดของเซนิธ ซัน ซิตี้ นั้นอยู่ในระดับแรกกำเนิดเท่านั้น และเป็นเจ้าเมืองเซนิธ ซัน ซิตี้ก็อยู่ในขั้นกลางของระดับแรกกำเนิด ปรมาจารย์ที่อยู่ในขั้นสูงของระดับแรกกำเนิดหรือคนที่แข็งแกร่งกว่าระดับนี้ยังคงอยู่ในตำหนัก มีเพียงตำหนักเท่านั้นที่มีทรัพยากรมากพอสำหรับการรองรับการฝึกของพวกเขา พูดตามตรง เซนิธ ซัน ซิตี้ เป็นเพียงเมืองของคนเดินดินเท่านั้น” เฟนด์พยักหน้าอย่างช้า ๆหากคนที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองนี้อยู่เพียงขั้นกลางของระดับแรกกำเนิด ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีสำหรับเขา ด้วยเหตุนี้เขาจึงตัดสินใจพาไคลี่ออกไปหาความสำราญ ตราบเท่าที่เขาระมัดระวังตัว ปัญหาก็จะไม่มาถึงพวกเขาไคลี่มีความสุขมากเมื่อได้ยินว่าพ่อของเธอจะพาเธอออกไปเดินเล่น เพราะเธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงอายุเจ็ดขวบ แม้ว่าเธอจะถูกห้อมล้อมด้วยเหล่าญาติมิตรในมัสตาร์ด ซี๊ดแต่เธอก็ยังรู้สึกเบื่อเฟนด์พาไคลี่ออกจากโรงแรม ทั้งสองคนไม่ได้ไปวุ่นวายกับใคร ยิ่งกว่านั้นสถานที่นี้ก็พลุกพล่านไปด้วยผู้คนและอุบัติเหตุก็เกิดขึ้นได้ง่าย เฟนด์ได้แต่พาไคลี่ไปที่ถนนไม่ไกลกับที่พักแม้ว่าท

เฟนด์ตะลึงเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งที่วอร์เรนพูด เขาไม่คิดเลยว่านายน้อยลำดับหนึ่งของเจ้าเมืองจะกร่างไปทั่วเช่นนี้ ถ้าเขาต้องการเขาจะตัดมือใครก็ได้! เห็นได้ชัดว่าวอร์เรนไม่อยากเสียเวลาคุยกับเฟนด์อีกเขายกแขนขึ้น และออร่าที่แข็งแกร่งก็เปล่งออกมาจากร่างกายของเขาคนผู้นี้อยู่ในขั้นต้นของระดับแรกกำเนิดแล้ว และมียอดฝีมือสักกี่คนในซัน ซิตี้ที่คู่ควรกับเขา เสียงกระซิบกระซาบกันของผู้คนเกี่ยวกับสถานการณ์ดังกล่าวเริ่มดังจนลอยเข้าหู “นายน้อยลำดับที่หนึ่งของเจ้าเมืองเพิ่งได้รับการยอมรับให้เป็นศิษย์ภายนอกของตำหนักสองกษัตริย์เมื่อปีที่แล้ว ฉันได้ยินมาว่าเขาสะดุดตาผู้อาวุโสจากตำหนักสองกษัตริย์และกำลังฝึกฝนทักษะยุทธระดับสูงอยู่ด้วย!”“พ่อหนุ่มคนนี้โชคไม่ดีเลย น่าเศร้า เร็ว ๆ นี้นายน้อยลำดับหนึ่งของเจ้าเมืองกำลังอารมณ์ไม่ดี และเขาก็ต้องการระบายความโกรธใส่ใครสักคน”การสนทนาทุกรูปแบบลอยเข้าหูของเฟนด์และทำให้เขายิ่งโกรธ อันที่จริงวอร์เรนก็แค่พยายามหาเรื่องที่จะสร้างปัญหา และเฟนด์ก็บังเอิญอยู่ผิดที่ผิดเวลา วอร์เรนหยิบดาบสีเงินออกมาจากแหวนเก็บของและชี้ไปที่ใบหน้าของเฟนด์“ถ้านายตัดมือทั้งสองข้างออกเสียตั้

หลังจากที่แสงสีดำผ่าเข้าที่แขนของวอร์เรนมันก็ทำให้เสื้อผ้าของเขาขาดวิ่นไปในทันที เนื้อหนังภายใต้เสื้อผ้าของเขาก็ถูกลำแสงนี้ฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ในพริบตาเศษเนื้อและเลือดปลิวสะพัดไปทั่ว และวอร์เรนก็ได้แต่คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวดความเจ็บปวดที่เขาประสบไม่ใช่แค่ทางร่างกายเท่านั้น มันทำให้เขารู้สึกราวกับวิญญาณของเขาถูกฉีกออกจากกัน เมื่อทุกคนเห็นสถานการณ์ที่น่าเศร้าของวอร์เรน ดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้างและจ้องมองคนทั้งสองด้วยความไม่เชื่อ โดยเฉพาะสายตาที่มองมายังเฟนด์ทุกคนมองว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาด เห็นได้ชัดว่าเขาอยู่ในของระดับแรกกำเนิดเท่านั้น แต่เหตุใดพวกเขาถึงต่างกันมากขนาดนี้ เฟนด์ปล่อยแสงสีดำออกมาเพียงครั้งเดียว และไม่เพียงแต่เขาจะสามารถเอาชนะการโจมตีของวอร์เรนได้เท่านั้น แต่เฟนด์ยังทำให้แขนของเขาบาดเจ็บจนไม่เป็นชิ้นดีอีกด้วยเมื่อพิจารณาจากอาการบาดเจ็บของวอร์เรนแล้ว เขาคงไม่อาจรักษาให้หายได้ภายในเวลาอันสั้น เฟนด์ไม่แปลกใจกับสถานการณ์ที่น่าเศร้าของวอร์เรน เฟนด์แอบถอนหายใจแทน 'การควบคุมทักษะนี้ของฉันยังไม่ดีพอ และฉันก็ควบคุมพลังงานของการโจมตีนี้ได้ไม่ดีพอ ฉันเล็งไปที่หน้าอกแต่ดันไปโดน

มุมปากของวอร์เรนสั่นสะท้าน และแววตาของเขาดุดันราวกับดวงตาของหมาป่าที่หิวโหย เฟนด์เพิกเฉยต่อการแสดงออกทางสีหน้าที่ดูมืดมนของวอร์เรนเฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า "ความอดทนของผมมีจำกัด คุณควรไปได้แล้ว มิฉะนั้นผมจะฆ่าทั้งคุณและก็ลูกน้องของคุณด้วย"สิ่งที่วอร์เรนพูดเรื่องที่จะให้ไคลี่ไปเป็นสาวใช้ของเขาทำให้เฟนด์โกรธเกินกว่าข่มใจไว้ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเฟนด์เพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน และไม่ต้องการก่อปัญหา เขาคงลงมือฆ่าวอร์เรนไปแล้วใบหน้าของวอร์เรนแดงก่ำเพราะถูกพูดหยาบคายใส่ แต่เมื่อมองดูพฤติกรรมของเฟนด์ วอร์เรนก็ตระหนักได้ว่าเขาอาจจะตายขึ้นมาจริง ๆ หากเขายังอยู่ที่นี่ ดวงตาของเขาเบิกกว้างในขณะที่เขาจ้องไปที่ใบหน้าของเฟนด์ ดูราวกับว่าต้องการที่จะจดจำใบหน้าของเฟนด์เอาไว้ในความทรงจำของเขา"ไปกันได้แล้ว!" หลังจากนั้น เขาก็เอ่ยปากสั่งนักรบในชุดเกราะสีเงิน และทั้งสามคนก็จากไปอย่างสลดใจ เขารีบร้อนเสียจนดูคล้ายกับถูกสุนัขไล่“พ่อ พ่อสุดยอดมากเลย! เพราะทำให้ผู้ชายคนนั้นกลัวจนหัวหดแล้ว!” ไคลี่ตะโกนตามหลังเฟนด์ด้วยสีหน้าตื่นเต้นเฟนด์หัวเราะเบา ๆ และยื่นมือออกไปเกลี่ยผมของไคลี่ "เอาเถอะ ๆ กลับกันไ